Wie herkent dit:
Ik heb altijd een ideaalbeeld voor ogen gehad: een gezin met 3 kinderen! En vroeger zei ik altijd dat ik eerst 2 jongens wilde en dan nog een meisje, want ik had zelf vroeger wel 2 grote broers willen hebben 
Nou mijn twee jongens zijn er gekomen en zijn nu 3 en 5 jaar oud. Mijn man en ik wilden vorig jaar graag voor een derde kindje gaan, maar het wilde maar niet lukken (voor mijn eerste zoon heb ik Clomid geslikt om een eisprong te krijgen, mijn tweede zoon kwam zonder clomid)
Het bleek dat ik PCOS had, wat niet eerder was geconstateerd dan vorig jaar. Clomid sloeg niet meer aan en ik had zelf besloten om dan eerst proberen af te vallen en op die manier zou ik misschien weer een eisprong krijgen.
Het afvallen valt me enorm tegen en lukt ook niet echt 
Kan me niet tot een dieet ofzo zetten (misschien al te vaak gedaan?)
Nu heb ik het idee dat ik toch weer een eisprong heb, maar ik begin sinds een paar maanden enorm te twijfelen: Wil ik nog wel een derde?
Mijn jongens zijn echt vriendjes van elkaar en hebben heel veel aan elkaar! Ik geniet volop van ze, maar vind het ook heel erg fijn om weer wat tijd voor mijzelf te krijgen. Ik doe sinds lange tijd weer dingen voor mijzelf: bios met vriendinnen, concerten, avondjes weg met mijn man, etc.
Ik vind het ook heerlijk nadat ik de kids 's avonds heb gebadderd, verhaaltjes heb voorgelezen, liedjes heb gezongen etc, dat ze in bed liggen en ik de avond voor mij en mijn man heb. Met een baby is het dan nog niet afgelopen, denk ik vaak.
Het helemaal opnieuw beginnen zie ik tegenop merk ik. Maar aan de andere kant heb ik nooit afscheid genomen van het zwanger zijn enzo, want ik dacht altijd dat onze 2e zoon de middelste zou worden van 3 kinderen.
Wat ik ook moeilijk vind , is dat als ik niet voor een derde kies, ik afscheid moet nemen van het hebben van een eventuele dochter. Ik weet dat de kans 50/50 is, maar het is helemaal definitief als er geen kindje meer komt, en dat vind ik toch wel heel jammer merk ik. Maar mocht er een derde komen en het is een ventje, dan zou ik ook zeer trots zijn, drie van die mooie jongetjes! ā¦ Maar wil ik nog wel een derde?
Ik wordt soms een beetje jaloers op moeders die een zoon EN een dochter hebben, dat zou de keuze voor mij wel iets makkelijker maken als ik dat zou hebben. Aan de andere kant vind ik het geweldig om 2 zoons te hebben, twee knappe ventjes die zo leuk samen spelen!
Het is allemaal dus heel erg dubbel! Mijn man en ik zijn laatst samen een weekend weg geweest en dat was heerlijk! Echt weer even genoten van de tijd met elkaar! Eenmaal terug komt toch de drukte weer en daarmee ook de ergenisssenā¦hoe zou dat dan zijn met DRIE kinderen??
Al met al neig ik nu naar ānee, geen derdeā maar ik wordt daarmee ook verdrietig van het afscheid moeten nemen van mijn ideaalbeeldā¦
Herkennen mensen dit?
Ik herken het niet echt, maar als ik zo je verhaal lees, dan zou ik toch nog wel even heel erg goed nadenken over een 3e kindje hoorā¦
Ik denk dat er wel een heleboel mamaās zijn die het toch wel even lastig vinden als āhet babytijdperkā definitief ten einde is.
(volgens mij maakt dat niet uit of je er 1, 2, 3 of 4 hebtā¦
En het afscheid nemen van het hebben van een eventuele dochterā¦ ja, dat kan natuurlijk na een 3e ook nog zo zijn he Of na een 4eā¦
Tsja meid, ik kan voor jou de voordelen en nadelen niet op een rijtje zetten, dat is iets tussen jou en je man!
