Ben vanmiddag toch maar begonnen met het stoeltje… 1x waarschuwen en dan op de stoel, wonder boven wonder bleef Mik zitten.
het begin is er lekker dat het meteen werkt
Ga nu de komende week en weekend super de puper consequent zijn, in de hoop het in iets betere banen te lijden…
niet alleen het weekend he :mrgreen:
Nu ik er zo over na denk heeft mijn pa ook wel gelijk en luisterd hij slecht, maar het is nooit leuk om tejoren over je eigen kind…
is idd niet leuk om te horen kan ik me heel goed voorstellen, het is toch jou kindje en je wil niets liever dat hij gewoon lief is en luistertIk geef idd ook vaak toe (bedenk ikme nu ik er flink over na gedacht heb) omdat het vaak makkelijk is of een huilbui voor te blijven.
heel herkenbaar en je bent zeker niet de enigste.
dat is vaak ook een valkuil
Maar dat gaat dus vanaf vandaag anders, dan maar huilen, stampen en krijsen, zal hooguit een paar dagen duren eer we verbetering zien.
als je het nergeert en lekker je eigen ding gaat doen en weer energie krijgt en weer goed gaat voelen, gaat een kind dat ook voelen.
soms moet je als moeder een beetje egoistische zijn want als jij je goed voelt voelt een kind zich dat ook
Nadeel is wel dat mijn scoonouders woe en do middag oppassen en hem helemaal zo vrij laten als een vogeltje in lapland…
Hoop dat Mik iig om kan schakelen dan, want ondanks herhaaldelijke opmerkingen naar mijn SO toe word daar alles weg gewuifd onder de mantel der liefde en het gegeven “dat hij nog maar zo klein is” en ik dan steed sblijf zeggen,“nu is het nog leuk omdat hij zo klein is maar als hij straks 10 is niet meer”
weer heel herkenbaar ik zeg ook presies het zelfde.
het is ook heel moeilijk om daar een weg in te vinden, maar ik denk ook wel eens dan zitten jullie met het probleem en kan ik zeggen dat doet hij thuis niet omdat…
ethan weet presies bij mijn ouders wat hij wel en niet mag daar zijn ze ook heel consuquent in en hij is daar ook niet moeilijk in omdat hij weet waar hij aan toe is. bij mijn schoonouders weet hij niet waar hij aan toe is en is dan ook super onrustig. eerst geven ze toe en later wordt het vervelend en dan mag het in enne weer niet, lekker duidelijk voor een kind :roll: .
wel blijven aangeven aan je schoonouders waarom het zo belangrijk is.
vinden ze hem op langere termijn toch vervelnd kun je zeggen: had dan naar me geluisterd want zo is hij thuis niet!
sjugt ben rete gek met mijn mannetje, laat daar geen misverstanden over verstaan, maar vind 2 wel een hele pittige leeftijd hoor…
woezel: inderdaad, wat monique al zei: altijd in je achterhoofd houden dat je hem ermee helpt. Je helpt hem om een grens te leren inzien. Doe je dat niet, dan zal ie blijven zoeken (en dan huilt ie ook vroeg of laat…)
maar (niet om te oordelen hoor, wat werkt, dat werkt) vind je het niet ‘eng’ om het kamertje te gebruiken als strafplek?
en zijn bedje, heb je geen moeite om hem 's avonds in bed te krijgen?
Nee hoor. We zeggen expres tegen hem dat hij naar z’n kamer gaat en niet naar bed. Hij zit dan even helemaal “prikkel vrij” en dat is voor hem op dat moment ook erg belangrijk. Het komt gelukkig ook niet elke dag voor hoor. Ik weet ook niet of we het straks ook nog doen, want z’n zusje komt bij hem op de kamer te liggen. Dat wordt gewoon even uitproberen. 's Avonds naar bed brengen is gelukkig helemaal geen probleem. Hij loopt zelf naar z’n bed en klimt er in (of duikt onder het bed van z’n zusje… )
Nancy luistert eigenlijk best wel goed en niet alleen bij/naar mij, maar ook als we ergens anders zijn en als iemand, wie dan ook, wat aan haar vraagt of tegen haar zegt.
Misschien dat de echte buien nog moeten komen?
Vaak kan ik problemen wel voor zijn. Ben heel consequent, duidelijk en voorspelbaar. Nee is nee, niet mee eens? Jammer dan.
Nog 1 keer glijden, is nog 1 keer glijden. Voorzie ik een bui dan beloof ik haar, goed nog 1 keer glijden en dan gaan we…visjes kijken, eendjes voeren, nog even naar oma, brief op de post doen etc. Oftewel iets anders leuks. Net zo lang tot ik haar binnen heb haha
Ergens aankomen wat niet mag, blijft 'nee dat is van mama, maaar hier mag je wel mee spelen (en dan iets heel boeiends geven).
