mij wordt sterk aangeraden om een keizersnede te nemen, waar ik erg tegen op zie.
Wie heeft ook voor de keuze gestaan om te kiezen tussen een gewone bevalling en keizersnede. En wat weegt er zwaarder voor jou? En vond je het verschrikkelijk om te kiezen voor de keizersnede omdat dit beter was voor jou of voor het kindje?
Ik had en heb nog steeds altijd in mijn hoofd om thuis te bevallen, dit zou ik zo bijzonder vinden en graag willen mee maken! Maar de 1e bevalling is niet je van het gegaan en wordt mij daarom door de gyn sterk aangeraden om een keizersnede te doen. Zelf zie ik dit niet zitten, want ik ben dan bang dat ik nooit normaal meer kan bevallen…
Nu weet ik al wel dat ik beter in het ziekenhuis kan bevallen normaal of keizersnede, maar twijfel welke keuze ik moet maken… :shifty: :shifty:
Wat is de reden dat ze je laten kiezen?
Hier drie keer een ks gehad dus wat voor vragen heb je?
uh :shifty: ze zijn bang dat als er weer iets gebeurd totaal…totaalruptuur…ergste gradatie zeg maar :shifty: ze het niet meer kunnen herstellen…
Maar uiteindelijk laat de gyn de keuze aan mij.
Vragen ja alles eigenlijk…voor mijn gevoel is het alsof er met een keizersnede geen normale start gemaakt wordt. (misschien onzin hoor…maar echt een soort gevoel) ik ben namelijk heel erg van de natuur laat zichzelf komen…ofterwijl niet gepland beginnen met het kindje uit de buik halen…wat als zij/ hij er nog niet klaar voor is zeg maar :think:
En hoe gaat het met de borstvoeding na de keizersnede?
En hoe lang heb je wel niet last van je keizersnde? Mijn 1e bevalling was heftig, maja ik kon een dag later vrolijk rond dartelen…ben bang dat dit bij een keizersnede tegen gaat vallen…
Als de bevalling uit zichzelf begint en het wordt een ks dan is het kind er gewoon klaar voor 
bij een geplande is dat niet zo. Salomé was echt nog niet klaar toen. Bij lev en AS waren de vliezen gebroken, was heel anders. Op de rest kom ik terug want ze beginnen de tent af te breken hier 8)
Waarom ik voor een ks gekozen heb? Lange uitleg… 8) Maar ik voelde dat het de juiste beslissing was, zowel voor mij als voor mijn kindje…
Je moet de pro s en contra s neerschrijven en dan kom je er zelf wel uit.
Een ks is een operatie en daar moet je van herstellen, maar als ik jouw reden voor een ks lees… :shifty:
Ok, een kindje kan er misschien niet klaar voor zijn, maar je moet zelf beslissen wat het belangrijkst is. Hier dus twee keer een ks, de eerste baby had reflux en was geen gemakkelijke , mijn tweede kindje, die zelfs eerder gehaald is is een supergemakkelijke
De natuur zijn gang laten gaan ok, maar soms gaat de natuur zijn gang niet of maakt de natuur alles erger is mijn ervaring dan :?
succes met je beslissing :-*
ps, bv geven is telkens heel goed gelukt hoor :thumbup:
Ik heb twee keer een ks gehad en 1 keer een natuurlijke bevalling, en ik merk aan mijn kindjes niet veel verschil.
Ze zijn allemaal hun eigen ikje, maar de een niet moeilijker of makkelijker door wel of geen ks.
De bv is bij mij alleen de laatste keer gelukt, na een ks. En qua herstel, tuurlijk moet je rustig aan doen, maar ik kreeg donderdag mijn ks en de woensdag erna zat ik naar een musicalvoorstelling van mijn oudste te kijken op school (met baby op schoot en peuter naast me).
Ik ken veel vrouwen die na een natuurlijke bevalling meer last hebben gehad En als ik zie wat voor jou de reden zou zijn… nou dan zou ik het wel weten hoor. Wat een gevolgen zal dat hebben voor de rest van je leven, niet alleen voor de kraamtijd, maar je hele leven zul je daar last van blijven houden… bbrrr.
