Wij zijn er, net als mijn man en ik, al 4 jaar of langer bezig met zwanger worden?
Ik hoopte dat we hier elkaar een beetje kunnen ‘steunen’ en informatie geven. Enerzijds is het te hopen dat ik alleen in dit topic blijf omdat er dan weinig mensen zijn die dit meemaken ;-), maar anderzijds ben ik toch ook benieuwd naar hoe anderen met dezelfde ‘struggle’ omgaan.
Als je zin hebt, reageer!
Wij zijn nu (voor een tweede) nog geen 4 jaar bezig, maar gevoelsmatig zit ik al wel zo lang in de medische molen.
Wij zijn in 2003 gestart met proberen zwanger te worden. In 2004 was het één keer spontaan raak maar dat eindigde in een miskraam. Daarna duurde en duurde het maar en zijn we in de medische molen terecht gekomen. In mei 2006 was ik eindelijk zwanger dmv IUI. Dus de periode vanaf mei 2006 tot ongeveer juni 2007 zijn we even uit de molen geweest. Onze dochter is in februari 2007 geboren en in juni 2007 zijn we dus weer begonnen voor een tweede. Nu hebben we ondertussen 7 IUI’s achter de rug en starten we binnenkort met IVF (maandag hebben we de intake). Al met al voelt het voor mij of we al jaren in de molen zitten en ik wordt er af en toe een beetje simpel van! Wat zou het heerlijk zijn om “normaal” te zijn en gewoon op de normale manier zwanger te kunnen worden zonder dat het een zaak is van ons EN de dokter :roll:
Ik zie dat jullie ook starten met IVF in Juni… Wij starten hoogst waarschijnlijk eind april/ begin mei. Spannend allemaal. Succes ermee!
Vanaf eind maart 2005 zijn we met de pil gestopt.
3x zwanger mogen worden, 3x mis gegaan.
We zouden het over ivf gaan hebben maar blijk helaas weer een gezwel in mijn eierstok te hebben dus eerst weer een operatie en dan??
zwanger worden staat nu even weer op een laag pitje…maar is natuurlijk in ons hoofd altijd aanwezig.
Wil graag hiet mee kletsen maar heb af en toe ook weer de behoefte om er afstand van te nemen, het hanteerbaar te houden.
Ineke
Hoi,
Jeetje, ook nog een gezwel in je eierstokken? Meid toch, dat is akelig zeg. Dat je dat na al die ellende nog erbij krijgt en ook je kinderwens even opzij moet zetten. Heftig!
Ja, je kan zoiets gewoon niet uit je hoofd zetten, dat merk ik ook. Wij zijn nu 4 jaar bezig en ik heb 6 miskramen gehad. Na 2 jaar proberen (en toen 2 mk-en) is bloed geprikt en bleek dat mijn schildklier te traag was. Uiteindelijk bleek dat dit een auto-imuunziekte van de schildklier was. Ondanks goede medicatie heb ik nadien toch nog 4 miskramen gehad, waarvan 3 sinds vorig jaar mei. Na een rustpauze in januari en februari van dit jaar, zijn we weer begonnen met IUI (nr. 4). We gaan door tot 6 IUI’s. Als daar geen gezonde zwangerschap uit voort komt, gaan we nadien (rond juni 2009 dus) starten met IVF. Het zh heeft dit enorm lang afgehouden onder het mom van: “je kan zwanger worden maar je kan het niet blijven. Dat kunnen we met IVF niet oplossen”. Ons motto was: “nee, je kan met IVF miskramen niet voorkomen, maar je kan de raakkans aanzienlijk laten toenemen. Wie weet groeit er ooit 1tje wel door”.
Ik heb steeds vaker momenten van wanhopigheid. Ik ben op zich een sterk persoon, maar soms zie ik er gewoon even geen toekomst meer in en dan kan ik echt verdrietig worden. Het idee dat dit allemaal moeite voor niets is, echt vreselijk. Op zich zou ik best kunnen leren leven met het idee dat ik nooit kinderen zou kunnen krijgen, maar als ik maar eens 100% zekere duidelijkheid kreeg, dan konden we iets afsluiten. Dat zullen we nooit krijgen, dus het blijft maar afwachten, proberen, en maar weer doorzetten. Heel moeilijk soms.
