Ik zoek mama’s waarvan er meer dan 5 jaar leeftijdsverschil zit tussen de jongste en degene die daar boven komt.
Hoe gaat dat in de praktijk? Was het wennen om weer even minder vrijheid te hebben en meer slapeloze nachten? Spelen de kids met elkaar tijdens weekend of vakantie?
Wij hebben in het begin van onze relatie gezegd dat we graag 3 of 4 kinderen wilde, maar nummer 2 en 3 zijn tegelijk gekomen. Dat was wel even drukte in huis, omdat onze oudste ook pas 16 maanden was. In combinatie met volledig/gedeeltelijke ziektewerk van mijn man door PTSS (juli 2008 tot jan 2011) en daarna CMV (feb 2011 tot apr 2012) en de kno-klachten, maagproblemen en 2,5 jaar lang slapeloze nachten van Luc en Stan is die wens voor een 4e op de achtergrond verdwenen.
Bij mij kriebelt het alweer een tijdje, maar mijn man vond het eigenlijk wel goed. Toen we er laatst weer een keer over hadden (mijn zwager en zijn vrouw zijn bezig) zei mijn man ‘ik ga er nog wel even serieus over nadenken’ dus het hoodstuk is toch nog niet helemaal afgesloten.
Stel je voor dat hij het toch ook wel ziet zitten dan zou er als het allemaal meezit eventueel een baby kunnen komen als Luc en Stan bijna 5 jaar zijn en Pete dus 6 jaar.
Mij leek 1 tot 2 jaar leeftijdsverschil altijd wel fijn, maar dat is nu niet meer te realiseren :lol:
hier lijkt.het op dit moment in fat je na vivijf zes jaar nog een derde of.vierde krijgt. de ouders.die.vinden het allemaal een cadeautje. de ervaring van drie.of.twee.kinderen. maar omdat die.vrijwel de hele dag op.school zitten heb je veel tijd met de kleine. veel vinden het puur genieten!
en aansluiting bij de rest is er niet, maar als.dicht bij elkaar broers of zussen moet het ook maar net klikken
hier 5,5 jaar verschil tussen de oudste en nu nog jongste …
ik vond het heerlijk … de oudste al best zelfstandig en als het nodig is kan ook wel even wachten zonder problemen… geen 2 kids in de luiers/kinderwagen enz…
en soms net even een handje meer met iets aangeven of iets dergelijks…
en die nachten zonder slaap enz daar kom je zo weer tussen
de jongens kunnen wel even samen spelen maar niet zo heel erg lang dan gaat het fout dan is 1 van de 2 het er niet meer mee eens maar dat komt denk ik ook wel dat het wel 2 heel verschillende kids zijn…
tegen de tijd dat telg 3 er is hebben wij de leeftijd van ongeveer 8,5 - 3 en weer een baby er bij …
en minder vrijheid … ja dat merk je wel maar dat went ook wel weer … word vanzelf ook wel weer makkelijker…
en heb de jongste ook wel veel mee genomen overdag… gewoon lekker in de wagen of draagdoek…
Ik heb ruim 4 jaar tussen Ryan en Nina zitten, het is niet zoals ik het in gedachten had maar het kan prima.
Het is net wat konijn zegt, Ryan ging al naar school en ik had Nina heerlijk voor mijzelf.
Nu spelen ze wel meer met elkaar, Nina is inmiddels 4 en Ryan word 9 in december.
het was wel grappig om een grote lomperd als Ryan met een dreumesje bezig te zien, hij ging haar wel even van alles leren :inlove:
Wat je zegt over opnieuw wennen gold voor mij wel, als je oudste uit de luiers is en zelfstandig dan is het even slikken als je opnieuw een klein afhankelijk moppie hebt maar dat kan ook puur aan mij gelegen hebben, een ander kan dat weer juist heel fijn vinden.
Nu moet ik er niet meer aan denken, ik was er ook echt wel klaar mee toen Nina zelfstandiger werd
:lol:
Hier 5 jaar verschil tussen mijn 2 kinderen.
