Kraamvisite

@Kaatjes wrote:

Cell, geweldig jouw buurvrouw-verhaal! ‘het is geen ijsje’. Maar op dat moment kun je er echt niet om lachen…

Kun jij me 'n cursus assertiviteit geven? :wink:



Goede tip, dat fatsoen-stapeltje! Ga ik hier thuis es in de groep gooien. Dat zou idd 'n hoop schelen!!




Nou… ik heb het wel gezegd, maar echt overkomen deed het niet en ik voelde me er zielsongelukkig bij… heb echt tranen met tuiten gehuild toen ze eindelijk was opgezouten en als ik het nu weer naar boven haal allemaal, staan de tranen me weer nader…

Maar ja… as is… het is gebeurd en het heeft me wel veel geleerd om toch nog weer dingen anders te doen dan toen.



Marije, met dat ik makkelijker werd bedoel ik… dat ik nu vaker welbewust " gebruik" maak van mensen.

Zoals laatst was een goede vriend even op de thee… de bel ging, was een pakketje en dan druk ik zo suus bij hem in de armen om de deur te openen.

Tja… als je er dan toch zit he…



Maar de eerste 2 weken moest ik daar ook niets van hebben hoor :wink:

@Cell wrote:

Marije, met dat ik makkelijker werd bedoel ik… dat ik nu vaker welbewust " gebruik" maak van mensen.

Zoals laatst was een goede vriend even op de thee… de bel ging, was een pakketje en dan druk ik zo suus bij hem in de armen om de deur te openen.

Tja… als je er dan toch zit he…




Geloof dat ik hem dan gevraagd zou hebben even het pakketje aan te nemen :lol:

ik hoorde laatst op kraamvisite het ultieme excuus om je kind niet af te hoeven geven:



het is tegenwoordig nieuw protocol om de baby niet van hand tot hand te laten gaan. Het is niet goed voor de binding van moeder/vader en kind. Al die luchtjes en andere stemmen, daar raakt een kindje van uit balans.



Ik vond het geniaal (misschien wel ingefluisterd door een geweldige kraamhulp, die het leeuwinnengedrag van kraamvrouwen kent). Het geeft je rust en ruimte als nieuwbakken gezin om op je eigen tempo je kind uit handen te geven als jij daar behoefte aan hebt.



Onze P heeft de eerste 2 weken in het ziekenhuis gelegen, en is gelukkig dus weinig van hand tot hand gegaan. In het ziekenhuis heb ik kraamvisite geweigerd omdat het allemaal niet zo leuk was als het hoorde te zijn en ik totaal niet op felicitaties zat te wachten.

Thuis hadden wij 1 x per dag kraamvisite in de agenda staan, en soms ook dikke kruizen inderdaad.



Het is ook voor papa/mama en eventuele broertjes/zusjes een heftige tijd, en die moetje naar eigen wensen in mogen kleuren.



mijn ervaring is overigens ook dat bij een 2de de animo voor kraamvisite minder lijkt te zijn.

haha die is geweldig wij hebben het met de kraam afgesproken

dat als mensen er om vragen of zo dat zij zegt nee hoor dat doen we niet :lol:

@~chantal~ wrote:





het is tegenwoordig nieuw protocol om de baby niet van hand tot hand te laten gaan. Het is niet goed voor de binding van moeder/vader en kind. Al die luchtjes en andere stemmen, daar raakt een kindje van uit balans.




Ik denk dus dat dit echt zo is. Kindje kan wel helemaal gek worden van al die verschillende mensen, gezichten, geurtjes, geluiden etc.

@Talulah wrote:

@~chantal~ wrote:




het is tegenwoordig nieuw protocol om de baby niet van hand tot hand te laten gaan. Het is niet goed voor de binding van moeder/vader en kind. Al die luchtjes en andere stemmen, daar raakt een kindje van uit balans.




Ik denk dus dat dit echt zo is. Kindje kan wel helemaal gek worden van al die verschillende mensen, gezichten, geurtjes, geluiden etc.


Dit werd bij ons bij de 2e al gezegd door de kraamhulp... dus weet niet of dit wel zo nieuw is? (die is namelijk ruim 4,5).
Bij de oudste was het sowieso anders omdat hij op de kinderafdeling lag en er sowieso niemand bij hem mocht zonder ons erbij.... en aangezien ik hem zelf al niet bij mij kon hebben ging hij echt niet van hand tot hand.

Hij is op de 28e van de maand geboren en de eerste die hem na ons in de armen heeft gehad is mijn broertje op zijn verjaardag de 30e van die maand (omdat ik er niet bij kon zijn, kwam hij met zijn vriendin en mijn ouders naar het zhuis en hebben we in het restaurant samen wat gedronke).

en oh wat was hij trots.... zijn eerste neefje en hij op zijn verjaardag met dat ventje op schoot :inlove: Vind het nog steeds ontzettend jammer dat we toen geen fototoestel bij de hand hadden, maar dat beeld raak ik toch niet meer kwijt, dat scheelt

Ik kan me bij kai herinneren dat ik het de eerste week vooral zwaar vond was thuis kai huilde veel s’nachts

mijn broer kwam met zijn drie kids en ik had nogal wat lichamelijk dingen waardoor ik niet zo fijn op mijn kraambed zat.(catheter omdat ik niet kon plassen na de bevallling.)



maar na de eerste week ging het eigenlijk wel en durfde we ook gewoon te zeggen ne komt niet uit of we willen even rust.



bij elin kwam er al minder vage mensen



mijn tip net als andere al gezegd hebben kruisen in de agenda zetten als je niet wilt.



en eerlijk zijn als je het niet wil geven aan een ander niet doen