Onze dochter van 3 is nooit een hele makkelijke eter geweest, dus geen slechte eter, ik vind dat mensen dat namelijk nogal eens verwarren met elkaar.
Nou is het zo dat ze heel veel dingen gewoon simpelweg niet wil proberen terwijl ik aan haar zie dat ze het diep van binnen best zou willen.
Verse aardbeien, fruitcocktail, een stukje gegrilde kip, plakje komkommer, cherry tomaatje, worteltje, noem het maar op: ze-probeert-het-niet en we horen dan dus standaard “lussiknie” terwijl ze verlekkerd staat toe te kijken hoe wij het wél eten.
Ze eet overdag hartstikke goed volkoren brood met gezond beleg altijd, eet veel druiven, banaantjes, appels, etc. Het is dus geen noodzaak maar ik denk dat het voor haar vooral zo leuk en lekker is om niet bang te zijn voor ander eten.
Iemand tips?
Wij hebben hier simpelweg de afspraak gemaakt dat er altijd drie hapjes geproefd worden (drie omdat je met 1 nog niet echt proeft maar over je angst heenkomt :mrgreen: ). Als ze het dan echt heel vies vinden houden we het nog weleens bij 1 of 2 hapjes maar die keren zijn echt op 1 hand te tellen. Inmiddels proeven ze alles graag 
Overigens zeiden ze dan natuurlijk best nog steeds ik lust het niet of ik wil niet, maar herinneren aan de afspraak was meestal voldoende.
Ja als wij dat dus tegen haar zeggen dat ze even kan proeven weigert ze gewoon 
Ze doet het niet :snooty:
Geen tips wel herkenning 
met ook een peuter van 3 die niet veel wil proberen. En vantevoren al roept ‘hoef ik niet te proberen hoor!’ :roll: :mrgreen:
Wij blijven gewoon aanbieden en zeggen er ook bij ‘ga je even proeven?’ Dus niet ‘eten’ maar ‘proeven’ heeeeeeel af en toe werkt het en stopt ze iets in haar mond. En verder laten we het maar.
Het is gewoon soms zo frustrerend omdat ze het zelfs heeft bij appeltaart, ik bedoel APPELTAART :drool:
Ik zit er serieus aan te denken om met een sticker systeem te gaan werken :oops:
Zo is ze ook zindelijk geworden in 1x :mrgreen:
Ik heb trouwens zelfs al figuurtjes van komkommer gemaakt, haar laten helpen en dan stopt ze het in mijn mond “mama vind da wel lekker hè”
Ervaring leert helaas dat er niks zo lastig is als een kind te laten eten terwijl ze niet willen.
Je zou het nog kunnen proberen met papa hapje, mama hapje en dochter hapje, terwijl je je man ook voert??
Ach en als ze verder goed eet zou ik me er niet te druk om maken. Vervelend is het wel, maar misschien als ze weer wat ouder is dat ze wel wil proeven??
Verder zou ik het ook niet weten hoor, zit hier ook nog steeds op DE tip te wachten om je kind aan het eten te krijgen, vrees alleen dat die er niet is.
@Huggie wrote:
Ik heb trouwens zelfs al figuurtjes van komkommer gemaakt, haar laten helpen en dan stopt ze het in mijn mond “mama vind da wel lekker hè”
Haha das dan wel weer heel lief van haar :lol:
Hier ook de regel dat ze altijd iets wat ze nog nooit heeft gehad moet proeven…zeg ook altijd “het zou zomaar kunnen dat je het wel lekker vind” als ze het niet lekker vind mag ze het uitspugen en staat er lekker drinken klaar om haar mond te “spoelen”.
Hier dus een dochter die werkelijk alles proeft en als het ze niet lust krijgt ze het niet meer…wil dat ook gaan proberen met mijn ventje als ie wat groter is, maar kan natuurlijk niet zeggen of hij ook zo makkelijk word :mrgreen:
Waarom wil je dit zo graag? Je zegt zelf dat ze verder goed eet, volgens mij komt ze niets te kort, je kun je afvragen in wiens belang je bezig bent door hier een heikel punt van te maken
Ik snap het wel hoor, maar ik ben bang dat je dit niet kan afdwingen. Blijven aanbieden, haar betrekken bij het boodschappen doen en eten bereiden, verder is er denk ik geen wondermiddel.
@D. wrote:
Waarom wil je dit zo graag? Je zegt zelf dat ze verder goed eet, volgens mij komt ze niets te kort, je kun je afvragen in wiens belang je bezig bent door hier een heikel punt van te maken
Ik snap het wel hoor, maar ik ben bang dat je dit niet kan afdwingen. Blijven aanbieden, haar betrekken bij het boodschappen doen en eten bereiden, verder is er denk ik geen wondermiddel.
Beetje vreemde reactie maar ik quote mezelf maar even:
@Huggie wrote:
Het is dus geen noodzaak maar ik denk dat het voor haar vooral zo leuk en lekker is om niet bang te zijn voor ander eten.
Ik begrijp dat je jezelf quote op hetgeen D aangeeft maar ondanks dat je aangeeft dat het geen noodzaak is ga je met een beloningssysteem wel een nadruk op eten leggen.