Ik vind het prettig. En alles heeft zn voor en nadelen.
Ik vind het erg fijn dat de 1 al een stuk zelfstandiger is. Doordat Dewi al naar school ging, had ik alle tijd voor Kim. Beide kinderen kregen dus volop de aandacht.
Het is trouwens niet bewust gedaan, het leeftijdverschil. Maar het bevalt mij wel.
Soms nog getwijfeld voor een 3de kindje. Maar Kim is nu ruim 3 en ik zit persoonlijk niet meer te wachten op kleiner spul 
.
Ik heb geen zin meer in babyzorg enzo. Het is goed zo. Kim wordt groter en wij krijgen nu meer vrijheid wat ik ook wel lekker vind.
Ik sluit me dus ook aan bij Mel :mrgreen:
Tja, de klik, daar valt het samen mee.
Er zullen fases zijn,waarbij ze gewoon niets aan elkaar zullen hebben (behalve in en rond huis samen spelen of op vakanties).
Tussen mijn oudste en jongste broer zit 10 jaar. Tussen mij en de jongste dus 8 jaar (en dan zit er nog 1 met 4 jaar verschil tussen).
Nee, vroeger had je dus weinig aan elkaar, behalve dan dat het schattig is je kleine broertje een keer de fles te geven of incidenteel oppassen.
Nu, bijna 26 jaar verder is de band juist heel erg goed!
Misschien zelfs beter dan met die andere 2,waarbij ik minder dan 8 jaar scheel in leeftijd. Kwestie van karakters en de klik.
Onze jongste is nu bijna 5. Los van dat wij zelf vinden dat we compleet zijn, zou ik het verschil wel mee laten wegen. Alle vrijheden en flexibiliteit ij planning, heerlijk…niet alleen voor ons, ook voor hen. Mocht de wens hier wel aanwezig zijn, misschien zou ik dan wat minder naar de praktische kanten kijken…
Kom hier later even op terug…je stelde de vraag ook al in ons eigen topic 
Hier zijn de leeftijden 13, 11, 9, 3 en 15 maanden…straks meer, nu even alles in bed kiepen (en ja, dat gaat hier allemaal tegelijk 8) )
Hier ruim 5 jaar verschil. Mijn stiefzoon (woont de helft van de week bij ons) is 7 en Noortje is bijna 2.
Het is vaak heel leuk. L. is heel lief voor zijn zusje, maar als het om “echt” spelen gaat dan missen ze vaak wel de connectie. Maar voor korte periodes spelen ze wel heel leuk samen.
hier vijf jaar verschil, en dat heeft idd voor- en nadelen.
Groot voordeel is dat de oudste behoorlijk zelfstandig is, dat je dingen kan uitleggen (ik voed nu even, straks weer tijd voor jou), dat je soms zelfs wat extra handen hebt.
Groot nadeel vind ik absoluut dat je idd al je verworven vrijheden weer kwijt bent. Ik heb daar zo nu en dan best last van :shifty: wéét gelukkig van bij n dat die vrijheden wel weer komen, maar vind het af en toe best lastig. En zou ook niet nog een keer zo’n fase er tussen willen laten om nóg een keer alles in te moeten leveren. (want zo voelt het wel beetje. )
Verbazingwekkend vind ik hoeveel ze samen hebben. Tuurlijk spelen ze met zo’n leeftijdsverschil (en op deze leeftijd) niet de hele dag samen in het zelfde spel. Maar er is wel heel veel tussen hun, dat vind ik echt verrassend om te zien. En ze doen ook wel dingen samen, kunnen zich best goed vermaken samen.
Tussen mijn heren zit 4,5 jaar leeftijdsverschil.
Ook geen bewuste keuze of zo, Robin kwam op mijn 21ste, met een tweede wilden we het een beetje anders doen.
Maar ik denk dat er aan weinig of meer leeftijdsverschil altijd voor- en nadelen zitten.
Voor beide is wel wat te zeggen, en het laat zich ook niet altijd zo plannen zoals je het wellicht voor ogen hebt.
