Je leest het soms, … ouders vergeten hun kind in de auto af te zetten in de creche en gaan vervolgens een hele dag werken, met alle gevolgen vandien…
Ik kon daar nooit met mijn hoofd bij, hoe kun je nu je eigen kind gewoon vergéten?
Vanaf vandaag denk ik daar helemaal anders over… 
Vanmorgen eerste schooldag, spannend, … ik had ze alledrie mee in de auto, ik parkeer een eindje verder in de straat van de school.
Broes en Senne laat ik uitstappen, ik sluit de auto en ga vrolijk pratend naar de schoolpoort… net aan de schoolpoort krijg ik het gevoel alsof er iets niet klopt… en toen besefte ik dat Cas nog in de auto zat… ik had echt geen seconde aan hem gedacht!
Ik ben terug naar de auto gelopen, kon zelfs haast niet geloven dat hij er nog in zou zitten?? :eh: maar daar zat hij, huilend in zijn stoeltje, want mama had hem beloofd dat hij mee mocht naar schooltje…
Ik heb hem zelf met de tranen in mijn ogen uit zijn stoeltje gehaald en flink geknuffeld…
Ik was erg geschrokken, niet dat het nu zo’n ramp was dat hij daar even alleen zat maar gewoon het feit dat ik hem echt totaal vergeten was!
Ook het feit dat ik tijdens het teruglopen naar de auto me niet kon voorstellen dat hij daar écht nog zat… er was iets weg in mijn bewustzijn, dat deed erg raar!
Nu … nu kan ik de moeders en vaders die dit zijn tegengekomen maar dan helaas met een fataal einde begrijpen… ik kon evengoed zelf in de school gewerkt hebben en hem gewoon voor de hele dag vergeten zijn ofzo… 
:oops:
Ik kan er nog steeds met mijn hoofd niet bij dat dit kan gebeuren, maar blijkbaar kan het je toch zomaar gebeuren…
Dikke :hug: voor jouw en Cas!
Schrikken zeg! :hug: voor jullie!
Ah gos meid toch :hug: :hug: :hug: Wat een schrik!
Ik denk dat nooit zo snel hoor, want echt niemand is perfect en een ongeluk zit echt in een klein hoekje. Zeker als je erg vermoeid bent, in alle hektiek vol in gedachten verzonken. Zeg nooit dat het jou niet overkomt.
Maar jij bent anders dan die mensen, je bent je kind uiteindelijk echt niet vergeten :inlove: Probeer daar maar aan te denken :-*
Een hele dikke knuffel, meid :hug: … en wat moet je je schuldig voelen . Heb me er zelf ook op betrapt en ik schrok er ook heel erg van; Nina was nog maar een paar weken oud, ik ging Teun naar school brengen en liet haar even in de maxi cosi in de auto zitten.
Ik moest even mee naar de juf om iets te vragen en al die tijd had ik niet aan Nina gedacht.
Pas toen ik weer naar de auto liep, kwam het in een keer weer in me op dat Nina in de auto zat.
Ik was maar 2 minuutjes weg geweest, Nina sliep, de auto stond zowat voor de schoolpoort maar het feit dat je eigen kind gewoon helemaal uit je gedachte kan zijn, vond ik zo raar :shifty: !
Ze zat misschien nog niet zo in m’n “systeem” om het zo maar even te noemen :think: .
Ik kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent, maar je was natuurlijk ook erg druk met de 1e schooldag en je gedachte waren alleen maar daar… :hug: .
Heeft ie er trouwens nog iets over gezegd?
Menselijk blijkbaar… :hug:
jeetje wat schrikken! gelukkig dacht je er op tijd aan…
Voel je niet schuldig!
Je bedacht je op tijd dat hij nog in de auto zat.
Dikke :hug: voor jullie beiden!
Je dacht er wel aan, want er klopte iets niet, en je liep terug. :hug:
:hug: je het zo’n drukte in je hoofd en je vraagt je zelf af of de beide kids het fijn gaan hebben op school. het kan gebeuren.Je bent toch gelukkig weer terug gelopen :hug:
(ik heb ooit mijn dochter van toen 5 weken vergeten bij de slager :oops:)
Ik had alles dacht ik mijn vlees en mijn zoontje en ben zo de winkel uit gelopen. toen ze mij nog achter na riepen u vergeet wat zei ik nog nee hoor heb het vlees bij me :oops:
Ik snap je gevoel en waarschijnlijk spookt het steeds door je hoofd als ik nou niet terug was gelopen.
Probeer het een plekje te geven en bedenk je bent wel terug gelopen!!! dus in je onbewuste wist je dat er iets was.
Oh, wat een schrik is dat he, dat je eigen geest je zo voor de gek kan houden, compleet iets uit je systeem kan halen! Helaas kan ik daar ook over mee praten, en moet zeggen dat het wel een deuk in mijn vertrouwen (in mezelf) heeft opgeleverd.
