Ik heb het rotste weekend ooit gehad…
Onverwachts bleek ik zwanger, 6 positieve testen lagen er op een gegeven moment op tafel.
Mijn vriend werd meteen boos en riep meteen: dit wil ik niet!
Hij keerde helemaal in zijn eigen wereldje en ik kreeg geen contact meer met hem.
Ik sta ook niet te springen om deze zwangerschap, heb geen blijde gevoelens en ben bang. Maar een kindje weg laten halen stoot me ook tegen de borst.
Ik heb eerder een keer een abortus ondergaan toen ik 17 was. Ook al heb ik nooit spijt gehad van mijn keuze, het is altijd aan me blijven vreten! Het idee, de ervaring…ik heb gezworen dat ik dat nooit meer zou ondergaan!
Maar wat nu?
Alleen maar een kindje laten komen omdat je opziet tegen een abortus is geen reden genoeg voor mij…
Ik ben zo bang, verdrietig, in de war en alleen.
Ben bang dat dit me hoe dan ook mijn relatie gaat kosten.
Wat als ik echt geen abortus aankan, gaat hij dan bij me weg?
Of ga ik bij hem weg als hij zo lullig blijft doen?
Ik wil geen alleenstaande moeder zijn!
Wat als ik er van overtuigd ben dat een abortus de juiste keuze is en ik krijg later spijt? Gaat dat niet tussen ons in staan?
Ik weet me geen raad meer…
Meid, ik heb helaas geen advies voor je, maar wil je even veel sterkte wensen :hug:
Ik zou zeggen… kruip diep in je binnenste ik en kijk wat JIJ wil! Het stoot je volgens jezelf tegen je borst. Als je vriend zich daar niet in kan vinden kun je je ook afvragen of hij wel de juiste persoon voor je is! Maar doe alsjeblieft wat jezelf wil.
Ik kan je verder geen advies geven, ik zou persoonlijk nooit een abortus laten plegen en nog liever een kindje alleen opvoeden dan dat…
Maar nogmaals, dat zou ik doen, niet iedereen is hetzelfde.
Succes…
Och meid, wat een rot weekend heb jij achter de rug. Zoals de anderen ook al zeiden luister goed naar het stemmetje diep van binnen. Je kunt alles rationeel benaderen met je hoofd, maar je gevoel is meestal nog belangrijker. Gevoel dat is iets daar moet je mee leren leven.
Ik kan je niet zeggen wat je moet doen. Als je overtuigd bent dat dit kindje niet kan komen om voor jou hele belangrijke redenen dan moet je je beslissing nemen. Maar als je denkt dat je dit eigenlijk geen tweede keer meer wilt meemaken moet je het zeker niet doen. Wellicht worden de gevoelens die nu aan je vreten alleen maar groter als je het dan laat weghalen.
Wat betreft de relatie denk ik dat jullie nog eens goed moeten praten. Want hoe dan ook is hij ook verantwoordelijk voor het feit dat je in verwachting bent. Ik kan me voorstellen dat hij van het weekend was overrompeld en niet in staat was om goed te reageren. Maar ik hoop dat hij van de week wel de mogelijkheid ziet om goed met je er over te praten. Het zijn namelijk nogal grote beslissingen.
Maar zoals is gezegd, je moet echt doen wat je zelf wilt/voelt. Want een relatie kan overgaan, hoe rot dit ook is. Maar je gevoel moet je je hele leven met je meenemen. En als de basis van de relatie wellicht al niet zo best was, moet je dit niet meenemen in je overweging. Aan alles valt een mouw te passen hoor.
Heel veel sterkte de komende tijd. :hug:
ooeh wat lastig meid :hug: :hug:
IK weet niet hoe je situatie verder is, hoe lang jullie samen zijn, hoe oud jullie zijn, of jullie beide een baan hebben, een huis, enz…
Hoe lang ben je nu zwanger? Al shet nog maar heel pril is, zou ik zeker ook je vriend wat tijd geven om de boel op een rijtje te zetten. Tuurlijk is ie geschrokken, maar het is ook nogal wat. Misshcien dat ie over een paar dagen er toch wat anders tegen aan kijkt.