Je kan het ook op de natuurlijk beloop laten gaan. Mocht er dan spontaan toch nog een beebje komen, dan heeft het gewoon zo moeten zijn! 
Succes ermee!!
Marieke, hoe voelt dat voor jou? Zou jij nog een derde willen? Jij hebt ook twee zoons, zie ik, hoe voelt dat voor jou wb een evt dochter?
Hoi Jaden,
Erg herkenbaar. Tenminste, bij mij was het een beetje andersom, ik zag mezelf altijd met twee kinderen, tot zich ineens min of meer uit het niets de wens voor een derde aandiende. Gevoelsmatig, dan, want mijn verstand vertelde me iets heel anders. We zijn lekker in harmonie met zijn viertjes, we hebben net weer wat meer tijd voor ons zelf etc etc etc.
Maar ja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en zie banner. Gevoel was toch sterker
Ik heb zelf ook twee jongens, en dat had ik ook altijd voor ogen als ik aan mezelf dacht met kinderen. Maar heel eerlijk gezegd hoop ik dat dit kindje een meisje is, hoor. Als ik vantevoren 100 % zeker wist dat dit een meisje zou zijn was de knoop al wel wat eerder doorgehaktā¦ Maar een jongetje, ach die kereltjes zijn zo fantastisch, daar wil ik er ook best nog ĆĀ©ĆĀ©n vanā¦
Bij zwanger worden is een topic over een eventueel derde kindje (http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=78965), daar staan ook vele twijfels / overwegingen in. Voor mij erg herkenbaarā¦
Succes met twijfelen
Groetjes,
LaBruja
Jadenā¦
daar vraag je me watā¦
Om heel eerlijk te zijn kan ik je daar nog geen antwoord op geven.
Ik heb tijdens de 2e zwangerschap niet echt het gevoel gehad van āextra genieten, want dit was de laatste keerā.
Ik sta op zich wel open (leuke woordspeling, hahaha :lol: ) voor een 3eā¦ maar voorlopig nog even niet hoor
Misschien als de jongens wat ouder zijnā¦ alhoewel hub het hier al eens heeft laten vallen dat ie āook nog een keer onder het mes moetā. Maar wanneer dat gaat zijnā¦??
Een collega van me zei op kraamvisite (heeft zelf ook 2 zoons, al wel begin 20): als ik toen voor 100% zeker wist dat ik een meisje zou krijgen, dan zou ik nog wel een 3e kindje gewild hebben.
Tsjaā¦ daar kan ik me niet helemaal in vindenā¦ :shifty:
Ik zal heel eerlijk zijn, natuurlijk had een meisje me ook leuk geleken. Ben je toch anders mee bezig (denk ikā¦?), andere kleertjes, ander speelgoed, later andere praatjes enzoā¦
Maar het is een jongetje, en ik ben er echt niet minder gelukkig mee!!
Ik heb er nooit echt bij stil gestaan, niet tijdens de zwangerschap en nu eigenlijk ook niet.
Ik bedoelde mijn berichtje verder niet verkeerd hoor, maar ik las een beetje (misschien tussen de regels door?) dat de minder leuke kanten (weer wat vrijheid opgeven, gebroken nachten, drukte etc) van een nieuwe baby misschien wat zwaarder wogen.
Ik denk dat het altijd moeilijk is om afscheid te moeten nemen van je ideaalbeeldā¦ of je daar nu zelf voor kiest, of omdat het niet anders kan/omdat het moet (bv niet zwanger meer kunnen/mogen worden).
Is toch een stukje verwerking.
Heel veel succes verder met jullie keuze! :-*
Ik herken wel wat dingen.
Ik heb 2 meiden, en zou dolgraag er een jongetje willen. Als ik/we zeker wisten dat we een jongetje zouden krijgen dan zou vanavond nog de pilstrip de prullenbak in gaan.
