Hoi Meiden!
valt gelijk met de deur in huis
Luisteren jullie peuters ook zo slecht momenteel???
Hier kan ik 100x waarschuwen en vervolgens word het verbod gewoon genegeerd door Mik.
Alles is Mik doen en en Mik wil…
Vanmorgen heft mijn mam’s extra op gepast, mijn moeder zit thuis omdat haar schildklier van het rabbat is en mijn pa zit ook in de ziektewet.
Mijn pa heeft Mik dus gistermorgen en vanmorgen voor het eerst echt een dagdeel meegemaakt, ipv alleen een paar uurtjes op visite.
Nu gaf mijn pa aan dat hij vind dat Mik erg slecht luisterd, waarin ik een ondertoon proef, dat hij het niet gezellig vond en hem eigenlijk liever kwijt dan rijk was auwtsjjj deed mijn moederhart
Nu snap ik wel dat hij bezorgd is om de gezondheid van mijn moeder en dat dat even oor gaat, ik heb dan ook gistermiddag vrij genomen om Mik eerder op te halen zodat ik haar kon ontlasten.
Het hangt echter nu wel als een heet hangijzer aan mij, heb het idee dat mijn pa het oppassen liever wil schrappen, al zegt hij het nite, ik voel het…
Ligt het nu aan mij en is mijn kind echt zo onhandelbaar?
Ik ben zelf consequent met hem en dan nog is het af en toe echt hard tegen hard, zijn wil is erg groot en wil hij erg graag doordrijven.
Mik kan mensen ook erg goed tegen elkaar uitspelen en weet haarfijn van wie hij wel wat van gedaan krijgt en wie niet.
Voel me er gewoon even rot onder, ik doe mijn best en krijg nu echt het gevoel dat ik mijn kind verpest heb en dat ik een slechte moeder ben…
Komt gewoon hard aan omdat het mijn bloedeigen pa is die het aangeeft en die soms behoorlijk “raak” uit de hoek kan komen, niet tactisch dus.
kort gezegd: ja :mrgreen:
ik heb laatst besloten dat we nu écht gaan opvoeden.
niet meer 100 x waarschuwen dus
gewoon 1 waarschuwing
en dan de consequentie uitvoeren die je hebt gezegd: als je niet stopt, dan…
als je het nog een keer doet, dan…
en de consequentie is meestal dat ik het speelgoed afpak,
of dat hij iets niet zélf mag doen (want hij loopt nu vooral tijd te rekken met alles en gaat dan vervolgens krijsend op de grond zitten als hij het niet zelf mag doen…)
of als hij bijvoorbeeld slaat: dan moet ie even op het stoeltje zitten.
bij het laatste waarschuw ik niet meer,
dan is het meteen, hop, zonder woorden op de stoel zetten
en pas na 2 minuten weer tegen hem praten en zeggen dat hij niet meer mag slaan, dat ie daarom op de stoel moest.
het is ff dreigen geweest de hele tijd
want je voelt je net een politieagent
maar na een paar weken weet ie wel beter.
nu weet tyg wel naar wie hij luistert hoor
dus naar opa en oma luistert hij ook voor geen meter.
ik zou dus jouw regels ook met je vader die oppast bespreken (in het kader van het beter leren luisteren 
)
succes
Als ik Mik hier op de stoel zet is hij er binnen 2 tellen weer af en als ik zeg wil je naar de gang? Zegt hij : ja en gaar hij uit zichzelf… ik heb het gevoel dat ik hem nergens mee heb, als je snapt wat ik bedoel…
Mijn vader is niet diegene die oppast maar mijn moeder, mijn vader maakt hem nu 2 dagdelen mee omdat mijn pa in de ziekte wet zit.,
dat was hier ook zo met de stoel
vandaar dat ik hem alleen gebruik bij slaan.
en echt heel belangrijk, dat je dan niks zegt,
maar hem gewoon fysiek op de stoel zet.
komt ie eraf? fysiek weer op de stoel zetten,
je omdraaien en iets gaan doen.
consequent zijn daarin.
Tyg slaat me weleens als ie op schoot zit en iets niet wil (bijvoorbeeld zijn jas aan met weggaan)
Ik zet hem altijd meteen van mijn schoot af, zonder iets te zeggen, zodra hij me slaat, dat is eigenlijk al straf genoeg als ik zo reageer, want normaal praat ik gewoon tegen hem.
