Je hoeft ook niet kwetsbaar te zijn, sterk in je schoenen staan is best oké.
Maar ruimte geven voor jezelf en nee zeggen is ook een goed ding hoor.
Die schop onder je kont kan obeter vervangen wordn door een warme kruik op je buik , een lekkere kop thee en een avondje op de bank… voor een duf en gedachtenloos programma.
Keuzes maken en zorgen dat er tussen de keuse en beslissingen in tijd vrij is…
Wees niet hard voor jezelf en je moet besefen je kunt niet alles, je zult falen, verkeerder keuzes maken… hoort er bij , écht
Je kunt ook niet alles verwezenlijken, niet alles uitvoeren wat er moet gebeuren aan arbeid enzo… laat maar eens werk ofzo liggen,
@NoortjeP wrote:
@kristalkindje wrote:jeooit heb ik een louise haye cursus gedaan, tjonge wat was dat een eye opener, wat werd daar wat gehuild door de overwegend vrouwe die gewoon zo streng voor zichzelf waren, die zichzelf niet zo bijzonder vonden en daardoor ook niet voeldende eerste opdracht die ik daar kreeg was s ochtends in de spiegel kijken, en dan mezelf ECHT aankijken en dan zeggen, Kris jij bent goed, precies zoals je bent
Kris je bent mooi precies zoals je bent
kris je bent lief precies zoals je bent
ik voelde meteen allemaal weerstanden…hoezo ik goed zoals ik was, neeee ik was te dik, deed t nooit goed genoeg met niks…etc etc
en…mooi??? ik???
en…lief…ja soms…maar maar maar
Zit hier te janken... en helemaal om deze tekst... :cry:
dan geef ik jou nu een hele dikke knuffel, jij bent ook goed , mooi, lief en bijzonder, en het leven waard, precies zoals jij bent :hug: :hug: :hug:
@Sabrina84 wrote:
lief zijn voor jezelf is bv. ook
-Als er iets mis gaat tegen jezelf zeggen dat het niet erg is, dat iedereen dat kan overkomen.
:thumbup:
@Gab wrote:
Kunnen we elkaar een handje geven…
hier is te lief voor mij zijn, een knoop in mijn maag…
spontaan een bloemetje krijgen, kaartje, of een te lief smsje…
maar dat muurtje moet gewoon doorbroken worden!
Wij mogen ook wel eens een keer in het zonnetje gezet worden door een man…
dat hoort ook bij ik ben lief vandaag ! :-*
ik vind het heel herkenbaar hoor, er is een tijd geweest dat als iemand een vriendelijke hand op mn schouder legde ik wegdook, anders begon ik te huilen, ik zou zeker breken als iemand lief tegen me was
ik ben sterker geworden door kwetsbaar te durven zijn. doodeng in het begin
en ja natuurlijk …ik vind dat iedere man zo af en toe eens iets liefs moet doen voor die bijzondere vrouw in zn leven, of dat nou zn moeder, zus of vrouw is…
enne, wij ook voor hem hoor, ik zet mijn lief soms ook zomaar even in t zonnetje, want ook hij kan heel onzeker zijn over zichzelf
wij kregen op therapie ook briefjes mee speciaal voor ieder persoon gemaakt die we overal in huis moesten hangen.gemaakt door jezelf maar ook door de groepsleden.
zodat je ze altijd tegen kwam.
met lieve leuke dingen en eigenschappen van jezelf.
Ook de uitspraken die kris aangaf moesten we op de spiegel hangen en aan jezelf voorlezen.
bij mijn dochter van negen op school doen ze dat elke week in de klas, ze schrijven dan allemaal een compliment op voor de ander…
zo krijgt elk kind elke week te horen van zijn klasgenoten hoe bijzonder ze hem of haar vinden
vind ik zo n mooie gewoonte :thumbup:
zou eigenlijk iedereen gewoon moeten doen, elke dag in elk geval 1 andere persoon, en ook zichzelf, tenminste 1 welgemeend compliment geven
Dat muurtje dat moet gebroken worden…
Ik heb laatst een hele blog geschreven over mijn traject hierin, wil hem haast plaatsen omdat hij ws veelzeggend is voor velen onder ons, hij is erg lang dus ik doe het niet.( Mocht iemand willen lezen kan ik hem nog altijd onder een spoiler kwijt)
Dat muurtje , zo noemde ik het de cirkel, ja die moet weg , je moet jezelf durven laten zien en gezien worden mag, je bent een mens die altijds iets goeds mee draagt. Iets moois heeft. |Niet iedereen zal je mooi vinden,maar je kunt niet iedereen tevreden stellen…
Geef je zelf die vrijheid , als dat muurtje weg is zul je zoveel moois ontdekken , het is zo fijn als je zover mag zijn
Nyn en de andere wat leukkk nieuwe liefde. Gellukkig zeg ! Ook dat is een stukje zelfzorg, je overgeven aan iemand, dat gaat stapsgewijs.