En het is niet zo dat we niet blij zouden zijn met een meisje, maar had ooit zoān ideaalbeeld een jongen een meisje, en daarna nog een kindje geslacht?
Ik ben bewust thuismama geworden, en met een 3de erbij zou ik denk ik toch partime moeten gaan werken, of heel veel dingen niet meer doen. En weet niet of ik dat wel wil. Ook was mijn 1ste dochter een heerlijk makkelijk kindje. Mijn 2de meisje gaat gelukkig nu goed, maar het 1ste half jaar was echt echt afzien, ze huilde wel 20 uur per dag. 'S nachts niet slapen. Ze heeft eczeem wat we nu gelukkig onder controle hebben met zware hormoonzalf en voor de jeuk medicijnen. Maar voorheen was het echt extreem en de jeuk was voor mijn meisje niet te doen. En als ik nog āzoānā kindje zou krijgen weet ik niet of ik dat wel ga trekken.
Terwijl we nu zoooo van haar genieten, en me niet kan voorstellen dat dit ons laatste babytje is.
tja hier 4 jongens en hier komt er hooguit nog een verrassingskindje bij, want gepland komt er hier niks meer.
Ook niet als ik de garantie op een dochter kreeg.
Tuurlijkā¦ ik zal nooit voor een eigen kindje voor jurkjes hoeven te shoppen (ik ben niet eens van de jurkjes ), haartjes in staartjes te doen, de pubertijd van een meid is vast heel anders als die van een jongen, zal nooit ervaren hoe het is als een dochter een kind krijgt (dat is volgens mijn eigen moeder heel speciaal) etc etc, maar weet jeā¦ ik weet ook niet beter met die 4 knullen van me.
Enige waar ik altijd wel benieuwd naar blijf waarschijnlijk: hoe zou een meisje van ons eruit hebben gezien?
Maar dat kan ook alle kanten op natuurlijkā¦ al is de kans ontzettend groot dat het gewoon net zoān koppie is als dat van onze jongens aangezien zij allevier op mij en mijn broers lijken (en op (achter)neefje en nichtjesā¦ dominant DNA waarschijnlijk :lol: ).
Maar ik heb mezelf eigenlijk altijd als moeder van 3 of 4 kinderen gezien en vaak met 3 blonde jochiesā¦ nou het zijn 4 (in verschillende mate) blonde jochies geworden :inlove: :inlove: :inlove: :inlove: dus in dat opzicht klopt het gezin dat ik nu heb eigenlijk wel heel erg met mijn beeld vroegerā¦ denk dat ik erg raar opgekeken had als 1 van de 3 oudsten een meid was geweest eigenlijk.
Onze eerste dacht ik dat we een meisje kregen, bleek een jongen met de echoā¦ Was een dag even omschakelen, maar toen superblijā¦
De tweede zou ik een jongen erbij wel heel leuk vinden, en het bleek ook een jongenā¦
Bij de derde maakte het me echt niets uit, een derde jongen was heel leuk, maar een meisje kende ik nog nietā¦ Maar of het gezond was, dĆĀ”t was waar ik me het meeste druk om maakteā¦ Want ik had al 2 goede zwangerschappen, en 2 fijne bevallingen achter de rug, dat kan me met een derde toch niet gegund zijn?