Ja, die zekerheid zou ik ook graag willen hebben. Is het reeel om nog te hopen. Hoe dan ook je houdt er toch rekening mee met al je toekomstplannen. Ook al proberen we wel gewoon de dingen te doen die we willen, maar toch…
Tja, het is al de 4e keer dat ik een gezwel heb. Heb een vorm van eierstokkanker die op zich niet kwaadaardig is maar het is elke keer de vraag of het weer om eenzelfde (borderline) tumor gaat of niet.
De vorige keer was het dit niet maar gelukkig ook niet kwaadaardig. Het is en blijft onrustig zolang ik mijn eierstokken nog heb en dat is ook geen prettig idee.
Maar de gyn en oncoloog zijn heel erg voor besparend opereren i.v.m. de kinderwens. Wel fijn maar toch voelt het soms of ik daardoor risico’s neem…
Wat een ellende voor jullie ook zeg 6 keer! pfff. vind 3 al zo heftig. 3x verschillend ook. Van leeg dooierzakje tot missed abortion tot buitenbaarmoederlijke zwangerschap…
gr.
Ineke
Fijn dat ze wat dat betreft zo veel mogelijk met je meedenken, zodat je kinderwens hopelijk doorgang kan vinden. Je kan maar net de pech hebben van een arts die anders adviseert of beslist.
Ja, 6 keer is echt heftig. Het kan uiteraard altijd nog beroerder, maar ik had het na 2 al wel “gehad”, laat staan 6. Tot nu toe heb ik wel het geluk gehad dat ze allemaal vanzelf op gang zijn gekomen en dat de alle mk-en allemaal van nature goed zijn gekomen. Ik ben nooit gecuretteerd geweest of iets dergelijks. De zwangerschappen gaan ook telkens voor de 9 weken mis. Helaas weten ze geen verklaring te vinden, maar wat er gedacht wordt is dat mijn lichaam niet meteen ‘inziet’ dat het om een ongezonde bevruchting gaat die eigenlijk gewoon via een menstruatie afgevoerd zou moeten worden. Dus ook veel ‘foute bevruchtingen’ nestelen in waardoor ik gewoon een hoger miskraam-percentage heb.
Hoe dan ook, al 4 jaar wil het niet lukken en dat begint zijn tol wel te eisen :?.
Nou inderdaad… hebben ze al eens een chromosomen-onderzoek gedaan bij jullie? Bij ons was dat het enige wat ze konden doen na 3x mis…gelukkig was de uitslag daarvan wel goed.
Ja, ben ook ‘blij’, dat we nog nooit een hartje hebben zien kloppen voor het mis ging.
Nou, we blijven maar hopen he?
goed weekend!
Wordt de 14e geopereerd.
Wij hebben alle testen wel gehad:
Chromosomen
Zaad
HSG (auw! :x )
Bloedonderzoek
Samenleving
Uiteraard verschillende echo’s
Noem het allemaal maar op en we hebben het gehad. Alles was goed, behalve mijn schildklierfunctie dus (waarvoor nu medicatie). Maar geen echt doorslaggevende reden.
We blijven inderdaad hopen. Mocht ik je niet meer ‘spreken’ hier, dan ontzettend veel succes en sterkte met je operatie. Ik duim dat alles voorspoedig verloopt en dat het letterlijk en figuurlijk de weg vrijmaakt voor een beebje voor jullie.
Geniet lekker van het mooie weekend.
hier nog geen 4 jaar maar wel bijna 3 jaar aan het klussen voor een 2e kindje…
helaas na onze dochter hebben we 4x een miskraam moeten doorstaan. 
Wij wachten nog op de uitslag van de bloedstolling en chromosoomonderzoeken.
volgende maand krijgen we daar eindelijk antwoord op…
@ MamaMarianne: Krijgen jullie nog een vruchtbaarheidsbehandeling o.i.d.? Of is dat een onderwerp van gesprek?
En ook al zoveel miskramen. Heftig hè?! Na min 1e dacht ik nog ‘toeval’, na mijn 2e dacht ik ’ da’s wel heel erg toeval, nou de kans dat dat nog eens gebeurt is wel erg klein’. Na 3 verloor ik zo’n beetje alle vertrouwen in mijn lichaam, om over vertrouwen na 6 mk-en maar niet meer te spreken. Herken jij dat?
@Janneke123 wrote:
@ MamaMarianne: Krijgen jullie nog een vruchtbaarheidsbehandeling o.i.d.? Of is dat een onderwerp van gesprek?
