Ik had vroeger als toekomst beeld,trouwen met een boer en op een boerderij wonen dus(jammer er was nog geen boer zoekt vrouw toen)met veel dieren en een paar kindjes.
Nou die kinderen zijn er de dieren ook maar de boer is er niet en de boerderij al helemaal niet.
Bne achteraf ook wel blij dat ik geen boer getrouwd ben want die hebben het altijd druk.Tja en de boerderij wie weet,we gaan wel verhuizen naar een huis met meer tuin zodat mijn paard bij huis kanen er kunnen dus meer konijnen komen maar denk dat het daar dan ook bij blijft.
Klopt jou beeld van vroeger met hoe je nu leeft?
Leuke vraag :thumbup:
Ik denk het wel redelijk.
Leuke man, check
Kind, check
Leuk huis, check
Maar niet met een aantal jaar geleden.
Manlief en ik hebben elkaar ruim 8 jaar geleden op school leren kennen, en werden direct een setje.
Hij was net klaar, en ik begon net. We schelen 3 jaar (ik 25, hij 28 ).
Hij had zijn opleiding afgerond, en ging full-time werken.
Na een aantal jaar besloot hij daar nog een HBO opleiding bovenop te gooien.
Hij studeerde en ging naar school, als hij afgewerkt was.
We hebben allebei voor Laborant geleerd, dus delen dezelfde interesse qua beroep.
Na mijn MLO opleiding ging ik ook werken, maar dan via een uitzendbureau.
Hetzelfde bedrijf als manlief.
Ik kreeg een vast contract aangeboden, maar toen de economie ging schommelen, werd dat ingetrokken.
Uiteindelijk mochten ze mijn uitzendcontract niet meer verlengen, en moest ik gaan…
Ik was toen 4 maanden zwanger, het was geen geplande zwangerschap.
Manlief haalde 3 maanden na Robin’s geboorte zijn HLO.
En is inmiddels werkzaam als leidinggevende, aan de groep Laboranten waar hij ooit zelf ook werkte als Laborant.
Ik werk nu in een drogist, part-time.
En dat was niet echt wat ik voor ogen had voor mezelf.
Ben soms ook best jaloers op zijn carriere, zeg maar.
Vind het nog steeds jammer dat ik niet kan doen, wat ik zo graag zou willen doen…
Nee ook mijn leven is niet wat ik ervan dacht dat het zou zijn/worden.
Ik zou verloven, samenwonen, trouwen, kinderen krijgen.
Maar ben achteraf begonnen.
En ben niet getrouwd en ben alleen dus tja…
Maar wel heel gelukkig met mijn kinderen! :-*
Ik weet eigenlijk niet meer wat ik er vroeger van verwachtte, wel trouwen dat ik heb keurig gedaan, hoopte om ooit kindertjes te krijgen. Ik heb een mooie zoon gekregen alleen helaas is hij een vlindertje geworden.
Qua werk heb ik ooit nog de hoop iets anders te vinden.
@Anneke wrote:
Leuke vraag :thumbup:
Ik denk het wel redelijk.
Leuke man, check
Kind, check
Leuk huis, check
Ik zit mijn reactie nog eens na te lezen, en dit ziet er ook stom uit.
Net of ik geen leuk kind heb :shifty:
Correctie: Héél leuk, lief, schattig en soms ondeugend kind, check!
:lol: :lol:
nog niet helemaal…hier staat paard nog steeds bij boer op stal en niet achter bij me in tuin (past niet echt :mrgreen: )
Maar dat is dan ook het enigste wat ik vroeger graag wilde en er nu NOG niet is…Heb altijd gezegt dat wanneer het kan we gaan verhuizen naar een mooie boerderij met stalleen aan huis, kippetjes in de ren en een grote labrador die het erf “bewaakt”
Het duurt gewoon nog ff wat langer :inlove:
Maar o o o wat ben ik zo ook gelukkig
Nee, 't is niet helemaal geworden wat ik wou.
Ik wou graag jong trouwen en dan 4 of 5 kids krijgen en lekker thuis blijven bij ze. Ben wel jong getrouwd, heb toen geen kinderen gekregen en ben weer gescheiden.
Maar ben inmiddels weer opnieuw getrouwd en ben helemaal in de wolken met m’n man en zoon en straks ook dochter. Waarschijnlijk houdt het nu op met de kids en werken “moet” helaas ook nog steeds.
