Onze dochter was tot een paar maanden terug een voorbeeldige eetster. Maar sinds 2 maanden is het drama. Aan tafel zit ze te krijsen als ze eten krijgt. Het is een echte sirene, dus dat draagt niet echt bij aan de sfeer 
. Ik zet haar het bord voor en ik laat haar gewoon eten of niet. Forceren doe ik echt niet. Soms neemt ze een hapje, maar meestal niet.
Op zich ben ik niet bang dat ze te weinig binnen krijgt ofzo (onze zoon leefde tot een jaar geleden van de lucht :mrgreen: ). Maar ik vind het wel lastig om om te gaan met het huilen/krijsen aan tafel. Moet ik haar wegzetten? Mijn zoon moet in de gang op de mat als hij vervelend doet. Is ze hier niet wat te jong voor?? :think: Want als ze het niet snapt en de paniek erger wordt schiet het ook niet op.
hier hetzelfde met de jongste… maar die ging dan ook nog eens met zijn eten gooien als we niet reageerden (dat was onze eerste tactiek)
dan ging hij naar de gang.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de maaltijden hels vond… worstelde me er zo snel mogelijk doorheen (heb ook regelmatig uit pure ellende de jongste tijdens de maaltijd op bed gelegd, en de oudste twee alleen beneden verder laten eten)
nu gaat het opeens een stuk beter… nu helpt alleen negeren wel weer wat beter.
maar 1,5 jaar op de gang… hier hebben we het wel gedaan, met redelijk succes
@Fietje wrote:
Ik moet eerlijk zeggen dat ik de maaltijden hels vond… worstelde me er zo snel mogelijk doorheen (heb ook regelmatig uit pure ellende de jongste tijdens de maaltijd op bed gelegd, en de oudste twee alleen beneden verder laten eten)
Ooh herkenbaar :) ....Ik heb ook stiekum een hekel aan eten door de weeks. Zeker als ik gewerkt heb en toch al moe ben....Ik probeer er wel wat van te maken, maar de kinderen zien eten toch als een 'noodzakelijk kwaad' :wink: In het weekend gaat het soms wel beter als mijn man ook meeeet
Wij hebben haar stoel nog wel eens omgedraaid, met haar rug naar de tafel toe. Als je zo tekeer gaat, hoef je niet aan tafel te zitten. Gevolg was nog harder krijsen. Na een minuutje gevraagd; ben je klaar met gillen? Dan stopt ze, draai ik haar weer terug. Of ze het echt begrijpt… vraag ik me af.
Ooit heeft ze ook een keer op de gang gezeten, we vonden haar ook jong. NOg geen anderhalf, maar we hebben nog een dochter en we konden elkaar niet verstaan. Dan maar even op de gang (met kinderstoel). Ging ze met de deurkruk spelen. Echt heel veel zin had het dus niet, maar het was wel rustig :mrgreen: En als ze weer terugkomt is ze toch ook stil.
Gelukkig is het nu weer over, was een fase!
gewoon in de hoek? maar dat maakt misschien ook nog veel lawaai…
in de gang kan wel hoor… met de deur open, als je bang bent dat ze ba,g is?
Natuurlijk kan het, maar je denkt tochniet dat een kind van anderhalf dat begrijpt…? Afgezien van het feit dat ik zowiezo mijn kindren niet zo wil wegzetten/ afwijzen…
Ik zou eerst gewoon s gaan ahterhalen waarom ze verdrietis is of boos, en vervolgens daar iets mee doen.
Met kinderstoel in de gang vind ik trouwens eht link… Ze zou dr maar uitvallen of omkiepen.
Hier gaat ze als ze zit te janken, zeuren of jammeren aan tafel met stoel en al op de gang. Na een minuut gaat een van ons haar weer halen. ‘Ga je nu weer gezellig mee eten?’ En dan is het meestal wel weer goed. Inmiddels is ze zo ver dat alleen de vraag: ‘wil je naar de gang?’ voldoende is om haar tot rede te brengen. Hier dus nog weinig gezeur! En ik realiseer me telkens weer dat mijn kind veel meer begrijpt dan ik inschat…
Gewoon eens proberen dus, maar niet te lang op de gang laten.
Wij hebben een tripptrapp en die valt echt niet om met haar erin. Ze zit vast in het tuigje.