Maar ff op je vraag terug komen: Ik heb bij de tweede zwangerschap al gedacht, dat het er niet bij 2 blevenā¦ En een paar minuten na de bevalling, heb ik al iets gezegd in de trant van āvolgende keerā¦ā
Maar toen ging het financieel wat minder, dus na een maand āklussenā toch besloten het bij twee te laten, alleen bleek ik toen al zwangerā¦
Superblij ermee, en klopte met ons ideaalbeeldā¦ Ik zou zelfs graag nog meer kinderen willen, maar onze (financiel vooral) situatie laat dat gewoon niet toe. Ook moeten wij dan zoveel dingen aanpassen opgeven, dat ik daar nu niet voor wil kiezen. Maargoed, dan heb ik het over een vierde, en stiekem denk ik dat wanneer de kids wat zelfstandiger zijn, er misschien nog wel een brusje komtā¦ Ik wil het ook open laten
Het was trouwens wel even spannend deze dagen, want ik slik de pil weer sinds 4 maanden, maar ben hem weleens vergetenā¦ 1 keer echt een hele dag, de andere twee keer kwam ik er binnen 12 uur achterā¦ Maarja, je weet het nietā¦ En nu had ik zaterdag de laatste vd strip ingenomen, en werd vanmiddag (donderdag) pas ongesteld! Dus toen schoten de scenarioās me wel binnen hoor, hoewel ik me dus echt niet zwanger voelde, zou het dan toch? Maar toch niet dus, en wel een opluchting eigelijkā¦
Ik herken het niet, ik wist wel zeker dat ik 3 kids wilde.
Echter de 3de wel wat later dan nu, maar nu ben ik dus zwanger van een verrassing.
Ik heb mezelf altijd gezien als een jongens-mama.
Echter met deze zwangerschap dacht ik gewoon dat het een meisje was, en dat klopte ook.
Daar zou ik dadelijk echt wel aan moeten wennen hoor, als ze er eenmaal is
De voorkeur qua geslacht had ik dus niet, herken het wel bij mijn zus.
Die heeft dat ook, die wil graag een 4de kind; een meisje. Ze heeft 2 jochies en 1 meisje maar wilt graag nog 1 meisje.
Tja die garantie heb je gewoon nooit he, dat je juist van een jongen of meisje zwanger wordt (wat jij wilt - hoopt in dat geval).
Ik had ook altijd het beeld in mijn hoofd, dat ik 3 kinderen zou hebben, 2 meisjes en 1 jongen.
Dus bij Jayden had ik ook nog niet zoiets van ādit is mijn laatste zwangerschapā.
Bleek alleen na Jayden dat mijn vriend eigenlijk niet zoān zin meer had om nog voor een derde kindje te gaanā¦
Daar ben ik heel verdrietig over geweest en we hebben er zelfs enorme ruzies over gehad, want voor die tijd had hij altijd wel zoiets van āja, drie lijkt me ook wel leukā.
Maar naarmate de kinderen ouder werden kreeg ik er zelf steeds minder zin in :shifty: Jayden werd zo zelfstandig, Kaylee gaat naar school, volgend jaar gaat Jayden ook weer naar school. Alles loopt nu lekker hier, ik kan weer mijn eigen dingen doen (sporten, avondje bios met vriendin, dat soort dingen), geen gebroken nachten meer, geen luiers meerā¦
Plus dat we het nu financieel net redden dat ik thuis kan blijven, onze auto niet groot genoeg is voor 3 stoeltjes op de achterbank, we 3 slaapkamers hebben. Het is nu allemaal āprecies goedā zeg maar.
Uiteindelijk begonnen deze overwegingen (die mijn vriend dus altijd al had haha) steeds zwaarder te wegen voor mij en afgelopen september hebben we toen weer een gesprek gehad over een derde. Ik had iets van, als we het doen, is het nu, of niet meer. Waarop mijn vriend zei, dat we het dan wel gingen doen, maar dat hij het dan deed voor mij, want voor hem hoefde het niet zo meer.
En toen hoefde het voor mij niet :shifty: Want ik wil samen kinderen en niet āomdat ik ze zo nodig moetā. :shifty:
Hier gaan we dus uiteindelijk niet meer voor een derde. Het heeft me wel even gekost om me daar overheen te zetten hoor, het is echt niet zo dat ik toen gezegd heb āok, dan nietā en dat het dan ook klaar was
Maar nu is het goed zo en ben ik volmaakt tevreden met mijn gezinnetje zoals het nu is.
Hier dus iemand bij wie het doorgeslagen is naar geen derdeā¦ Ik heb afscheid genomen van mijn ideaalbeeld, maar uiteindelijk bleek dit āookā ideaal
Waarom wil je zo graag een meisje?