Ik kan maar weinig advies geven, behalve misschien samen naar de HA gaan om te praten over wat verstandig is. Met iemand anders erbij kunnen jullie misschien iets beter naar elkaar luisteren. Want hoewel het iets is wat in jouw buik gebeurt, is het natuurlijk iets wat jullie alletwee heel erg aan gaat. Helaas heb je geen weken de tijd om te overwegen en weg te lopen van elkaar enzovoort, dus maak vandaag nog een afspraak met de dokter. Ga er samen heen, bespreek elkaars wensen, overweeg de praktische kant van beide oplossingen.
Heel veel sterkte :-*
Ik zou ook zeggen; praat er nog eens met elkaar over. Ook jullie situatie is belangrijk; hoe lang zijn jullie bij elkaar, en willen jullie echt samen oud worden?
Je schrijft dat je al eerder een abortus hebt ondergaan en dit nooit meer wilt…wat zijn daar je redenen voor en wat vind jouw vriend daarvan? Als hij niet naar jou wil luisteren zou ik me ook afvragen of je wel in een goede gezonde relatie zit. Eerlijk gezegd doet zijn eerste reactie (geen contact meer mee te krijgen en in zichzelf keren) bij mij persoonlijk alarmbellen rinkelen…maar ik ken hem niet en jij wel…zie eens of hij bijdraait en zich kan inleven in jouw gevoelens. Kan hij dat…dan is er goede hoop. Kan hij dat niet of wil hij dat niet…dan zou ik eens hard na gaan denken of hij de juiste voor je is.
Sterkte met dit alles :hug: het is niet gemakkelijk. Mocht je besluiten om de zwangerschap door te zetten…er is genoeg hulp te vinden om problemen te overwinnen :thumbup:
Wij zijn vier jaar samen, wonen samen in een eengezins huurwoning. We werken allebei fulltime. Beiden een vast contract.
Dat hij zo in zichzelf keert heeft ook te maken met dat hij samen met zijn moeder naar een blijf van mijn lijfhuis is gevucht toen hij 3 jaar oud was.
Zijn vader had losse handjes.
Hij heeft zich altijd voorgenomen dat hij het zelf anders zou doen.
Ik denk dat de shock te groot is: ineens is er een kind. Hij zou vader kunnen worden en heeft zich hier niet op voor kunnen bereiden.
Ik denk ook dat er een aantal issues uit zijn verleden heel diep weg geborgen zijn en dat die nu boven komen.
Hij wil ooit wel kinderen met mij zegt hij. Als hij er klaar voor is en er samen met mij helemaal blij om kan zijn.
Verder heb ik ons een tijdje geleden aardig in de nesten gewerkt financieel. Rekeningen niet opt ijd betaald en niet goed gecontroleerd of er wel geld naar de gezamenlijke rekening was overgemaakt.
Hij heeft alle rekeningen voldaan en staat nu behoorlijk in de min.
We moeten zelf nu al de eindjes aan elkaar knopen om het te redden en we zijn bang dat we het niet redden met z’n drietjes.
Mijn grootste angst voor een abortus is het bewust beeindigen van een leven. Ik ben bang dat ik hier later last van ga krijgen.
Plus ik heb een hele nare ervaring toen gehad, heel pijnlijk en eng.
Ik ben hierna nooit meer dezelfde geweest. Ik kan nooit meer kijken naar zwangere vrouwen en baby’s zonder aan mijn abortus te denken.
Ik heb er geen spijt van, maar draag het altijd met me mee.
Ik weet niet wat een tweede abortus losmaakt…
Dan blijft toch ook nog overeind: wil ik nu wel een kind?
Eigenlijk niet.
Pffffff ben gewoon heel erg in de war!
:hug:
Oef wat ontzettend moeilijk zeg om zo een keuze te moeten maken. Heel veel sterkte met deze ontzettend moeilijke beslissing. Mijn advies is wel om wel een goed gesprek te hebben bij iemand onafhankelijk jullie samen om een goede beslissing te kunnen maken. Een ha is vaak een juist aangewezen persoon, maar ook een vk kan ook een goede hulp zijn.
:hug: :hug:
Je moet eerst voor jezelf bedenken wat je wil. Zonder te denken aan iemand anders zijn mening. Het is jouw kindje, in jouw lijf, en als het moet kun je dat alleen ook. Praat er dan nog eens met je vriend over, desnoods met hulp van een VK/HA. Denk er goed over na meid. Als hij hierom bij je weggaat, zou ik eens goed nadenken wat je relatie waard is.
