Ik heb een lief dochtertje die alleen maar één ding wil. Rollenspellen/toneelstukjes doen… Zo van…jij bent de heks en dan ben ik prinses. Dit gaat de hele dag zo.
Alles draait de afgelopen 3 maanden om prinsessen. Andere kinderen vinden het op den duur ook niet meer leuk, maar dit is het enige wat mijn dochterje wilt spelen.
Puzzels zijn niet meer leuk (ook niet de prinsessenpuzzels), kleien, tekenen, wat ik ook voorstel, niks is leuk. Alleen de toneelstukjes zijn favoriet.
En hoe ik normaliter ook geniet van het contact met mijn meisje…ik wordt serieus compleet gestoord van prinsesjes. :wall: :wall:
Het enige wat ze op tv wil zien is Assepoester of de kleine zeemeermin. Die films kan ik nu echt dromen.
Ik heb geen plezier meer in het spelen met mijn kleine prinses.
Zodra ik zeg dat ik geen zin heb om prinsesje met haar te spelen, stopt ze met vragen en gaat ze alleen spelen. (of zitten vervelen)
Ik heb hier best moeite mee. Als moeder hoor je toch wel energie in je dochtertje te steken, maar ik kan mij er niet meer toe zetten.
Ben ik raar dat ik moeilijk over zoiets doe?
Ze moet toch op den duur ook leren dat ze zich af en toe aan wensen van anderen (lees: andere kinderen) aanpast in het spel?
Heeft iemand ook zo’n probleem?
En wat zou ik kunnen doen om mijn kleine meid wat meer interesse in andere dingen te laten krijgen?
Ach, je bent niet de enige die moe word van je eigen kind :mrgreen:
Lana is ook into princessen en dan voornamelijk Ariel en haar dochter Melody. Ik ben dan mama Ariel en zij kindje Melody. Ik ga gewoon verder waar ik mee bezig was en spreek haar dan maar aan met kindje Melody. Vind ze geweldig.
Maar je moet je niet schuldig voelen als je er geen zin in hebt hoor. Ze moeten ook leren dat mama niet altijd zin heeft om te spelen wat zij wil. En als ze zichzelf vermaakt als jij er geen zin in hebt, dan is het toch goed?
Moet zeggen dat ik eigenlijk zelden of nooit zin heb om te spelen met Lana of Levy. Heb het geluk dat ze zich allebei uitstekend kunnen vermaken zonder mij.
Heel eerlijk…
Ik lees eigelijk alleen maar steeds… ze wil, ze wil, ze wil niet, ze wil…
Hoezo zij wil?
Jij bent toch de baas, het voorbeeld, de aangever, de opvoeder?
Hier hebben we ook zo’n fase gehad en ik was daar vrij kort in.
Ik vertel gewoon dat elke dag hetzelfde voor niemand anders leuk is dan alleen voor haar en dat ze ook moet leren dat niet iedereen elke dag met haar princesjes wil spelen.
Ze zou van mij dan ook echt geen zeemeermin en dergelijke mogen kijken. gewoon maar eens wat anders, verplicht en dan mokken zeker? Ja, nou dan mok je maar, het gebeurt toch niet anders.
Ter afleiding ging ik dan iets doen buitenshuis (naar de winkel, naar de kinderboerderij, naar de speeltuin, naar vriendinnen met kinderen in dezelfde leeftijd)
Daar tegenover stond dan wel dat we ook vaste dagen afspraken die ik aangaf met kleur, waarop ze wel princes mocht zijn, princessenfilms mocht kijken en mama ook mee zou doen indien mogelijk.
Ook hebben we ter compensatie haar een poppenkast met princessenpoppen cadeau gedaan. Die van Ariel bijvoorbeeld hebben we toen via appie gespaard. Maar als je googled op poppenkastpoppen kom je hele mooie tegen.
