Nu Lana bijna 16 maanden is, begint het een klein beetje te kriebelen voor een tweede.
Er is alleen 4 kleine probleempjes, nou ja… klein :think: voor mij groot.
De zwangerschap van Lana vond ik een ramp. No way dat ik dat nog een keer wil overdoen.
Na de bevalling (welke ik overigens 10x zou overwillen doen :mrgreen: ) zijn er veel problemen geweest tussen mijn man en mij. Sommigen kennen het verhaal wel. En ik ben dus heel bang dat dit weer zich zal herhalen ook al weet ik dat dat heel onrealistisch. Op de een of andere manier zie ik het krijgen van een kindje en de problemen van toen met mijn man als 1 geheel. Ik kan ze qua gevoel niet uit elkaar houden.
Ik ben zo bang dat ik Lana niet genoeg aandacht kan geven. Lana en ik hebben een slechte start gemaakt qua band opbouwen. Pas sinds een maand of 6 kan ik echt van haar genieten en groeien we echt naar elkaar toe :inlove: . Tot dan toe zag ik haar eigenlijk als last en de veroorzaker van de problemen tussen mij en mijn man (lekker onredelijk he).
Ik ben bang dat ik dezelfde moeilijke start krijgt met het volgende kindje. Dat het weer zo moeilijk gaat om aan het kindje te hechten.
Ik weet wel al dat ik probeer om rond augustus/september zwanger te raken (in ieder geval wil ik niet tijdens de winter mijn verlof in gaan). Maar of dat dit jaar is of volgend jaar, daar ben ik nog niet uit. Ik ga veel leuke zwangerschapskleding kopen. Ik moet me gewoon goed voelen tijdens de zwangerschap en niet dat ik me zo zwaar kl*te voel als tijdens de zwangerschap van Lana.
Maar goed, het is dus duidelijk. Ik twijfel :shifty:
Oh, ik kan me zó goed voorstellen dat je de angst hebt om weer hetzelfde met je man door te maken… :hug:
Ik herken dat zelf ook wel, eerlijk gezegd… De zwangerschap: alleen meegemaakt… De bevalling: hij was er wel, maar ook die heb ik alleen meegemaakt… De kraamweek: ging goed, ik kreeg zelfs een knuffel van hem… :shock: Daarna: DRAMA… Echt een en al drama… :silenced:
Het is super dat je eindelijk van Lana kunt genieten… :inlove: Ergens kan ik me wel voorstellen dat je haar als link ziet tussen jou en je man want, vergeet niet, een kind krijgen heeft heel veel impact op je relatie…
1: elke zwangerschap is anders! Ik weet niet precies meer wat je hebt meegemaakt tijdens je eerste zwangerschap en of dat iets is waarbij een grote kans op herhaling is, daar zou je met een verloskundige misschien over kunnen praten, maar al mijn 3 zwangerschappen waren uniek
2: kan ik niet over oordelen. Gevoelens, emoties zijn voor iedereen anders.
3. ik heb zelf het idee dat ik mijn oudste juist tijdens mijn 2e zwangerschap extra tijd en aandacht gaf omdat ik wist dat het de eerste maanden na de geboorte van de 2e minder zou zijn. Ik had mijn man om dat op te vangen, sterker nog, hij trok meer naar mijn oudste toe omdat ie daar wel mee kon communiceren en niet met die kleien 2e baby, de rollen waren mijn inziens keurig verdeeld
4. bij mijn eerste kreeg ik ook pas na een week het gevoel van ‘dit is mijn baby’, daarvoor had het ieders baby kunnen zijn waarvoor ik had moeten zorgen, maar bij mijn 2e had ik meteen iets van ‘van mij!’. Ik denk door de ervaring dat ik al eerder een kraamtijd had meegemaakt dat ik sneller kon wennen. Ik zeg altijd maar ‘bij de eerste wilde ik gewoon zwanger zijn, bij de tweede koos ik bewust voor een baby in mijn gezin’.
Qua leeftijdsverschil kan ik je niet adviseren, ik heb 3 kinderen en ik vond het bij de laatste zwangerschap wel heel leuk dat mijn oudste het bewust meemaakt (toen de 2e kwam was ie nog geen 2).
En ook qua je gevoel inzake je relatie (eigenlijk punt 2), weet ik niet wat ik daarop moet zeggen. Ik denk dat je met je partner daarover moet praten en realiseren dat de kans op herhaling er kan zijn en of jullie dat nogmaals aankunnen.
Ik zit met hetzelfde hoor wil wel een 2e maar mn verstand zegt nee! Gewoon door alles wat er gebeurt is en wat er nu nog is zo moeilijk.
We willen nu nog lang niet voor een 2e en we zijn er ook nog niet overuit of we het doen maar dat gaat hier nog jaren duren het heeft er hier goed ingehakt en zit nog te vers in ons geheugen.
