Wie heeft er ervaring met het laten huilen van een kindje om hem aan zijn bedje te wennen? Eventueel in combinatie met regelmaat en inbakeren.
Ik weet niet of het ervaring is, maar ik laat Elin af en toe wel even huilen in bed. Ik luister naar het huiltje. Als het een slaaphuiltje is, dan valt ze binnen een paar minuten in slaap.
Maar om te laten wennen aan het bedje, ik weet niet het werkt. Als ze al niet in bedje willen omdat het vreemd is, gaan ze misschien nog harder huilen en worden ze er misschien bang voor.
Misschien een idee om de kinderwagenbak (als dat wil en kan) in het bedje te zetten en daarna de kinderwagenbak weg te laten. Is ie in ieder geval gewend aan de kamer.
Succes.
ik heb R.oan wel 5 min laten huilen in zijn bedje… en er dan weer naar toe gaan en dan speen erin… dan weer 5 min… zodat hij wel weet dat we er wel voor em zijn… en dan overdag beginnen met wennen… gaat dat goed dan ook de nachten erbij pakken
Ja wij.
We hebben Marijne vanaf een week of ehmm… 3? :think: lichtjes ingebakerd. Alleen een hydrofiel luier om de armpjes. Dit omdat ik zelf heupdysplasie heb gehad en dat konden we bij haar nog niet uitsluiten. Dus daarom niet volledig ingebakerd. Ze is vanaf die tijd ook in haar eigen bed gaan slapen omdat we elkaar wakker maakten 's nachts toen we in één kamer sliepen.
Inbakeren hebben we gedaan omdat ze zichzelf wakker maakte omdat ze haar armen nog niet onder controle had. Zodra we begonnen met inbakeren hebben we wel een overgangsperiode gehad waarin ze wel gehuild heeft maar we haar maximaal tien minuten lieten huilen. Dan weer even troosten en weer in bed.
Naar een weekje was ze om en sliep ze ongeveer de halve dag :inlove:
Ik ben er nog steeds blij mee dat ik dat gedaan heb. Ook nu ze wat ouder is, geven we duidelijk grenzen aan en daar doet ze het uitstekend op.
Ik ben wel bang dat je op dit forum weinig medestanders zult vinden. De trend is hier toch meer: altijd troosten, altijd oppakken. En dat is natuurlijk ook een optie maar bij ons werkte het niet. Marijne wilde juist rust maar kon die niet vinden. Regelmaat en inbakeren hebben dat haar wel gebracht.
Wij hebben het boek van Ria Blom gebruikt. Dat wordt door veel mensen verguisd maar ik heb eruit gehaald wat ik handig vond. In het boek staat ook dat je zelf je grens moet aangeven maar de meeste mensen lezen daar overheen en denken te lezen ‘je moet je kind een uur laten huilen’. En die zin staat er dus niet!
Je merkt ik schiet al aardig in de verdediging :oops: Maar toch ben ik blij met hoe we het gedaan hebben.
Dus als je nog specifieke vragen hebt, schiet maar raak.
hier eigenlijk ook alleen laten huilen als het duidelijk het slaaphuiltje was.
Onze oudste had het blijkbaar nodig om de dag even te verwerken. Die heeft ook heel lang nog liggen praten in bed in zijn eentje voor hij in slaap kwam. Dat hoorde dus bij hem… als ik dan heen ging dan ging hij door het lint, terwijl hij anders binnen een paar minuutjes sliep.
Heb ik moeten leren bij hem… bij nummer 2 werkte dit weer absoluut niet.
Die ging juist door het lint als je hem liet liggen huilen.
Daar werkte het beter om toch even mijn gezicht te laten zien, even te laten merken dat ik in de buurt was en dan viel hij uiteindelijk in slaap.
Nummer 3 was heel makkelijk… weg leggen en slapen… in zijn eigen bedje dan. Die wou dus weer absoluut nergens anders slapen. Niet in de wagen, niet in de box, niet in het campingbedje… wat dan ook weleens lastig was.
Voor nummer 4 is het nu nog gewoon lekker kroelen bij papa of mama als hij huilt of moeite heeft in slaap te komen.
fijn al die reacties
marlous liet jij haar na die tien eerste minuten dan nog eens tien minuten huilen? en wanneer sliep ze dan?
Nee hier eigenlijk nooit laten huilen, met beide dames niet.