Ben het wel met Lune eens: een kindje huilt/jammert/krijst niet zonder reden, is een communicatiemiddel. Dus proberen erachter te komen waarom. En als het toch niet anders lijkt dan herrie maken oid, dan afleiden met wat positiefs, of even met z’n allen gillen en dan weer klaar.
Heb L.othar nog niet veel in de hoek gezet, maar als ik het doe: hij verstaat het goed genoeg 8)
Nee, hij weet dat hij niet alleen gezet/afgewezen wil worden… Daar reageren kindjes op, dat leren ze wel. Net als een hond, die kun je ook op die manier leren wat wel of niet mag…
@Lune wrote:
Ik zou eerst gewoon s gaan ahterhalen waarom ze verdrietis is of boos, en vervolgens daar iets mee doen.
Lune, ik kan er in ieder geval niks ernstigs van maken. Als ze van tafel mag is het weer prima. En een koekje geeft dat krijsen nooit…het is gewoon gedrag denk ik
Ik ga straks toch eens proberen om haar weg te zetten denk ik… :think:
Ben het absoluut met Lune eens, zou haar dus ook niet wegzetten of omdraaien. Een kindje van 1,5 straffen heb ik me bedenkingen bij, geloof niet dat ze het snappen. Waarom niet een poppetje op tafel zetten waarmee ze kan spelen. Of een lepel geven waarmee ze kan spelen/eten. Of misschien op een andere plek aan de tafel zetten etc…
Hier een jochie van anderhalf dat het echt wel begrijpt (denk dat je het per kind moet bekijken en niet in algemene leeftijden moet praten…)
Als hij dus echt een puinhoop ervan maakt, met eten gooit en alleen maar gilt en krijst (gebeurt gelukkig bijna nooit want eten is zijn hobby ) draai ik hem met kinderstoel weg van tafel…met nog 4 kids aan tafel is het hier toch al vaak moeilijk om de rust aan te tafel te bewaren, waarbij het lachen om alles wat de 2 kleinsten doen ook groot feest voor hen is natuurlijk…voor ons iets minder :?
Heb het met mijn oudste dochter van nu 9 in een restaurant een keer gedaan…werd echt door iedereen belachelijk aangekeken, maar na 1 minuut kon ik haar terugdraaien en hebben we nog gezellig anderhalf uur kunnen eten…en heeft ze het nooit meer gedaan.
En eten aan tafel is om te eten…daarbij speeltjes op tafel zetten om af te leiden/rust te bewaren, daar heb ik dan weer mijn bedenkingen bij
@Mandala wrote:
Hier een jochie van anderhalf dat het echt wel begrijpt (denk dat je het per kind moet bekijken en niet in algemene leeftijden moet praten…)
Als hij dus echt een puinhoop ervan maakt, met eten gooit en alleen maar gilt en krijst (gebeurt gelukkig bijna nooit want eten is zijn hobby
Heb het met mijn oudste dochter van nu 9 in een restaurant een keer gedaan…werd echt door iedereen belachelijk aangekeken, maar na 1 minuut kon ik haar terugdraaien en hebben we nog gezellig anderhalf uur kunnen eten…en heeft ze het nooit meer gedaan.
En eten aan tafel is om te eten…daarbij speeltjes op tafel zetten om af te leiden/rust te bewaren, daar heb ik dan weer mijn bedenkingen bij
Hier komt ook geen speelgoed aan tafel…
En idd: kind per kind bekijken…
Nou sorry er zijn dingen die je niet per kind hoeft te bekijken, je kind op een dergelijke manier straf geven is gewoon niet leuk voor het kind, daarom doet ie het niet meer. Niet omdat hij begrijpt waarom bepaald gedrag ongewenst is.