Ik denk dat jullie dat toch met z’n tween erover moeten spreken;ik heb je verhaal van toen gevolgd dus ik snap je dillemma wel ,maar er is geen zwangerschap gelijk.
Echt met je man praten,zekerheid krijg je van te voren nooit.
Hier in het zuiden bestaat “Baby Extra”. Weet niet of dat bij jou ook zo is, weet niet waar je vandaan komt. Maar dat is een instantie die helpt bij ‘probleemgezinnen’. Nou klinkt dat erg zwaar, maar wat zij ook kunnen doen is jóu adviseren hoe je vanaf dag 1 een betere band met je kindje op kunt bouwen. Je krijgt een intake gesprek, je wordt opgenomen op video tijdens interactie met je baby en op basis daarvan krijg je tips en adviezen. Een kennis van me heeft dat gedaan en hij kreeg hele simpele praktische tips en zegt nu dat hij met zijn 2e kind sneller een hechtere band op heeft gebouwd dan met zijn 1e. Vraag eens bij je cb na, die kunnen je misschien adressen geven.
V.w.b. zwangerschap… ook hier niet met elkaar te vergelijken. Die van Saba was stresserig, veel last van m’n bekken, hoge bloeddruk, lang overtijd, toestanden. Maar die van Tosca was heel anders. Fysiek moeilijk, maar op een andere manier. En mentaal zwaar door een aantal onzekerheden, maar op een bepaalde manier toch met meer vertrouwen en daardoor op een vreemde manier een stukje meer ontspannen.
V.w.b. de 2 samen… aandacht verdelen kun je leren, echt waar. Beloon Lana voor alle positieve dingen die ze met haar brusje doet en je zult zien dat ze al wat minder snel aandacht nodig heeft. En een baby slaapt natuurlijk in het begin nog enorm veel. Tijdens die slaapmomenten kun je je aandacht op Lana richten en “inhalen”.
Sterkte… moeilijke beslissing lijkt me. Niet eentje om te snel te nemen in ieder geval. Succes.
Hier in het zuiden bestaat “Baby Extra”. Weet niet of dat bij jou ook zo is, weet niet waar je vandaan komt. Maar dat is een instantie die helpt bij ‘probleemgezinnen’. Nou klinkt dat erg zwaar, maar wat zij ook kunnen doen is jóu adviseren hoe je vanaf dag 1 een betere band met je kindje op kunt bouwen. Je krijgt een intake gesprek, je wordt opgenomen op video tijdens interactie met je baby en op basis daarvan krijg je tips en adviezen. Een kennis van me heeft dat gedaan en hij kreeg hele simpele praktische tips en zegt nu dat hij met zijn 2e kind sneller een hechtere band op heeft gebouwd dan met zijn 1e. Vraag eens bij je cb na, die kunnen je misschien adressen geven.
Ik heb hetzelfde therapie nu met Yeline bij ons heet het Accare maar ik moet zeggen ze weten er zoveel van af en ze kunnen je echt helpen (ben er nog maar 2x geweest maar ik ben zeer positief) en ik doe alles voor een band met mn meisje dat hebben we nu wel verdient.
Jassie, het is zeker geen beslissing om snel te nemen. Ik heb al tegen hub gezegd dat ik er misschien volgend jaar aan toe ben. Heb nu nog gewoon teveel twijfels. Niet dat hij daar veel van snapt hoor :? Tis en blijft natuurlijk een man :wall: Hij vindt dat er geen link is tussen de bevalling en de problemen en dat ik die dus ook niet moet voelen :wall: Ja hallo, makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk :?
Maar goed, hij wacht netjes totdat ik me er goed bij voel.
Chantal!!, jij hebt dus dezelfde therapie. Wat doen jullie daar dan precies?
Chantal!! en Yvette, jullie verhaal is zo herkenbaar. Heen en weer geslingerd worden tussen gevoelens :sick: houd ik niet zo van :shifty:
Debbie het is erg intensief moet ik zeggen ik ben altijd erg moe daarna en Yeline ligt ook altijd gelijk te slapen haha.
Ik ben dan nog maar 2x geweest maar bij mij begint het met een gesprek van hoe het gaat hoe ik me voel en hoe het met Yeline gaat. Ze observeerd Yeline wat ze allemaal doet en mij ook hoe ik op Yeline reageer. De laatste keer werden er video opname’s gemaakt toen Yeline en ik aan het spelen waren met elkaar om te kijken hoe het nu gaat tussen ons. Ze ziet dat er dingen spelen tussen ons en heeft ook gezegt dat ze ons hierbij kan helpen. Yeline weet haast niet wat ze aan me heeft en ik vind het ook erg moeilijk om met haar om te gaan en begrijpen. Komende week gaan we de video opname’s bekijken en bespreken omdat ze zo ook goed kan zien wat je allemaal doet.