Daar kan ze zich tegenwoordig alsnog helemaal in uitleven, zonder mij…
Ik ga in geen elke obsessie te veel mee, voor je het weet staat ze nergens anders meer voor open…
Ik merkte hier dat met ongeveer 3,5 jaar mijn jochie zo langzamerhand thuis uitgekeken is de hele dag en eigenlijk best naar school kan gaan. Over een paar weken mag ie dan ook. Hij kijkt er al naar uit.
Hij gaat al wel vier dagdelen naar de speelzaal, maar verveelt zich gewoon thuis. Hij wil thuis alleen maar tv kijken (mag niet, dus ruzie) of puzzelen (mag wel, maar na drie puzzels heb ik geen zin meer). Tot 3,5 jaar had ik 0,0 problemen om hem te vermaken en hij zichzelf … maar het afgelopen half jaar …drama.
Naar mijn mening is het gewoon een vorm van verveling en zijn ze aan wat anders toe … school.
Hier ook veel rollenspellen maar niet alleen maar prinsessen gelukkig:
“mama zal ik Diego zijn, dan ben jij Alicia en dan gaan we dieren in nood redden. Want er moet een slak gered worden, die heeft zijn poot gebroken en moet eerst door het bos, dan over de rivier en dan naar de dierendokter. To the rescue mama!”
:mrgreen:
En dan is het bed waar ik was op vouw even een boot en praat ik even mee en als de slak dan verband heeft ga ik weer verder en zeg dat ik nu weer op ga ruimen.
Ik speel dus wel even mee maar dat is 2 keer 5 min op een dag ofzo.
Ik ben niet de hele dag een fantasiefiguur van haar hoor, daar heb ik geen zin in.
Dus nee je doet niet moeilijk.
Wij zijn volwassenen en die hebben dus geen zin om de hele dag mee te spelen 
. Af en toe doe je even mee en regelmatig dus ook niet 
.
Ik zou me niet druk maken over het prinsessengedoe. Gaat verder vast wel weer over .
@Cell wrote:
Heel eerlijk…
Ik lees eigelijk alleen maar steeds… ze wil, ze wil, ze wil niet, ze wil…
Hoezo zij wil?
Jij bent toch de baas, het voorbeeld, de aangever, de opvoeder?
ik vind dat een kind in haar spel eigenlijk wel de baas is, of iig niet dat de opvoeder dat zo duidelijk is. Als het om meespelen gaat door de ouder, is het uiteraard wel de ouder die kiest om mee te doen of niet. Maar uit jouw reactie lijkt het wel of je de hele regie in handen wil hebben van hoe jouw kinderen spelen (wanneer ze prinses mogen zijn bijvoorbeeld, en wanneer niet). Als het niet om participatie van ouders gaat (en dat begrijp ik uit je toevoeging 'en mama ook mee zou doen indien mogelijk.' ), vind ik dat eigenlijk best bizar....
Tuurlijk moet je je kinderen ook andere dingen aan bieden, maar een passie lijkt mij eigenlijk heel gezond. Er komt echt wel een tijd dat ze weer open staan voor andere dingen.
Aan de ts: ben je thuisblijfmoeder? 24/7 lijkt me behoorlijk heftig. Denk dat het niet meer dan logisch is dat jij als volwassene niet zit te springen om de hele dag een prinsessenspel te spelen. Misschien twee vaste momentjes per dag invoeren waarin je wel mee gaat in het spel, en het de rest van de dag haar spel laten zijn zonder dat jij daarin een actieve rol speelt?
Hier houden we ons overigens dagelijks vooral bezig met het verjagen van heksen. Ik kan er nog wel om lachen moet ik zeggen.
Ik begrijp wel wat je bedoelt en ik zie zelf nogal wat in het idee van Fiep.
By the way, vergeet niet dat je ook nogal wat hormonen in je lijf hebt, daardoor je lontje misschien wat korter is dan anders of je iets anders reageert.
Voel je vooral niet schuldig en bouw het toneelspel in op een vast moment van de dag, bv. voor het middagmaal, dan is er een duidelijke eindtijd en weet zij ook waar ze aan toe is.
