Mijn moment is de vuurwerkramp in Enschede.
Weet nog dat ik me heel onrustig voelde en toen we 't op de radio hoorde, was 't eerste wat ik bedacht: Ik moet mn vader bellen!
Ik wist dat hij die dag in Enschede op visite was bij vrienden, maar niet exact waar.
Na 4uur had ik em pas te pakken, hij was een halfuur voor 't allemaal gebeurde nog door de straat gelopen die later helemaal weggevaagd was…
Het kippenvel bij het idee en de opluchting toen ik em eeeindelijk aan de telefoon had, kan 't nog zo voor me halen…
@Ninanien wrote:
De eerste stille tocht die er in Nederland gehouden werd, die voor Meindert Tjoelker in Leeuwarden. Ik was erbij, we zijn met de hele straat gegaan. Wat ik me vooral herinner is de enorme verontwaardiging die we allemaal voelden over dit geweld en het trieste verhaal er omheen (het was zijn vrijgezellenfeest).
Daarna volgden de stille tochten elkaar in rap tempo op helaas, zelfs voor honden werden stille tochten gehouden :wall: Maar deze is me vooral bijgebleven.
Tweede kippevelmoment is toen ik 2 jaar geleden met dodenherdenking op de dam in amsterdam stond en 5 tellen later op de grond lag over een dranghek gedrapeerd omdat een idioot het nodig vond om te gaan schreeuwen en er vervolgens een soort massahysterie uitbrak. Iemand begon te gillen dat het een aanslag was en dat er een bom was en hup daar ging de meute. Aangezien wij vooraan stonden bij de dranghekken lagen we al vlot op de grond. Ik weet nog dat ik dacht “als dit een aanslag is dan ben ik er straks dus niet meer”. En 5 minuten later stonden we weer en ging de ceremonie verder. De langste 5 minuten van mijn leven.
dat weet ik nog heel goed en ook dat ik wist dat jij daar was…
Ik ben een hele kille geloof ik :oops: Krijg niet snel kippenvel.
Ik kan niet huilen bij films, bij muziek, bij collectieve ellende, wat dat betreft ben ik te sceptisch en ik heb overal een ja maar bij :wall:
@Ninanien wrote:
Tweede kippevelmoment is toen ik 2 jaar geleden met dodenherdenking op de dam in amsterdam stond en 5 tellen later op de grond lag over een dranghek gedrapeerd omdat een idioot het nodig vond om te gaan schreeuwen en er vervolgens een soort massahysterie uitbrak. Iemand begon te gillen dat het een aanslag was en dat er een bom was en hup daar ging de meute. Aangezien wij vooraan stonden bij de dranghekken lagen we al vlot op de grond. Ik weet nog dat ik dacht “als dit een aanslag is dan ben ik er straks dus niet meer”. En 5 minuten later stonden we weer en ging de ceremonie verder. De langste 5 minuten van mijn leven.
Sindsdien houd ik mijn adem bijna in als we thuis op tv de herdenking volgen… Het was zo bizar om te zien, ik kon de paniek gewoon bij ons in de huiskamer nog voelen.
Ga je ieder jaar naar de Dam, ben je na deze gebeurtenis nog weer heen geweest?
@Yvonne Z. wrote:
@Ninanien wrote:Tweede kippevelmoment is toen ik 2 jaar geleden met dodenherdenking op de dam in amsterdam stond en 5 tellen later op de grond lag over een dranghek gedrapeerd omdat een idioot het nodig vond om te gaan schreeuwen en er vervolgens een soort massahysterie uitbrak. Iemand begon te gillen dat het een aanslag was en dat er een bom was en hup daar ging de meute. Aangezien wij vooraan stonden bij de dranghekken lagen we al vlot op de grond. Ik weet nog dat ik dacht “als dit een aanslag is dan ben ik er straks dus niet meer”. En 5 minuten later stonden we weer en ging de ceremonie verder. De langste 5 minuten van mijn leven.
Sindsdien houd ik mijn adem bijna in als we thuis op tv de herdenking volgen… Het was zo bizar om te zien, ik kon de paniek gewoon bij ons in de huiskamer nog voelen.
Ga je ieder jaar naar de Dam, ben je na deze gebeurtenis nog weer heen geweest?
ik herinner me vooral ook nog het besef dat NL een bang land is geworden. Dat er de afgelopen jaren zoveel is voorgevallen dat er als iemand schreeuwt, meteen totale paniek uitbreekt, er scenarios door ieders hoofd gaan waar ik van durf te wedden dat daar 10 jaar eerder bijna niemand aan had gedacht.
