Ik ben eigelijk wel benieuwd hoe voor de meesten hun dag voor de bevalling verliep.
Voelde je je anders dan anders, kwam het als complete verrassing, was je meer moe, ging je ineens poetsen, liep het al weken te rommelen en was het nu ineens juist top enz…
vertel vertel…
Ik kan het me niet zo heel goed meer herinneren van de laatste keer… volgens mij was het met mies een dag waarop ik me juist wel goed voelde. Maar weet het niet meer.
Bij Peter was ik best gaar en ben ik gaan wandelen en toen als een blok op de bank in slaap gedonderd. Eten gemaakt, voelde me oke en toen onde Csi begonnen de weeeen.
ps… inleiden telt niet mee he, spontane bevallingen en dan ben ik dus benieuwd hoe de 24 uur ervoor verliepen 
Met de eerste had ik de tijd om de hele dag te liggen wachten en relaxen :mrgreen: . Dus rond de middag begon het wat te rommelen en ben ik mijn wenkbrouwen maar gaan epileren ( ja je moet toch op de foto he :mrgreen: )
Bij de tweede liep ik in de stad, en voelde ik ineens een aardverschuiving beneden zeg maar, toen moest ik ook naar huis. Toen was ik 37 weken en 4 dagen. Daar werd ik echt door overvallen.
Nu ben ik net als jij ook aan het wachten, ( en hopen dat het snel gebeurd). Ik ben nu 38 weken en 5 dagen. En mag van mij nu wel gebeuren.
Leuke vraag eigenlijk.
Bij Mateo had ik een paar stressvolle dagen ervoor.
Ik ga er verder niet over uitwijden maar de dag voor de bevalling reisde ik met mijn beste vriendin, haar 2 kinderen en mijn man door een sneeuwstorm van Amsterdam naar Nijmegen. We hebben daar even rondgelopen en mijn vriendin bij haar vader gebracht. Toen zijn wij weer terug naar huis gegaan.
In de nacht braken mijn vliezen.
Bij Micah heel relaxte dag gehad. Heerlijk met man en kind gezwommen, lekker gegeten en nadat de weeen begonnen was Micah er binnen 3,5 uur.
Hoi meiden,
De dag voor de bevalling was ik nog aan het winkelen. We waren de navelbandjes vergeten :D. 's Avonds waren we nog grapjes aan het maken. Hub zei dat de kleine man nu zich toch echt moest laten zien, waarop ik zei dat dan echt mijn vliezen moest breken, want zo wist ik zeker dat het begonnen was. (had al een week pijnlijke voorweeën). De volgende ochtend om 6.15 braken mijn vliezen :mrgreen:
Oh en Cell, vanavond is er weer CSI op tv he :mrgreen:
bij de oudste dus zo’n inleiding maar toch… de dag dat ik me raar/naar en gewoon niet lekker in mijn vel voelde… is de dag dat ik opgenomen ben in het zhuis. Achteraf zegt de gyn heb ik op dat moment waarschijnlijk al meer dan 24 uur met gebroken/gescheurde vliezen rondgelopen en begon mijn lijf daar last van te krijgen.
Achteraf… had ik toen dus wel moeten gaan bevallen, dus dat onrustige/nare was toch een voorteken.
Bij de 2e was er in de ochtend nog niks raars, gewoon een zaterdagochtend als andere. Maar in de middag moest en zou de caviakooi verschoont worden, het konijn moest van mij ook een schoon hok en allemaal van dat soort dingen… wc MOEST schoon, bad MOEST schoon. Dat was geen willen, dat was een moeten.
Toen we bezig waren met de caviakooi (het laatste klusje) kreeg ik wat buikpijn waarvan ik toen nog dacht: tja wat wil je als je je met 39+6 nog zo gaat uit lopen sloven?!?! Paar uur later begonnen toen echt de weeen en die nacht is onze 2e geboren.
Bij de 3e waren we de avond tevoren nog lekker naar de bios geweest, kids logeren bij opa&oma, heerlijk relaxed dus 
. Die ochtend even in bad, kids waren er immers niet en nu nog alle tijd voor zonder baby. Ik lag daar lekker, manlief kwam een kopje thee brengen en ik: bel de kapper eens, misschien kan je straks nog terecht… want anders sta je zo op de geboortefoto’s :lol: :oops: . Had nog geen wee of niks gehad, maar toch dat voorgevoel waarschijnlijk?!