Eten en slapen zijn één van de weinige dingen waar kinderen zelf de controle over hebben en graag ook behouden, al het andere wordt vaak al voor ze bepaald.
Ik persoonlijk zou er niet meer moeite toe doen dan aanbieden en mogelijkheid blijven geven dingen te proberen.
Ergens komt er echt wel een moment dat ze overstag gaat.
mijn oudste proeft ook niets, ik vind het best mist hij dat lekkere toch. “normale” dingen eet hij gewoon.
Nou hij 6is gaat hij almeer proeven, ook denk ik omdat zijn broertje wel bijna altijd proeft.
@D. wrote:
Waarom wil je dit zo graag? Je zegt zelf dat ze verder goed eet, volgens mij komt ze niets te kort, je kun je afvragen in wiens belang je bezig bent door hier een heikel punt van te maken
Ik snap het wel hoor, maar ik ben bang dat je dit niet kan afdwingen. Blijven aanbieden, haar betrekken bij het boodschappen doen en eten bereiden, verder is er denk ik geen wondermiddel.
Nope dat is er zeker niet.
Ik ben ook zo’n meisje geweest… en inmiddels iets minder erg, maar nog altijd wel een beetje zo’n vrouw :oops: .
Mijn ouders hebben ook lang geprobeerd mij alles te laten proeven, tot lichte dwang aan toe… mijn oma heeft me letterlijk gedwongen tomaat te eten… echt ik walg nog altijd bij alleen al het idee tomaat te moeten eten!
Ook ik at verder genoeg gezonde dingen, voldoende fruit etc etc… mijn moeder was een keer voor wat anders bij de huisarts en er over begonnen… het antwoord van de huisarts: maar ze ziet er goed uit en ze is gezond, wat wil je dan nog meer?
Mijn ouders konden het vanaf dat moment loslaten… en ja ik ben toen ik ouder werd zomaar uit mezelf dingen gaan proeven
.Ik heb zelfs ondanks mijn gruwel laatst een hap(je) van een stuk pizza met tomatensaus genomen, grooooooote overwinning 8) .
Laat het los, echt waar… hoe klein ook… dit heeft wel invloed op haar en haar ‘relatie’ met eten.
(overigens hebben onze kinderen ook wel met dingen dat ze roepen lust ik niet… en ja wij laten ze wel in elk geval proberen… maar dat doen ze ook relatief makkelijk… bij een volhardende nee, lippen op elkaar persen en dan van frustratie maar helemaal niks meer eten - wat ik dus deed - dan proef je maar niet)
denk trouwens dat ik het meest heb geproefd op de markt!
Ik vond het heerlijk op zaterdag met mijn vader naar de markt.
Groenten en fruit kopen en gewoon even samen eruit.
En dan bij het uitzoeken vaak een stukje aangeboden krijgen… en daar dan stiekem wel een stukje willen proeven van een groente die je niet lust… en ik hees dan wel met 2,5 voor het eerst een haring aan de staart omhoog :mrgreen: .
DAT dan weer wel.
(en appeltaart lust ik ook niet :lol: )
Even voor de duidelijkheid: onze dochter verplichten wij nooit tot eten, we zouden best wat strenger mogen zijn volgens anderen :roll:
Het is ook geen issue, wat niet is kan nog komen.
Alleen, dat bekkie van haar als wij dan wél iets eten, ze lijkt het gewoon wel te willen maar niet te durven, zou haar gewoon graag over die eventuele “angst” voor het onbekende heen willen helpen.
Ik was zelf ook geen makkelijke eter trouwens :oops:
meer dan haar de gelegenheid bieden tot eten kan je denk ik niet doen…
Sommige kinderen vinden het eten op het bord van papa/mama wel leuk/ lekker…
Of misschien een ‘monkey platter’ maken.
Diverse dingen bij elkaar op een bord/ in kleine bakjes.
Zorgen dat er dingen tussen liggen waarvan je weet dat ze ze lust en daartusen dingen waarvan je denkt dat ze ze eigenlijk graag zou willen proberen, maar niet lijkt te durven.
Ik heb t compleet genegeerd…een jaar lang :roll:
consequent eten voor blijven zetten, hij had de tijd om te eten zolang wij eten en anders niks.
Sinds een paar maanden proeft hij weer dingen en eet hij Ãets meer…
(overdag idd wel goed brood met alle soorten beleg en fruit)
Mijn zoontje van 2,5 zegt bij alles: mama dat is vies!
Behalve als het pasta is, maar de hollandse pot… pfff…
Wij hebben het ook regelmatig dat ze weigeren te proeven, met name de jongste als zijn broer zegt dat het vies is dan vindt hij het ook bij voorbaad al vies :roll: . Soms helpt het als ik zeg hmm wat lekker ik ga lekker jouw stukje pikken!
Maar vaak ook niet, Steven begint nu pas wat vaker eten te proeven, ik denk dat je gewoon nog even geduld moet hebben, tot ze het zelf gaat proberen.
Ik had het er ook moeilijk mee soms, dan zag ik hem zo verlekkerd kijken, maar toch weigeren een hapje te proeven (al is bij Steven ook koppigheid vaak een probleem, ik heb nee gezegd dus het blijft nee :roll: )