Ongelooflijk; dit is het eerste berichtje wat ik ooit in een forum zet; ik heb al erg lang een kinderwens; bijna precies 10 jaar geleden besloten mijn man en ik het te proberen; en het lukte niet.
Na een jaar of 5 toch maar naar de huisarts gegaan en vervolgens allerlei onderzoeken etc in de ivf kliniek. Twee jaar geleden was het dan zover; ik zou starten met de ivf. Ironisch genoeg werd ik precies op dat moment door wat vervelende gebeurtenissen achter elkaar psychisch ziek waardoor ik moest kiezen; medicatie of ivf. Het was niet echt een keus en ik heb moeten kiezen voor medicatie; toen nog in de verwachting dat het niet al te lang zou duren en met de afspraak vanuit de kliniek dat ik direct terug kon komen en verder gaan waar het was blijven stilstaan als de medicatie afgebouwd was.
De afgelopen twee jaren bleek dit afbouwen niet aan de orde; sterker nog de dosis moest een paar maal worden opgehoogd en vorig jaar ben ik gestopt met werken (ziektewet; ik verwacht nog steeds weer beter te worden en terug naar mijn werk te gaan!).
Waarom ik ben gaan testen vorige week; geen idee. Mijn borsten deden wel pijn en ik was wel erg dik geworden maar dat is ook een bijwerking van de medicatie. Onregelmatige cyclus dus niet bijgehouden en meer dan 100 testen in de eerste 5 jaar waren steeds negatief en nu opeens positief??? Ik ben er meteen nog 1 gaan kopen en ook deze was positief.
Het heeft twee dagen geduurd voordat ik over de eerste shock heen was. Het was voor mij geen mogelijkheid meer en dan opeens toch?? Ik kan het nog steeds niet geloven.
Ik heb volledig in paniek de ivf kliniek gebeld; ik ben zwanger weet niet hoe lang en gebruik medicatie die niet mag…
Volgende week krijg ik een echo, dubbele tijd, zodat ze alles kunnen bekijken en zien of het goed is. Ook hoor ik dan, als alles op de goede plek zit etc hoe lang ik zwnager ben. Kan alles tussen 1 week en 5 maanden zijn…
Mijn man durft nog niet over zwanger en hoe verder te praten; hij wil eerst de echo afwachten en durft niet blij te zijn.
Ik ben direct gestopt met alle medicatie en hoop dat ik op tijd ben en dat ik zonder de medicatie blijk te kunnen.
Ik ben nog nooit zo bang geweest.
Groetjes, Roos
Jeetje meis wat een verhaal.
Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wensen voor alles wat er komen gaat en dat je over een tijdje een gezond kindje in je armen houdt :hug:
Roos, jeetje, wat zul jij in shock zijn…
Maar toch een voorzichtige gefeliciteerd!
Wat goed dat je de juiste stappen hebt ondernomen, heb je ook al overleg met de psych gehad?
Zal hard voor je duimen dat alles okee is. Laat je het even weten?
Jeetje wat een verhaal!! Zou het niet prachtig zijn als je na zoveel tijd wachten je wens vervuld wordt!
Ik kan me je angst goed voorstellen en ik hoop dat alles goed is!! Dikke knuffel voor jou, sterkte mbt het wachten (bah wachten is nooit leuk :() En wees welkom om je ei hier kwijt te raken! Daar is zo’n forum voor!!
Heel veel sterkte en geluk!
bedankt voor de reacties; ik ben echt zwanger want ik moest huilen toen ik ze las…
Ja, ik heb natuurlijk wel overlegd maar mijn eigen psych was op vakantie en de vervanger wilde liever voorzichtig afbouwen ipv in 1 x stoppen. Nu was ik met de kerstdagen erg ziek (continu overgeven) en belde de nooddokter om te vertellen dat ik zwanger was en medicatie gebruikte maar alles er weer uit gooide. Hij reageerde met de opmerking dat ik er niet bepaald verdrietig om moest zijn als ik deze medicatie weer uitkotste tijdens de zwangerschap. Hij vermeldde wel dat ik me natuurlijk aan het afbouwschema moest houden…
Yeah right; ik zou het mezelf nooit vergeven als ik iets zou doen wat nadelig is en waardoor het mis kan gaan.
