Je kunt het zéker!! Mensen vertellen je ook alleen maar horrorverhalen, de goede en fijne verhalen hoor je veel minder. Gewoon zeggen dat je het niet wil horen hoor!
Ik wilde nog wat zeggen over je angst voor toucheren e.d. Ik heb gemerkt dat ik tijdens de bevalling alles goed kon verdragen, puur omdat ik alleen maar met m’n weeën bezig was. Ze konden dus toucheren, een blaascatheter aanleggen, slangen op het hoofdje van Dana plaatsen (meten van de weeën en haar hartslag), Dana bloed van het hoofdje schrapen (ivm zuurstofgehalte in haar bloed) en een infuuslijn aanleggen zonder een centje pijn. En dat meen ik hoor, ik heb er écht niks van gevoeld, ze mochten wat mij betreft werkelijk alles met me doen. 
(Niet alles natuurlijk, maar je snapt wat ik bedoel).
Probeer echt je te ontspannen voor wat betreft de bevalling, dat gaat je ten goede komen. Miljoenen vrouwen gingen je voor, er is niet één baby blijven zitten omdat het niet ging, dus jij kunt het ook!! :thumbup: :thumbup: :thumbup:
(Oh ja… stel dat het ineens raak is, kom je dan nog wel vertellen hoe je bevalling was? )
Ik heb zelf eigenlijk helemaal niet tegen de bevalling opgezien. Ik dacht altijd… miljarden zijn me voor gegaan en die kunnen het dus waarom ik niet.
Ik ben 1 keer een beetje in paniek geraakt tijdens de weeën. Ik kreeg het opeens een beetje benauwd van die banden op m’n buik en alle nieuwe indrukken. Maar dat was gelukkig gauw weer over. Daarna ging het weer goed.
Ik zie ook niet tegen m’n 2e bevalling op. Hoewel ik nu wel meer ‘enge’ verhalen ken dan bij de 1e keer. Ik ben dus wat minder onbezorgd. Ook in de zwangerschap zelf.
ja natuurlijk vertel ik het direct dan hoe het gegaan is,
ben zelf ook heel benieuwd haha,
ben blij dat jullie me allemaal zo gerust stellen,
want de vrouwen uit mijn omgeving maken me alleen maar nog nerveuser enzo… wel zeggen ze dat als je je baby in je handen hebt je de pijn weer vergeten ben… naar dat punt zal ik streven, want ik wil haar zo graag in me armen hebben,
ik hoop dat die tijd spoedig gaat en dan horen jullie het wel,
groetjes :: :vlinder: :: :lol:
we blijven meelezen :inlove:
ben namelijk erg benieuwd naar je reactie achteraf…
heb je trouwens ook zwangerschapsgym o.i.d gedaan???
Voor de meesten is het allemaal goed te doen zo lees ik, vooral ook ten
aanzien van de eerste bevalling. Het viel mij ondanks dat ik het als heel heftig zag toch nogknap tegen gevallen.
Maar zoals iedereen wel weet… elke bevalling is anders.
Maar ik kwam er wel achter dat er niet voor niks een woord als ‘barensnood’ bestaat en
dat het ook niet zomaar ‘verlossing’ heet.
De pijn? Is met geen pen te beschrijven en dat je tussendoor wel weer
op krachten komt… geen idee wie dat verzonnen heeft.
Ik had het boek ‘veilig bevallen’ van Smulders ook gelezen. Het was van
de bieb anders had ik het ritueel verbrand. Veel en veel te rose
geschreven. Nee die halleluja-verhalen van haar gaven - bij mij althans -
geen reeel beeld van de hele ‘happening’. Ik hoop dat de tweede wat
beter verloopt. Maar thuisbevallen is echt geen optie meer!
ik had ook zoiets van dat doe ik wel ff…
Maar o o o wat een hel was het… :oops:
Verdere details bespaar ik jullie :mrgreen:
ik vond het beide keren erg meevallen.
Bij Julia vond ik het wel iets heftiger maar goed te doen.
Ik kijk nog steeds op tegen de bevalling, en dat terwijl ik er al 4! achter de rug heb :shifty:
Het is gewoon geen pretje, laten we eerlijk zijn. :mrgreen:
Nou, ik ben, sinds mijn berichtje hier, inmiddels bevallen van de tweede. Het viel me zwaarder dan de vorige keer. Ik wist wel wat er ongeveer zou gaan gebeuren en dat scheelde wel vond ik. Het hele scenario was hetzelfde als bij de eerste; het begon op dezelfde manier en het verloop was ook hetzelfde.
Ik zei wel meteen na afloop: “Wat fijn dat ik dit nooooit meer hoef te doen!”
En wat fijn dat ik de pijn zo snel weer ben vergeten.
ik ha ook zo iets van dat doe ik even en dat deed ik ook.
Heb geen moment tegen d bevalling opgezien