Vragen staat vrij, pb maar als je iets wilt weten en ik het hier niet zie oid
Ik zou zelf eerst graag willen weten hoegroot hij die kans dat schat, of andere gyn’s het daar mee eens zijn. Ik vind het nogal wat.
Ik had bij mijn eerste een subtotaal, natuurlijk een heel verschil, maar toch. Bij de tweede wilde de vk dus perse inknippen, achteraf zei een andere vk dat dat echt niet had gehoeven. De vk die ik nu heb vind dat ook en is niet bang voor herhaling (bij de tweede dus een knip die veel slechter genas, maar dat zouden ze dan ook kunnen doen, inknippen om te voorkomen dat je (te ver) scheurt, bij de derde een klein scheurtje, twee hechtingen).
Vanuit die ervaring… vind ik het nogal drastisch klinken.
Nee, nu merk je misschien niets aan je kindje maar vergeleken met de andere 2 had de jongste wel veel meer opstartproblemen. Ze was nog niet klaar om geboren te worden.
Na lev zat ik ook binnen 10 dagen in een attractiepark.
Na salome echt niet. Na AS ook echt niet.
Het is nooit te vergelijken en je kunt nergens van uit gaan. Hooguit dat het wel een buikoperatie is die zowel voor moeder als voor kind niet zonder risico’s is.
lune dat is het hem juist…hij kan niet zeggen in hoeverre het weer gebeurd…maar als het gebeurd dan is het afwachten ik kreeg bij de operatie niet alleen hem, maar ook een chirurg…het was namelijk redelijk complex…zoiets uitzonderlijks had hij zelden meegemaakt zeg maar :shifty: :shifty:
ik ga sowieso nog in gesprek met de vk…zei vonden het al raar dat er eventueel een ks werd geopperd, maar afgelopen week heb ik dus gesprek met gyn gehad en nu weet ik waarom hij het aanraadde…schrok er zelf ook wel van :?
maar goed de kans kan zijn dat het gewoon goed gaat en niks aan het handje…maar het kan ook precies tegenovergestelde zijn…Dat is dus nu mijn dilemma!
als ik jullie verhalen over ks lees hoeft het met het kindje niks uit te maken…gelukkig maar…al maak ik me daar niet zo zeer zorgen over…meer het idee dat het een operatie is en weer een litteken erbij, wat bij een volgende zwangerschap toch ook gevaarlijk kan zijn :think: of zie ik nu dingen die dr helemaal niet zijn…
pff ik vind het gewoon heel wat om er over na te denken…voelt voor mij een btje onnatuurlijk, maar ja in hoeverre wil je risico lopen…dat is natuurlijk ook een belangrijke afweging die ik moet maken…
Kan me voorstellen dat het best een lastige keuze is. Ik heb 2 keer een ks gehad, en 1 keer een ‘normale’ bevalling. De bv is na beide ks goed gegaan, en na de gewone bevalling, ben ik na 5 maanden gestopt omdat het echt op was.
W.b het kindje bij Lara ben ik gewoon begonnen dus ze was er zelf klaar voor. Emma was een geplande, en ik heb wel het idee dat het voor haar misschien toch wat te vroeg was. Ze is niet zo vlot, maar dat kan natuurlijk ook aan haar karakter liggen.
Zelf heb ik de geplande ks als goed ervaren, tuurlijk is en blijft het een operatie. Maar na 2 weken was ik alweer een paar boodschapjes aan het doen. Na Nina, die dus gewoon geboren is, lag ik toen nog een hele poos plat.
Al met al ben ik blij dat we een geplande ks gehad hebben. En een gyn raad echt niet maar zo een ks aan.
Succes met het maken van je keuze.