Achteraf ben ik wel heel blij dat het zo is gelopen 
Groetjes,
Heleen
Nee, mijn leven is niet wat ik ervan dacht vroeger, het is beter 8)
Ik groeide op in een geloof en vond het altijd een mistroostig idee dat ik dus zou trouwen met een “broeder” weinig zelf inbreng zou hebben en kritiek geven was al helemaal uit den boze.
Er werd gezegd dat kinderen krijgen in “dit samenstel van dingen” niet verantwoord was dus het idee dat ze er misschien niet zouden komen, maakte me enorm verdrietig.
Ook hadden wij het vroeger niet goed, we vielen wel in de categorie “volks volk, geen geld, armoedig enz…”
Dus zo positief was mijn toekomstbeeld eigelijk niet.
Maar in 2002 heb ik voor een ander leven gekozen en toen kwam er een geweldig lieve man op mijn pad, 1 die juist erg open staat voor mijn mening en kritieken, die gek is op kinderen en nog genoeg toekomst ziet in een nieuwe generatie. Ook heeft hij een goede opleiding genoten en daardoor een hele goede baan. Ik voel me dan ook vaak “omhooggevallen”
In tegenstelling tot waar ik weg kom hoef ik niet elk dubbeltje om te draaien (al doe ik het nog wel, want het zit er nu eenmaal in en is ook wel sport) We hebben samen met onze kinderen een goed leven en het enige wat ik wel altijd hoopte en ook is uitgekomen is dat ik thuis zou kunnen zijn voor mijn kinderen.
Mijn ouders waren dat namelijk niet en dat heb ik als heel erg ervaren.
Dus wilde ik dat niet voor mijn kinderen en gelukkig kan dat dus ook.
Nee, mijn leven is echt veel mooier geworden dan ik had kunnen bedenken als jong meisje :inlove: :thumbup:
nou op zich wel ja…
Leuke vent, 2 kinderen (had enkel een meid willen hebben), leuke baan (eigenzaak)
Enkel het huis is niet wat ik wilde en eigenlijk woon ik hier nog steeds niet met plezier…
cel.
:think:
Nee… er is maar één ding uitgekomen van mijn toekomstplannen en dat is mijn hubbie… :inlove:
Ik wilde graag lesgeven aan dove kinderen… zit nu op een financiële afdeling te ploeteren…
Ik wilde graag 3 kinderen… ik heb 3 :**: gekregen…
En dat waren mijn toekomstplannen eigenlijk wel.
Wat ik wel heb, zijn: een leuk huisje vlakbij het centrum van Hengelo, mooie vakanties die niemand mij meer afneemt (Kenia, Tanzania, Amerika, en nog meer…), goede vrienden, een hoop lol en KOK :mrgreen:
tja ff goed graven wat wilde ik ook alweer vroeger :think:
in ieder geval graag kids, das gebeurt liever niet op me 16e al maarja heb nu een mooie dochter van bijna 12. Daarnaast mijn zoontje wes van 9 en fransje van 1,5 jaar
En lieve man, heb hem wel wacht alleen nog op het aanzoek :lol:
Mooi huis, tja dat komt in 2008 vanaf februari moeten we het huis tijdenlijk uit voor grootschaalse renovatie , als we dan terug komen is ons huisje helemaal mooi en nieuw en dan kopen we ook onze huurwoning.
Leuke baan, die heb ik nu sinds 1 jaar bij abn-amro. Voel me naast moeder daar ook erg gewaardeert. Het is ideaal te combineren met me kids er is altijd iemand thuis of vaders of moeders. En het brengt natuurlijk ook geld in het laadje.
Dus denk als ik zo terug kijk dat ik niet eens zo mag klagen, de meeste dingen heb ik bereikt via een gigantsiche omweg maar ben er wel :oops:
Nee :?
Het enigste wat uit is gekomen zijn mijn 3 prachtige kids!!!
Mijn leven is tot nu toe totaal niet verlopen wat ik altijd in gedachten had… Ja Yeline is het mooiste wat me overkomen is :inlove:
Ben gescheiden, het leuke huisje, de buurt alles wat perfect was moet ik verlaten omdat de boel verkocht wordt omdat ik het niet kan betalen, heb veel tegenslagen gehad nee t’is niet wat ik voor ogen had.