Als je eten gezellig wil houden moet je vooral gaan straffen… heel logisch toch :think:
Ik zou er met zo’n jong kind niet zo’n punt van maken, bij ons aan tafel wordt idd ook niet gespeeld, maar ik verwacht niet van een dreumes dat ie een halfuur aan tafel zit (of een kwartier…) terwijl hij niet eet en niks kan in die stoel, dat is gewoon niet reeel. Logisch toch dat ze dat niet leuk vinden…
Komt vanzelf hoor, maar dan moet je het wel gezellig houden en er niet nu al een strijdpunt van maken
Ik kan het me moeilijk voorstellen dat mijn jongen zo doet aan tafel, dat krijsen… Nu jij praat over gezelligheid snap ik je wel…
Als ik hem in de hoek zet/aven apart zet, gaat dat over M.ea pijn doen, met speelgoed gooien en al een paar keer gezegd te hebben, …
Als hij zo zou doen aan tafel (moeilijk voor te stellen, maar denk het 1 keer meegemaakt te hebben), heb ik hem gewoon van tafel gezet. Niet in de hoek of apart, maar gewoon de boodschap gegeven: als jij zo doet, kan je niet aan tafel…
Tijdens een opleiding heb ik ook geleerd dat je je kindje moet leren om (behalve te eten) een gezellige partner aan tafel te zijn. Lukt dat niet: van tafel. En dat hoeft dan niet in een hoek ofzo te zijn.
Zo doe ik het ook met mijn oudste; met als gevolg dat ze soms niet eet, maar begint te spelen 8)
Elin doet af en toe ook zo dwars. Gewoon om de grenzen uit te testen: gewoon niet eten. Ze is al niet groot.
Ik heb haar wel in de gang gezet. Vindt ze niet leuk. Ze begrijpt het echt wel. Als we nu aan tafel zitten en ze wil niet eten, omdat ze lekker dwars doet, zeg ik wel eens: je kunt kiezen. Je gaat eten of je gaat even alleen zitten. Dan eet ze snel door.
Elin snapt heel veel en heeft heel veel door. En daarbij: Lars moet ook naar de gang als hij niet luistert. Beetje dubbel als we het Elin niet zouden laten zien dat het voor haar niet geldt.
Maar waarom MOET een kind van jou een bepaalde hoeveelheid eten, anders krijgt het straf ? :eh: Je kan een ander toch niet dwingen om te eten. Als jij geen honger heb, eet je toch ook niet. Ik vind het ergens een beetje iets hebben van: wat jij vindt als kind zijnde boeit me niet, jouw grenzen zijn niet belangrijk…
Je bent toch nooit een baas over een ander, over de grenzen van een ander ?
En of ze het echt snappen ? Tja, dat is maar hoe je het zelf ziet/wil zien denk ik. Als een kind ineens eet omdat jij anders gaat straffen, doet het kind het puur omdat het geen straf wil hebben. Heeft niks meer met het eten zelf te maken. Lijkt me ook niet echt een gezonde motivatie.
Hoe wil je dat een kind naar jouw wensen/grenzen ‘luistert’ als je dat zelf ook niet bij je kind doet ?
Verspilde moeite Selena
Ik vind het heel triest dat dit als een normale manier van omgaan met kinderen wordt gezien maar ik ga me er maar niet meer boos om maken.
Denk niet dat het gaat om de hoeveelheid eten, Selena.
En dat de straf/wegzetten ook niet heeft te maken met of een kind wel voldoende eet.
Maar het gaat geloof ik meer om het gedrag wat een kindje aan tafel vertoont.
Uiteraard begrijp ik ook wel dat je van een dreumes nog niet echt tafelmanieren kunt verwachten. Mijn peuter heeft er nog wel moeite mee :shifty:
Maar als één van de twee constant zou gaat zitten krijsen aan tafel, dan zou ik er ook niet vrolijk van worden.
Dan zou ik ook wel, net als topper, kunnen zeggen: of je eet (=zit) normaal aan tafel, of je gaat maar even apart zitten. Ga je daar maar even gillen of schreeuwen.
Bij de jongste ooit wel eens gedaan, maar dat was omdat hij werkelijk waar alles wat hij in zijn handen kreeg op de grond smeet.
Toen heb ik hem gewoon een cm of 15 van de tafel af geschoven…kon ie nergens meer bij :mrgreen:
Ik zou persoonlijk bij een dreumes nog niet voor de gang kiezen.
Heb onze oudste wel eens op de gang gezet toen hij zo enorm aan het schreeuwen was (kwaaiigheid) en niet voor rede vatbaar was. Was eigenlijk meer om even af te koelen (ook voor mij, want het werkte enorm op mijn zenuwen :shifty: ) Ook gezegd waarom ik hem daar neer zette.
Na nog geen minuut de deur weer open gedaan, en toen was het weer goed.