Ik hou wijs mn mond dicht :thumbup:
@Moon84 wrote:
zou ik eens goed nadenken wat je relatie waard is.
Nogal kort door de bocht.
Dus mannen moeten er gelijk klaar voor zijn zodra hun vriendin zwanger is? :thumbdown:
@Mariiyelle wrote:
@Moon84 wrote:zou ik eens goed nadenken wat je relatie waard is.
Nogal kort door de bocht.
Dus mannen moeten er gelijk klaar voor zijn zodra hun vriendin zwanger is? :thumbdown:
Nee, maar hij mag en kan niet verlangen van haar dat zij een zwangerschap beindigd, als hij dat alleen maar wilt.
Als zij het niet zeker weet, is het niet verstandig een beslissing te nemen.
En al helemaal geen beslissing omdat hij dat zo wilt.
@Sweet-Love wrote:
@Mariiyelle wrote:@Moon84 wrote:zou ik eens goed nadenken wat je relatie waard is.
Nogal kort door de bocht.
Dus mannen moeten er gelijk klaar voor zijn zodra hun vriendin zwanger is? :thumbdown:
Nee, maar hij mag en kan niet verlangen van haar dat zij een zwangerschap beindigd, als hij dat alleen maar wilt.
Als zij het niet zeker weet, is het niet verstandig een beslissing te nemen.
En al helemaal geen beslissing omdat hij dat zo wilt.
Nee dat niet natuurlijk maar het moet wel van 2 kanten komen en het geval is het niet. Als zij zonder dat hij ervanaf wist dat ze het onveilig deden, wies z’n fout is het dan?
Ik mag van geluk spreken dat MIJN vriend er blij mee is ook al kwam het niet goed uit ivm verhuizing, krap in financieel… Maar hij wist wel dat ik geen voorbehoedsmiddel gebruikte! :thumbup: 2 weken later kregen we de schrik van onze leven omdat we het niet hadden verwacht dat het in een x raak zou zijn na 2 pogingen…
Melanie… Gefeliciteerd als je er blij mee bent… Ik zou zeggen, ga er gewoon voor, ook al kost het jullie relatie want een abortus is geen optie. Want je hebt het al eens eerder gedaan… En als je ooit kinderwens hebt, moet je absoluut geen abortus plegen want kans is groot dat je ooit moeilijk zwanger kan raken!
Mn zus heeft het ook gehad… vele miskraam… en na 10 jaar lang geprobeerd te hebben is het eindelijk gelukt om zwanger te zijn… Inmiddels is ze 33 wkn…
@Mariiyelle wrote:
@Moon84 wrote:zou ik eens goed nadenken wat je relatie waard is.
Nogal kort door de bocht.
Dus mannen moeten er gelijk klaar voor zijn zodra hun vriendin zwanger is? :thumbdown:
dat is allebei wat kort de bocht…nee een man hoeft er niet meteen klaar voor te zijn, maar…als je ziet hoe je vriendin worstelt mag er wel van je verwacht worden dat je daar met wat liefde en troost naar toe gaat en haar steunt, misschien niet meteen in het ouders worden als hij dat moeilijk vindt, maar toch wel in haar verdriet en een beetje begrip tonen.
ik las het en dacht ook, jeetje ik heb geen goede adviezen om eerlijk te zijn…
ik kan alleen maar zeggen misschien moeten jullie er een counselor bij halen , gewoon voor een goed gesprek met een onafhankelijke derde partij die weet wat ie doet…zodat jullie allebei los van elkaar even uit kunt spreken wat je voelt …waar je bang voor bent…of boos of verdrietig…een counselor gaat je ook niet zeggen WAT je moet doen, maar het kan wel deuren openen tussen jullie , of misschien inzichten doen veranderen
want op dit moment komen jullie er met zn tweetjes niet uit en het zou toch heel verdrietig zijn om je relatie te verliezen, OF misschien ongewenst een abortus te plegen OF Misschien een kindje de wereld in te helpen dat niet echt welkom is…
over dat laatste wil ik wel kwijt dat mocht je hoe dan ook de zwangerschap doorzetten ik uit ervaring weet dat het kindje hoe dan ook zn plekje in jullie harten zou verwerven
o en wat ik me afvroeg is je vriend misschien ook bang dat hij zijn eigen kind ook zou kunnen mishandelen? dat is geen rare angst, ik heb zelf een vader gehad met een persoonlijkheids stoornis, die soms zomaar vreselijk boos kon worden, driftbuien had…ik was toen ik zwanger werd van de eerste totaal in paniek omdat ik zo bang was dat ik ook zo zou zijn
het is gelukkig erg meegevallen allemaal
ik wens je veel sterkte!
