Bij Max heb ik een paar dagen van te voren nog gewinkeld in Amsterdam ( we wonen in het noorden van het land) en heb ik de logeerkamer helemaal veranderd. Inclusief buro verschuiven en bed verschuiven. De dag voor de bevalling heb ik erge ruzie met mijn man gemaakt :lol:
Bij Victor heb ik in de tuin van de buurvrouw gezeten zodat Max daar lekker kon spelen en heb ik 's avonds de voortuin onkruidvrij gemaakt. Dat was al heel lang niet gebeurt dus best een heftig karwijtje. Toen ik 's morgens rugppijn had dacht ik dat het daarvan kwam… ja ja een paar uur later was Victor er al :inlove:
Nesteldrang was hier verschrikkelijk. Mijn man heeft gesaust, teras en oprit met de hogedruk gereinigd samen met mij, mijn vader heeft de zolder verbouwt en nog veel meer. Alleen de babykamer was ik niet zo snel mee. Eigenlijk hebben we die pas mooi gemaakt toen Victor er al was. Had er ook mee te maken dat we al wisten dat Victor een ernstige nierafwijking had.
Bij Thomas is er met 37+2 weken gestript (complicaties, en al compleet verweekte bm met 2 cm ontsluiting) en fietste ik er nog rustig op los…
Heb mijn vader nog met boodschappen geholpen omdat hij te ziek was om het zelf te doen.
Thomas was die dag erg rustig en ik verloor meteen delen slijm en bloed.
'S nachts braken de vliezen en die ochtend was hij er :inlove:
Bij Sofie (39+2 )was ze de dag er voor erg rustig, ik begon me al zorgen te maken.
Had verder nergens last van,wederom veel op fietse :mrgreen: en nog druk in de weer…
'S nachts braken de vliezen en 's ochtends was ze er :inlove:
Bij Suus het zelfde laken een pak. (ook 39+2)
Ze was erg rustig, ik niet… ik moest en zou de wasmand leeg hebben en alle was gestreken en gevouwen :mrgreen:
Die nacht braken de vliezen en ivm een complete dwarsligging was mevrouw en binnen 2 uur :mrgreen: (keizersnede 
)
Ik herkende het niet eens als nesteldrang voor een bevalling, nu achteraf was het behoorlijk duidelijk 
1 dag voor de bevalling van Jesse begon zijn we gaan winkelen. Ik was al overtijd en we hadden vakantie, dus hebben we gezellig ergens wat winkels bekeken en een broodje gegeten.
De volgende dag rommelde het wat en rond 18u braken de vliezen. Jesse is diezelfde nacht geboren om 1.06u.
Op 30 september was mijn bloeddruk hoger dan normaal en had ik de hele avond flinke voorweeen.
De volgende dag was alles rustig.
De dag daarna (2 okt.) overdag wat gerommel, rond 15.30u zette het door en 's avonds is Thomas geboren om 19.12u.
De bevallingen begonnen allebei met 40+3 weken.
dag voor Dave zijn geboorte had ik heel heel veel pijn en is de (weekend) Vk heel boos geworden op het zkh dat ze mij niet wilden opnemen wegens overtijd lopen (42,6WK)
toen hebben ze me uiteindelijk onder veel gemor wel opgenomen…
en heb ik daar de avond en de nacht doorgebracht…
( de volgende dag de vliezen geprikt en met een uurtje is Dave geboren)
de dag voor Jade haar geboorte ben ik gestript… heb Dave naar KDV gebracht…en later weer opgehaald…in de tussentijd heb ik zitten wachten op de weeën die maar niet echt op wilden komen… en uiteindelijk helemaal wegvielen…
ik heb die dag voor de tv en op KOK rondgebracht… ik kon niet meer de deur uit van de pijn… ik redde nog net het kdv heen en terug…
(de volgende dag weer gestript daarna vol in de weeën Dave naar kdv gebracht, weer thuis de vk gebeld en toen hup naar zhk en daar met een uurtje bevallen… en voor 5en weer thuis …ik mocht Dave niet ophalen ivm bekkenklachten anders had ik het gedaan :lol: :lol: :lol: )
Bij Elise had ik al wat buikpijntjes gehad vooraf, en gingen we shoppen af en toe voelde ik weer een buikpijntje, maar dacht zal wel dus lekker dvd gekeken in bed… mm… buikpijntjes worden erger. Hub slapen, mama niet… 06.32 was Elise er. De VK 2,5 uur eerder want pas toen dacht ik, o, dit zijn denk ik geen buikpijntjes meer…
Bij Jesse… Elise kwam met 38 weken en ik had een voorgevoel, Jesse komt ook vroeg. Dus met 37 weken dacht ik nou… die gaat snel komen maar Meneer liet op zich wachten en na de feestdagen ( was toen 38 weken ) dacht ik nou, dan zal ie wel tot 40 weken blijven zitten want het is toch al een rot zwangerschap geweest. 3 januari, hub was niet lekker… snotverkouden, helemaal vol dus ziek gemeld van werk. Slecht geslapen ook de nacht ervoor. Enorme sneeuwbuien buiten, dacht nog Jee, meneer zal zich maar vannacht aandienen… :? En ik sta rond half 2 op want moet naar de wc ( dat gebeurde wel vaker midden in de nacht ) ik loop naar de WC en ik vertrouw het niet… breken m’n vliezen, op de wc dus en meneer heeft in het vruchtwater gepoept. Heel donker, dus niet goed…
Jesse is om 04.38 geboren uiteindelijk.