We maken het wel weer altijd goed met een kus of knuffel
als ik aan tyg vraag of ie naar de gang wil, dan zal ie ook ja zeggen.
niet vragen dus, maar gewoon doen.
jij bepaalt, niet de verantwoordelijkheid bij hem leggen.
als ie niet luistert, speelt ie dan met iets?
wat doet hij?
kun je daar een waarschuwing bij geven? (stoppen, anders pak ik het af)
(en dan ook afpakken)
en juist de positieve momenten wel heel enthousiast samen spelen, of kletsen
Zoals Ziet doet gaat het hier ook, vooral het uitvoeren is hel belangrijk en niet alleen ‘dreigen’. Eerder was het 2 keer waarschuwen en dan actie, nu is het nog maar 1 keer waarschuwen: ik wil dat mijn kind in 1 keer luistert en niet na 2 keer… En met sommige dingen is het meteen actie: hij mag niet slaan dus meteen op de grond (als ie op schoot zat dus).
Gelukkig heb ik eenheel gevoelig jongetje, want ik geloof wel dat daar verschil inzit! Soms gooit ie zijn kont in de krib en gaat ie de andere kant op, op straat. Maar als ik hem dan gedag zeg en wegloop, komt ie mee héél snel achterna! Ik ga echt niet wachten dan op hem, maar ik weet wel dat er ook kinderen zijn die je dan gedag zeggen en wel hun eigen weg gaan :eh:
haha ja zoeen heb ik er dus,
die loopt gewoon lekker door dan :mrgreen:
hij zwaait nog ook :mrgreen:
Hier ook zo’n koppig monster :mrgreen:
En aangezien ik dat ook ben, gaat het hier soms hard tegen hard… :oops:
We zijn dus ook al een tijdje streng met de regels, anders loopt hij zo over ons heen. Als hij iets doet wat niet mag, waarschuwen we hem door te zeggen dat hij naar z’n kamer gaat of dat we z’n speelgoed afpakken.
Zolang we dan ook maar consequent ons dreigement uitvoeren (als hij het toch doet natuurlijk), dan gaat het goed en luisterd hij ook beter.
Op een stoel zetten o.i.d. zou hier ook niet werken. Ik denk dat we het dan alleen maar erger zouden maken. We wonen op 1 verdieping, dus naar z’n kamer gaan is het makkelijkst. We zetten hem dan gewoon 2 minuten in z’n bed (wel z’n knuffels eruit) en halen hem dan weer op. 9 van de 10x is het dan goed.
Groetjes,
Heleen
heleentje: ik woon ook in een flat.
maar (niet om te oordelen hoor, wat werkt, dat werkt) vind je het niet ‘eng’ om het kamertje te gebruiken als strafplek?
en zijn bedje, heb je geen moeite om hem 's avonds in bed te krijgen?
Daar moest ik ook als eerste aan denken: een kamer is in mijn ogen geen strafplek: hij moet zich daar juist lekker voelen. En ook niet ‘voor straf’ naar bed sturen: het is geen straf om te gaan slapen. Want die associaties (hoe schrijf je dat :think: ) gaan ze toch wel maken dan ben ik bang…
Ik heb al gereageerd bij de novembermama’s, maar ja
heel herkenbaar!
gelukkig is het bij ons een probleem wat geacepteerd wordt en ik daarbij veel hulp krijg van mijn ouders. niet dat zijn gedrag geacepteerd word hoor .
het klinkr raar maar een kind moet weten wie de baas is, ze moeten weten dat ze niet verder kunnen gaan dat tot hier.
ethan wilde niet staan en hij moest staan en vaak als hij dan toch bleef zitten dacht ik nou ja zo kan het toch ook. maar zo hoort het niet vanavond moest hij weer staan om zich aan te kleden op de commode en hij wilde dat niet. ik pakte zijn gezichtje vast en zei heel duidelijk: luisteren mama zegt staan! dit heeft zo 3min geduurt en toen bleef hij staan zonder problemen. normaal had ik gezegd laat maar, maar dat merk je in alles terug. als je wilt dat je kind dat doet of niet doet moet je het heel duidelijk blijven aan geven tot hij/zij luistert.
ik gebruik zelf nog de kinderstoel 1x waarschuwen en daarna de kinderstoel in. en als hij nu wat doet hoef ik maar te wijzen naar de kinderstoel en het is over. ik kan niet kiezen voor een stoutstoeltje of iets dergelijks want ethan kan alleen maar vast zitten als rust moment. ik zie het ook niet als straf maar om even af te koelen.
het kost heel veel energie om e kind te laten doen wat je van hem vraagt maar met echt consequent volhouden lukt het maar ik weet als geen ander hoe moeilijk het is.
ethan gaat ook naar zijn kamer niet voor straf maar wel als hij te ver gaat in zijn gedrag en daar mag hij dan even tot rust komen en prikkelvrij worden.
ik vind het eerlijk gezegd onzin om te zeggen dat iets vertrouwd moet zijn en geen strafplek. ook de moeder is een vertrouwd voorwerp en die geeft ook de straf.
ik vind eigenlijk het woord straf een onzinnig woord het is geen straf maar een rust moment om weer even opnieuw te beginnen.
ethan gaat zowel in zijn kinderstoel en in zijn bed/kamer voor zijn rust momenten als hij echt niet luisterd en hij weet donders goed het verschil tussen eten en te ver gaan in zijn gedrag en hij is nogwel geestelijk beprerkt.