Dat was voor mij eigenlijk wel de bevestiging dat ik met de medicatie moest stoppen, ook toen ik na twee dagen beter was. Mijn psych weet hier nog niet van, mijn man en huisarts wel en die zijn akkoord.
Het is echt een kerstwonder. Het gekke is dat ik al die jaren gek werd van iedereen die wist wat ik moest doen om zwanger te worden (artsen konden geen afwijkingen vinden bij mij en man); je moet op vakantie gaan; het loslaten (dat is een klassieker) en in de natuur (buiten) seks hebben.
Ik heb wel eens twee maanden lang elke dag seks gehad want dan moest het toch wel lukken??
Nu was het voor mij echt over; de psych begon al over ‘rouwverwerking’ omdat het er echt nooit meer van zou komen en echt waar; twee weken later deed ik die test (23-12).
Misschien bedoelen ze met loslaten dat je gewoon geen geloof meer moet hebben? Anders kan loslaten toch niet (ja van buiten; maar elke x als er iemand weer zwanger werd en ik verplicht gefeliciteerd had en blij had gedaan zat ik thuis weer uren te huilen). Loslaten betekent gewoon je verdriet achter de deur houden.
jeetje meid wat een verhaal heb het met tranen in me ogen gelezen eindelijk gaat jullie grote wens in vervulling
ik hoop dat je een goede echo hebt en dat je binnen een aantal maanden een gezond kindje in je armen hebt :-*
jeetje roos74 wat een mooi verhaal schrijf je…zoals je zegt het loslaten is misschien wel, want je kan het nooit loslaten…pas als je aan het idee gewend bent dat het nooit zal lukken dan heb je het ws losgelaten!!! en dan in ene ben je super vruchtbaar!!!
hopelijk heeft je medicatie geen schade afgericht!! ze zeggen toch ook dat roken schade aanbrengt en alcohol…nou er zijn genoeg succes stories die alsnog gezonde kindjes op de wereld hebben gezet!!!
ik ga heel hard voor je duimen dat je volgende week een prachtige echo hebt!!! en dat jullie alsnog kunnen genieten van dit prachtige wonder!!!
veel sterkte met wachten en ik zal voor 
Phoe wat een verhaal.
Hoop echt dat alles goed is met jullie beebje.
Het ligt eraan wat voor psychische medicijnen je hebt hoe schadelijk het is voor het kindje en ook of je er zelf ineens mee kunt stoppen.
Bij sommige medicijnen is het voordeel van ineens stoppen en evt risico voor je kindje een tricky balans. Dus ik zou zeker je psych om advies vragen en dat advies volgen.
Geen idee wat je gebruikt, ik hoef het ook niet te weten. Maar bijv. een kennis van mij heeft gedurende de hele zwangerschap van haar eerste kindje met medeweten van de arts Zeroxat (weet niet hoe je het schrijft) gebruikt. En dat kindje is een schatje en niets mis mee 
:inlove:
Ik hoop voor je dat je snel duidelijkheid krijgt over het hoe en wat.
Maar ik zou ook je eigen psychische gesteldheid niet verwaarlozen en als je helemaal stopt met de medicijnen, alles goed in de gaten blijven houden met behulp van de artsen. Aan een postnatale depressie na de bevalling heb je natuurlijk ook heel weinig.
Hoelang denk je zelf dat je zwanger bent? Heb je al iets van schopjes gevoeld of nog lang niet? Er is een test van Clearblue las ik hier op het forum, een nieuwe, die ook aangeeft hoeveel weken je zwanger bent. Hij kost iets van 13 euro ofzo.
Ik hoop dat alles goed is straks bij de echo! Leef enorm met je mee!