Groetjes en succes
@Debbie & Lana wrote:
Ach, je bent niet de enige die moe word van je eigen kind :mrgreen:
Lana is ook into princessen en dan voornamelijk Ariel en haar dochter Melody. Ik ben dan mama Ariel en zij kindje Melody. Ik ga gewoon verder waar ik mee bezig was en spreek haar dan maar aan met kindje Melody. Vind ze geweldig.
Maar je moet je niet schuldig voelen als je er geen zin in hebt hoor. Ze moeten ook leren dat mama niet altijd zin heeft om te spelen wat zij wil. En als ze zichzelf vermaakt als jij er geen zin in hebt, dan is het toch goed?
Geweldig!!! :inlove: :inlove: :inlove: Ik ben dol op Ariël!! *what gave that away? :oops: *
Allereerst superbedankt voor jullie reacties, fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die moeite met dit soort dingen heeft. Ik was af en toe echt bang dat ik een :thumbdown: moeder zou zijn als ik zo weinig mee kon gaan in mijn dochters belevingswereld.
Fiep Klophout,
ben je thuisblijfmoeder? 24/7 lijkt me behoorlijk heftig. Denk dat het niet meer dan logisch is dat jij als volwassene niet zit te springen om de hele dag een prinsessenspel te spelen. Misschien twee vaste momentjes per dag invoeren waarin je wel mee gaat in het spel, en het de rest van de dag haar spel laten zijn zonder dat jij daarin een actieve rol speelt?
Ik ben sinds kort idd thuisblijfmoeder, ik ben pas geleden (vlak voor mijn zwangerschapsverlof) mijn baan kwijt geraakt. Mijn jaarcontract werd niet verlengd.
Aan de ene kant is de rust wel lekker nu, maar ik heb inderdaad erg veel moeite met het kindergekwebbel om mij heen. Mijn dochtertje is een enorme kletstante, het bekkie staat geen seconde stil en dan gaat het voor 80% over prinsesjes en de rest van de 20% is de discussie aangaan over alles.
Misschien is het wel een vorm van verveling zoals Juulke zegt en is ze aan school toe.
Gelukkig heeft ze nu haar dagverblijf nog voor 2 dagen, dat is niet alleen redding voor haar, maar ook voor mij. Maar als ik niet snel na mijn bevalling een nieuwe baan vind is dat ook over.
Ik probeer nu, na jullie tips één half uurtje per dag voor haar fantasiewereldje te reserveren. Meer kan ik er niet uitpersen....ik heb echt een Assepoester, Ariël, Doornroosje en Sneeuwwitje-allergie opgebouwd geloof ik.
De rest van de dag kan ze bij mij aankloppen als ze wat anders verzint.
Natas1
By the way, vergeet niet dat je ook nogal wat hormonen in je lijf hebt, daardoor je lontje misschien wat korter is dan anders of je iets anders reageert.
Daar zit ook wat in hoor, ik irriteer mij momenteel aan een hoop. :wink:
Wie weet staat mamma weer een beetje open voor haar belevingswereldje als de hormonen uitgeraasd zijn.
Herkenbaar hoor!
Laura zit/zat ook volop in zo’n periode, ze wil de hele dag rollenspellen doen. Het meest favoriet is als ik Pippi Langkous ben, en zij Annika. En dan vraagt ze me weer “Pippi, heb jij geen vader en moeder?� en dan vertel ik weer voor de zoveelste keer “nee, mijn moeder is dood en mijn vader is kapitein op een schip�.
Maar ook is ze prinses, heks, draak, roodkapje…
Het ergste vind ik nog als ze in haar rol zit van baby, en dan gaat ze dus steeds kruipen en huilen en ze praat met een raar baby-stemmetje - gek word ik ervan!
Gelukkig wordt dat nu iets minder.
Vaak vind ik het wel leuk hoor om mee te gaan in haar fantasie, soms ook even niet - maar dan zeg ik ook gewoon dat ik nu even geen zin heb om mee te spelen en dat accepteert ze ook wel.