Maar het komt goed, ben weer gelukkig nu en ga verder met mn leven en hoop dat een super toekomst tegemoet ga
Ik heb vroeger best dromen/gedachtes gehad over een ideaal plaatje van wat ik later als ik groot zou zijn graag zou willen.
Al snel(rond mijn 12e), toen ik erachter kwam dat het leven niet uit idealen bestaat, heb ik mijn leven open gelaten.
Ik heb me opengesteld voor alles wat op mijn pad terecht zou komen.
En jeemienee, want een geweldig leven!
Heb van alles mee mogen maken, van negatief naar positief!
Overal heb ik een leer uitgetrokken, ook al was het soms zwaar…
Maar heb nu denk ik wel datgene wat veel mensen zich zouden wensen.
Ik ben gezond soms ongezond, ik heb geleerd en geleden, ik ben zelfstandig en durf te nemen, ik ben onafhankelijk maar soms afhankelijk, IK ben IK!
en ja, ik heb een geweldige partner, een topper van een meid, een baan en een zaak, een geweldig netwerk van vrienden, maar bovenal ik ben gelukkig met mezelf! En dat is mijn ideaal!
Ik dacht dat ik wel kinderen zou krijgen maar ze zijn er niet.
Verder had ik nooit zo’n sterk huisje boompje beestje beeld van mezelf, en dat is aardig uit gekomen.
Ach, de meeste vrienden van mijn leeftijd zijn alweer gescheiden en vergeleken met hoe zij met handen en voeten gebonden zijn aan kids, ex, hypotheek etc heb ik een weelde van vrijheid.
Dus geen uitgestippeld standaard leven, ik heb er wel vrede mee:
“Don’t feel guilty if you don’t know what you want to do with your
life…the most interesting people I know didn’t know at 22 what they
wanted to do with their lives, some of the most interesting 40 year
olds I know still don’t.”
En ook:
“Maybe you’ll marry, maybe you won’t, maybe you’ll have children,maybe
you won’t, maybe you’ll divorce at 40, maybe you’ll dance the funky
chicken on your 75th wedding anniversary…what ever you do, don’t
congratulate yourself too much or berate yourself either – your
choices are half chance, so are everybody else’s.”
(Uit de sunscreen song van Baz Luhrman)
wel jammer van dat huisje buiten in de natuur in Frankrijk ofzo dat er nooit kwam
@jen wrote:
Ik ben gezond soms ongezond, ik heb geleerd en geleden, ik ben zelfstandig en durf te nemen, ik ben onafhankelijk maar soms afhankelijk, IK ben IK!
Daar sluit ik me bij aan!
Nee echt niet :lol:
Ik wou vroeger nooit kinderen en moet je me nu zien. Zwanger van de derde en I’m lovin it :inlove: :inlove:
Hm… Ik wilde vroeger trouwen met Simon Lebon en dat is dus niet gebeurd. Alleen maar omdat hij opeens met een ander trouwde… :think:
@Cynthia wrote:
Hm… Ik wilde vroeger trouwen met Simon Lebon en dat is dus niet gebeurd. Alleen maar omdat hij opeens met een ander trouwde… :think:
proesttttttttttt whoehahahahaa… :thumbup: :thumbup: :thumbup:
Nee… Nou ja, tot 2,5 jaar geleden had ik niet verwacht dat mijn leventje zo zou veranderen…
2 jaar geleden moest ik ineens mijn leventje omgooien. Door versleten heupen en een mislukte heupoperatie moest ik het ineens anders doen… Eerder altijd buiten, druk met alles (brandweer, scouting, Licht en Geluid) en ineens moest ik dat laten! Ben nu nieuwe toekomstbeelden aan het verzinnen…
Maar ondertussen een nieuw huis, een lieve vriendin, en een knappe dochter… Uitzicht op ander leuk werk… Dus eigenlijk niets te klagen!
We zien wel wat de toekomst brengt, voorlopig ben ik veel te druk met het hier en nu…
Mijn grootste zorg is dat Emma goed opgevoed wordt en met veel plezier groot wordt, dat de “kwaliteit van leven” zoals die nu is zo blijft, en dat we gezond en gelukkig mogen blijven…