Voor de jurkjes/rokjes?
Voor als ze later gaat trouwen?
Voor als ze later kinderen krijgt?
Want misschien wordt ze een tomboy, alleen broeken, geen staartjes, geen jurkjes, ā¦
Misschien wil ze later niet trouwen. Of wilt ze geen kinderen.
Klopt je ideaalbeeld dan nog steeds?
Ik vind je verhaal ook erg herkenbaar, alleen is de situatie hier met 1 kindje meer: wij hebben drie prachtige zoons. Onze wens is altijd 4 geweest, en ik hoop ook nog steeds dat die vierde wel gaat komen. Alleen niet nu. Ik herken het dat je nu wat meer rust hebt, dat je bij een volgende weer door de moeilijke periodes van weinig nachtrust moet en je weer erg gebonden voelt en weinig vrijheid hebt. Daar heb ik nu echt nog geen zin in! De laatste wil ik ook echt graag als afsluiting beleven, en ik zie er eigenlijk ook echt naar uit om dan het babytijdperk af te sluiten :shifty:
Dat meisjeā¦tjaā¦ik durf er eigenlijk niet meer op te hopen en ga er vanuit dat een vierde hier een jongetje gaat worden. Mijn ideaal was altijd twee jongens en twee meisjes, maar dat gaat niet meer lukken :lol:
NoĆĀ«mie, de wens voor een meisje ligt in de meeste gevallen denk ik niet zo oppervlakkig als jurkjes kiezen en staartjes maken. Voor mij persoonlijk leest jouw berichtje niet zo fijn, alsof ik niet een voorkeur mag hebben voor geslacht? Bij mij gaat die wens echt dieper, het is zoiets als verlangen naar een soortgenoot, niet de enige vrouw in huis zijn, vrouwendingen kunnen bepraten, een ander soort aansluiting voelen dan bij de mannen. Het is een soort van oergevoel of oerverlangenā¦kan het eigenlijk niet beter omschrijven. Maar wellicht herkennen mamaās van zonen met de wens voor een dochter dit?
Ja, dat herken ik heel goed Wola! Ik ben knettergek op mijn zoons, maar af en toe als ik de verhalen lees of hoor, over dochters nieuwe kleertjes (jurkjesā¦) haren, of wanneer de dochter wat ouder is het meidenpraatā¦ Dat mis ik dan weleens, en het besef dat de kans klein is om dit mee te gaan maken, stemt mij ook weleens verdrietigā¦
Klinkt nu zwaarder dan ik bedoel hoor, maar soms lees ik uitspraken als "Ik wilde altijd een meisje, nu heb ik er 1 en de rest maakt me niet uitā¦ā dan voel ik daar wel wat bij jaā¦ Maargoed, daarom vind ik het ook prettig om de optie open te houden. Ik ben nog (redelijkā¦) jong, dus ik ga nu niet zeggen dat ik echt klaar benā¦ Alleen voor op het moment welā¦
Ohja, mijn vriend heeft weleens gezegd dat als hij wist dat de 4e een meisje zou worden, hij wel voor een vierde wilde gaanā¦ Dat wil ik dus absoluut niet. Ik ga dan echt voor een kindje, en niet om nog een bepaald geslacht te krijgenā¦ Neemt niet weg dat ik het dan ook heel erg leuk vind om een meisje te krijgenā¦
Toen mijn man en ik elkaar net leerden kennen, hebben we wel eens besproken hoeveel kinderen we zouden willen, ons leek 3 a 4 kinderen wel gezellig. Mijn man komt uit een gezin van 3 kinderen en voelde zich als jongste wel even buitengesloten (zijn broers gingen dan al stappen) en hierdoor leek hem 4 kinderen dan misschien wel beter.
We waren al vrij snel zwanger van de eerste en na een half jaar zijn we voor een brusje gegaan. Op de termijnecho met 10 weken bleek dit echter een tweeling te zijn. Tussen de oudste en de jongsten zit 16 maanden en het zijn allemaal jongens.