Sowieso hebben we de regel ingevoerd dat we onder het eten allemaal gewoon onszelf zijn.
Maar ik kan me best voorstellen dat je er soms even geen zin in hebt om mee te spelen. Misschien kun je op zoek naar iets anders wat jullie wel allebei leuk vinden?
Samen knutselen of eten koken of zoiets? En een beetje de tijd verdelen tussen zelf spelen en samen spelen. En af en toe is de dvd-speler toch ook een prima uitkomst?
Verder merk ik dat het wel beter gaat nu Laura op school zit. Het laatste half jaar was thuis inderdaad de uitdaging er wel een beetje af, ik hoor het veel om me heen, tussen de 3,5 en 4 jaar is gewoon even een lastige leeftijd.
Nu krijgt ze overdag genoeg afleiding en uitdaging, en ’s middags thuis zit ze lekker rustig aan haar tafeltje te knutselen en te kleuren. (het is dan weer jammer dat haar leukste knutselbezigheid is om papier in snippertjes te knippen - het hele huis ligt vol met stukjes papier nu, maar goed).
Weet je wat mij wel opvalt bij jullie, en schiet me niet lek hoor maar dat het eigenlijk geen eigen fantasie is maar dingen nadoen van televisie ? Kijken ze wellicht niet best veel??? Ik heb nl. een jongetje wat bijna niet kijkt (ongeveer 3 uur per week maximaal)
Ik herken het namelijk helemaal niet, maar misschien is het ook wel een meidending??
Als hij in zijn eigen fantasie zit dan doet hij dat juist het liefst alleen, en andere dingen weer liever samen daarom had ik al eerder gereageerd omdat ik wel het “claim” gedrag herken, ik heb nl. een spelletjesmonster.
natas
@natas1 wrote:
Weet je wat mij wel opvalt bij jullie, en schiet me niet lek hoor maar dat het eigenlijk geen eigen fantasie is maar dingen nadoen van televisie ? Kijken ze wellicht niet best veel??? Ik heb nl. een jongetje wat bijna niet kijkt (ongeveer 3 uur per week maximaal)
Soms doet Laura dingen na van televisie, maar ook speelt ze dingen na uit verhalen, of uit haar omgeving (bijvoorbeeld, als we op kraambezoek geweest zijn, dan speelt ze daarna de hele week baby). Dus ik denk niet dat het alleen aan de televisie ligt bij ons - ze heeft gewoon een levendige fantasie.
@natas1 wrote:
Weet je wat mij wel opvalt bij jullie, en schiet me niet lek hoor maar dat het eigenlijk geen eigen fantasie is maar dingen nadoen van televisie ? Kijken ze wellicht niet best veel??? Ik heb nl. een jongetje wat bijna niet kijkt (ongeveer 3 uur per week maximaal)
Ik herken het namelijk helemaal niet, maar misschien is het ook wel een meidending??
Als hij in zijn eigen fantasie zit dan doet hij dat juist het liefst alleen, en andere dingen weer liever samen daarom had ik al eerder gereageerd omdat ik wel het “claim” gedrag herken, ik heb nl. een spelletjesmonster.
natas
tv kan een bron zijn, maar als het tv niet is, dan zullen ze zich door iets anders laten voeden. Nano’s heksen fixatie komt voort uit een bandje met een verhaal over een heks erop. Het enige dat nano aan rollenspel doet, is dat hij wil dat ik kikker ben en hij eend. en dan gaat hij me allerlei soorten eten brengen. Komt uit een Kikker-boekje. Bij zo’n boekje ga je ook niet zeggen dat je kind te veel leest en daarmee moet gaan minderen, toch?..Dus dan denk ik dat je als tv de bron is van een kinds fantasie, dat ook geen reden hoeft te zijn om daarmee te minderen.