Alternatieven geven werkt heel goed.
Laatje open gedaan? Nee doe het laatje maar weer dicht (desnoods samen) en dan heel overdreven complimenteren.
Verantwoordelijkheid geven, bijvoorbeeld tafel laten dekken, meehelpen met de was etc. Groeit ze enorm van.
Dat is ongeveer hoe ik het doe en dat gaat zo best goed tot nu toe. Ik wil me nou niet voordoen als ‘kijk eens hoe geweldig ik en mijn dochter zijn’ want ook hier zit ik heus wel eens met mijn handen in mijn haar :mrgreen: Maar misschien heb je er wat aan en kan je wat tips gebruiken.
Afgelopen zondag op de kinderboerderij vroeg ik me echt af of die andere ouders hun kids allemaal valium hadden gegeven ofzo :eh: .
Maar ik kom er op terug ik moet nu weg.
(ik had van de week al een heel verhaal getypt hier maar toen kwam draakje er tussendoor; mama mocht niet op de pc dus ik zal vanmiddag een nieuwe poging doen).
Ze wilt graag wegrennen (lukt niet maar aaah dan gaat ze weer gillen natuurlijk)
Of ze word er nog extra hyper bij.
En dan zeg je doe rustig, luisteren: NEEE!! zegt ze dan.
Binnen is het wel te hanteren dan is t gewoon 3x waarschuwen en straf. (sommige dingen ook 1x waarschuwen en direct straf omdat ze t dondersgoed weet) anyway dat werkt. Maar buiten op straat wat wil ik doen. Ja binnen is ze heus aan het testen, maar door consequent te zijn gaat t best heel goed T is alleen elke keer met wat nieuws echt heel erg volhouden. Maar ik win het hahahahah.
Maar buitenhuis…
Of nog erger op school als er iets georganiseert word en mamma is er bij dan gaat ze ineens vervelend zitten doen. Dan kan ik helemaal weinig beginnen. :roll:
O ja wat wel helpt: Als we naar dr school lopen zeg ik VOOR we weggaan: Luisteren naar mamma he Joy? Ja zegt ze dan.
En Handje geven he Joy? Ja zegt ze dan. En als ze eerst nee zegt dan zeg ik anders pak ik de buggy haha dan zegt ze ja handje.
Maar dat helpt want dan heb ik het al afgesproken.
Maar t gaat alleen nog met kleine dingetjes afspraken maken. En ook msch over 1 a 2 dingen de rest vergeet ze en is ze een draak hahaha.
Lynn luistert ook voor geen meter… maar door jullie verhalen ben ik naar mezelf gaan kijken en merk dat ik toch wel erg makkelijk ben.
even wat voorbeeldjes:
op de commode de luier doen en/of aankleden is een ramp… ze duwt me weg met haar voeten, zwaait wild met haar armen en gilt alles bij elkaar. Waardoor aankleden enz erg moeilijk wordt. Gevolg–> Mama kleed haar niet meer aan op de commode, maar op de plek waar Lynn op dat moment is :oops:
Lynn heeft iets gepakt wat niet mag. Ik zeg dat ze het aan mama moet geven, vervolgens rent ze lachend weg en als ik haar achterna kom gooit ze het op de grond. Wat doe ik --> ik pak het ding van de grond en loop weg :oops:
Buiten is het helemaal een ramp. Lynn loopt hartstikke goed dus ik zet haar liever niet in de wagen ( de duowagen is wel altijd mee ivm Quinten)
Ze loopt altijd weg! en zodra ik haar roep rent ze hard weg… onderwijl hard lachend.
Buiten zijn is bijna een constante strijd met haar. Als ze voor straf in de wagen moet zitten schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar…
Verder is ze wel een lief meisje hoor en ik ben compleet verliefd op haar… maar af en toe!!!
Maar ja, ik ben dus eigenlijk te lui en te makkelijk om mijn kind aan te pakken.
We hebben wel regels hoor Ik moet ze alleen wat consequenter naleven…
Ik lees dus lekker mee in dit topic :mrgreen:
(het lucht wel op om even wat frustraties van me af te schrijven :shifty: )
Lynn luistert ook voor geen meter… maar door jullie verhalen ben ik naar mezelf gaan kijken en merk dat ik toch wel erg makkelijk ben.
even wat voorbeeldjes:
op de commode de luier doen en/of aankleden is een ramp… ze duwt me weg met haar voeten, zwaait wild met haar armen en gilt alles bij elkaar. Waardoor aankleden enz erg moeilijk wordt. Gevolg–> Mama kleed haar niet meer aan op de commode, maar op de plek waar Lynn op dat moment is :oops:
Lynn heeft iets gepakt wat niet mag. Ik zeg dat ze het aan mama moet geven, vervolgens rent ze lachend weg en als ik haar achterna kom gooit ze het op de grond. Wat doe ik --> ik pak het ding van de grond en loop weg :oops:
Buiten is het helemaal een ramp. Lynn loopt hartstikke goed dus ik zet haar liever niet in de wagen ( de duowagen is wel altijd mee ivm Quinten)
Ze loopt altijd weg! en zodra ik haar roep rent ze hard weg… onderwijl hard lachend.
