Hallo allemaal,
Even in het kort:
Ik ben hier in het verleden ook veel aktief geweest, tijdens mijn zwangerschap (van ons zoontje Ricardo, bijna 3 jaar inmiddels) en na de bevalling. Ik wilde mijn verhaal kwijt en erover praten…onze Ricardo is geboren met een aandoening/handicap Ehlers Danlos, later ook epilepsie gekregen, ontwikkelingsachterstand, verschillende opnames, allergisch voor ei en vis. Maar goed…, dit dus even in het kort, iets over mijn verleden hier! Gelukkig gaat het nu goed met hem, en is alles op de rit en zijn we aan het genieten…,
Maar…,
Ik was van Ricardo niet zomaar zwanger. We hebben er heel lang op moeten wachten. Uiteindelijk hulp gezocht en afspraak gemaakt voor IUI en bij de laatste controle bleek dat ik zwanger was??? Totaal onverwacht, maar natuurlijk super gewenst! De zwangerschap was alles behalve leuk. Leuk tot week 20 en daarna heel veel complicaties en stress. (wil daar nu niet teveel op in gaan) Uiteindelijk met 38 weken ingeleid omdat het niet meer te doen was. Uiteindelijk was hij daar dan…onze zoon. Na 4 dagen opname naar huis…Met 3 maanden ontdekt dat hij die handicap heeft…maar toen ook ontdekt dat het iets erfelijks is…en dat hij het van mij heeft???
Dat was een schok maar geen verassing. Ik had en heb dezelfde problemen als hij nu ondervind…alleen heeft het nu een naam…
Na 18 zware maanden met veel ziekenhuisopnames, revalidatiecentra ed gaat het nu bijzonder goed met ons manneke.
Sinds enkele maanden is het verlangen naar een 2e erg groot bij ons. We hebben ook al verschillende miskramen gehad…helaas!
De aandoening die ons zoontje heeft is erfelijk en heeft hij van mij…, dit is allemaal bekend geworden na de bevalling. De aandoening werkt helaas ook in ons nadeel om zwanger te raken. Mijn eisprong is niet te vinden, mijn cyclus onregelmatig! En ik heb maar 1 werkende eierstok…
Maar dat ik zwanger kan worden bewijst Ricardo en die miskramen…
Maar lang duurd het nu wel
Mensen zeggen…als je er teveel mee bezig bent dan lukt het niet, zet het van je af…!!! En dat is misschien wel zo maar lukt niet…
Baal elke maand als ik menstrueer, baal als er mensen in mijn omgeving zwanger worden, met gemak. Begrijp met niet verkeerd, ik gun het hun en iedereen hoor!
Kijk naar nu…ik heb een onregelmatige cyclus van meestal rond de 38 dagen (voel me eisprong nooit, ook met temp niet te vinden, zelfs met medicatie en echo’'s niet op te sporen) Nu had ik vorige week 2 dagen giga buikpijn, nee soort spierpijn, bandenpijn eerder!!
En nu heb ik sinds gisteren een beetje bloedverlies (maar niet de menstruatie pijn die ik normaal altijd wel heb de eerste dagen van de periode) Vandaag ook de hele dag door bloedverlies maar niet noemenswaardig…soms wat oud bloed, maar ook helder bloed…???
Is dat een beginnende menstruatie…ik zeg tegen mezelf van wel maar hoop dat het ook nog innesteling kan zijn…maar geloof er niet in…maar toch…raar he?
Een test doen durf ik niet meer…heb er al zoveel versleten zelfs bij Ricardo was ik pas na 8 weken positief die test, maar met 5 weken al door gyn op echo ontdekt…dus ja…
We zijn al maanden aan het “werk” en soms lijkt het meer op moeten dan op liefde…daar moeten we voor waken!