In mijn ideaalbeeld had ik 3 a 4 kinderen in gedachten en eigenlijk had ik dan ook 3 a 4 zwangerschappen verwacht.
Een tijdje na de bevalling van Luc en Stan bracht ik dit onderwerp ter sprake, maar mijn man was terughoudend geworden, we hadden immers nu 3 kinderen. Toen ik zei dat we vooraf ook over 4 kinderen hadden gesproken, zei hij dat dit was om te voorkomen dat de 3e een buitenbeentje zou worden vanwege het leeftijdsverschil, maar nu zijn nummer 2 en 3 van dezelfde leeftijd en heb je dit probleem niet. Dan zou nummer 4 misschien wel een buitenbeentje worden.
Mijn man en ik zitten sinds eind 2009 in de lappenmand en ik hoopte dat hij zou bijdraaien als het allemaal weer beter ging, maar we zijn beide nog niet helemaal fit genoeg om hierover te beslissen.Mijn man zit sinds februari 2010 grotendeels in de ziekte.
Eerst vanwege PTSS = Post Traumatisch Stress Stoornis (collega doodgeschoten tijdens zijn dienst) en heeft langzaam opgebouwd tot hij in januari 2011 weer volledig aan de slag ging.
In februari 2011 kreeg hij echter een virus (CMV) hevig te pakken wat voor bloedarmoede zorgde en een verstoorde lever en milt. Sinds een maand is hij weer aan het opbouwen en hopelijk werkt hij over 2 maanden weer volledig als zijn controle echo goed is.
Zelf ben ik ook als sinds de geboorte van Luc en Stan enorm vermoeid. Eerst dachten we dat het kwam door de drukte van een tweeling. Daarna bleek mijn vitamine B12 aan de lage kant te zijn wat ook klachten kon veroorzaken. Ook sliepen de jongens na 2 jaar nog niet door. Na een jaar lang vitamine B12-injecties bleef ik klachten houden en ben ik naar de internist doorgestuurd, maar deze kon niks bijzonders in mijn bloed vinden.
Hoogstwaarschijnlijk is mijn pil (Yaz 24+4) de boosdoener, want al mijn klachten (gebrek aan energie, buikklachten, haaruitval) staan als bijwerkingen vermeld. We gaan binnenkort 3 maanden zonder pil om te kijken of mijn klachten inderdaad weggaan.De jongens zitten allemaal in de peuterpuberteit en ik ben blij als ik 's avonds om 20.00 alles op bed heb liggen. Ik moet er niet aan denken om nu weer avondvoedingen en gebroken nachten te krijgen. Luc en Stan slapen nog steeds niet door (elke nacht 1 of 2 keer wakker) en dat zouden we niet nog een keer voor 2,5 jaar kunnen trekken.
Luc en Stan zijn bijna 2,5 jaar en Pete gaat vanaf oktober naar school en ik krijg inderdaad ook wat meer tijd voor mezelf. Mocht er een baby komen dan duurt het nog zeker 5 jaar tot we weer die vrije tijd krijgen.
Ook ik had gehoopt dat we nog een kans zouden krijgen om voor een meisje te proberen. Niet dat een jongetje dan niet welkom is, maar een meisje is nog onbekend terrein voor ons en dat lijkt me ook een keer leuk om mee te maken.
Ik ben wel begonnen om alle babyspullen te verkopen, ook de box, maxicosi en de eenlingwagen die ik nog āvoor het geval datā bewaard had. Mocht er toch nog een vierde gaan komen, dan halen we tegen die tijd alle spullen wel weer 2e hands ofzo.
Op deze manier neem ik toch alvast afscheid, maar een definitief besluit (sterilisatie) wil ik nog niet nemen.