Lucas is geboren toen Robin net op school zat, ik had dus lekker veel tijd voor Lucas.
En Robin was al zelfstandig, zindelijk, etc.
Dus geen 2 kinderen in de luiers, geen 2 kinderen die beide nog niet (of niet lang) kunnen lopen.
Het opnieuw wennen had ik niet zoveel last van. Tuurlijk, het is ineens weer héél anders, maar met Lucas kon ik er op de 1 of andere manier meer van genieten (voelde bij Robin vooral een bewijsdrang om alles goed te willen doen vanwege mijn jonge leeftijd en bijhorende vooroordelen).
Ik vond het wel heerlijk eigenlijk.
Nu zou ik er inderdaad niet meer aan moeten denken. Maar ben dan ook 2 kinderen verder en mijn plaatje is compleet.
Mijn zus heeft nu een dochter van net 1 jaar en daar hebben we afgelopen weekend op gepast en dát vind ik dan weer wennen.
Misschien ook omdat de wens er niet meer is.
Vind het heel leuk, maar vind het ook helemáál niet erg om haar daarna weer terug te geven.
Broer van mijn man heeft een zoon van net 1, en in mijn vriendinnenkring en verdere omgeving is iedereen nu pas een beetje begonnen.
Als ik die hele volksverhuizing dan weer aan zie komen bij een visite en dat leven op tijd (hapje, drankje, luiertje, etc…) en het kind continu vast moeten houden en zo, dan vind ik mijn zelfstandige heren, heerlijk…
Maar om niet helemaal offtopic te gaan, ik vond het prima te doen.
Mijn jongens spelen goed met elkaar, maar kunnen ook apart lekker spelen.
Misschien dat het nog scheelt dat het er 2 van hetzelfde geslacht zijn, ze vinden dan ook vaak dezelfde dingen leuk.
En natuurlijk kunnen ze elkaar ook echt het leven zuur maken, zoals broers dat doen.
Laat ik het zo zeggen, als ik nog een wens zou hebben zoals jij had, dan zou ik me door dat beetje verschil in leeftijd absoluut niet tegen laten houden.
Het is dat ik het gevoel heb klaar te zijn, anders had ik het nog steeds aangedurfd ook al is Robin inmiddels 8 en Lucas bijna 4.
Ik heb geen ervaring ermee, maar ik ga er wel bewust voor kiezen om langer te wachten met een derde.
Niet in de laatste plaats vanwege de financiele ruimte (de twee oudsten uit de luiers, geen flesvoeding meer), maar ook omdat de oudste twee dan een stuk zelfstandiger zijn en (bijna) naar school gaan (die continu-rooster gaat voeren).
Zodat ik me een laatste keer kan focussen op mijn kleintje en hopelijk volop kan genieten :inlove: De gebroken nachten neem ik dan wel weer voor lief…kunt ook zeggen dat je hopelijk een beetje bij hebt kunnen tanken in de tussentijd
En met ééntje kun je als de anderen op school zitten nog best wel wat ondernemen, ff boodschapje doen of naar de stad
Spannend hoor!
hier een nog groter leeftijdsverschil van 10 jaar en 3 maanden.
Ik heb zelf een zus van 7 jaar jonger en altijd gezegd: dat wil ik zelf niet voor mijn kinderen…totaal géén band met haar. Mijn moeder heeft het ook altijd als pittig ervaren.
Maar ja het leven loopt zoals het lopen moet, en nummer 1 kwam in 1994 en nummer 2 in 2005 (huwelijk met een andere man).
Ja het was wennen, na een 10 jaar oude zoon weer een klein ukkie in huis, gebroken nachten en dat soort dingen, maar het was ook erg fijn, de betrokkenheid van de oudste bij haar, zijn begrip en alle zaken meer.
Nu terugkijkend: die twee hebben een oersterke band, zijn verschrikkelijk gek op elkaar…zo anders dan mijn zus en ik.