@kloos wrote:
lune dat is het hem juist…hij kan niet zeggen in hoeverre het weer gebeurd…maar als het gebeurd dan is het afwachten ik kreeg bij de operatie niet alleen hem, maar ook een chirurg…het was namelijk redelijk complex…zoiets uitzonderlijks had hij zelden meegemaakt zeg maar :shifty: :shifty:
ik ga sowieso nog in gesprek met de vk…zei vonden het al raar dat er eventueel een ks werd geopperd, maar afgelopen week heb ik dus gesprek met gyn gehad en nu weet ik waarom hij het aanraadde…schrok er zelf ook wel van :?
maar goed de kans kan zijn dat het gewoon goed gaat en niks aan het handje…maar het kan ook precies tegenovergestelde zijn…Dat is dus nu mijn dilemma! .
Ja onwijs lastig hoor…
Ik zou toch gaan voor die second opinion van een andere gyn denk ik, de een is toch sneller met dit soort ingrijpen als de ander, net als bij vk’s.
En vraag eens aan de vk of ze niet kunnen inknippen om te voorkomen dat je inscheurt! Ik weet van toen dat dat bij die praktijk standaard was bij de heftigere ruptuurs en wie weet voorkomt dat al vrijwel altijd een scheur, dan is het ook opgelost toch? Ook niet fijn, maar beter dan een ks.
En als je nu uit voorzorg een knip krijgt? Dan voorkom je zo’n totaalruptuur toch?
(ik heb 3 weken terug uit voorzorg een knip gekregen, ik had nog 3 dagen om gewoon tebevallen met 41 weken zouden ze beeb gaan halen met keizersnede. Hij werd 5 kg geschat en vooral de romp (schouders) érg groot gemeten, vandaar dat ik eigenlijk niet meer gewoon mocht bevallen.
(hij was 4645, wel een grote romp, maar die knip had ik achteraf niet nodig gehad, 10 min geperst…)
Jeetje, lastige keuze zeg!
Ik zou inderdaad proberen om eerst wat meer professionele meningen te krijgen en inderdaad even vragen naar de mogelijkheden van een knip enzo.
Want voor een keizersnede kies je niet zomaar natuurlijk…
Ik heb ook een keizersnede gehad omdat mijn ontsluiting na 24 uur weeen niet verder kwam dan 4 cm. En ik vond het wel heftig…
Nu is iedereen natuurlijk anders en zal het ook wel schelen als je niet eerst door 24 uur weeen heen hoeft. Ik hoor ook wel eens verhalen van vrouwen die na een keizersnede zich direct weer kiplekker voelen.
Maar dat had ik helaas niet. Ik vond het erg jammer dat ik niet direct mijn baby op mijn buik kreeg, mijn bv kwam heel moeizaam op gang en ik was lichamelijk de eerste 2 weken gewoon niks waard. Erg veel pijn van de wond, kon mijn baby niet eens oppakken… en had de hele dag door last van hartkloppingen.
Ik mag volgende keer ook kiezen voor direct een keizersnede, maar ik wil toch echt heel graag eerst proberen het zelf te doen.
hmm ik ben dr iig uit dat ik er met meerdere mensen over wil praten. Sowieso van de week met de vk…wil wel een duidelijk beeld hebben voordat ik iets kies.
Wat betreft een knip dat is ook een mogelijkheid, zal eens kijken hoe ze daar tegenover staan…maareh heb je daar niet verschrikkelijk veel last van? :think: ze zeggen toch altijd dat je beter kan scheuren dan knippen, omdat als je scheurt meer een natuurlijke scheur krijg, wat sneller herstelt en een knip juist spieren wegknipt en ook maar afwachten is hoe dat herstelt?