(er kunnen wel tig andere redenen zijn om te tv kijken te minderen, ben zelf ook niet zo happig op te veel tv bij kids. maar dit vind ik niet echt een reden)
Natas1;
Weet je wat mij wel opvalt bij jullie, en schiet me niet lek hoor maar dat het eigenlijk geen eigen fantasie is maar dingen nadoen van televisie ? Kijken ze wellicht niet best veel??? Ik heb nl. een jongetje wat bijna niet kijkt (ongeveer 3 uur per week maximaal)
Normaal kijkt Maaike niet zoveel tv, ben ik ook geen voorstander van, maar omdat ik in de laatste periode van mij zwangerschap zowat op mijn tandvlees loop moet ik toegeven dat ik haar de laatste tijd uit nood regelmatig voor de tv parkeer. Of een cd-tje met sprookjes van de Efteling opzet. Maaike komt nu dagelijks wel aan de 1,5 uur tv :oops:
Ik ben er niet trots op, maar momenteel is het bittere noodzaak, dan heb ik even pauze van de discussies en de eeuwige rollenspellen. Ik tank op die momenten echt even bij (ook al houdt dit in dat ik weer naar Assepoester haar gezang en gezever moet luisteren :sick: )
Maar ik kan wel even op de bank liggen en mijn ogen sluiten terwijl mijn kleine meid lekker tegen mij aangenesteld ligt. (en dat kwebbeltje even stil is)
Of ik kan even wat huishoudelijke klusjes doen, zonder dat er een stoorzendertje tussendoor piept....ik kom nu al nauwelijks aan het in orde brengen van mijn baby-uitzet toe.
Neemt niet weg dat het slecht is, ik weet het....
Maar haar rollenspellen tick is al van veel eerder hoor.
Ik geloof dat het 1x zien van de film al voldoende was om het in gang te brengen. Ze heeft het enthousiast geabsorbeerd in dat lieve koppie van haar.
Ik bedoel het eigenlijk ook niet als verwijt, sorry als dat zo is overgekomen. Het viel me gewoon op en jullie reacties bevestigen dan in elk geval wat ik zei het is eigenlijk geen eigen fantasie maar een rollenspel nadoen van iets wat ze hebben gezien/gehoord.
Fiep net wat je zegt ze zoeken een kader en hier speelt een jongetje de hele dag boer… ik kan hem moeilijk wat minder buiten laten kijken En als de boer klaar is moet hij rusten en wil hij van mij drinken en als dat te lang duurt gaat hij zelf in zijn keuken aan de slag en krijg ik ook een bakje koffie.
Happy mommy, iedere mama doet dingen die liever niet doet. Of toch bijna iedere mama. Soms moet je wel toch?
natas
Mijn dochter is ongeveer even oud en ze is sinds kort ook helemaal ‘into’
rollenspellen. En wij (ik) moeten er dan ook aan geloven. Ik krijg dan een poppetje in mijn hand gedrukt en dan moeten we met een ander stemmetje praten.
Ik heb er ook af en toe helemaal geen zin, maar ik probeer af en toe even mee te spelen en soms moet ik even weer verder met andere dingen.
Dan speelt ze weer verder in haar eentje.
Het grappige vind ik juist dat ik wel eens situaties herken :lol: Dan speelt ze bv na wat er 's ochtends is gebeurd.
Het is ook een manier van verwerken denk ik.
@fiep klophout wrote:
@Cell wrote:Heel eerlijk…
Ik lees eigelijk alleen maar steeds… ze wil, ze wil, ze wil niet, ze wil…
Hoezo zij wil?
Jij bent toch de baas, het voorbeeld, de aangever, de opvoeder?
ik vind dat een kind in haar spel eigenlijk wel de baas is, of iig niet dat de opvoeder dat zo duidelijk is. Als het om meespelen gaat door de ouder, is het uiteraard wel de ouder die kiest om mee te doen of niet. Maar uit jouw reactie lijkt het wel of je de hele regie in handen wil hebben van hoe jouw kinderen spelen (wanneer ze prinses mogen zijn bijvoorbeeld, en wanneer niet). Als het niet om participatie van ouders gaat (en dat begrijp ik uit je toevoeging 'en mama ook mee zou doen indien mogelijk.' ), vind ik dat eigenlijk best bizar....