Ik ben een hele kille geloof ik Krijg niet snel kippenvel.
Ik kan niet huilen bij films, bij muziek, bij collectieve ellende, wat dat betreft ben ik te sceptisch en ik heb overal een ja maar bij
ik ben ook wel een kille, maar met een ontzettend zwakke plek voor massa's die hetzelfde doen. Ik krijg al kippenvel als op lowlands iedereen tegelijk besluit om met tandenborstels op de wastafel muziek te maken. of als allemaal kinderen met hun valse stemmetjes de sint toezingen bij de intocht. :shifty:
@fiep klophout wrote:
@Yvonne Z. wrote:@Ninanien wrote:Tweede kippevelmoment is toen ik 2 jaar geleden met dodenherdenking op de dam in amsterdam stond en 5 tellen later op de grond lag over een dranghek gedrapeerd omdat een idioot het nodig vond om te gaan schreeuwen en er vervolgens een soort massahysterie uitbrak. Iemand begon te gillen dat het een aanslag was en dat er een bom was en hup daar ging de meute. Aangezien wij vooraan stonden bij de dranghekken lagen we al vlot op de grond. Ik weet nog dat ik dacht “als dit een aanslag is dan ben ik er straks dus niet meer”. En 5 minuten later stonden we weer en ging de ceremonie verder. De langste 5 minuten van mijn leven.
Sindsdien houd ik mijn adem bijna in als we thuis op tv de herdenking volgen… Het was zo bizar om te zien, ik kon de paniek gewoon bij ons in de huiskamer nog voelen.
Ga je ieder jaar naar de Dam, ben je na deze gebeurtenis nog weer heen geweest?
ik herinner me vooral ook nog het besef dat NL een bang land is geworden. Dat er de afgelopen jaren zoveel is voorgevallen dat er als iemand schreeuwt, meteen totale paniek uitbreekt, er scenarios door ieders hoofd gaan waar ik van durf te wedden dat daar 10 jaar eerder bijna niemand aan had gedacht.
Ik zit ook bijna met ingehouden adem te kijken. En inderdaad, die paniek was echt voelbaar in de woonkamer, krijg er nog kippenvel van als ik er aan denk.
En wat jij zegt Fiep, dat had ik zeker ook! Het besef dat men dus zó bang is, dat iedereen gelijk van het ergste uitgaat en letterlijk begint te rennen voor zn leven.
@Yvonne Z. wrote:
@Ninanien wrote:Tweede kippevelmoment is toen ik 2 jaar geleden met dodenherdenking op de dam in amsterdam stond en 5 tellen later op de grond lag over een dranghek gedrapeerd omdat een idioot het nodig vond om te gaan schreeuwen en er vervolgens een soort massahysterie uitbrak. Iemand begon te gillen dat het een aanslag was en dat er een bom was en hup daar ging de meute. Aangezien wij vooraan stonden bij de dranghekken lagen we al vlot op de grond. Ik weet nog dat ik dacht “als dit een aanslag is dan ben ik er straks dus niet meer”. En 5 minuten later stonden we weer en ging de ceremonie verder. De langste 5 minuten van mijn leven.
Sindsdien houd ik mijn adem bijna in als we thuis op tv de herdenking volgen… Het was zo bizar om te zien, ik kon de paniek gewoon bij ons in de huiskamer nog voelen.
Ga je ieder jaar naar de Dam, ben je na deze gebeurtenis nog weer heen geweest?
het was de eerste en ook meteen voorlopig de laatste keer :mrgreen:
Moet zeggen dat de sfeer vooraf al wat gespannen was. Je zag de agenten in burger wel door het publiek lopen en wij hadden het idee dat er ook politiemensen op de daken zaten (we zagen steeds blauwe mannetjes op daken rondom de dam in de uren voor de herdenking).
Mensen zijn geraakt in hun basisgevoel van veiligheid en dat maakt dat er ook gestresster en paniekeriger wordt gereageerd denk ik.
Ik lag me zelf op dat dranghek vooral druk te maken om de bril van een oudere man die naast me op de grond viel (de bril dus) en een meisje aan de andere kant naast me wat haar ouders kwijt was :wall: Muts die ik ben.
Nee hoor wij blijven voorlopig mooi voor de tv zitten met dodenherdenking.
Toen mijn vader mij belde dat hij samen met mijn moeder even bij ons kwam. Terwijl hij een paar uur ervoor bij ons was, en werd gebeld door mijn moeder dat hij snel naar huis moest komen…
Ik wist toen, er is iets ergs gebeurd met iemand. Hopend dat het niet mijn broer zou zijn, maar helaas…
Het 2e kippevel moment toen ik daarna hoorde dat mijn broer was overleden…
Het waren eigenlijk niet echt kippevel momenten, maar meer verdrietige momenten.