lune jij zegt met een andere gyn over praten…denk je dat ik zomaar kan vragen om een andere gyn zn mening? Ik bedoel kan ik zomaar een afspraak maken met een andere gyn? Ik vertrouw deze gyn namelijk wel…dat maakt het mij zo lastig…
gelukkig heb ik nog even de tijd om er over na te denken…en stiekem hoop ik dat eerder beval dan de 40 weken en dat het zo snel gaat, dat het wel een natuurlijke bevalling moet zijn…en dat het dan goed er uit komt en er weinig tot geen gekke dingen gebeuren…maja dat is een droom…haha moet wel realistisch blijven natuurlijk…
ik heb van de knip eigenlijk geen last (gehad). niet meer dan van het minischeurtje de vorige keer. ik heb van te voren wel weken arnica montanad3 geslikt tegen de blauwe plekken en idd erg weinig last gehad. ik zat op dag 2/3 in kleermakerszit. liever een knip dan een totaalruptuurscheur dat lijkt me pijnlikjker. maar ik zou eerst de knip optie met de gyn (s) overleggen.
Ik heb idd wel meer last gehad van de knip als van de scheur bij subtot.rupt.
Nu komt dat ook doordat mijn kindje toen in het ziekenhuis lag en na ruim een week de hechtingen gewoon losgelaten zijn, doordat ik veel actiever was als normaal na een bevalling schijnt dat soms te gebeuren. Maar dan nog, dat natuurlijk liever als een tot.rupt met evt alle gevolgen toch?
Ik heb 2 kids gekregen, beide via ks. Het waren beide bevallingen die spontaan begonnen (nou ja, 1e werd ingeleid dan) en de ontsluitingsfase verliep goed, maar bij de persfase bleef ik hangen: ze kwamen er bij mij gewoon niet uit… :eh: :wall: (eerste sterrenkijker, nr 2 gewoon te groot met z’n 8,5 pond). Ik wilde bij de 2e graag een ks maar dat was onbespreekbaar. Het zou prima normaal moeten lukken zeiden ze, maar mijn voorgevoel zei anders en ik had gelijk (te smal bekken). :wall: :roll:
Mijn kids hadden beide trouwens geen opstartproblemen en waren er ook echt klaar voor om geboren te worden maar goed, ik ben bij 39+2 en 39+5 bevallen dus dan zijn ze ook gewoon echt klaar meestal.
Wat betreft mezelf: bij de eerste herstelde ik langzaam, had veel bloed verloren achteraf omdat m’n baarmoeder niet goed samentrok na de geboorte (dit risico is bij een ks iets hoger, maar kan ook bij een gewone bevalling gebeuren). Gelukkig zagen ze het op tijd, kreeg ik een spuit en een duw op m’n buik (auw…) en het kwam weer goed. 
Wel veel napijn gehad en kon me de eerste dagen amper bewegen van de pijn.
Maar nu het goede nieuws: ks nr2 vond ik een ‘eitje’. Heb bijna geen napijn gehad en was weer snel op de been. Ik heb me wel echt aan de regels gehouden (6 weken niet tillen behalve beeb, niet dweilen en stofzuigen enzo, dat liet ik doen ), en mede daardoor ging m’n herstel super: na een week kon ik een kleine wandeling buiten maken.
Wel lastig he dat je zelf moet beslissen! Maar als ik jou verhaal zo lees van die gecompliceerde totaalruptuur, dan zou ik het wel weten, absoluut een keizersnede! :shifty: (Maar ja, ik heb ook niks met natuurlijk bevallen, ik vond en vind het vreselijk en ben blij dat ik dat nooit meer hoef te doen… :oops: )
Ik heb lang niet meer geschreven op kok maar wil dit verhaal toch even delen. Het is persoonlijk dus misschien kun je er iets mee, misschien niet…
Ik heb ongeveer hetzelfde gehad. Mijn eerste bevalling thuis was geen eitje. Mijn zoontje zat vast (schouderdystocie) en een uur na de bevalling lag ik in het ziekenhuis om gehecht te worden op de operatietafel (semi-totaal ruptuur). In eerste instantie herstelde ik snel maar ik bleef last houden. Na bekkenbodemfysiotherapie en onderzoeken door de bekkenbodemgyn bleek mijn kringspier gedeeltelijk onherstelbaar kapot. Ik was binnen 5 maanden onverwacht zwanger van nummer twee en ben meteen naar de gyn gegaan. Hij vertelde mij dat de kans op herhaling relatief groot was. De beschadiging was onherstelbaar, een normale bevalling kon, maar de kans op weer een groot kind was aanwezig, en ze konden mij niet garanderen dat ik er ongeschonden uit zou komen. Ik vond het erg moeilijk, want waar kies ik voor? De rest van mijn eigen leven, misschien, erg incontinent, of een kind dat wellicht te vroeg gehaald zou worden. Ik heb me daar erg in verdiept maar wat mij over de streep van de keizersnede heeft getrokken (en dus de keus voor mezelf is geweest) is dat de meeste keizersnedes uitgevoerd worden omdat er iets aan de hand is. Oftwel, er is iets aan de hand met het kind, of met de moeder. Bij mij ging het om een gezond kind, een gezonde moeder en de keizersnede was gepland en dus was er geen noodsituatie waardoor rustig en weloverwogen gehandeld wordt. Vrijwel alle cijfers over keizersnedes zijn gebaseerd op relatieve noodsituaties. En niet op mijn situatie.