Over een week ben ik klaar met mijn pilstrip en dan gaan we even kijken of ik wat beter in mijn vel ga zitten als ik ga stoppen met deze pil. Zoja, dan moeten we goed nadenken wat we willen, want dan wil ik niet meer aan de anticonceptie en worden het voorlopig condooms of toch een sterilisatieā¦
Hier nooit getwijfeld over een 3e (ook als de 2e een jongen was geworden). Zoals een aantal al zeggen, het wordt steeds gemakkelijker en weer wat meer tijd voor jezelf. En financieel gezien toch wat meer ruimte.
Besef wel dat als je al 2 kinderen van hetzelfde geslacht hebt, je 75% kans hebt dat de 3e ook van dat geslacht is. Dus je hebt maar 25% kans op een meisje.
Paikea: hoe bedoel je dat?
Je hebt in principe elke keer 50% kans op een meisje of een jongetje.
Ik zou niet weten waarom die kans anders wordt als je al twee van het zelfde geslacht hebt.
Zou je je bron kunnen vermelden?
@WoLa wrote:
NoĆĀ«mie, de wens voor een meisje ligt in de meeste gevallen denk ik niet zo oppervlakkig als jurkjes kiezen en staartjes maken. Voor mij persoonlijk leest jouw berichtje niet zo fijn, alsof ik niet een voorkeur mag hebben voor geslacht? Bij mij gaat die wens echt dieper, het is zoiets als verlangen naar een soortgenoot, niet de enige vrouw in huis zijn, vrouwendingen kunnen bepraten, een ander soort aansluiting voelen dan bij de mannen. Het is een soort van oergevoel of oerverlangenā¦kan het eigenlijk niet beter omschrijven. Maar wellicht herkennen mamaās van zonen met de wens voor een dochter dit?
De wens voor een meisje gaat bij mij ook dieper.
Nu zijn ze allemaal een mamaās kindje, maar over 10 jaar (of eerder?) zullen ze toch meer naar papa trekken. Met papa gaan vissen, met papa gaan poolen en mama blijft dan moederziel alleen thuis.
Over 20 a 30 jaar dan gaan de jongens zich (hopelijk) settelen en gaan dan eventueel ook voor een kindje, maar ik ben dan de schoonmoeder. Ik kan me voorstellen dat hun vriendinnen/vrouwen dan meer naar hun moeders trekken tijdens de zwangerschap en ook daarna.
Over 40 jaar dan heb ik misschien wat meer hulp nodig en dochters zorgen vaak meer voor hun moeder dan zonen of schoondochter.
Edit: Nu wil ik nog wel even opmerken dat niet alle schoondochters alleen naar hun moeder optrekken, er zijn uitzonderingen
Mijn moeder woont op anderhalf uur afstand, mijn schoonmoeder woont in hetzelfde dorp. Mijn schoonmoeder ging mee naar de verloskundige, zij was bij de pretecho aanwezig en de oudste ging als eerst bij haar logeren.
Uhm ik was ook een papaās meisje hoor 
Ik ging ook met papa vissen etc.
Dus dat heeft denk ik niet echt geheel met het geslacht te maken, eerder met interesses.
Ik snap wel wat Noemi bedoeld.
Misschien ook wel omdat ik ook niet die drang had naar een meisje.
Ik herken in ieder geval niet die gevoelens wat jullie omschrijven, mbt het oergevoel naar een meisje, een soortgenoot etc.
Wola, weet ik, maar er zijn er genoeg die het daarom wel doen
Was ook echt even voor de knuppel in het bekende hoenderhok.
Zolang je maar niet te lang treurig blijft om het feit dat het weer hetzelfde geslacht is.
Verder is de keuze echt aan jullie, wil je je āvrijheidā opgeven of toch weer even terug en weer meer thuis zitten?
@NoĆĀ©mi wrote:
Zolang je maar niet te lang treurig blijft om het feit dat het weer hetzelfde geslacht is.
Precies! En denk dat veel mensen dit juist stiekem wel hebbenā¦zonder toe te geven, of er over te praten.
Vooral als je zo die drang hebt naar het andere geslacht, kan het gewoon wel een teleurstelling zijn lijkt mij.