Nog even boodschappen gedaan, alle voorraden bijgevuld, want je weet maar nooit (of de baby zin heeft om kattenvoer te eten 
). Kids opgehaald, samen de intocht van sinterklaas gekeken… en die man stond op de NL’se bodem en mijn bevalling begon. Paar uur later was onze 3e er.
Er komt bij mij dus zeker een soort onrust over me. Anders dan de gewone nesteldrang… gewoon een gevoel.
you said it 
Het rommelt hier al dik anderhalve week… word er niet goed van.
Dus durf nu niets meer te hopen eigelijk :shifty:
Gisteren was dus zo’n rommeldag en dan denk je… zou t zou t? 
Maar dan slaap ik weer als een blok beton, voel me best oke vandaag, lage buik, gevoel alsof ze er al 1 voet uitheeft zeg maar, moe ook… veel geslapen zover dat kan… maar dan denk ik weer… nou, die blijft nog wel weer 2 weken plakken…
Dus toen begon ik me af te vragen of vrouwen zich nou anders voelen, hun intuitie ze iets verteld of juist niets…
Maar idd… CSI vanavond :mrgreen:
whahahahaha… Marije… alsof de baby kattenvoer wil eten…
hahahaha
geweldig!
:lol:
ik was met 40 weken bij de vk geweest en gestript
rest van de dag niks die nacht om 4.20 vliezen gebroken
en nog de hele dag in de tuin gezetten was 30 graden en gebbqt
en pas om 23.00 begonnen de weeën
dag van strippen en na breken vliezen dus hele rustige dag
ik moest de dag voor de bevalling nog een nieuwe stofzuiger kopen, was 30 december dus ook nog eens super druk in het winkelcentrum en bij de eerste winkel hadden ze m niet op voorraad dus naar een andere winkel en op de dag zelf ben ik nog even boodschapppen gaan doen had totaal niet door dat 's avonds mijn vliezen zouden breken en de volgende ochtend ik mijn mannetje vast zou houden
Op zaterdag boodschappen gedaan maar ik was ineens zó moe dat ik in de auto ben gebleven. Achteraf was dat wel een teken bij mij want dat heb ik daarvoor en daarna nooit (meer) gedaan (niet mee de winkel in). 's Middags nog een kerstboom gekocht en die moest en zou opgetuigd worden 's avonds. De volgende ochtend om 6:00 uur braken mijn vliezen…
Bij Kes rommelde het al een week af en aan. Op zondagmiddag nog bij mijn ouders op bezoek geweest met manlief en Indy maar helemaal niks aan de hand. 's Avonds voelde ik wel een verdwaalde wee en toen dus een “rommelnacht” gehad. Op maandagmorgen moest Indy eigenlijk naar de psz maar omdat ik zo slecht geslapen had heeft vriendlief haar naar opa en oma gebracht (hoefde ik niet op en neer naar de psz en de rest van de dag een kind bezig te houden). Om 8:30 gingen ze weg en om 9:40 brak de weeenstorm los :shock:
Ik had een hele normale dag (net 38wk), tot na mijn zangles 's avonds. Had daarvoor nooit ‘gerommel’ gehad of wat dan ook. Voelde wel al een paar dagen wat druk, maar had heel nuchter zoiets van “achja, ben bijna 38wk”.
Ik voelde me rond 22u onrustig, kon geen goede plek vinden om te zitten, had drang om te gaan ijsberen. Ik zeg tegen lief “jeetje, ik voel me net een kip die een ei moet leggen”…en er was ook echt geen andere manier waarop ik het kon omschrijven!
Lief zegt, ga je bevallen schat? Ik:“Neee joh, bevallen?! Dat is voor mensen die 40 wk zijn!”
3u later braken mijn vliezen
dag voordat ik mijn vliezen brak, had ik nesteldrang en niet zo zuinig ook.
Na potje stoeien op bed, braken s morgens uiteindelijk mijn vliezen. toen naar ziekenhuis gegaan en pas na 4 dagen had ik me kleine in me armen.
Ben al die tijd mega onrustig geweest waardoor ik dus geen weeen kreeg en dus ingeleid werd.
Bij 2e had ik al een week gevoel van… ja het komt eraan maar wist echt niet wanneer. wederom na potje stoeien braken me vliezen. VK gebeld maar mocht het 24 uur aanzien thuis en die avond begon het langzaam beetje te rommelen. volgende dag toch naar zh gegaan om dat ik op 5 cm bleef hangen. en die middag ben ik bevallen zonder enige vorm van hulp… wel dreiging met infuus om weeenopwekkers te krijgen want op 8 cm hield de boel ineens op tot ik weer in beweging kwam.
Wel wist ik bij beide dat ik 40 weken niet zou halen en inderdaad, ben met 39 weken en 4 dagen bevallen en bij jongste met 39 weken en 2 dagen.
De dag voor ik uitgerekend was, had ik eindelijk vrede met de situatie, en besloot ik eindelijk om gewoon te accepteren dat ik een olifant was, en gewoon weinig meer kon. Ik besloot lekker veel te gaan bankhangen en flink wat boeken te gaan lezen.
Die nacht braken mijn vliezen, en werd 17 uur later onze zoon geboren 
Dus nee, niks gevoeld, niks anders dan anders ofzo. Alleen meer rust opeens, maar die was al snel voorbij
Ik dacht de dag voor de bevalling van Bregtje* (niet ingeleid enkel gestript maar had niet veel effect) dat ik nooit zou bevallen en voelde me best wel goed. Moe omdat ik al even overtijd liep maar niets extreems oid. :think: En nesteldrang…nooooit gehad zelfs niet toen ik wist bij Casper dat ik ingeleid zou worden en je je dus zou kunnen voorbereiden op je bevalling. :lol:
@Rhiannon wrote:
Ik dacht de dag voor de bevalling van Bregtje* (niet ingeleid enkel gestript maar had niet veel effect) dat ik nooit zou bevallen en voelde me best wel goed. Moe omdat ik al even overtijd liep maar niets extreems oid. :think: En nesteldrang…nooooit gehad zelfs niet toen ik wist bij Casper dat ik ingeleid zou worden en je je dus zou kunnen voorbereiden op je bevalling. :lol:
geen nesteldrang?!?!
Zou mijn man daar blij mee geweest zijn als dat aan mij voorbij gegaan was :lol:
Tijdens mijn 2e zw.schap moest met 29 weken de piano verplaatst worden, want is een betere manier om daar achter helemaal goed schoon te krijgen dan hem te verplaatsen? :think:
Zelfde zw.schap 39 weken… heb ik nog samen met mijn moeder een nieuwe vensterbank in de woonkamer gemaakt… snapte hij niks van dat dat NU NU NU NU NU moest! Ik vond het heel logisch :mrgreen: (toen
).
De dag voor de bevalling ben ik uitgebreid op controle geweest in het zhs, zelfs nog een groeiecho en een CTG gehad. Allemaal in orde. Na dat ziekenhuis bezoek ben ik naar CS gereden om mijn vriend op te halen en zijn we uit eten geweest en hebben nog wat gewinkeld. De volgende ochtend braken mijn vliezen… ik was 36+5 dus dat kwam wel als een complete verassing ja.
Ik had de laatste 3 dagen erg last van opruim en poetsdrang: badkamer soppen, ramen lappen, stofzuigen, vloer dweilen, keuken zodanig gepoetst dat het wel een showroom leek… :lol:
Die maandag was ik ook nog druk met allerlei karweitjes en had ik af en toe krampen. Heb m’n oudste op laten halen door m’n moeder want ik durfde niet meer zo goed de deur uit. 's Avonds nog gekookt en lekker tv gekeken, om half 11 ging ik naar bed, nog ff lekker lezen, en toen ik wilde gaan slapen braken m’n vliezen en begonnen de weeen.
De dag voor de bevalling van de oudste had ik ongelofelijk nesteldrang! En ik was ontzettend onrustig! En alles moest schoon en honderd keer opgeruimd worden!
Bij de jongste had ik enorm last van mijn darmen! En ik moest weer aan de poets, en ik moest en zou persé op zaterdagochtend de boodschappen in huis hebben terwijl mijn man dat áltijd op maandag doet. En zondag ochtend is S. geboren.
ik was precies 40 weken, had daarvoor telkens het gevoel dat ik er nog niet klaar voor was. Maar op de uitgerekende datum kreeg ik een enorme rust over me heen: had het kindje de volle 40 weken gedragen, had alles min of meer af wat af moest zijn, en ben met die enorme rust naar bed gegaan. Kan me dat nog heel goed herinneren. En 's morgens werd ik om 6 uur wakker, van een wee.