Als je het mij vraagt zeg ik: kan dus prima,5 jaar of meer verschil.
wat ik overigens nog als een nadeel heb ondervonden, maar dat is misschien wel heel erg -eenoudergezin-eigen, is dat er een aantal dingen die ik eerst veel met n deed, nu niet meer zo makkelijk kan ondernemen. Zo gingen we nog wel eens naar het theater, naar de film, zwemmen (dat laatste durf ik nu wel weer aan in m’n eentje met 2 kids, maar daarvoor niet), en dat zijn dingen waar ik nu dan iets voor z voor moet regelen. Gebeurt wel af en toe, maar duidelijk minder vaak dan voorheen. Of dat hij bv eindelijk bijna oud genoeg is om op te blijven om met bevrijdingsdag naar het vuurwerk in het dorp te kijken, maar dat er nu weer een zusje in bed ligt tegen die tijd…
Maar goed, nogmaal: daar heb je stuk minder ‘last’ van als je met z’n tweeen bent.
Hoewel er best wat nadelen te noemen zijn, vind ik, zeker in mijn situatie als alleenstaande moeder, de voordelen van een groter leeftijdsverschil wel groter dan de nadelen 
Wel of niet een klik heeft meer met karakters te maken dan met leeftijdsverschil… Niek scheelt 6 jaar met Suus, maar zij vind Suus helemaal niet zo leuk. T zijn ook wel 2 totaal verschillende meisjes.
Terwijl Peter 5 jaar scheelt met Suus en stapelgek op d’r is. Hij neemt d’r op sleeptouw, wil alles voordoen, bemoeit zich met d’r en niks is te gek. Ze passen qua karakter ook gewoon goed bij elkaar.
Mies is een beetje de einzelgänger tussen de kids… hij speelt veel met zijn eigen vriendjes, maar heeft erg weinig op met zijn grote zus en broer en Suus vind hij alleen maar irritant.
Ik bedoel maar te zeggen… ga ervoor als je gewoon nog een kinderwens hebt, leeftijdsverschil zegt zo weinig als de karakters onderling niet matchen… Mijn broer scheelt 21 maanden met mij en we hebben onze hele jeugd lang alleen maar ruzie lopen maken en nu nog kunnen we niet met elkaar.
Mijn vriendin heeft in februari een dochter gekregen na 3 zonen en haar zonen zijn 10, bijna 9 en bijna 7 (30 juni word hij 7) en zijn babyzusje slaapt ook nog bij hem op de kamer door ruimte gebrek…
Ja het was wel weer erg wennen en ze vond het vooral lastig dat de eerste maanden een baby zo’n huidhonger heeft en ze voor haar gevoel alleen maar met de kleine liep te sjouwen… maar na 12/13 weken werd dat minder, kreeg ze meer een ritme en ze genieten allemaal zo van dat kleine meisje…
Ze geniet nu meer als toen ze de jongens kort op elkaar kreeg. Meer tijd, alles overdag naar school, lekker keutelen enz… het loopt lekker los allemaal.
Hier zijn grote broer en grote zus helemaal gek met hun kleine zusje. Ze spelen heel veel samen, allerlei dingen, binnen, buiten, duplo, lego, boeken lezen, noem het maar op!
En nu dus de volgende onderweg, die dan drie jaar minus een maand scheelt met Isabelle. Dat lijkt mij persoonlijk een heel stuk heftiger! I snapt nog niet veel van wat er staat te gebeuren, maar M en R wel. Ik kan een M en R uitleggen dat ik ze niet kan tillen, wanneer ik bekkenpijn heb, maar I niet. En M en R helpen me graag met het aangeven van dingen voor de kleine, en ik kan hen vragen iets te pakken. Als ik I zou willen laten helpen, moet ik het haar eerst zelf aangeven…
Ik scheel 6,5 jaar met mijn broer en als kind vond ik dat echt niet leuk. Hij was er nooit en als hij er was vond hij het leuk om zijn kleine zusje te pesten en te plagen.