ik stuur je ff pb melanie :hug:
@Mariiyelle wrote:
Nee dat niet natuurlijk maar het moet wel van 2 kanten komen en het geval is het niet. Als zij zonder dat hij ervanaf wist dat ze het onveilig deden, wies z’n fout is het dan?
Sorry hoor, ik heb de ts al een pb gestuurd, maar waar baseer je dit op :eh: Ik zie namelijk nergens staan dat zij dit bewust heeft laten gebeuren hoor :roll: Ik ben zelf 2x door de pil heen zwanger geraakt, waarvan 1 een mk en 1 is mijn oudste zoon :inlove: Maar ik vind dit een vreemde insinuatie
Jee meid, wat een verhaal.
Ik kan zijn kant ook wel wat invoelen, maar van jouw kant begrijp ik het nog het best.
Ik zou ook niet willens en wetens een leven kunnen beeindigen.
Jullie zijn er nu nog niet klaar voor, dat blijkt wel, maar die 9 maanden zouden precies voldoende kunnen zijn. (Dat kan ik niet beloven natuurlijk.)
Ik zou er idd met bijv de huisarts over praten. Misschien kan hij ook een klein beetje bepalen hoelang je zwanger bent, zodat je misschien de tijd nog een beetje hebt om goed te overdenken wat je wilt doen.
Verder hebben we heel veel info niet, zoals jullie leeftijd en hoe jullie relatie werkelijk in elkaar steekt. Ik kan geen oordeel geven over wat jij zou moeten doen.
Praten en praten is het enige wat tot een oplossing kan leiden.
Heel veel sterkte en succes.
@Kimmie1976 wrote:
@Mariiyelle wrote:
Nee dat niet natuurlijk maar het moet wel van 2 kanten komen en het geval is het niet. Als zij zonder dat hij ervanaf wist dat ze het onveilig deden, wies z’n fout is het dan?
Sorry hoor, ik heb de ts al een pb gestuurd, maar waar baseer je dit op :eh: Ik zie namelijk nergens staan dat zij dit bewust heeft laten gebeuren hoor :roll: Ik ben zelf 2x door de pil heen zwanger geraakt, waarvan 1 een mk en 1 is mijn oudste zoon :inlove: Maar ik vind dit een vreemde insinuatie
Dat zet ze hier natuurlijk niet neer!
heel misschien dat ze net als jouw ook is overkomen. Door de pil heengaan… Who care…
@Mariiyelle wrote:
@Kimmie1976 wrote:@Mariiyelle wrote:
Nee dat niet natuurlijk maar het moet wel van 2 kanten komen en het geval is het niet. Als zij zonder dat hij ervanaf wist dat ze het onveilig deden, wies z’n fout is het dan?
Sorry hoor, ik heb de ts al een pb gestuurd, maar waar baseer je dit op :eh: Ik zie namelijk nergens staan dat zij dit bewust heeft laten gebeuren hoor :roll: Ik ben zelf 2x door de pil heen zwanger geraakt, waarvan 1 een mk en 1 is mijn oudste zoon :inlove: Maar ik vind dit een vreemde insinuatie
Dat zet ze hier natuurlijk niet neer!
heel misschien dat ze net als jouw ook is overkomen. Door de pil heengaan… Who care…
Dat who cares slaat natuurlijk nergens op… Ik neem aan dat als je zelf niet op een kindje zit te wachten dat je dan wel zorgt dat het in principe niet kan gebeuren, maar niets is 100% veilig natuurlijk :eh: Probeer mensen het voordeel van de twijfel te geven, zonder gelijk te oordelen over een situatie waar je niets vanaf weet!