En ook al zoveel miskramen. Heftig hè?! Na min 1e dacht ik nog ‘toeval’, na mijn 2e dacht ik ’ da’s wel heel erg toeval, nou de kans dat dat nog eens gebeurt is wel erg klein’. Na 3 verloor ik zo’n beetje alle vertrouwen in mijn lichaam, om over vertrouwen na 6 mk-en maar niet meer te spreken. Herken jij dat?
Wij wachten eerst deze onderzoeken af en dan verdere onderzoeken,
tot 2x toe dacht ik kan gebeuren das de harde werkelijkheid,
bij de 3e keer kwam ik bij de gyn, vrucht onderzoek (na currentage) enz. en de eerste opening voor verdere onderzoeken dit wouden we doen maar toen we zouden starten was ik dus weer zwanger, helaas ging dit ook mis
en zijn de onderzoeken ook versneld…En twijfelen aan mijn lichaam… ja en of dat ik dat doe!!
ik twijfel echt verschrikkelijk maar gelukkig heb ik ook nog de hoop omdat ik al wel 1 zwangerschap eerder heb uitgelopen, met als resultaat 1 gezonde dochter… maar dat is ook echt nog het enige waardoor ik nog hoop heb!
Ja, het feit dat je een kindje hebt gekregen, is uiteraard een goed teken. Jouw lijf kan dit dus sowieso.
Ik heb nog geen kinderen dus ik heb die zekerheid van dat het in elk geval kà n lukken, niet. Ik word wat dat betreft ook gestoord van die artsen die na iedere miskraam maar blijven zeggen dat het een goed teken is dat ik weer zwanger ben geworden. De 1e 2 keer vond ik dat ook een geruststellende gedachte, maar nu niet meer. Blééf ik het maar eens een keer.
@Janneke123 wrote:
Ja, het feit dat je een kindje hebt gekregen, is uiteraard een goed teken. Jouw lijf kan dit dus sowieso.
Ik heb nog geen kinderen dus ik heb die zekerheid van dat het in elk geval kà n lukken, niet. Ik word wat dat betreft ook gestoord van die artsen die na iedere miskraam maar blijven zeggen dat het een goed teken is dat ik weer zwanger ben geworden. De 1e 2 keer vond ik dat ook een geruststellende gedachte, maar nu niet meer. Blééf ik het maar eens een keer.
Hoever zijn ze bij jou met onderzoeken dan?
ik kreeg elke keer te horen tja zwanger worden is voor jou geen probleem maar het blijven word wel moeilijk :wall:
Of als je je minder druk maakt of het goed gaat dan gaat het echt wel goed hoor :shock: :evil: :naughty:
Of ach je hebt toch al een dochter.
ja oke is waar ben er stapel gek mee maar dat wil niet zeggen dat wij geen verdriet mogen hebben toch?
Echt opmerkingen worden makkelijk gemaakt zonder er bij na te denken,.
Heb na een kleine aanvaring met een van de gyn in het ziekenhuis
nu een vaste gyn. en die zei gewoon,meid wat er ook gebeurd! ik zal jullie er bij helpen dat een evt. volgende zwangerschap goed gaat in hoeverre ik kan en ik zal mijn best doen om al het mogelijke uit de kast te trekken…
nu ben ik wel een stukje rustiger geworden maar toch twijfel ik gewoon aan mijn lichaam. en tja dat vertrouwen moet mijn lichaam eerst terug winnen…
@MamaMarianne wrote:
Of als je je minder druk maakt of het goed gaat dan gaat het echt wel goed hoor :shock: :evil: :naughty:
Of ach je hebt toch al een dochter.
Ooow, werkelijk afschuwelijk die opmerkingen. Als rust en ontspanning me aan een kind hadden geholpen, dan had de gyn me wel op vakantie gestuurd! Na 4 jaar en 6 mk-en is er geen sprake meer van lekker ontspannen zwanger worden. Alles is beladen dus wat dat betreft…!
Bij ons is het onderzoeksstadium al voorbij. Alle testen die je kan bedenken, zijn gedaan. Alles was goed bij mij en bij mijn man. Ik ben nog kort verdacht van PCOS. Advies: afvallen. Was erg lastig met een schildklier die niet vooruit te branden was, maar goed. Meteen stevig aan het lijnen gegaan en toen ik eenmaal 26 kilo afviel en maat 38 had, was dat PCOS-beeld weer helemaal verdwenen en is ook nooit meer teruggekomen. Mijn schildklier wordt behandeld met medicatie en voor de rest is alles goed, zo vindt de gyn. Geen reden waarom zwangerschappen niet zouden kunnen slagen. Tja,… ik hoop het maar tot nu toe is het resultaat na 4 jaar wel nul. Vanaf het moment dat ik weer slank en ingesteld was op medicatie, ben ik in 8 mnd. tijd 3 keer zwanger geworden maar 3 keer een mk.