Ik voel me daar gewoon niet lekker bij, en mijn klein meisje kan ik al helemaal niet laten huilen, ze heeft erg veel last van eczeem en heeft eigenlijk heel de dag door jeuk, en met regelmatig een jeukaanval.
Maar ga gewoon op je eigen gevoel af.
ALs je zoiets wilt gaan doen (wat ik heel snel vind) vind ik wel dat je bij je kindje moet blijven. Alleen laten, ook al is het maar tien minuten (huil jij maar eens tien minuten flink overstuur… dat lijkt een eeuwigheid) van een baby van twee maanden vind ik echt heel zielig.
Wat ik wel gedaan heb is in het kamertje rommelen, was vouwen, naast het bedje een boek lezen, gewoon aanwezig zijn. Vaak waren ze daarvan alleen al rustiger.
Ik heb hem tot nu toe de hele dag in de draagdoek gehad en s’nachts sliep hij in mijn armen. Eerst ging dat nog wel, maar nu heb ik last van mijn rug en Aron werd steeds afhankelijker van mij om te slapen. Hij wilde ook s’nachts steeds weer gewiegd worden. Ik kwam zelf niet meer tot rust. Ik heb hem nu ingebakerd sinds gisteren en probeer het boek van Ria Blom te volgen. Maar als ik hem een half uur laat huilen slaapt hij niet in. Pas als ik hem als troost de borst geef slaapt hij. Als ik hem gelijk in slaap voed wordt hij echter meestal weer snel wakker als ik hem wegleg. Als ik hem korter laat huilen en dan troost lijkt minder goed te werken dan langer laten huilen, maar ik voel me er niet echt prettig bij. Het is zo frustrerend. Ik heb me best ergens over heen moeten zetten om dit te proberen en dan wil ik ook dat het werkt. In het boek zeggen ze dat kinderen steeds korter gaan huilen en dan ineens heel gelukkig worden. Nou ja, ik heb met mezelf afgesproken dat ik het een paar dagen consequent probeer en als het echt niet lukt ga ik een tussenweg zoeken. Ik kan echter niet met hem blijven ronddragen al doen ze dat in Afrika wel gewoon. Ik krijg het daar benauwd van.
Naar mijn mening stopt een kindje van 2 maanden alleen met huilen omdat hij/zij het opgeeft of te moe is om te door te huilen ipv dat hij of zij echt went aan het eigen bedje.
Dat wil niet zeggen dat ik mijn kinderen nooit heb laten huilen, maar dat lag meer aan het feit dat er de hele dag gehuld werd en moeders soms ook even tot 100 moest tellen om weer moed te vinden.
Ik zou er net als Lune naast blijven zitten.
Daar ben ik het mee eens ollie, als ze zolang huilen dan vallen ze uiteindelijk wel in slaap omdat ze doodop zijn. Maar als zo’n kleintje ligt te huilen dan willen ze gewoon iets.
Kun je hem dan niet eventueel op je rug dragen dan heb je gewoon je handen vrij, je kunt gewoon alles doen wat je wil en je mannetje kan gewoon lekker slapen.
Mijn meisje sliep op die leeftijd nauwelijks, allemaal hazeslaapjes. Enige troostmiddel was een flesje of bij mama in de doek.
Ik zou dan denk ik als je ziet dat je kindje moe begint te worden in bedje leggen. En dan elke 5 minuten gaat kijken aai over zijn bolletje… Of indd wat aanrommelen wasje vouwen etc…
ja, ze geven gewoon op… Maar kan ook heel goed begrijpen dat je dit niet trekt, en hoe groter hij wordt, hoe moeilijker om zulke gewoontes, als nooit in een bedje/zonder jou slapen, af te leren.
Dus wat dat betreft snap ik het wel hoor, ik ben ook stellig van plan om onze jongste frummel straks vanaf het begin lekker in de wieg te leggen om te slapen (en niet zoals de eerste twee altijd rond te dragen, aan de borst in slaap laten vallen op schoot… met de 1e ging dat prima hoor, maar de 2e hebben we 10mnd niet geslapen zo ongeveer).
Maar goed, een halfuur huilen vind ik wel veel te lang. Ik zou denk ik na tien minuutjes, waarbij je erblij blijft, over ruggetje streelt, zingt ofzo, hem toch even oppakken, troosten en weer terugleggen (sommige kindjes worden dan heel kwaad juist, maar bij sommigen werkt het wel goed, dat merk je snel genoeg).