Ik ga binnenkort ook met een dagbehandeling beginnen met Yeline om de band tussen ons te herstellen en verbeteren ik heb er alle vertrouwen in want ze hebben er zoveel verstand van komt helemaal goed tussen mn meisje en mij :inlove:
Chantal, klinkt goed die instelling waar je naar toe gaat! Hoop echt dat het tussen jullie goed gaat. Maar ik weet wat je voelt, je wilt wel van haar houden, maar op de een of andere manier kan je het niet. Je wilt wel in haar leven zijn en andersom, maar toch ook weer niet. Heel frustrerend is het. :hug:
Preggie, het klopt, het gaat zo goed nu. Vandaar dat ik ook twijfel, wat als ik toch zwanger wordt, verpest ik dan de relatie met Lana niet? En eigenlijk heb je wel gelijk, ik twijfel dus de tijd is daar nog niet. :-*
Chantal, klinkt goed die instelling waar je naar toe gaat! Hoop echt dat het tussen jullie goed gaat. Maar ik weet wat je voelt, je wilt wel van haar houden, maar op de een of andere manier kan je het niet. Je wilt wel in haar leven zijn en andersom, maar toch ook weer niet. Heel frustrerend is het. :hug:
klopt helemaal ik kan gewoon niet voor de volle 100% voor haar gaan :( dat lukt me gewoon niet helaas.
Chantal, klinkt goed die instelling waar je naar toe gaat! Hoop echt dat het tussen jullie goed gaat. Maar ik weet wat je voelt, je wilt wel van haar houden, maar op de een of andere manier kan je het niet. Je wilt wel in haar leven zijn en andersom, maar toch ook weer niet. Heel frustrerend is het. :hug:
klopt helemaal ik kan gewoon niet voor de volle 100% voor haar gaan :( dat lukt me gewoon niet helaas.
:thumbup: Wat goed dat je hulp zoekt! Daaruit spreekt voor mij eigenlijk al 100 procent moederliefde vanuit, die 100 procent voor haar gaan komt dan ook wel! :clap:
Maar weet je Chantal!! Ik ben gewoon heel erg trots op jou!!!
Je kunt misschien niet voor de volle 100% gaan, maar je doet het wel! Dat ziet men alleen al omdat jij en Yeline SAMEN naar therapie gaat (waarschijnlijk ook alleen maar omdat je weet dat het moet, maar je doet het wel)
Trouwens, misschien heb ik binnenkort geen keus meer
Ik zit op dit moment met een baarmoederontsteking. En waarschijnlijk moet het spiraaltje eruit. Omdat ik niet tegen hormonen kan, vallen de pil, de prikpil, implantaat en de nuvaring af. En dus ook het koperspiraaltje. Ik weiger, en manlief ook, om me condooms te vrijen want daar voelen we helemaal niet van en voor.
Dus ik ben bang dat ik dalijk geen keus heb. Ja sterriliseren, maar we willen nog wel een tweede :?
Debbie :hug: meid het zit je niet mee he. Als je ff van je af moet praten dan spreek je me maar aan op msn hoor! sta wel bijna altijd offline maar ik ben er 's avonds bijna altijd wel hoor gewoon ff wat naar me typen dan zie ik het wel
:-
Ja het moet anders komt het gewoon niet goed met Yeline en mij en ik ga ervoor mijn meisje verdient een goede mama die helemaal voor haar gaat. Heb helaas alleen nog steeds veel dipjes de laatste tijd kan zo weinig van Yeline te hebben wordt al kwaad op haar als ze vervelend doet gelukkig is mn mannetje meestal wel in de buurt dus dan geef ik Yeline gelijk aan hem en moet ik even weer een tijdje rust om tot mijzelf te komen. Het komt goed maar het heeft enorm veel tijd nodig en vergt heel veel energie.
Weet je, ik voel me soms zo’n ontzettende zeikerd Zoals nu… zit er duidelijk mee. Wat is nu wijsheid? Morgen ga ik de dokter bellen, even een afspraak maken en een en ander vragen omtrent de spiraal en de ontsteking. Zit er eventjes doorheen. Probeer me af te leiden door tv te kijken, maar dat werkt ook niet echt
En klinkt misschien stom, maar ik voel me echt even helemaal alleen.
Gisteren had ik nog zoiets van ach een ontsteking die kom ik wel weer te boven, de optie op de spiraal er uit te laten halen was nog niet eens in mij opgekomen.
Och heden, zie mij eens even meelijden met mezelf hebben :wall: :sick: :wall: :roll: Er zijn wel ergere dingen in de wereld.
