zag gisteren op het nieuws langs komen hoe een enorme menigte in Oslo als protest tegen Breivik, het kinderlied zongen waar Breivik zo’n hekel aan heeft, omdat het volgens hem marxistische indoctrinatie is.
Zat met tranen in mijn ogen. Het raakt op een of andere manier dat het antwoord op zo’n vreselijke gruweldaden (ik heb het hele verhoor over zijn moordpartijen op utoya gelezen, over kippenvel gesproken, maar dan hele nare kippenvel…) het zingen van zo’n lief kinderliedje is. Dat ze zich niet gewonnen geven en keihard terug vechten, maar juist op deze manier laten zien dat ze zich niet over laten nemen door zo’n bruut. Sterk. En kippenvel dus
http://www.youtube.com/watch?v=IkbI-50bKXA&feature=related
Welke momenten in het collectief geheugen bezorgden jullie kippenvel?
Heb het ook gezien mijn keel werd gewoon dichtgeknepen van de emotie, maar ook idd van trots dat deze mensen zo sterk zijn en weer worden.
Diep respect heb ik voor deze mensen.
Mijn kippenvelmoment is de geboorte en het overlijden van Luna Fay, zo ontzettend trots was ik op dat moment en ook zo ontzettend verdrietig maar ook zo ontzettend gelukkig alle emoties gierden op dat moment door mijn lijf heen.
De gebeurtenis zelf was niet echt collectief, maar de aanleiding wel.
Na 9-11 werden er minuten stilte gehouden.
Ik zat destijds in de 6e klas op het VWO en had op dat moment een tussenuur. Ik zat een beetje met klasgenoten in de kantine te pierewaaien, beetje studeren, beetje niksen.
Op het moment dat de bel ging, wist iedereen zonder aankondigen waar het voor was. Iedereen in de drukke, gezellige kantine werd meteen stil, en ging zonder iets te zeggen staan…
Ik krijg er nog kippenvel van :roll:
De minuut stilte die werd gehouden voor 9/11 in 2001, dat was heel indrukwekkend.
Ik was aan het werk op de Beethovenstraat en het was heel mooi om te zien hoe het openbare leven op die straat helemaal stil viel.
Alle auto’s stopten, trams mensen stonden stil, in de winkel ook.
Later op het nieuws zag je dat dit overal zo gegaan was.
Mijn kippenvel moment was tijdens een radio uitzending. Tijdens het journaal hoorde ik een fragment van een speech die een meisje voor haar zusje hield die was overleden tijdens het busongeluk in België. Ik hoorde haar zeggen dat ze er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat haar kleine zusje altijd trots op haar zou zijn. Mijn bloed werd koud en ik heb vreselijk zitten janken achter mijn bureau op het werk.
@~Marion~ wrote:
Mijn kippenvel moment was tijdens een radio uitzending. Tijdens het journaal hoorde ik een fragment van een speech die een meisje voor haar zusje hield die was overleden tijdens het busongeluk in België. Ik hoorde haar zeggen dat ze er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat haar kleine zusje altijd trots op haar zou zijn. Mijn bloed werd koud en ik heb vreselijk zitten janken achter mijn bureau op het werk.
dit was ook mijn kippenvel moment, maar dat was eigenlijk de hele herdenkingsdienst van dat busongeluk. bij sophie op school hebben we met de hele school, kindjes en ouders, 1 minuut stilte gehouden op het schoolplein. ook dat was een kippenvel moment.
je hoorde gewoon echt helemaal niets, zelfs niet van de kleutertjes.
Hier kreeg ik vanmorgen kippevel van… Kan er nu nog wel om huilen.
http://www.tctubantia.nl/regio/twente/10937526/Dokters-kunnen-Bibi-niet-meer-beter-maken.ece
http://www.trib4bibi.nl/2012/04/uitbehandeld/
@Krabje wrote:
Hier kreeg ik vanmorgen kippevel van… Kan er nu nog wel om huilen.
http://www.tctubantia.nl/regio/twente/10937526/Dokters-kunnen-Bibi-niet-meer-beter-maken.ece
http://www.trib4bibi.nl/2012/04/uitbehandeld/
O vreselijk, zij hebben hun zoontje ook al aan deze ziekte verloren.
Ik heb het verhaal gevolgd destijds.
Het is al niet te bevatten dat dit je überhaupt overkomt, laat staan 2 keer.
In 1 gezin, gewoon 2 kinderen die verliezen van die rotziekte.
Daar krijg ik inderdaad ook kippenvel van.
Ik heb verder meerdere momenten.
Zo krijg ik het niet van mijn netvlies dat ik op het journaal een 5-jarig doodgeschoten jongetje uit Syrië op een motorkap gelegd zag worden.
Radeloze mensen die elkaar daar voor de voeten liepen, een schreeuw om hulp deden in de camera’s van de aanwezige media en vervolgens dus een doek uitpakken met daarin het jongetje, om te tonen hoe oneerlijk deze strijd daar is.
Maar dat is meer een naar-kippenvel moment.
Je hebt ook van die momenten waarin dat wij-gevoel ontstaat, zoals het bericht van Fiep, de minuut stilte, etc.