beiden dus totaal onverwacht, maar bij Elise ben ik er nog aan kunnen gaan wennen door de weeën, bij Jesse kwamen die pas 2 uur voor bevalling opzetten en ze zijn tot een dag na de bevalling niet meer weggegaan :? ( alleen minder heftig daarna natuurlijk )
@fiep klophout wrote:
ik was precies 40 weken, had daarvoor telkens het gevoel dat ik er nog niet klaar voor was. Maar op de uitgerekende datum kreeg ik een enorme rust over me heen: had het kindje de volle 40 weken gedragen, had alles min of meer af wat af moest zijn, en ben met die enorme rust naar bed gegaan. Kan me dat nog heel goed herinneren. En 's morgens werd ik om 6 uur wakker, van een wee.
Zo ging het hier bij de jongste ook.
De nacht van 39,6 naar 40 de hele nacht wakker geweest.
Gewoon gezeten in mijn eentje met mijn gedachten,
De volgende dag wel moe, maar vooral heel rustig en toen om 6 uur ’ s middags kwam het eerste krampje…
Bij de eerste heb ik de dag voor de bevalling alleen maar geslapen. Was zo moe! De volgende ochtend begonnen de weeen, bevalling heeft wel 3 dagen mogen duren (maar goed dat ik die dag ervoor alleen maar geslapen had ) Dit was met 36 weken.
En bij de 2e was ik nog helemaal niet klaar. We zouden de sleuteloverdracht van ons huis op de uitgerekende datum hebben. Had dus besloten dat de kleine man maar 2 weken te laat moest komen :mrgreen:
Maar nee, mannetje vond 37 weken wel genoeg. Het kwam dan ook als een complete verrassing!
Wel was ik weer heerlijk op de been voor de verhuizing :thumbup:
De dag van de bevalling:
Ik werd wakker en voelde dat dÃt de dag zou worden. Niets wees daar echter op, geen weeën, geen gebroken vliezen, alleen maar een gevoel.
Die dag kwam 's morgen de vk nog om even te voelen of er al iets begonnen was, maar de ontsluiting was gewoon als de week ervoor.
( De vk kwam in die periode dagelijks, gewoon voor de gezelligheid ) Daarna zijn we gewoon gaan winkelen, en om 17.00 uur hebben we nog boodschappen gedaan bij de Appie. Om 18.30 hebben we gegeten en toen begonnen de weeën. De VK kwam om 18.45 en constateerde dat de onsluiting vorderde, om 20.45 is onze C. geboren die dag. Dus mijn gevoel klopte wel.
Quinty is geboren bij 37+6. 't Rommelde al 2 dagen op en af. Ben dinsdag 's morgens nog naar de bakker gegaan; de vriezer was bijna leeg. Vrouw bij de bakker ken ik, en die vroeg “Hoe lang nog?”. Ik zei dat het nog twee weken zou moeten duren maar dat het ook wel morgen mocht…
Die nacht zette het door. 's Morgens kwam de VK en die zei dat als ik zo door zou gaan we 's middags een kind zouden hebben. Toen was eigenlijk pas het moment dat ik doorhad dat ik echt aan het bevallen was! :lol: :? En jawel, 's middags was ze er echt! (Wel inmiddels in het ziekenhuis omdat het vruchtwater bruin was)
Maar gebroken vliezen op een onverwacht moment heb ik geen ervaring mee.
ik was 2 juni uitgerekend… ik hoopte een beetje op tijd te bevallen… of juist veel later… omdat 13 juni mijn broer ging trouwen… ik had maar geen rust in mn hoofd… ging ik nu wel naar de trouwerij…moest ik nog kleren kopen voor de trouwerij… enz enz…
7 juni ben ik te winkelen geweest om kleren te gaan kopen voor de trouwerij (niet geslaagd uiteindelijk maar goed)
's avonds kreeg ik rust in mn hoofd… dat ik wel zou zien hoe het zou lopen… en of ik er heen kon of niet…
die nacht ben ik bevallen van Matteo… en ben dus helaas niet op de trouwerij geweest 5 dagen later, want ze trouwden helemaal in nieuwegein
Ik was een dag overtijd… die dag had ik Mila bijna nog niet gevoeld dus einde vd middag wel de vk maar even gebeld.
Naar de praktijk, hartje geluisterd wat ok was maar voor de zekerheid door naar het ZH voor een ctg. Bleek inderdaad dat ze erg rustig was dus die vk daar zegt nog ‘misschien een voorteken’.
's avonds belde een vriendin of ik meeging de stad in (was een concert van Guus Meeuwis op t marktplein :)) en ik voelde me prima dus hup daarheen.
Om 11u weer thuis, half 12 in bed en om 0.00u eerste wee. Volgende middag om 12.53u was Mila er
Nu net gestript, morgen uitgerekend dus ben benieuwd… Voel me nog niet anders dan anders en helaas geen concert van Guus in t vooruitzicht :mrgreen:
Tijdens de zwangerschap een slechte periode gehad in de 8e maand. Erg benauwd, misselijk van de druk op mijn maag. Maar de dag voor de bevalling voelde ik me prima . Ik heb een voor een hoogzwangere een flinke boswandling gemaakt met mijn dochtertje van toen bijna drie. Echter iets over de helft kreeg ik echt heel pijnlijke steken. Thuis gekomen moest ik zitten , toen namen de steken wel weer af. Volgende ochtend had ik wat bloed en slijm, en 10 uur later werd hij geboren.
De dag ervoor weet ik niet meer, waarschijnlijk was ik gewoon in huis aan het rommelen. Maar de dag dat het begon weet ik nog wel: ik was met vriend nieuwe overhemden aan het kopen en ik dacht telkens, wat lastig die kramp. En toen dacht ik ineens, he maar die kramp komt om de 5 minuten, zouden dat soms weeen zijn? Lekker helder, ik bedoel ik was toen 39+6 dus echt een verrassing had het niet moeten zijn. Ik heb vriend in de winkel nog niets verteld anders waren we niet meer veilig thuisgekomen denk ik. Thuis zette het door en de volgende avond om 22.22 was onze mooie dochter er!
Loop nu op ook weer op het laatst en merk dat ik bij elke kramp denk, he? is er wat begonnen?
Ik heb de dagen ervoor niets gehad of gemerkt. Tsja ben donderdags bevallen en de zondag daarvoor een flinke jankdag omdat ik t beu was.
Maar hier geen nesteldrang of wat dan ook. Duurde zelfs even voordat ik uberhaupt doorhad wat er aan de hand was…
Ik was 41+2 en werd snachts om 4uur wakker van een natte onderbroek. Naar de wc gegaan, op mn duim geblazen, maar er kwam niets uit. Dus dacht, dit is het toppunt van hoogzwanger, incontinent.
Toen om 6uur weer wakker, natte onderbroek. Schone aangedaan en terug in bed gekropen.
De vk zou om 10.30 langskomen om te strippen, maar had ondertussen wat slijmverlies, dus er was toch iets in gang gezet.
Dus terwijl we naar boven liepen voelde ik dat ik weer wat slijm verloor. ( had ondertussen ook maandverband ingedaan )
Dus de vk, geef je maandverband maar even. Ze rook eraan ( dacht nog wat doe jij nou!! ) en toen te horen gekregen dat mn vliezen waren gebroken.
Heb het zelf dus niet door gehad.
We zijn toen maar wat boodschappen gaan doen ( Was koninginnendag ) en nog een aantal bekende tegengekomen :mrgreen: Mond gehouden natuurlijk.
Ondertussen voelde ik al wat krampjes opkomen. Maar niet noemenswaardig.
Om 17.00 ben ik naar boven gegaan, want las dat als het echt weeen zijn, ze sterker worden onder de douche. Nou niets was bij mij minder waar, want ze verdwenen als sneeuw voor de zon toen ik eronder stond.
Dus lekker terug op bed gaan liggen, en toen kwamen ze weer. Om 19.00 mijn man laten bellen naar de vk ( ze kwamen inmiddels om de 5 min ) maar waren goed op te vangen. Vk was er om 20.00 en toen zat ik op 3cm. Om 00.00 zat ik op 6cm en om 1.15 hield ik t niet meer. Vk terug op gebeld en die kwam om 1.30 bij ons aan. 9cm en een randje.
Om 1.55 mocht ik beginnen en om 2.35 was onze dochter er!
Had de hele dag een pestbui. Manlief is zelfs nog een witte magnum voor me gaan halen om me te paaien :mrgreen: .
Ik dacht serieus dat ze voor eeuwig zou blijven zitten. Dit ondanks al die (goedbedoelde) ongelooflijk flauwe en clichematige opmerkingen “d’r is er nog nooit een blijven zitten hoor”–werkelijk, als die dag nog 1 keer iemand dat tegen mij had gezegd had ik 'm tussen m’n buik en een betonnen muur geplet.
's avonds na de magnum, toen ik eenmaal had geaccepteerd dat ik voor eeuwig met m’n flatgebouwlijf zou moeten blijven rondlopen, kwam de eerste wee.
Heb 'm gekoesterd
Zaterdagochtend werd ik wakker omdat ik moest plassen (echt de enige keer in de hele zwangerschap), had toen bloedverlies. Daarna de hele dag voorweeën gehad. In de nacht van zondag werd het serieus (nadat de verloskundige om half 5 ofzo was geweest) en om 10 over elf was ze er…
Kennelijk was de partneravond van de mensendieck cursus nogal belangrijk voor mij :shifty: want manlief kon de puflessen allemaal binnen 24 uur toepassen 
We kwamen terug van de partneravond en lagen net in bed toen de vliezen braken…
@OliviaMay wrote:
Had de hele dag een pestbui. Manlief is zelfs nog een witte magnum voor me gaan halen om me te paaien :mrgreen: .
Ik dacht serieus dat ze voor eeuwig zou blijven zitten. Dit ondanks al die (goedbedoelde) ongelooflijk flauwe en clichematige opmerkingen “d’r is er nog nooit een blijven zitten hoor”–werkelijk, als die dag nog 1 keer iemand dat tegen mij had gezegd had ik 'm tussen m’n buik en een betonnen muur geplet.
's avonds na de magnum, toen ik eenmaal had geaccepteerd dat ik voor eeuwig met m’n flatgebouwlijf zou moeten blijven rondlopen, kwam de eerste wee.
Heb 'm gekoesterd
De meeste mensen vergelijken zich met een olifant. Maar een flatgebouwlijf vind ik wel heel grappig. je tekst tovert een glimlach ( iets meer) bij mij.
De dag ervoor al onrustige buik (zelfs weken al maar toch), 's avonds nog in het ziekenhuis geweest ivm weeën, maar die vielen weer weg, Gyn zei zelf ‘Komt niet hoor, niet voor het weekend, en als dat wel gebeurt hoogstens zondag avond laat’.
Ik ben 's avonds zelfs met slaapmedicatie naar bed gegaan.
Ik heb smiddags de buxussen nog geknipt (was vorig jaar met die hitte).
Lekker zitten in t grind. En de buxussen waren nog erg klein.
Savonds zijn we uit eten geweest bij een pizzeria voor Robbies verjaardag die dag erna. Was onwijs benauwd binnen en duurde allemaal zo lang, dat we zelfs dessert hebben overgeslagen.
Snachts begonnen de weeen en maandagochtend op Robbies verjaardag was Fenna er.