Buiten zijn is bijna een constante strijd met haar. Als ze voor straf in de wagen moet zitten schreeuwt ze de hele buurt bij elkaar…
Verder is ze wel een lief meisje hoor en ik ben compleet verliefd op haar… maar af en toe!!!
Maar ja, ik ben dus eigenlijk te lui en te makkelijk om mijn kind aan te pakken.
We hebben wel regels hoor Ik moet ze alleen wat consequenter naleven…
Ik lees dus lekker mee in dit topic :mrgreen:
(het lucht wel op om even wat frustraties van me af te schrijven :shifty: )
ow babbel allemaal herkenbaar!
ik heb het ook lang gedaan zoals jij, maar ik was het een beetje zat.
het niet willen luisteren als je zijn luier omdoet of aankleed.
op pakken als ze iets weg gooien en ga zo maar door.
ik had ook niet de energie om te reageren. maar op eens ging de knop om. ook door mijn eigen moeder die zag dat ik er aan onder door ging en zei: dat ik niet op zo`n manier met me moet laat sollen want kinderen hebben structuur nodig. ze bedoelt het allemaal heel goed en ben ook echt zo blij dat ze me afen toe weer even de tips geeft om er weer voor te gaan.
wat ik nu doe als hij op de commode ligt en hij werkt niet mee.
zeg ik 1x luisteren naar mama en gewoon helpen(oog contact maken) doet hij dit niet pak ik hem op en leg hem half naakt in bed en zeg dag ethan en doe de deur dicht. dan gaat hij nep huilen ik kom weer binnen en zeg ik ga je luisteren en hij zegt volmondig JA. en dan gaat het ook goed. ook als hij moet staan moet hij dat en ga ook net zolang door tot hij doet wat ik zeg. want doe ik dit niet dan is het niet duidelijk mama zegt staan maar doet het zittend :? .
als ze iets weg gooien van me, moeten ze het oppakken en desnoods met hulp maar ze moeten het oppakken en terug zetten waar ze het vandaan hebben gehaald.
met lopen heb ik geen problemen want hij wil juist in de wagen zitten dan lopen. mijn jongste loopt heel goed mee en loopt ook niet weg.
maar je kan wel proberen weer oogcontact te maken en duidelijk zeggen wat je verwacht. en anders het huilen proberen te negeren en vooral de mensen er om heen .
je bent niet lui of te makkelijk je raakt gewoon op en heb geen zin in strijd en op dat moment moet je de konop omdraaien en dat is soms best lastig.
nu ik de knop heb omgedraaid moet ik zeggen dat het hier redelijk goed gaat en me veel beter voel en dat hebt ook weer effect op de kinderen.
succes meis het is echt niet de makkelijkste job opvoeden :-*
Het is duidelijk te merken dat Lynn totaal niet gewend is aan een consequente mama. Ze snapt er echt helemaal niks van. En huilt hartverscheurend als ze niet geluisterd heeft en ik weer boos wordt.
Terwijl ik bijna niet eens mijn stem verhef…
hopelijk heeft ze het allemaal snel door en heb ik weer mijn vrolijke meid terug, maar wel eentje die goed luistert :mrgreen:
Het is duidelijk te merken dat Lynn totaal niet gewend is aan een consequente mama. Ze snapt er echt helemaal niks van. En huilt hartverscheurend als ze niet geluisterd heeft en ik weer boos wordt.
Terwijl ik bijna niet eens mijn stem verhef…
hopelijk heeft ze het allemaal snel door en heb ik weer mijn vrolijke meid terug, maar wel eentje die goed luistert :mrgreen:
moeilijk he ik snap wat je bedoelt, ethan huilt niet hard verscheurend die blijft gewoon vrolijk lachen hoe ik ook doe en dat is ook niet makkelijk want hij lacht me niet uit ofzo maar hij lacht uit onbegrip.
levi kan ook heel hard verscheurend huilen maar je moet gewoon blijven troosten zonder toe tegeven. als ze maar die liefde blijven voelen ondaks dat iets echt niet mag.
sterkte meis opvoeden is gewoon soms echt niet makkelijk :hug: :hug: :hug:
:mrgreen:
T is alleen elke keer met wat nieuws echt heel erg volhouden. Maar ik win het hahahahah.
Ik moet ze alleen wat consequenter naleven…