Hoi Diana, kan me helemaal voorstellen dat je er soms wanhopig van wordt. En soms is er ook niet één oplossing, dat vond ik in het begin zo tegenvallen. Je probeert iets, het werkt, je probeert het de volgende keer weer en het werkt niet. Om gek van te worden.
Het heeft inderdaad in het begin even tijd nodig. Marijne had een paar dagen nodig om te wennen aan de doeken. Ik had met mezelf de afspraak ‘niet langer dan tien minuten’ want die tijd geef ik haar dan om zelf de laatste vermoeidheid weg te huilen en dan sliep ze meestal. Zo niet dan pakte ik haar op om te knuffelen, soms een voeding of schone luier, totdat ze weer moe werd en dan hup weer in bed.
Als ze langer blijven huilen is er inderdaad vaak wat aan de hand.
Overigens werd de volgorde bij ons vaak iets anders. Namelijk eten (oh wat vermoeiend dacht ze dan), slapen en dan bij wakker worden even knuffelen en dan even spelen. Dan weer honger, slapen etc.
Succes
Ik snap wel dat dit ook geen doen is voor je.
Dan zou ik er bij blijven.
Inderdaad aanraken, mischien liedjes zingen ed.
Een nieuw naar bed gaan ritueel.
Bedenk een vaste volgorde voor dat ritueel.
Dat zal de eerste dagen een hoop tijd kosten, maar zodra hij het ritme herkent zal het makkelijker gaan.
Hoi diana,
Eigenlijk twijfel ik om hier wat te posten, omdat als je teveel dingen aan gereikt krijgt weet je het zelf ook niet meer!
Maar ik wil je aan raden om, (als het niet gaat met Ria blom methode) een boekvan Aletha Solter te lezen!
Even zoeken welke
De taal van huilen.
Het ongedwongen kind.
en Babys weten wat ze willen.
Volgens Solter, komt er met tranen een bepaald stress hormoon mee. Als je zelf bv even gehuild hebt dan voel je je erna een stuk beter toch?
En babys verwerken dingen doormiddel van huilen, Maar stel je nou eens voor dat jij heel hard moet huilen, en iemand laat je alleen in een kamer, of probeert het te sussen, dan kom je dus niet van je stress af.
Op het werk heb ik ook een jongentje gehad(werk op een kdv) hij slaapt niet, wilde alleen maar vast gehouden worden. in bedje huilen.
Toen hebben we hem in bedje neer gelegd, bij hem gebleven tegen hem gepraat, ik zie dat je huilt, je mag huilen, etc. (en ook belangrijk dat je het echt ook meent, en met aanraking dat je echt hem aanraakt en streelt, klinkt zweverig maar als je iemand aan raakt en je denkt aan iets anders dan voelt het heel anders als dat je iemand aanraakt en je doet het echt oprecht;))
eerste dagen zaten we anderhalf uur bij hem, en langzamer aan werd het minder lang, tot na een tijdje we nog maar 5min in de slaapkamer hoefde te zijn.
Nou wil dit niet zeggen dat het gaat helpen voor Aron, maar misschien kan je als het niet lukt met R. Blom een van deze boeken lezen.
:hug: !
Mega Mindy ik vind het fijn dat je toch geschreven hebt en ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt. Ik ben wel benieuwd naar die boeken.
Ik ga het morgen nog een dag proberen en als hij dan nog steeds niet vanzelf in slaap valt wil ik inderdaad een keer bij hem blijven zitten tot hij slaapt.
Ik vind het namelijk wel heel belangrijk om hem de ervaring te geven dat hij zelf kan ontspannen en dat hij niet altijd mama’s borst of heel veel gewieg nodig heeft om in slaap te komen. Misschien lukt dat inderdaad beter als ik er bij blijf zitten, maar ik heb ook gehoord dat het dan juist moeilijker is voor sommige kinderen. Als ik maar wist hoe het bij Aron het beste werkt. Als het allemaal niet lukt neem ik hem weer in de draagdoek want uiteindelijk moet hij toch slapen en ik wil niet dat hij daarvoor elke dag zo veel moet huilen.