Later in de puberteit mocht ik gaan stappen als ik maar met mijn broer en zijn vrienden mee ging. Nlou dat vond ik geweldig. Kreeg toen ook iets meer met mijn broer. En nu als volwassene gaat het gewoon goed, dan merk je een leeftijdsverschil niet meer op. Misschien komt dat ook wel omdat ik eerder getrouwd ben als hem en eerder een kindje heb gekregen. hij word in oktober voor het eerst papa dus onze levens lopen nu gelijk op.
Heb er toevallig van het weekend met mijn moeder over gehad, over het leeftijdsverschil. Het is niet bewust gegaan bij mijn ouders, ze hebben jaren over mij gedaan. Uiteindelijk er mee gestopt, spullen weggedaan enzo en floep daar was ik in aantocht. Dus een onverwacht kado.
Mijn moeder vond het leeftijdsverschil achteraf mooi. Ze zei al, je broer naar school, alle tijd voor jou. Later ging je broer naar het voortgezet onderwijs en konden wij sparen voor jou. slapeloze nachten had ze niet want zowel ik als mijn broer sliepen vanaf nacht 1 door :shock: Jammer dat Siem dat niet van zijn moeder ge erfd heeft :shock:
Wat ik misschien ook een punt zou vinden in jou situatie (als ik naar mezelf kijk dan) ik zou bang zijn dat een vierde kindje er zo achter aan bungeld. Je 3 kinderen zijn met elkaar opgegroeid en spelen met elkaar, kennen elkaars vriendjes enzo. Je vierde kindje zal dan toch wat ‘alleen’ opgroeien. Nu weet ik niet in hoeverre dat kan gebeuren hoor, ik heb nog geen 4 kinderen :mrgreen:
Een kind van 3 kun je dattoch best uitleggen…? :eh:
Mijn oudsten schelen 14 en 18 mnd, daarna na bijna zes jr de jongste.
Wij vindne het edht een kadootje :mrgreen: Iedereen geniet zo van dit mannetje! Ze zijn alledrie dol op hem, maken het veel bewuster mee als toen nr 2 en 3 kwamen, dat weten ze niet eens meer.
Het had vanteevoren echt mijn keus niet geweest, dat kleine verschil vind ik nl ook onwijs leuk. Ik kan het nog we een beetje sneu vinden, hij most wel echt een speelkameraadje overdag, ik vind heteen beetje stil in huis met ‘alleen maar’ 1 kindje. Maar heb dus eek alle tijd om van hem te genieten, bij te komen van drukte en dat is voor hem ook fijn, want hij wordt natuurlijk van hot naar her gesleept op andere momenten.
Hier 7 jaar verschil !
Ik vind het super,
mijn oudste was ook een echte grote broer,
mee flesjes maken, ect…
ook dat hij zelf al zo zelfstandig is,
eigen brood maken, zelf aankleden…
er is nu wel een nadeel,
kleine draak is nu 4.5 jaar, en wil altijd met de oudste spelen,
zijn speelgoed is veel leuker…
ook als er vriendjes komen spelen, moet ik T.im appart nemen…
ik denk ook echt dat het bij elk kind anders is…
@Lune wrote:
Een kind van 3 kun je dattoch best uitleggen…? :eh:Uitleggen kan prima ja, maar of ze het daadwerkelijk volledig begrijpen? Nah, nee, reken er maar niet op. ;)
wij hebben 3 kids, de oudste was 2 jaar en 5 maanden toen de 2e kwam en 4 jaar en 6 maanden toen de 3e kwam en de 2e was toen 2 jaar en 1 maand! de oudste en de middelste kunnen heel vaak niet met elkaar overweg, maar als het er op aan komt gaan ze voor elkaar door het vuur! de oudste en de jongste kunnen het juist heel goed vinden met elkaar en de middelste en de jongste is afhankelijk van het humeur :lol:
ik zelf scheel 3 jaar met mijn zus boven mij en 5 jaar met mijn oudste zus, toen we nog thuis woonde ging het soms moeizaam,maar nu hebben we een super band met elkaar!
ik zou nog heel graag een 4e willen,maar dan pas over een jaartje of 2/3 dan zouden de kids resp. 8/9, 5/6 en 3/4 jaar zijn… maar goed hubbie denkt hier toch iets anders over…