We hebben voor onszelf wel bepaald dat we geen hulp willen in de zin van IUI en of IVF, dat het natuurlijk moet gaan of niet…En we hebben een limiet voor onszelf gesteld tot wanneer we het willen blijven proberen…pfff!
Wat een verhaal he?!
:hug:
Weet je de oorzaken van de mk of heeft het ook met het erfelijke probleem te maken?
:-*
Bedankt voor je reactie 
Nee de oorzaken zijn nooit gevonden…en er is niet direct aanleiding met mijn aandoening…
Maakt het nog moeilijker…
ben maar op het internet aan het speuren, soms wel uren per dag…hoe ik zwanger kan worden, wanneer mijn beste tijd is…maar in mijn hoofd weet ik dat dat niet de manier is…
Makkelijk zwanger geraken is inderdaad 1, maar het dan ook nog blijven…
Moeilijke periode in je leven nu he :hug:
Ja heel moeilijk…ga vaak met tranen naar bed…
en zeker op dagen dat de menstruatie begint…
Soms denk ik…(is natuurlijk niet waar) maar … soms denk ik…ben ik dan zo een slechte moeder voor mijn 1e kindje dat mij geen 2e kndje word gegund…
Onzin dat weet ik…maar waarom lukt het nou niet…waarom deze lijdensweg…
(by the way…ik gun iedereen, ook jou, zie dat je zwanger bent, gefeliciteerd, een zwangerschap) Maar (heel ego) nu zijn wij aan de beurt…toch?
Truste…en tot morgen of later misschien
Ik heb ook zo n momenten gehad… dacht ook niet dat ik dit ooit nog mocht meemaken… ben nog steeds heel bang hoor…
bedankt jij ook en tot later :-*
Goedenmorgen,
Vervelend dat je ook dat soort momenten kent…(niet dat je dat al niet doet) maar geniet van de momenten nu…ondanks dat je je ook zorgen maakt…
Ik zou bij mijn volgende zwangerschap ook erg op mijn hoede zijn…echt wel…
Je kan ook altijd terecht in het topic: zanger worden/Zwanger worden na een mk… hoewel moeilijk onderwerp, ook gezellig daar!
thanks…ik zal eens kijken…ben mezelf weer even wegwijs aan het maken hier…
Ik ken het gevoel helaas maar al te goed meid.
Wij zijn intussen 6,5 jaar ‘bezig’.
Na een jaar was ik zwanger, maar kreeg ik een mk.
Daar na is het nog niet weer gelukt om zwanger te raken.
We zijn nu bezig met de eerste IUI.
Erg spannend allemaal.
Sneup hier maar eens rustig rond.
Voor vragen e.d. staan we voor je klaar 
En als je je verhaal lekker van je af wilt schrijven, ga vooral je gang.
Dat lucht soms echt op!!
Liefs Esther :-*
:hug:
Wat ongelooflijk balen dat het maar niet wil lukken om zwanger te blijven en dat je eisprong niet terug te vinden is. Lijkt me erg lastig.
Ik herken je gevoel wel om het er moeilijk mee te hebben als je uit je omgeving steeds weer de berichten krijgt dat er iemand zwanger. Heb dat nu zelfs nog een beetje. Heeft echt niets met wel of niet gunnen te maken. Je wilt zelf gewoon zo graag.
Het idee van “moeten” herkent denk ik iedereen wel die al lang bezig is. De ene maand heb je gewoon eigenlijk geen zin, maar het is ook zo zonde.
Heel veel sterkte meid en ik hoop dat je snel zwanger mag zijn en het dan ook kan blijven!!! :-*
thanks iedereen voor jullie lieve woorden…
Soms helpt het van je af chrijven echt…althans bij mij dan?!
Mensen zeggen ook vaak: je heb toch al 1 wonder, wind je niet zo op!! Daar kan ik dus heel boos om worden…Ja ik heb al een wonder van 3 jaar rond lopen en ik begrijp dat er mensen zijn die helemaal geen kinderen kunnen krijgen…Dat vind ik echt erg!
Maar dat neemt mijn verlangen naar een tweede niet weg…
Das waar, maar ik was toch al blij dat ik een kindje had… als het allemaal bij je eerste gebeurt… 
Nu moet je verder, je hebt iets om voor te leven… anders weet ik niet of ik dit had volgehouden… Maar ja, zo n opmerkingen kan je niet gebruiken he…
Weet je … ik zie onze knapperd ook echt als een wonder…want ook toen had ik die handicap al (maar wist ik dat zelf nog niet) en ook toen had ik maar 1 eierstok…we hebben toen jaren geprobeerd en zaten al helemaal in de mmm…
Verschillende vruchtbaarheidsonderzoeken gedaan…maar niets hielp…
Toen er een datum voor IUI was toen was het blijkbaar toch raak. Zelfs de gyn noemde het een klein wondertje…dat ik spontaan zwanger kon worden…
Nu na Ricardo weet ik dat ik ook zelfstandig zwanger kan worden…maar na 5 giga miskramen…, zakt de moet ons toch in de schoenen…
Waarom dan niet weer IUI…zal iedereen denken…
Wij willen het dus graag zo of anders niet…al klinkt dat raar…zo voelt het voor ons…
Mijn man word volgende maand 38 jaar…en we gaan nog 2 jaar door daarna ga ik me er (hoe moeilijk dat ook is) bij neer proberen te leggen…maar daar wil ik nu nog niet aan denken…
Helaas is periode 2 dagen geleden begonnen, dus weer niet raak…maar we gaan er deze periode ook weer voor hoor…haha
Hoi,
Ik heb je verhaal gelezen en wil je even een hart onder de riem steken.
Het is zwaar klote dat je zoveel op je bordje hebt gehad en ik hoop dat je ooit een tweede wondertje mag ontvangen.
Fijn weekend,
Monne
Hoi Monne,
Thanks…!
hey meissie…
t heeft je allemaal niet meegezeten he :hug: :hug: ook nog eens balen dat je weer ongesteld bent geworden :evil: :wall: .
Schrijf hier maar lekker van je af, de meesten die hier lezen en reageren weten maar al te goed hoe jij je voelt.
Voordat ik Odin kreeg waren we 4 jaar bezig, 4 operaties en heel veel pijn verder, maar desondanks zetten we door, dat resulteerde in een prachtige zoon (via de 1ste Ivf-poging).
Nu zitten we weer middenin de eerste Ivf-poging voor een 2de kindje, al heb ik nu die jaloezie niet meer naar zwangeren dames om me heen, die ik overigens voor Odin wel ontzettend had.
Ik hoop dan ook echt dat je droom mag uitkomen en jouw kanjer ooit grote broer mag worden.
Succes en sterkte :hug: :hug:
Wat een verhaal zeg…knap van julie?!
Ik had het bij de 1e niet zo erg als nu, de jaloezie op de buiken en zwangeren. Ik heb het nu verschrikkelijk…
Ik moet het proberen een beetje los te laten maar ja…das makkelijk gezegt he…
Wat balen allemaal zeg! ik hoop dat je snel weer zwanger mag raken en het dit keer ook mag blijven :hug: :hug:
jammer dat ze de oorzaak niet weten, misschien hadden ze dan wel een oplossing :think:
ja das idd gemakkelijker gezegd dan gedaan, je wordt overal geconfronteerd met dikke buiken en kinderwagens, t is dan zo moeilijk om je verstand op 0 te zetten, daarom is t wel fijn als je gewoon lekker je gevoel hier kan uiten, want mensen die er niet middenin zitten snappen t vaak niet.
De opmerkingen je moet er niet zoveel mee bezig zijn dan komt t vanzelf wel, kan ik echt schieten, of mannen die tegen je man zeggen voor de grap, moet ik t ff voor komen doen 