Ben een keer mijn verjaardag compleet vergeten, sloeg dus echt een dag over. Kwam daar pas achter toen ik in alle stress, na mezelf en de middelste te hebben aangekleed, pap te hebben gemaakt in de kamer van de jongste/oudste kwam… Hij vertelde me dat het mijn werkdag was, maar mijn verjaardag… Oke, net wat anders…
Maar ook een keer: Het was dinsdag, mijn werkdag, de kids gaan naar school en de gastouder. Jayden had erg veel bloedneuzen gehad, dus die had ik 's ochtends afgemeld van school, en erbij gezegd dat hij ook niet kwam op de sportdag, die woensdag…
We zitten rustig aan het ontbijt, belt de GO ineens op… Waar we bleven… Ik moest gewoon werken! Zo stom, vergeet ik gewoon dat ik moest werken en mijn andere kids naar de GO moesten… (Heb uiteindelijk maar alles afgebeld, geen probleem…)
Dikke knuf, want je schrikt er toch behoorlijk van!
bieke een dikke knuffel :hug: :hug:
wij hebben het hier helaas van dichtbij meegemaakt
de vrouw die destijds haar baby in de auto vergeten was in baarle nassau zijn bekende van ons
de vader is een voetbalvriend van mijn man
echt verschrikkelijk je zult mij niet horen zeggen dat het mij niet zal gebeuren heeft zij ook altijd gezegd.
Och wat een schrik!
Ik ben Lola ook een keer vergeten op de speelzaal van Lente. Ik stond ook al buiten, had mijn plastic overschoentjes netjes uitgedaan en liep weg. En idd, ergens dat gevoel, er klopt iets niet… :shock: MIJN KIND! :shock:
Op de speelzaal konden we er allemaal wel om lachen, maar het zet je wel aan het denken.
Heel stom misschien, maar ik “kijk” ook altijd even goed in de zitjes als ik wegrij ergens of ik ze allemaal heb. Gewoon standaard een blik over mijn schouder voordat ik de auto start. Stel je voor dat er nog eentje buiten loopt die er niet in is geklommen… brrrrr :shifty:
Wat een schrik zeg.
Maar gel;ukkig kwam je er op tijd weer achter dat er "iets"miste.
Toen ik bevallen was van Y.ara (de eerste) gingen we weg uit het ziekenhuis en Y.ara stond nog in de maxi cosi op het bed :oops: :oops: :oops:
We kwamen er op de gang achter toen de zuster vroeg of we "deze"ook mee wilden nemen :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
@schoen wrote:
Wat een schrik zeg.
Maar gel;ukkig kwam je er op tijd weer achter dat er "iets"miste.
Toen ik bevallen was van Y.ara (de eerste) gingen we weg uit het ziekenhuis en Y.ara stond nog in de maxi cosi op het bed :oops: :oops: :oops:
We kwamen er op de gang achter toen de zuster vroeg of we "deze"ook mee wilden nemen :oops: :oops: :oops: :oops: :oops:
:shifty: :lol: :lol: sorry moest echt hard lachen toen ik dit las
maarik heb ook vaak het idee: vergeet ik niks, kinderen in de auto of staat er nog eentje op de stoep ofzo
tot nu toe nog nooit gebeurd maar het kan echt iedereen overkomen…
Bietje dikke knuffel meis :hug: :hug: :hug:
gelukkig mij neit overkomen ,wel heb ik een keer gehad dat ik Ivan van de chreche ophaalde en aan tafel zat van goh ik heb toch wel mijn eigen kind meegenomen :mrgreen: :mrgreen: :think:
Kan iedereen gebeuren toch,… het gebeurd ook zat dat kindjes even in de auto blijven zitten terwijl moeders de andere kinderen naar school brengt,…
Er zullen legio voorbeelden zijn.
Niks om je schuldig over te voelen dus! Zegt namelijk niks over jouw moederschap. :hug:
Wel bijzonder om de reacties hier te lezen, die waren heel anders geweest als het een nieuws item was geweest over een kindje die we niet “kennen” dan was de mama er een stuk minder genadig afgekomen (ook geheel onterecht eerlijk gezegd hoor,… het gebeurd nu eenmaal. Dat is niet onnatuurlijk denk ik,…)
Maar ik hoop dat jij je schrik een beetje te boven bent en je niet meer schuldig voelt :hug: Mama kwam hem maar toch mooi weer halen toch en dát weet hij ook nog wel! :-*
jeetje wat schrikken zeg, probeer het inderdaad uit je hoofd te zetten!
Nou, vind het eigelijk wel goed dat het ‘iemand van hier’ overkomt, want als dat Kaboutertje schrijft: er komen nu heel andere reacties dan wanneer er in de media zo’n berichtje had gestaan.
@miranda79 wrote:
Nou, vind het eigelijk wel goed dat het ‘iemand van hier’ overkomt, want als dat Kaboutertje schrijft: er komen nu heel andere reacties dan wanneer er in de media zo’n berichtje had gestaan.
Ben ik het ook helemaal mee eens - want in die keren heb ik heel vaak geroepen dat ik me wel iets kon voorstellen hoe zoeist kan gebeuren - meestal als het anders is dan anders (ineens je kindje weg moeten brengen terwijl normaal de andera partner het doet ofzo of zoals nu ook nummer drie mee) maar altijd in combi met hectiek en je niet helemaal bewust zijn van wat je allemaal aan het doen bent.
Dit is niets anders dan veel van die andere verhalen die helaas mis gingen wat niet weg neemt dat ik erg blij ben dat Bietje er op tijd achterkwam en niet eerst nog wat boodschappen ging doen en het vandaag al erg warm geweest zou zijn.