Tuurlijk moet je je kinderen ook andere dingen aan bieden, maar een passie lijkt mij eigenlijk heel gezond. Er komt echt wel een tijd dat ze weer open staan voor andere dingen.
Aan de ts: ben je thuisblijfmoeder? 24/7 lijkt me behoorlijk heftig. Denk dat het niet meer dan logisch is dat jij als volwassene niet zit te springen om de hele dag een prinsessenspel te spelen. Misschien twee vaste momentjes per dag invoeren waarin je wel mee gaat in het spel, en het de rest van de dag haar spel laten zijn zonder dat jij daarin een actieve rol speelt?
Hier houden we ons overigens dagelijks vooral bezig met het verjagen van heksen. Ik kan er nog wel om lachen moet ik zeggen.
Als een kind dreigt door te slaan en het lijkt alsof er een langspeelplaat opstaat met steeds hetzelfde... dan vind ik het niet verkeerd om een kind daar uit los te maken door dan idd tijdelijk de regie als opvoeder in handen te nemen.
Verder ben ik absoluut geen controlfreak, alles behalve kun je wel stellen.
Er mag hier veel en ook rollenspel mag volop.
Maar doorslaan tot het punt dat er niets anders meer voorbij komt... neuh, daar werk ik niet aan mee nee. :shifty:
oh en dat “dat mama ook mee zou doen indien mogelijk” sloeg puur op het vertellen van hoe het hier is gegaan, is al gebeurt.
Aniek wilde alleen maar verkleden en toneelstukjes doen ALS ik maar meespeelde en als ik dat niet deed, zat ze de hele middag te mokken.
Alles was dan ineens stom.
Als ik dan zei, dan ga je toch alleen princesje spelen, was het ook niet goed.
Dus toen heb ik afspraken gemaakt ja, Aniek, we spreken af dat je 2 dagen per week helemaal op mag gaan in je princessenpassie, dan mogen de films uit de kast, je jurken over de huiskamer verspreid en als mama kan (dus dat is het indien mogelijk) doe ik mee.
De andere dagen moet je ook rekening houden met je broertje, met mama en met andere…
Ze is nog steeds niet over die passie heen hoor, sterker nog, er is nog een passie bijgekomen die goed samengaat met princessen… roze hartjes… alles moet hartjes zijn, ze tekent zelfs hartjes als wolken op bijna elke tekening.
Juf op school vind dat nu ook te ver gaan en ze word nu toch echt wel gestimuleerd om ook eens wat anders te tekenen…
passie is mooi, maar het moet geen obsessie worden.
Natas1,
Ik bedoel het eigenlijk ook niet als verwijt, sorry als dat zo is overgekomen. Het viel me gewoon op en jullie reacties bevestigen dan in elk geval wat ik zei het is eigenlijk geen eigen fantasie maar een rollenspel nadoen van iets wat ze hebben gezien/gehoord.
Ik begrijp dat je het niet als verwijt bedoelde en ik begrijp ook wat je met het berichtje bedoelde en duidelijk wilde maken.
Maar voor mij was het even een wake-up call om na te denken over slordigheidjes die af en toe de opvoeding in kunnen sluipen.
Alleen maar een stimulans om het door nood ontstande slordigheidjes snel de kop weer in te drukken zodra dit mogelijk is.
Dus het geeft niks hoor, ik heb van jouw bericht een verwijt naar mijzelf toe gemaakt. Omdat ik zelf ook best wel weet dat deze manier van tv aanbieden niet goed is.
hier een mannetje die wil dat ik de hele dag mee speel met Cars ( met de ogen-autootjes spelen) en/of thomas de trein ( elke keer de rails weer opbouwen)…
gelukkig kan ik hem nog wel eens met een smoesje aan het alleen spelen krijgen maar dat lukt niet altijd…
en idd die -net nog-niet-naar-school leeftijd…zal wel bij de leeftijd horen he :think: toe aan zoveel meer maar er nog net te jong voor zijn syndroom :lol: