hoi!
Ik vraag mij af hoe mensen tegen dit onderwerp aankijken. een kinder harnas/tuigje of een bandje om de pols waardoor je jonge kindje eigenlijk aangelijnd is.
Wanneer is zoiets wel oke en wanneer niet? Natuurlijk ligt het ook eraan hoe de ouder/verzorger ermee om gaat. dus er vanuit gaande dat dit normaal verloopt, hoe kijk je er tegenaan? Zou je dit zelf gebruiken of juist totaal niet? Zou je liever je kindje de hele dagtrip in de buggy zetten.
Dit vraag ik omdat we zelf hier tegenaan lopen.
1 van onze jongens zou zonder een lijntje bij een dagje stad of uit, de ganse dag in de buggy moeten zitten. hij reageerd niet tot nauwelijks als hij geroepen wordt, ziet geen gevaar en loopt dus ook met iedereen mee wie hij ziet. Handjes vasthouden dat lukt voor korte stukjes bijvoorbeeld voor de deur, maar langer zou hem een tempertantrum en breath holding spells geven. Dit door zijn autisme en dan wil je toch wel onnodige tantrums voorkomen Onze andere vent reageerd wel en is voorzichtiger. Hij zou niet zomaar weglopen (oke het blijft een kindje), wil graag je hand vasthouden en loopt lekker zonder moeite mee met ons in plaats van vreemden. nu omdat we Bry niet zijn vrijheid en mogelijkheid van onderzoeken willen ontnemen en de hele dag in de buggy verplichten loopt hij wel heel vrolijk, blij en geweldig mee als we een kinderharnasje gebruiken. Hij vind het geweldig en voor het eerst in tijden kunnen we hierdoor een middag stad zonder problemen doen.
Door vele (soms logische) reacties ben ik mij af gaan vragen hoe mensen hier tegenover staan en waarom. onderweg ga je niet iedere toeschouwer aanspreken en vragen. Vandaar dat ik dit hier eens neerleg.
Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties!
Groetjes!!
Persoonlijk ben ik niet zo met aanlijnen omdat ik vind dat het voor dieren is bedoeld.
Maar stel dat ik zoiets op straat zou tegenkomen, ik dan bij mezelf ga denken dat ouders dit niet voor niets zouden doen en heus wel een reden voor is. En sowieso moet je van buitenstaanders niks van aantrekken!
Kunnen ze ook heel lang lopen zonder te hoeven gaan zitten? Wel knap overigens want Katie kan niet langer dan half uur aaneengesloten stuk lopen. Dat je iig wel buggy meeneemt zodat je een van je jongens tijdje gaat lopen en andere tijdje de buggy in gaat?
hier heeft manlief ooit zo’n harnasje aangeschaft voor Luna maar hij ligt nog ongeopend in de kast (al jaren :shifty: ) tenzij ik hem al heb weggegooid…
nu bij Odin had het wel handig geweest dat is ook van ik heb vrijheid ik ga rennen en ik hoor je lekker toch niet :roll: (en met dikke buik rennen lukt dus niet :lol: en in begin van m’n zwangerschap had ik een slijmbeursontsteking in m’n heup…)
nu helpt dreigen bij Odin wel heel goed :oops: Odin niet luisteren is goed mama gaat de kinderwagen halen ga je daarin zitten en dan doen z’n oren het dus ineens wel :lol:
en wil hij ineens wel een handje geven 
maar goed als je dus zo normaal een dagje in de stad kan lopen of een dagje uit kan vooral doen zou ik zeggen :thumbup:
@Mariiyelle, Als het aan de jongens ligt lopen ze beide heel de middag mee haha. maar nu zijn ze ook samen wel heel wat gewent door de dagen heen, en we lopen niet continue door. Ook eens her en der in de winkel, of gewoon een bankje pakken zodat de jongens even niet doorlopen maar zelf kunnen kiezen wat ze doen (niet dat ze dat onderweg niet doen) We nemen inderdaad wel altijd de buggies mee omdat ze wel hun drinken/tussendoortje daar krijgen, anders mogen we elke week nieuwe bekers kopen hihi.
@Angel & Luna, dat dreigen helpt hier helaas niet bij bry. soms wel maar meestal niet. Hij begrijpt ook (nog) niet echt de link van een straf/consequentie aan zijn acties. Gelukkig werkt dat bij Odin bij jullie wel. hihi, we merken met Wes dat dat soms ook nog wel eens een handje helpt inderdaad;)
Dank jullie beide!
ik sta er positief tegenover, ik heb hier al vaker verteld dat mijn zoon ook altijd met een polsbandje mee ging naar buiten.
Als mensen het nodig vinden commentaar te geven: lekker laten gaan.
Mocht lekker laten gaan wat lastig zijn was hier altijd het standaard antwoord: tja liever een bandje dan naar het ziekenhuis omdat hij onder een auto loopt he? dan waren ze wel stil!
Het aanleren van een bandje was wel even een strijd met mijn zoon destijds ( hij loopt ondertussen “los”, hij is ondertussen 17 :mrgreen: ) Maar door gewoon resoluut weer naar binnen te gaan als hij ging temper tantrummen was het snel over.
IK zeg voor jouw omschrijving van je zoon: gewoon doen, jammer dan wat anderen er van vinden.
Hier ook een voorstander van een polsbandje, voor mijn zoon dan. Dat was ook zo’n zelfredzaam figuur die rustig bij me weg liep, zonder enige angst. Hoppa, de weg op omdat er een bus aan komt. En midden op de weg staan zwaaien he, naar die bus, zucht.
Hem voortdurend in de buggy houden was geen optie, daar werd hij ongelukkig van, bovendien vind ik dat je als kind de kans moet krijgen de wereld te ontdekken. Dankzij het polsbandje waren we allemaal blij: hij kon de wereld ontdekken op een veilige manier zonder dat ik hem hoefde te beperken door vast te snoeren in een buggy. Vrijheid is een heet hangijzer hier, daar hecht hij extreem veel waarde aan, helemaal terecht vind ik. Als dat voor jouw zoon ook zo belangrijk is, doen hoor. Laat de wereld lekker l*llen, jouw belang ligt bij je kinderen, niet bij wat anderen vinden. 
Mensen kunnen heeeel raar kijken maar trek je daar niets van aan. Hier een kindje wat snel zijn elleboogje uit de kom krijgt bij het minste of geringste trekken of draaien. Zou hier een uitkomst zijn geweest ware het niet dat het ws nog maar voor heel korte tijd zou zijn. Daarbij kan ik ook ivm de zwangerschap toch geen hele stukken lopen. Als het voor jullie ventje een topoplossing is vooral ervan genieten dat je iets hebt gevonden wat WEL voor hem werkt. :thumbup: En vergeet niet, je bent niet aan de hele wereld verantwoording schuldig. Het allerbelangrijkste zijn je jongens en te weten dat je het daar zo goed mogelijk voor doet.
Als ik jou zou zien, zou ik denken groot gelijk. 2 kinderen in de gaten houden is al hard werken als ze verschillende leeftijden hebben. En als ze allebei bijna 2 zijn helemaal omdat ze op die leeftijd ook echt geen gevaar zien, ze graag op ontdekkingstocht gaan en vaak bananen in hun oren hebben. Liever een touwtje/harnas dan een ziekenhuis. En de hele dag in de buggy is ook niet goed/gezond. Een kind moet bewegen.
Ik heb er ook wel eens over nagedacht hoor!
Onze oudste is ook een notoire wegloper, is nergens bang voor en loopt ook rustig met een wildvreemde mee :shifty:
Nu heb ik onze jongste nog in de MC zitten, en heb het al een paar keer gehad dat ik de MC op de grond zette en dan achter de oudste aan moest rennen :oops:
Dus zodra de jongste uit de MC gegroeid is… 
Via google heb ik een heel leuk tuigje gevonden in de vorm van een aap-rugzakje :inlove: (google maar eens op kinder-produkten)
Succes!
Veiligheid gaat voor dus ik zou het lekker doen! Vroeger was het heel normaal!
Beter in een tuigje dan in een buggy.
Jan deed ik een tuigje om en daar een band aan.
Zo kon hij vrij lopen en ik niet de angst dat hij of zoeff qeg was of ergens onder lag.
Ja, ik kreeg wel eens de opmerking; het is geen hond: waarop ik zei; nee, die komt terug als ik fluit :lol:
Hier ook een tuigje gebruikt bij oudste dochter, en later een armbandje. En die heb ik beiden nog steeds. Ga ze weer eens opzoeken, want kan ze wel gebruiken bij jongste… 8)
Poslbandje met elastiek. Hier 2 kids,waarvan bij 1 het totaal niet nodig was, bij nr. 2 absoluut wel!
Kortom, dat het opvoeden (wat anderen dan menen dat je dus niet doet met een bandje) lag het niet aan, bij Jo lukt het wel zonder.
Achteraf blijkt dat het weglopen van nr. 2 een teken was van veilige hechting (baarde me wel meteen zorgen,dat nr 1 dat dus blijkbaar niet was,want die week niet van mijn zijde). Hoe dan ook, gewoon doen.
Tuigje ben ik niet zo van, polsbandje (flexibel) wel.
Ik ben er zelf geen type voor en denk dat het ook anders kan, maar mijn jongste zit bij de oppas wel in een tuigje. Bandjes van de kinderstoel met een lijntje eraan, ze merkt het amper. Dit omdat de oppas op pad gaat met een dame van bijna 4, uk van 2 en een baby. Ze wil het risico niet lopen dat onze uk wegloopt. Het is namelijk een ondernemende dame, rent zo de straat over en met een kinderwagen en nog een kind gaat ze dat dus niet opzoeken. Ik snap dus wel waarom zij het wel doet. Gaat ze alleen met mijn 2 meiden weg, dan geen tuigje, het is puur de situatie met wagen en 2 losse kids.
hoi iedereen!!
Dank jullie voor jullie reacties! Ik ben ook toch wel blij om te lezen dat niet iedereen zo oppervlakkig denkt als sommige mensen die we tegenkomen op straat Ik moet zeggen, ik zou het zowiezo blijven gebruiken hoor, hoe mensen dan ook denken. Liever zo dan onveilig zoals ook meerdere hebben getypt hier. Bry heeft er ook nog eens lol in ook nog :mrgreen:
Groetjes!!
Ik heb ook een tuigje gehad voor mijn weglopertje. Ik had een polsbandje en dat aan de achterkant van zijn broek gedaan. Zo geef je niet in 1x een ruk aan het armpje als hij er vandoor gaat.
En wat andere mensen dachten kon mij echt niks schelen. Ik kreeg ook wel opmerkingen als; zielig!
Maar dan zei ik: als hij straks onder een auto ligt, is pas zielig.
Of iets als hondje uitlaten. Dan vroeg ik doodleuk of ze mee hielpen zoeken als hij er vandoor ging. En wat zegt u mevrouw? In de buggy? Ja, héél gezond, de hele dag zitten…
Dus sja :mrgreen:
In Amerika (weet dus niet of ze hier ook verkrijgbaar zijn) zie je veel kindjes met een rugzakje in de vorm van bijvoorbeeld een aapje, in elk geval met een hele lange staart die dan naar de ouder toe leidt. Zelfde effect, maar het stond wat sympathieker.
Hier hebben we ook een weglopertje.
Ik gebruik sinds vorig jaar(toen ze echt goed liep)een harnas/tuigje.
Moet ook wel,want madam peert m gewoon als ze even naast je “los” loopt.
Dan ook niet luisteren,kan dr naam blijven roepen maar ze holt vrolijk verder.
Dus om ongelukken te voorkomen en dat ze niet de hele tijd in de buggy moet zitten,is dit de ideale oplossing voorlopig.
Als je met Google zoekt op Little Life rugzak kun je zien wat ik met mijn vorige post ongeveer bedoelde 8)
Het interesseerde me niets wat anderen dachten…
ja, ik heb Stan heel vaak aan een bandje gehad. Ik was hoogzwanger van Koen en kon niet heel makkelijk bewegen of rennen als Stan er vandoor zou gaan.
Ik heb ook veel positieve reacties gekregen destijds… ook negatief hoor, maar ik was mijn kind niet kwijt. Mijn kind lag niet onder een auto, enz…
Mijn moeder gebruikte vroeger al een tuigje voor mij als ze op het strand was of bij een recreatieplas. Ik kon alle kanten op, maar niet te diep in het water, kon niet weglopen en was mijn moeder niet kwijt… (werkt twee kanten op hè… )