Wat een verhaal zeg!!!
Hoop dat alles goed is. Toch een gefeliciteerd!!!
Lijkt me zeker een wonder na al die jaren.
Jee zeg, wat heftig! Wanneer heb je je echo volgende week?
Kon je niet eerder komen?? Ongelooflijk, ik hoop dat je nog niet heel ver bent, zodat je nog heel lang kan genieten!
Ik bedoel, als je al een maand of 5 bent, zit je al op de helft!
Ongelooflijk. Ik wens je alle geluk van de wereld!
@blue_fairy wrote:
Er is een test van Clearblue las ik hier op het forum, een nieuwe, die ook aangeeft hoeveel weken je zwanger bent. Hij kost iets van 13 euro ofzo.
Ik hoop dat alles goed is straks bij de echo! Leef enorm met je mee!
had ik ook al gelezen, maar durf hem niet te halen; slaat nergens op maar ben nu bang voor een negatieve test. Ik ga maar gewoon 6 jan afwachten, de echo en tot die tijd slapen en thee drinken (daar bestaat mijn dag nu grotendeels uit).
Ik denk niet lang zwanger te zijn want mijn huisarts kon met haar handen niets vinden in mijn buik… dus zou minder dan 12 weken moeten zijn? Wel leuk omdat ik dan langer zou kunnen genieten; andere kant ben ik liever langer zwanger want dan heb ik minder kans op miskramen…
wowww wat een geschiedenis heb je al achter je joh meis. 10 jaar al aan het wachten op een wonder en nu die daar is…durf je niet blij te zijn vanwege je medicijnen. :hug: Het is ook allemaal zo dubbel he.
Maar meis, ik ga voor je duimen!! Duimen dat 6 januari de echo super is, dat er al een mooi kindje aan het rondspartelen is en dat het helemaal gezond zal zijn. Maar ook ga ik duimen dat JIJ het gaat redden zo zonder je medicijnen, want dat is ook niet niks.
Sterkte met wachten tot 6 januari!!
Liefs Jiska
meid heel veel succes dinsdag
Ahh nog 2 nachtjes!! Ik hoop dat je je goed voelt en dat donderdag bij de echo er een mooi kindje in je buik blijkt te groeien!!! Succes!!! :thumbup: :thumbdown: :thumbup: :thumbdown: :thumbup: :thumbdown: :thumbup: :thumbdown:
spannend
Roosje74 GEFELICITEERD.
Je verhaal is behoorlijk herkenbaar.
Ook ik ben eind 1997 gestopt met de pil in de hoop zwanger te worden. Na enkele jaren geen treffers te hebben, zijn we naar de gyn gegaan en bleek het allemaal niet zo eenvoudig te zijn. Uiteindelijk hebben we ons erbij neergelegd dat wij biologisch geen kindjes zouden krijgen en hebben het “rouwproces” doorgemaakt. Daarna hebben we zelfs onze eerste zoon geadopteerd (proces van jaren…)
Vorig jaar zomer bleek ik na ruim 10 jaar toch spontaan zwanger te zijn. Ook voor mij geldt, waarom ik die test deed ??? geen idee.
Misschien voelen vrouwen dit toch onbewust aan.
In ieder geval hoop ik dat dit een positieve draai aan je leven kan geven. De komst van ons biologisch wondertje heeft ons gezinnetje in ieder geval enkel maar goeds gebracht en ons compleet gemaakt.
Succes en heel veel geluk.
Anke
Meid wat een geweldig verhaal! Echt een wonder! Wat gaaf!
Als blijkt dat je een juli-mama wordt, dan ben je van harte welkom in ons juli-cluppie hoor (kijk bij 9 maanden mama’s, van iedere maand is er wel een cluppie, kan je lekker babbelen met vrouwen die even ver zijn als jij!)
Heel veel sterkte met je angst en heel veel geluk met de kleine!
Succes dinsdag!
Succes met je echo vandaag!!