Ik ken echt niemand in Nederland die het zo doet als wij nu…
Ik ben nu 20 weken in verwachting van Andrew Jonathan de Boer, roepnaam: Andy.
Ik benoem Andy nu al, en iedereen weet al dat Andy buiten de buik ook Andy gaat heten.
Ik vind het erg mooi, en erg gaaf, om het kindje nu al bij zijn naam te kunnen (laten) noemen! :inlove:
Is er iemand die dit ook doet?
Niet dat het in Curacao normaal is hoor, om het zo te doen 
(en vanaf volgende week wonen we weer in Ned.)
Ga je weer in nederland wonen waarom :think:
ben niet nieuwsgierig :oops:
toen ik zwanger was van Nikki noemde wij de naam ook al maar niet waar iedereen bij was,
mijn vriendinnen en ouders wisten het wel verder niemand.
en nu weet alleen mijn beste vriendin het en verder paar mensen hier op kok via pb
ik vind niet leuk als iedereen het al weet maar ieder zijn ding toch 
Ik vind het ook niet leuk als iedereen al weet wat de naam van ons kindje gaat worden (evenals het geslacht)
Ik vind juist die (ongeveer) 20 wk dat je dat samen met je partner kunt delen zo bijzonder.
Nu zijn er wel een paar die de naam wel weten hoor (forum) en hier op kok is het geslacht ook bekend.
Nee…voor de buitenwereld blijft dat lekker een geheimpje. Die mogen er van genieten als het geboren is
Wij noemen overigens ons kindje al wel bij naam als onze zoon op bed ligt.
mijn vriendin komt uit amerika ( washington ) en daar is het heel normaal om te vertellen wat je kindje wordt en hoe het gaat heten.
Zij woont hier nu 5 jaar en vind het erg raar dat wij nederlanders er zo geheimzinnig over doen :lol:
@bianca&? wrote:
Ga je weer in nederland wonen waarom :think:
ben niet nieuwsgierig :oops:
Verzekering en inschrijving komt niet van de grond
Ben nogsteeds onverzekerd, das gewoon onverantwoord
@Mam van 2 wrote:
mijn vriendin komt uit amerika ( washington ) en daar is het heel normaal om te vertellen wat je kindje wordt en hoe het gaat heten.
Zij woont hier nu 5 jaar en vind het erg raar dat wij nederlanders er zo geheimzinnig over doen :lol:
Ja precies haha, ik las dat ook al, eigenlijk zijn wij Nederlanders bijna de enigste die alles geheim houden
Nou, wij lekker niet
@aapie wrote:
Ik vind het ook niet leuk als iedereen al weet wat de naam van ons kindje gaat worden (evenals het geslacht)
Ik vind juist die (ongeveer) 20 wk dat je dat samen met je partner kunt delen zo bijzonder.
Voor de buitenwereld blijft dat lekker een geheimpje. Die mogen er van genieten als het geboren is
Wij hebben niet eens het geslacht verteld. We noemen ons kindje bij naam tegen elkaar maar absoluut niet tegen een ander. Bij ons blijft alles 1 grote verassing!
Daphne Deckers deed dit ook
Ik wist de naam pas een paar dagen van te voren. Had wel allerlei ideeen maar pas op het allerlaatst wist ik het zeker. Ik kan geen naam geven aan iemand die ik nog niet goed genoeg ken. Op het eind van mijn zwangerschap “kende” ik beide jongens goed genoeg om te weten welke naam ik mooi bij ze zou vinden.
Mijn moeder wist de naam, das het enige geweest.
Dit keer houden we het geheim, waarschijnlijk het geslacht ook! :inlove:
Bij mijn broer en SZ werd de naam met het geslacht na de 20 weken echo bekend gemaakt.
Ik ben niet van het geheim houden, vertel alles aan iedereen die het maar weten wil!! ga het dus net als jij doen :mrgreen:
Gefeliciteerd alvast met Andy!!!
Nee, ik vind dat een geboorte iets onverwachts met zich mee mag brengen.
Maar als jij het leuk vindt? Lekker doen dan, toch?
@ Babygirl25 Thanks 
@Pe: Ik vind het al genoeg verassing! Blauwe of bruine ogen, welke kleur haar, uberhaupt hoe ziet Andy eruit
En toen hadden ze het geslacht fout gezien en werd Andy een Andrea
Ik kan er niets mee om al de naam te gaan vertellen. Daarvoor ben ik ook een te grote twijfelkont, zo hadden wij tot een paar dagen terug nog de twijfel tussen…XXX en Nathalie… tot ik dus las dat Nathalies niet blij worden van het feit dat ze NAAAAT genoemd worden of Natte Alie.
Ineens was de twijfel over en is de naam definitief XXX…maar dan praat je dus over geen twijfel meer bij ruim 40 weken zwanger.
Daarbij, hoewel niet bijgelovig, het voelt voor ons als de duvel verzoeken om een ongeboren kindje al als volledig bestaand persoon te zien.
Ik zou ook nooit een ooievaarslandingsplaats in mijn tuin willen, stel dat er onverhoopt toch wat fout gaat, zit de hele buurt op die landingsplaats te letten en kan alles weg omdat…
Hebben we helaas ook meegemaakt en nee… versieren of iets neerzetten doen we pas als ze er is.
Naam geven doen we ook pas als ze er is, ook omdat ik de naam zo gaaf vind dat als er wederom onverhoopt iets zou gebeuren, ik niet weet of ze dan alsnog die naam krijgt, of dan toch nog wat anders.
Zo heeft mijn schoonzusje in 2008 haar niet levensvatbare kindje Tim :**: genoemd omdat ze hoopte de eerder gekozen naam Thomas toch echt aan een kindje te mogen geven die ze wel in haar armen mocht sluiten en mocht opvoeden. Dat is ook zo gebeurt. Ze vond de naam Thomas te mooi om die mee te begraven met een kindje wat ze niet mocht houden.
En ik kan me dat heel goed voorstellen, een vriendin van mij heeft exact hetzelfde gedaan.
Dus nee… het geslacht verklappen… prima. Het zelf af en toe al zo noemen, prima (al doe ik zelfs dat niet, het is hier gewoon erwtje) Maar alles met naam en toenaam al vertellen… nope, niet voor mij.
Vind ik zelf ook een beetje griezelig… zoals Cell het bedoelt, denk ik, het lot uitdagen… :shifty:
Voor ons tweede kindje hebben we nu ook een naam gekozen die we, als ze had geleefd, niet zouden gekozen hebben… uit praktische redenen, niet omdat we hem minder mooi vonden… 8)
Onder elkaar, als grapje, of als niemand het hoort om uit te proberen bv wel, maar niet waar anderen bij zijn.
@Cell wrote:
En toen hadden ze het geslacht fout gezien en werd Andy een Andrea
Ik kan er niets mee om al de naam te gaan vertellen. Daarvoor ben ik ook een te grote twijfelkont, zo hadden wij tot een paar dagen terug nog de twijfel tussen…XXX en Nathalie… tot ik dus las dat Nathalies niet blij worden van het feit dat ze NAAAAT genoemd worden of Natte Alie.
Ineens was de twijfel over en is de naam definitief XXX…maar dan praat je dus over geen twijfel meer bij ruim 40 weken zwanger.
Daarbij, hoewel niet bijgelovig, het voelt voor ons als de duvel verzoeken om een ongeboren kindje al als volledig bestaand persoon te zien.
Ik zou ook nooit een ooievaarslandingsplaats in mijn tuin willen, stel dat er onverhoopt toch wat fout gaat, zit de hele buurt op die landingsplaats te letten en kan alles weg omdat…
Hebben we helaas ook meegemaakt en nee… versieren of iets neerzetten doen we pas als ze er is.
Naam geven doen we ook pas als ze er is, ook omdat ik de naam zo gaaf vind dat als er wederom onverhoopt iets zou gebeuren, ik niet weet of ze dan alsnog die naam krijgt, of dan toch nog wat anders.
Zo heeft mijn schoonzusje in 2008 haar niet levensvatbare kindje Tim :**: genoemd omdat ze hoopte de eerder gekozen naam Thomas toch echt aan een kindje te mogen geven die ze wel in haar armen mocht sluiten en mocht opvoeden. Dat is ook zo gebeurt. Ze vond de naam Thomas te mooi om die mee te begraven met een kindje wat ze niet mocht houden.
En ik kan me dat heel goed voorstellen, een vriendin van mij heeft exact hetzelfde gedaan.
Dus nee… het geslacht verklappen… prima. Het zelf af en toe al zo noemen, prima (al doe ik zelfs dat niet, het is hier gewoon erwtje) Maar alles met naam en toenaam al vertellen… nope, niet voor mij.
Niks mis met Nathalie hoor :inlove:
hihihi… tis ook een prachtige naam en serieuze kanshebber.
Maar ja… we hebben nu 3 relatief plaag-arme namen… en vooral de plaagterm natte alie rond de pubertijd vond ik toch wel reden om het niet te doen.
Wel nog overwogen hem er al 4e naam aan vast te plakken, maar manlief vond 3 namen zat.
we vonden hem mooi in het rijtje klinken… Aniek, Peter, Michel en Nathalie… maar we korten zelf al alles af… t is altijd Niek, Peet en mies en dan word het Naat…
De andere naam heeft een iets beter klinkende afkorting…