Fijn dat jouw gyn zo meedenkend is. Dat heb je ook echt nodig, vind ik. op zich is mijn gyn ook heel meedenkend, maar het is wel zo dat hij continu laat weten dat hij de deskundige is en dat alles gebeurt volgens zijn plan en niet het onze. Heel vervelend. Zij kunnen aangeven wat hun advies is en uiteraard staat mijn gezondheid voorop, maar overleg is op zijn minst normaal, toch?
Wij zijn al vanaf februari 2004 ‘bezig’.
Al ruim 5 jaar dus.
Voordat ik met de pil begon had ik een hele onregelmatige cyclus.
Er zaten 3 of zelfs wel 4 maanden tussen mijn menstruaties.
Toen ik met de pil stopte, viel ik weer terug in datzelfde patroon.
Na een half jaar ben ik naar de huisarts gegaan.
Hij stuurde me meteen door naar de gyn, omdat het uit zichzelf toch niet beter zou worden.
De gyn heeft een paar onderzoeken gedaan en alles was goed, behalve dat mijn schildklier op de wip zat.
Volgens hem kon dat ook de oorzaak zijn van de lange cyclus.
Ik kreeg van hem Clomid.
De eerste kuur sloeg niet aan, maar de tweede wel en ik raakte zwanger.
Helaas kreeg ik (vandaag precies 4 jaar geleden) een MK met 11 weken…
Daarna ben ik toch maar doorgestuurd naar de internist i.v.m. mijn schildklier.
Deze bleek net niet helemaal goed te zijn en ik kreeg er medicijnen voor.
En Hoera hoera, dat hielp.
Ik heb nu netjes iedere maand een eisprong en een regelmatige cyclus.
Maar goed, daarna nog niet weer zwanger geweest.
Ik ben een hele tijd bij de gyn onder controle geweest, tot ik het even helemaal had gehad!
Hub is intussen nog geopereerd aan een varicocele.
Hij heeft daarna nog niet weer een zaadonderzoek laten doen, omdat hij daar heel erg tegenop ziet.
We weten dat ik zwanger kan raken, dus dat is al een hele troost.
Waarom het niet zo snel lukt is mij een raadsel, daar zullen wel onderzoeken naar gedaan moeten worden denk ik.
Maar daarvoor zal toch eerst hub over de streep moeten.
Ik wil hem niet pushen…
Heb ik jullie bang gemaakt?
Het is ineens zo rustig… 
He hoi!!
Ik had een goede reden om niet actief te zijn…ben dinsdag geopereerd en gisteren weer thuis gekomen.
Operatie is goed gegaan, nog even op de definitieve uitslagen wachten. Wederom een borderline-tumor maar gelukkig eierstok kunnen besparen.
Wel zei dat gyn dat we nu wel met IVF zouden moeten staren…nu het even rustig is in mijn buik.
Wat een ellende he, te weten dat het zou moeten kunnen maar dat het maar niet lukt!!
liefs
Inele
Hai Ineke
Fijn dat de operatie goed is gegaan en dat ze de eierstok konden sparen!!
Dus het is beter om nu z.s… IVF te doen?
Ik hoop echt dat het lukt meid!!
Ja ivf. We mochten al eerder starten maar de gyn zei toen dat het niet zou betekenen dat we dan meer kans zouden hebben. Aangezien het via de natuurlijke weg ook zou moeten lukken.
Helaas is dat verhaal langzamerhand anders geworden en lijken de kansen nu groter te zijn met ivf.
2 juni hebben we controle afspraak en zullen het traject dan maar op gaan starten. De info-avond hebben we al wel gehad.
Dan volgt geloof ik een intake en de wachtlijst.
Hoe is het met jou?
Spannend zeg!
Met mij gaat het wel goed, het zwanger worden minder… :?
Deze cyclus en de vorige had ik een ovulatiebloeding.
Dat had ik daarvoor nog nooit gehad.
Ik weet nu niet precies wanneer mijn eisprong is.
Had het wel kunnen weten hoor, want na de bloeding had ik de welbekende ovulatiepijn, maar ben even vergeten wanneer die ook alweer begonnen was.
Normaalgesproken heb ik dan altijd 16 dagen daarna mijn NOD.
Voel verder niks, dus het zal wel weer niet gelukt zijn.