Ik heb er ook wel ervaring mee. Wat wil je eigenlijk precies weten?
onze oudste was ook eerst veel bij mij en kon niet aan zijn bedje wennen, uiteindelijk bleek hij een inslaephuiltje te hebben. Omdat ikhet niet als zodanig herkende pakte ik hem steeds op wat natuurlijk niet bevoordelijk was voor de slaap…
Nummer 2 hebben wij vrij snel ingebakerd. Als ik boven zijn wiegje stond zag ik hem gewoon lekker in slaap vallen omvervolgens zichzelf weerwakker te "slaan"met zijn handjes. Het hielp ontzettend goed en heeft sindsdien altijd goed geslapen. Nooit gehuild ook eigenlijk in bed.
Nummer 3 en 4 hebben we ook vrij snel ingebakerd en dat ging/gaat erg goed. Ik wil het nu bij de 4e gaan afbouwen maar durf nog niet zo geod (ze is 5 mnd). ze lacht al als ze de doek ziet en is zoo gewend. Het is voor haar echt een veilig huisje waar ze heelrijk in slaapt.
Een half uur huilen vind ik wel lang. Na 10 minuten ga ik er altidj wel heen, troost ik en leg haar weer terug. Dit 4e kindje huilt ook wel eens tijdens haar slaap trouwens en gaat dan na even getroost te zijn weer verder slapen.
Als je nog vragen hebt, laat maar weten. succes!
Is wel moeilijk om uit te zoeken wat voor je zelf het beste werkt, en voor je kindje.
Heb ik ook ondervonden nu ik zelf een kleintje heb 
Max is soms best wel onrustig, en bij mij of mijn man wel lekker stil en relaxed. Nu zijn we er achter hoe we met hem om moeten gaan, snachts slaapt hij in zn eigen bedje, in een puckababy slaapzak. overdag slaapt hij in bed/box wagen en vaak op zn buik. eind van de middag ligt hij eigenlijk altijd in de doek bij mij, maak ik eten etc. dan is het ff mama en max tijd en merk aan hem als ik het niet doe dus bv in de box slapen dat hij savonds en snacht vaker komt voor voeding, en graag bij mij wilt zijn.(mamahonger) dus eigenlijk gewoon een beetje de regel, smiddags bij mama in de doek :inlove:
Volgens mij kan je ook wel op internet veel vinden, maar probeer ook weer niet te veel te zoeken want dan raak je zelf ook helemaal van de leg, want wat moet je nou kiezen of doen!
En je moet ook goed naar je eigen gevoel luisteren want jij weet het beste hoe je met Aron om moet gaan, en wat wel en niet werkt, en gewoon gaan uitproberen. En ook als je wat uitprobeert niet te snel op geven want Aron moet er ook aan wennen natuurlijk.
Misschien lukt dat inderdaad beter als ik er bij blijf zitten, maar ik heb ook gehoord dat het dan juist moeilijker is voor sommige kinderen.
SOmmige kinderen willen alleen zijn, maar wat ik al vertelde van dat jongentje eerst zaten we er anderhalf uur bij en werd steeds minder. Dus je moet wel even geduld hebben :) en misschien helpt het wel niet bij Aron maar vaak bij de eerste paar x duurt het wat langer.
Als je nog meer wilt weten moet je me anders maar een PB sturen, ik kan eventueel ook wat inscannen uit mijn studie boeken van Solter.
Succes :hug:
edit: Is hij verder wel ontspannen? overstrekt hij zich wel eens ? hoofdjenaar achter gooien, er erg gespannen ?
Ik vind die boeken dus echt helemaal niets… Hoewel ik me in de theorie deels wel kan vinden krijg ik echt jeuk van hoe het geschreven is enzo.
Ik wilde iig nog even als tip geven niet steeds iets anders te doen, dat zorgt alleen maar voor onrust/onduidelijkheid. Zelf kalm blijven en zeggen en laten blijken dat het nu tijd is om lekker te gaan slapen en dan steeds hetzelfde ritueeltje, niet een weekje dit en dan weer een weekje dat.
Hij slaapt! :shock:
Ik legde hem in bed en begon zijn slaapliedje te zingen en de wieg te schommelen en ik was al voorbereid op het gebruikelijke protest, maar hij mopperde wat en gaapte toen en ging slapen. Na een paar minuten ben ik weg gegaan. Daarnet nog even terug gegaan om de wieg te schommelen, want hij werd weer een beetje wakker. Nu slaapt hij weer. Ik hoop dat het zo blijft…
Oh hij huilt… 