@miranda79 wrote:
En ook niet ‘voor straf’ naar bed sturen: het is geen straf om te gaan slapen. Want die associaties (hoe schrijf je dat :think: ) gaan ze toch wel maken dan ben ik bang…
moest in ene denken aan mijn broertje die dus voor straf naar bed moest en dat was echt geen straf voor hem, hij hield van slapen en kon hem dus weinig schelen dat hij naar bed moest.
dus hij kreeg een alternatief :mrgreen:
ja als je het als prikkelvrij worden ziet,
weer ff opnieuw beginnen
dan snap ik het.
dan is het eigenlijk ook geen straf.
hier is die kamer alleen wel een speelhonk
en slaapkamer, niet prikkelvrij dus :mrgreen:
Hij speelt echt supergraag in zijn kamer en ik zou niet willen dat deze plek als iets negatiefs wordt ervaren.
En ja, mama geeft die straf, maar ze kan ook erg lief zijn :mrgreen:
ik zie het ook niet echt als straf, zo’n stoeltje, meer als negeerplekje.
om de aandacht even los te weken, zeg maar
(overnieuw beginnen inderdaad).
Maar het afpakken van speelgoed is wel als straf bedoeld.
dan lijkt het me ook weinig zin om hem als straf naar zijn kamer te doen en ik denk at je daar ook niks mee berijkt want het is immers een leuk plekje en zou hij daar dus lekker kunnen spelen ookal luistert hij nog zo slecht.
maar iedereen moet zelf weten welk plek die wil gebruiken om te straffen of te laten uitrazen of uit te rusten.
ik denk dat er geen foute plek is zolang het effectief is
ja ik denk inderdaad dat de plek weinig uitmaakt,
zolang het andere dingen niet in de weg zit.
slapen vind ik wel iets… dat moet in je bed.
ik vind het ook niet goed als ie in zijn bed gaat om te spelen,
eenmaal eruit is eruit.
als je erin gaat, dan ga je slapen.
voor die duidelijkheid vind ik het idee van het bedje gebruiken als ‘straf’ een beetje eng.
@Ziet wrote:
voor die duidelijkheid vind ik het idee van het bedje gebruiken als ‘straf’ een beetje eng.
dat ligt eraan.
zoals mijn moeder deed was niet goed omdat hij het zelf wel erg lekker en leuk vond, geen effect dus.
maar in mijn situatie is het wel een goeie oplossing omdat hij er dan in ligt om even tot rust te komen, maar dat is natuurlijk niet te vergelijken met een kind dat “gewoon” is.
levi zal ik bijvb nooit voor straf in bed leggen.
maar het was meer om aan te geven dat elk kind anders is en elk kind anders opgevoed moet worden.
in jou sitauatie had ik het bedje ook niet gebruikt.
voor levi zou ik wel een stoeltje gebruiken of een ander plekje om hem te negeren.
…
@Woezel wrote:
maar jee, vind het echt moeilijk hoor.
Kan echt niet tegen zijn gehuil als ik hem straf moet geven want hij krijst dan echt de boel bij mekaar.
herkenbaar!
probeer te denken dat je hem hier alleen maar mee helpt en je op langere termijn er de vruchten van plukt.
het is vaak ook mijn val kuil om te snel toe te geven ivm met huilen oid
Ben vanmiddag toch maar begonnen met het stoeltje… 1x waarschuwen en dan op de stoel, wonder boven wonder bleef Mik zitten.
Ga nu de komende week en weekend super de puper consequent zijn, in de hoop het in iets betere banen te lijden…
Nu ik er zo over na denk heeft mijn pa ook wel gelijk en luisterd hij slecht, maar het is nooit leuk om tejoren over je eigen kind…
Ik geef idd ook vaak toe (bedenk ikme nu ik er flink over na gedacht heb) omdat het vaak makkelijk is of een huilbui voor te blijven.
Maar dat gaat dus vanaf vandaag anders, dan maar huilen, stampen en krijsen, zal hooguit een paar dagen duren eer we verbetering zien.
Nadeel is wel dat mijn scoonouders woe en do middag oppassen en hem helemaal zo vrij laten als een vogeltje in lapland…
Hoop dat Mik iig om kan schakelen dan, want ondanks herhaaldelijke opmerkingen naar mijn SO toe word daar alles weg gewuifd onder de mantel der liefde en het gegeven “dat hij nog maar zo klein is” en ik dan steed sblijf zeggen,“nu is het nog leuk omdat hij zo klein is maar als hij straks 10 is niet meer”
sjugt ben rete gek met mijn mannetje, laat daar geen misverstanden over verstaan, maar vind 2 wel een hele pittige leeftijd hoor…
…