Ik ben dan zo’n watje dat meteen van die waterige oogjes krijgt…
Mijn kippenvel moment tja eigenlijk wel meer…
1 9/11 omdat een vriendin van mij in 1 van die torens werkt en zij gewoon al haar collega’s kwijt is geraakt (zij was god dank vrij)
2 het bus ongeluk in belgie heb de hele dienst bekeken maar op het einden ben ik gestopt met huilen
3 De geboorte van mijn meisje het is een giga strijd geweest om zwanger te worden zwangerschap verliep ook niet geheel vlekkeloos en toen ze er eenmaal was whoo
4 Een optreden van Opera familia die zongen het liedje the rose van bete midler dit zelfde liedje heb ik op de begravenis van mijn opa gezongen in 1995
5 een kippevel moment die ik keer op keer me zelf aan doe is een liedje van Dana Winner Kind van mij steeds als ik dat nr hoor zijn mijn ogen niet droog
oef, moeilijk, veel… kan er een paar noemen;
overlijden van mijn vader in 2000 
Burgerlijk en kerkelijk huwelijk waar mijn dementerende moeder tóch bij was in 2002 :inlove:
overlijden van mijn moeder toen ik 7 mnd zw was van de oudste in 2005
Omayra Sanchez, het meisje dat niet te redden was in die modderstroom in Colombia in 1985, ze wilde zelf hulp bieden, kwam vast te zitten en … na ja, de rest kennen jullie misschien wel. Ik was toen 16 en ik zie dat meisje nog altijd voor me, niet op een vervelende manier maar juist :inlove:
de aanslagen op de WTC (het 2e vliegtuig zag ik er live in vliegen :shock: ) Ik dacht echt even dat WWIII uitgebroken was 
De herdenkingen er na en elk jaar weer
Het busongeluk en die herdenkingsdienst in kón niet meer kijken op een gegeven moment. Té aangrijpend
De aardbeving en tsunami in Azië in 2004
De aardbeving in Haïti in 2010
De aardbeving en tsunami in Japan in 2011
Bezoeken aan Westerbork, Mauthausen en Theresiënstadt
Bezoek aan SoWeTo en een kindertehuis daar
Gambia en de slavenhandel (je vindt er nog kraaltjes van slaven van destijds)
De vrijlating van Nelson Mandela in 1990. Ik heb op het puntje van m’n stoel gezeten. Hoe geweldig om de man na 27 jaar de gevangenis uit te zien lopen. En ik was ergens zo bang dat één of andere gek het in z’n hoofd zou halen om Mandela ter plekke neer te schieten ofzo… Wat godzijdank niet gebeurde.
Wat een charismatische man… M’n hart maakte echt een sprongetje tijdens het zien van die beelden.
Nog meer kippevel momenten:
De vuurwerkramp in enschede
Het overlijden van mijn schoonzusje
Na jaren proberen van zwangerworden, eindelijk het eerste huiltje horen van ons kindje
Afgelopen.juli horen dat mijn moeder ongeneeslijk ziek is.
En nog een hrle recente. Gisteren is mijn overbuurvrouw overleden. Toen ze wegreed in de rouwauto rilde ik helemaal.
Ik lees nu heel veel kippenvel momenten die niets met het collectief geheugen te maken hebben eigenlijk :oops:
dit zat ik ook al te denken, want ik was aan het graven in mijn geheugen wat mij kippenvel momenten brengt
Ik vind elk jaar weer de minuut stilte op herdenkingsdag een kippenvel moment. Eerst de trompet, dan stilte en daarna het volkslied.
Vind het heel belangrijk om nog te herdenken. Als generatie erna (mijn vader heeft de oorlog meegemaakt als kind) vind ik dat toch heel fijn om daar nog bij stil te kunnen staan.
Ja, ik weet er nog 1:
Het verdwijnen van De Muur… in 1989 Alles wat ik net jarenlang in m’n kop had zitten stampen bij maatschappijleer en geschiedenis veranderde ineens! Die reacties van die mensen… Die vrijheid… ik krijg weer kippenvel…
Jaaa, die beelden herinner ik me ook nog. Een aantal jaren later ben ik in Berlijn geweest, bij het voormalig checkpoint charlie. Heel indrukwekkend…
Daar wil ik nog steeds eens naar toe. Ik heb wel een stukje van De Muur. Geen idee of 't echt Echt is. Maar tis wel leuk.
@Krabje wrote:
Hier kreeg ik vanmorgen kippevel van… Kan er nu nog wel om huilen.
http://www.tctubantia.nl/regio/twente/10937526/Dokters-kunnen-Bibi-niet-meer-beter-maken.ece
http://www.trib4bibi.nl/2012/04/uitbehandeld/
ze is gisterenavond overleden :vlinder: :kaars:
kippenvel
De eerste stille tocht die er in Nederland gehouden werd, die voor Meindert Tjoelker in Leeuwarden. Ik was erbij, we zijn met de hele straat gegaan. Wat ik me vooral herinner is de enorme verontwaardiging die we allemaal voelden over dit geweld en het trieste verhaal er omheen (het was zijn vrijgezellenfeest).
Daarna volgden de stille tochten elkaar in rap tempo op helaas, zelfs voor honden werden stille tochten gehouden :wall: Maar deze is me vooral bijgebleven.
Tweede kippevelmoment is toen ik 2 jaar geleden met dodenherdenking op de dam in amsterdam stond en 5 tellen later op de grond lag over een dranghek gedrapeerd omdat een idioot het nodig vond om te gaan schreeuwen en er vervolgens een soort massahysterie uitbrak. Iemand begon te gillen dat het een aanslag was en dat er een bom was en hup daar ging de meute. Aangezien wij vooraan stonden bij de dranghekken lagen we al vlot op de grond. Ik weet nog dat ik dacht “als dit een aanslag is dan ben ik er straks dus niet meer”. En 5 minuten later stonden we weer en ging de ceremonie verder. De langste 5 minuten van mijn leven.