Met 39 weken werd mijn dochtertje gehaald met een keizersnede. Zij heeft dat zeer goed doorstaan en de borstvoeding ging meteen heel goed (ook daar had ik me voldoende in ingelezen). Ik vond het herstel niet vanzelfsprekend, maar had wel voldoende hulp om me heen. Het was zeker zwaarder dan de eerste bevalling en het verblijf in het ziekenhuis is gewoon niet leuk. Wel ben ik erg blij met deze keus want de last die ik nu heb van mijn probleem is te overzien en te behappen, en niet verergerd. Ik had het vreselijk gevonden als dit erger was geworden.
Overigens denken gynaecologen heel verschillend hierover. De een zal dit een moeder aanraden, een ander zal altijd alleen in het belang van het kind handelen. Ik ben tijdens mijn tweede zwangerschap 45 km verhuisd en bij dezelfde gyn gebleven omdat ik niet in het streekziekenhuis behandeld wilde worden door een gyn die hieraan niet mee wilde werken. Die kans was zeker aanwezig omdat handelen in het belang van de moeder (en dus niet in het belang van het kind) omstreden kan zijn. Het was geen gemakkelijke keus, maar hij was weloverwogen en ik ben er blij mee.
Misschien heb je iets aan mijn verhaal;-)
@Bambi wrote:
en het verblijf in het ziekenhuis is gewoon niet leuk.
Dat was ik vanmiddag nog vergeten te benoemen, maar die 5 dagen in het ziekenhuis vond ik inderdaad ook vreselijk. Nu was er ook giga onderbezetting, maar ik ben amper tot niet begeleid bij het hele gebeuren. Nu is het voor jou natuurlijk niet de eerste keer dat je een kind krijgt, dus weet je zelf al het een en ander, dat scheelt wel, maar toch…
@Tierrr wrote:
@Bambi wrote:en het verblijf in het ziekenhuis is gewoon niet leuk.
Dat was ik vanmiddag nog vergeten te benoemen, maar die 5 dagen in het ziekenhuis vond ik inderdaad ook vreselijk. Nu was er ook giga onderbezetting, maar ik ben amper tot niet begeleid bij het hele gebeuren. Nu is het voor jou natuurlijk niet de eerste keer dat je een kind krijgt, dus weet je zelf al het een en ander, dat scheelt wel, maar toch…
Het scheelt zeker dat het niet mijn eerste kind was want bij mijn eerste kwam ik zonder voorbereiding in het ziekenhuis en is mijn zoon bijvoorbeeld bijgevoed zonder mijn toestemming (verpleegster denkt, moeder moet goed bijkomen en snachts slapen, dus ik geef baby een flesje…) Bij mij tweede wilde ik mijn kind binnen een uur aan de borst en dat ging prima op de uitslaapkamer en de kleine lag bij mij op de kamer ( de eerste niet, en waarom???Ik weet het niet meer :wall: ). Oftewel, bij de tweede wist ik wat ik moest verwachten maar ook wat ik belangrijk vond.