Leuk leuk voor jullie :inlove:
Jullie zijn lief!!!
Ik heb altijd moet vechten voor alles, altijd strijdbaar moeten zijn, altijd voor anderen moeten zorgen. En het is gewoon heel moeilijk om iemand voor mij te laten zorgen en lief te zijn voor me. Ik word er achterdochtig van of juist heel bang. Want welk addertje komt er straks onder het gras vandaan. Is het nog te volgen?
Inderdaad kwetsbaar durven zijn is een goede. Ik heb mezelf ergens hoog en droog op een dijk geplaatst zodat niemand me kan raken. Denk ik. Of althans dat was de bedoeling. En dat gaat heel goed tot je in een relatie stapt. Want daar zit wel de crux zeg maar.
Zooo herkenbaar nyn, zo herkenbaar…
Ik snap het volledig. Mijn weg van toen naar nu heeft 7 jaar geduurt. Sinds een goed jaar ben ik gelukkig, kan ik van mezelf houden, voor mezelf zorgen, genieten van dingen en momenten, genieten van mensen. Kan ik mensen vertrouwen ( alhoewel ik altijd op mijn hoede ben )
Het leven is echt mooi, je zult het merken. Jij hebt idd gestreden , gevochten. Laat dat nu je gorte voordeel zijn om te vechten voor jezelf.
Dat kun je, ik ken je ietsiepietsie… klein beetje, maar genoeg om te weten dat je het in je hebt. Laat je zelf zien, wat je zoal berijkt hebt.
Moeilijk he, wat een stappen maak je al, en komen er nog aan 
Heel herkenbaar voor mij. Wat ik me afvraag, is dit ook voor jullie iets wat je herkent uit je jeugd? Ik moest altijd meer, altijd beter, nooit geleerd om gewoon even lekker met een boek op de bank te kruipen.
En over het moederschap las ik deze, dat is eigenlijk nog mijn laatste pijnpuntje… Ik ben al veel minder streng voor mezelf, maar als moeder eis ik toch wel een hele hoop. Daarom raakte deze column mij zo.
http://www.kiind.nl/articles/283/Zoek_de_moeder_in_jezelf.html
kweet niet of het mag maar ik moest gelijk denken aan deze spreuk van Loesje:
:hug:
@Ninanien wrote:
Jullie zijn lief!!!
Ik heb altijd moet vechten voor alles, altijd strijdbaar moeten zijn, altijd voor anderen moeten zorgen. En het is gewoon heel moeilijk om iemand voor mij te laten zorgen en lief te zijn voor me. Ik word er achterdochtig van of juist heel bang. Want welk addertje komt er straks onder het gras vandaan. Is het nog te volgen?
Inderdaad kwetsbaar durven zijn is een goede. Ik heb mezelf ergens hoog en droog op een dijk geplaatst zodat niemand me kan raken. Denk ik. Of althans dat was de bedoeling. En dat gaat heel goed tot je in een relatie stapt. Want daar zit wel de crux zeg maar.
dat met je relatie dat heb ik ook.
ik heb anderhalf jaar hard moeten knokken om te komen waar ik ben.
om van mezelf te leren houden en om voor mezelf te leren zorgen en kiezen.
Toen was ik alleen en ging het goed.
Maar dan stap je in een relatie en is het heel moeilijk om dat vast te houden.
Ik ben zo gewend om voor de ander te zorgen, zo gewent om mezelf weg te cijferen.
Dat het soms gewoon vanzelf afglijd.
En het openstellen naar de ander is zo moeilijk soms lijkt het onmogelijk zo voelt het.
de angst is dan zo groot.
maar beetje bij beetje lukt het wel en mijn partner helpt me daar ook bij.
hij spreekt me aan als hij denkt dat ik me ben aan het afsluiten en dan zie ik het zelf pas in.
@Lune wrote:
Moeilijk he, wat een stappen maak je al, en komen er nog aan
Heel herkenbaar voor mij. Wat ik me afvraag, is dit ook voor jullie iets wat je herkent uit je jeugd? Ik moest altijd meer, altijd beter, nooit geleerd om gewoon even lekker met een boek op de bank te kruipen.
En over het moederschap las ik deze, dat is eigenlijk nog mijn laatste pijnpuntje… Ik ben al veel minder streng voor mezelf, maar als moeder eis ik toch wel een hele hoop. Daarom raakte deze column mij zo.
http://www.kiind.nl/articles/283/Zoek_de_moeder_in_jezelf.html
Wat een mooie collumn Lune.