Waar ik ook kippevel van kreeg, was toen prinses Diana overleed. De hele dag door beelden van haar, het ongeluk, en paar dagen later haar kist met haar foto, en erachter haar 2 zonen. Zoveel verdriet…
En ik hou helemaal niet van voetbal, maar als nederland speelt in het WK, en je hoort het publiek, geweldig!
En vaak bij het eerste nummer van een concert. Als net de muziek begint en iedereen begint te gillen.
Van joekels van spinnen krijg ik ook kippevel 
kippenvelmomenten bij gebeurtenissen op tv / in het land maar privé
- Zoontje van beste vrienden van mij is ernstig ziek ( kanker tumoren en heeft Neureo fibramatose)
Hij heeft meerdere malen heel slecht gelegen, telkens zo’n moment is erg.
Het kippevel moment was toen hij 6 was in het zkh lag, heel erg ziek. We bij elkaar geroepen waren en we de nacht in het uMCG zaten te wachten…
Toen hij wakker werd zei hij; Papa je denkt otch niet dat ik nu al dood wil ?
Dat moment van wakker worden en strijden heeft zich vaker voor gedaan en telkens kippenvel als hij weer bij ons blijft…
- Kippenvel toen ik hoorde dat Wendy geboren was :inlove: en mijn mama oma werd. Zo ontroerend.
- Kippevel telkens weer als ik de klanken hoor van het liedje "pak maar mijn hand"van Nick en Simon… ik heb iets met dat nummer.
Als ik de 1e klanken al hoor… ben ik ontroerd. Het betekend zo veel voor mij.
En zo heb je natuurlijk best veel in de afgelopen jaren :inlove:
Ow en eig nog 1 die wellicht lastig te begrijpen is maar voor mij heeft betekend dat ik heel ver ben gekomen, veel bereikt heb en best blij met mij zelf kan zijn…
kippevel een jaar of 3 geleden toen ik bij de huisarts zat en hij mij vertelde
Jij hebt het zelf gedaan ! Jij hebt heel veel bereikt in de afgelopen jaren. Het was niet leven maar OVER leven. Je hebt geknokt voor jou eigen zijn.
Bianca is nu Bianca. En er valt nog veel te leren maar ik ben trots op jou als ik zie wat jij hebt gedaan om volledig voor je eigen leven te knokken.
Ik had kippevel… was ontroerd en op dat moment ging er heel veel door mij heen.
Zo bijzonder. 
:thumbup:
ik kreeg net kippenvel bij het lezen van een overlijdensadvertentie van een 4 week oud jongetje hier uit de buurt
hij is omgekomen bij een auto ongeluk :vlinder: :kaars:
@knollie1 wrote:
ik kreeg net kippenvel bij het lezen van een overlijdensadvertentie van een 4 week oud jongetje hier uit de buurt
hij is omgekomen bij een auto ongeluk :vlinder: :kaars:
Hier ook kippenvel, toen ik las dat hij was overleden :kaars:
En helaas gaat het met zijn mama ook niet goed, vreselijk!
@Sophia wrote:
@knollie1 wrote:ik kreeg net kippenvel bij het lezen van een overlijdensadvertentie van een 4 week oud jongetje hier uit de buurt
hij is omgekomen bij een auto ongeluk :vlinder: :kaars:
Hier ook kippenvel, toen ik las dat hij was overleden :kaars:
En helaas gaat het met zijn mama ook niet goed, vreselijk!
Oh wat vreselijk
:kaars:
@EstHe wrote:
@Sophia wrote:@knollie1 wrote:ik kreeg net kippenvel bij het lezen van een overlijdensadvertentie van een 4 week oud jongetje hier uit de buurt
hij is omgekomen bij een auto ongeluk :vlinder: :kaars:
Hier ook kippenvel, toen ik las dat hij was overleden :kaars:
En helaas gaat het met zijn mama ook niet goed, vreselijk!
Oh wat vreselijk
Oh wat erg :vlinder:
Denk meteen weer terug aan het kindje in mijn dorp die een paar jaar terug ook is overleden door een ongeluk. Was ook nog maar een paar maanden oud. Vreselijk.
Mijn Kippenvelmoment was op de begrafenis van mijn zoontje. Toen de eerste klanken van de muziek begonnen (bridge over troubled water) begon, brak ik. Het was echt en mijn zoontje was echt weg.
Liefs Suzanne