Zucht… ik kan hier ook wel een boek over schrijven. Ik ben/was altijd heel lief …voor anderen! Zelden kreeg ik er iets voor terug omdat men nu eenmaal gewend is dat ik de gever ben en niet de nemer. Wat mij dit heeft opgeleverd is dat ik nu burnout ben, lage weerstand heb en allerlei virusjes en bacteriën oppik endus veel ziek ben. Voor mij keert het tij hier. Deze les is erg zwaar en zoiets wil ik nooit meer. Ikmoet noodgedwongen aan mijzelf denken en ik kom er nu achter dat denken aan mijzelf veelbrengt. Het heeft mij ook vriendschappen gekost en eerlijk gezegd maakt mij dat niet meer uit. Dus ook ik ga lekker goed en lief voor mijzelf zijn.
@Lune wrote:
Moeilijk he, wat een stappen maak je al, en komen er nog aan
Heel herkenbaar voor mij. Wat ik me afvraag, is dit ook voor jullie iets wat je herkent uit je jeugd? Ik moest altijd meer, altijd beter, nooit geleerd om gewoon even lekker met een boek op de bank te kruipen.
Ja herken ik wel. Ik ben een enorme perfectionist. Een 10 is nog niet voldoende zeg maar. De lat kan altijd hoger. Dat brengt me veel (kracht, strijdbaarheid, zelfreflectie) maar kost me ook (onzekerheid, energie etc). Iemand zei eens tegen me. Ambitieuze vrouwen hebben de neiging om langer in slechte relaties te blijven hangen. Niet eens vanwege de liefde, maar omdat ze niet op willen geven. Het is een soort falen. Althans zo voelt het. Vond het wel herkenbaar.
Maar ik moet wel zeggen dat ik me vroeger veel beter kon ontspannen. Ik las heel veel boeken, had veel vrienden, deed leuke dingen als bioscoop, op stap, kroegje, naar vriendinnen toe etc. Ik ben nu eigenlijk altijd bezig. Zeker wel tot een uur of 20/21.
En tsja hoe plan je dan dat lief zijn in he 8)
Er blijft als moeder ook gewoon veel minder tijd over voor dat soort dingen, en hier heeft het tot mijn burnout gewoon echt de laagste prioriteit gehad. Jaren heb ik niet gelezen, en nu kruip ik elke maandagochtend lekker met een boek op de bank, ik moest er gewoon aan wennen, maar geniet er nu zo van.
En ik plan dat soort dingen dus ook echt in, maandagochtend = lezen, donderdagochtend = creatieve werkjes en eens in de twee weken een avondje haken met een vriendin, minimaal eens per maand eten met vriendengroepje. Als ik dat niet doe ‘heb ik er geen tijd voor’.
@lune, goed van je om zo’n planning aan te houden. ik begin ook weer dat soort dingen op te pakken nu.
@ninanien, hoe je dat inplant, dat is heel moeilijk. voor mijn burnout had iedereen mij de beste adviezen van de wereld kunnen geven, maar ik twijfel of het had geholpen. Het moet echt vanuit jezelf komen, je moet het zelf voelen, zelf voelen hoe noodzakelijk die behoefte is. En jezelf echt op nummer 1 zetten. Ik kan zeggen, als je dat niet gewend bent, zoals ik ook, dan is dat heel moeilijk. Ik ben ook zorgzaam en ik vind dat ook leuk. Maar ik ging structureel te ver in dingen voor een ander over hebben, die tenkoste van mijzelf gingen, in de zin van lief zijn voor mijzelf, leuke dingen voor mijzelf, ontspanning voor mijzelf. en soms…moet je heel diep gaan voordat het weer beter wordt. Dat is niet leuk, maar toch wel met regelmaat de waarheid
Ik heb niet alles gelezen, maar ik ben gaan sporten met als motivatie dat een gezond lijf het beste kado is dat ik mezelf kan geven. Daardoor ben ik 18 kilo afgevallen en voel ik me energieker dan ooit. Ik vind dat best lief van mezelf!
En natuurlijk doe ik mezelf heel erg een plezier met een lekkere maaltijd, een nieuwe outfit, en mijn musical hobby. Heerlijk!
Nien, wat spannend een nieuwe relatie! Geniet er van meis enneh… inderdaad, wees lief voor jezelf!! :inlove:
oei wat veel herkenning hier,
Vandaag ben ik streng voor mezelf haha. even doorpakken 8)
Ik heb nu een lief voor mezelf schrijfboek. Mooi ding met een sarong als kaft en handgeschept papier met bloemblaadjes. Best lief toch? Ben begonnen met lieve hartjes en schrijfseltjes (mama is lief) van sara er in te plakken. Maar wat te schrijven. Ik ben altijd zo kritisch…Schrijf dan dingen die beter kunnen enzo. En…zolang je dingen niet op schrijft is het er ook niet zeg maar. Dan kun je het nog negeren. Klinkt dit raar?