Dkan… dat is een non-issue. We gaan niet kopen voor we dit huis verkocht hebben. Als we het voorlopige koopcontract zouden opstellen, dan alleen met de ontbindende voorwaarden dat de koop alleen doorgaat als we ons eigen huis kwijtraken binnen bijvoorbeeld 6 maanden. Lukt dat niet, kan je bij gebrek aan een andere koper evt nog verlengen en als het dan niet wil. Ja dan houd het op en wonen we hier voorlopig nog wel.
We zijn wel zo realistisch om niet meteen te kopen en maar gewoon te hopen dat we wel verkopen. Dat is gewoon niet reeël in de huidige markt.
Lydia, je hebt gelijk dat er best veel speelt en dat het wellicht niet handig is om de stress van verbouwen en verhuizen op te zoeken als er zoveel speelt. Maar het is nog niet zover natuurlijk, voor je alles rond hebt, ben je zo maanden verder en ik krabbel wel weer op.
En soms zijn dingen niet te plannen natuurlijk. Als het op je pad komt, dan komt het op je pad…
Dit vind ik iets anders dat iets onplanbaars wat op je pad komt maar daar kunnen we vast uren over in discussie
Als iets je werkelijke droomhuis is dan moet je je droom achterna, denk ik.
Na alle consequenties te hebben overwogen natuurlijk.
om te kopen voor ons of om te verkopen… ik gok het laatste, dat valt mee… stuk of 4 die vergelijkbaar zijn qua wijk, inhoud en leeftijd. 2 die significant duurder zijn, die zijn dan ook vrijstaand en grotere kavels…
Maar ja, t blijft afwachten. Dit wijkje is wel populair en geliefd en de bouwstijl is ook erg populair… nep jaren 30 :mrgreen:
verder zullen we geen discussie hebben hoor… iets op je pad tegenkomen waar je echt niet omheen kan, zoals een man die vanwege werk echt MOET verhuizen is idd anders dan iets wat op je pad komt en wat je zou kunnen negeren.
Denk dat we dat ook echt wel eens gedaan hebben… maar nu komt er iets voorbij waarvan we beide wel zoiets hebben van… wow, als dat nou toch kon… en dan ineens 2…
Ben er echt nog niet uit… eerst maar kijken, plannen, horen wat de makelaar over ons huis te zeggen heeft… en dan kijken of het ons dit allemaal echt waard is…
Nee, soms komen er dingen op je pad die je niet kunt voorzien en dan is het direct handelen. en inderdaad, jij krabbelt wel weer op. en je huis is nog niet zomaar verkocht dus wellicht ben je voor welke verhuizing/verbouwing wel weer helemaal top fit.
Dan zou ik voor het huis bij opa en oma gaan. Om het plaatje wat je er bij verteld. ( alsnog ooit de hoeve van opa en oma, en die dan in jullie huis.) En wellicht doet de ruimte van de omgeving enzo wel heel veel goeds voor je gezin. Een drukke nieuwbouwwijk is natuurlijk altijd onrustig met de kleinere tuinen en alles dicht op elkaar.
grappig. Ik ken de buurt waar je nu woont! ik rij er vaak door en winkel er vaak :dance: Ik kan je mans gevoel denk ik wel begrijpen. Ik kom zelf van een boerderij, woon zelf nu in rijtjeswoning, maar ik wil maar 1 ding, vrij wonen. Maar dat wil ik pas, als de kinderen zichzelf kunnen redden, dus dat ik niet zelf slaaf van mezelf ben omdat ik de hele dag ritten aan het plannen ben voor de sport, muziekles of school.
Dus… rond hun 16e als de scooter in zicht komen of 18 met een auto… dan gaan wij verder kijken.
KOrtom… ik herken de kriebels. Tja… en kiezen! WIl je alleen veel sterkte, succes en wijsheid toewensen! Je bent in elk geval wel zorgvuldig in je keuze door buitenstaanders eens een blik te laten werpen op jullie plannen.
overigens… heel eerlijk… momenteel moet ik niet denken aan verhuizen hoor. Ik woon hier heel oke.
Maar ja, dan zou ik moeten zeggen… nee we gaan niet kijken of we ons droomhuis kunnen bemachtigen nu de kans zich voordoet en als manlief dan vraagt… waarom niet… dan is mijn antwoord omdat ik emotioneel onrustig ben en gewoon niet moet denken aan verhuizen…?Dan weet ik wel dat hij gaat zeggen dat emoties een slechte reden zijn om dingen wel of niet te doen. Dat ik spijt ga krijgen als ik vanwege overvraagt zijn nu, een droom voor de toekomst laat varen.
Maar er moet wel echt een goed onderbouwt plan bij natuurlijk. Als het straks zo’n 10 jaren plan word, rijp voor “help mijn man is klusser” oeh… nee, laat maar dan. Het moet kunnen, realistisch zijn en goed voelen. :shifty:
Waarom zou dat geen goede reden zijn? Ik vind de emotionele gesteldheid van een van de gezinsleden juist een meer dan prima reden om te kiezen voor rust, om niet de stress op te zoeken. Een droomhuis is inwisselbaar, ik zou daar niet zo veel aan ophangen.
We hebben gisteren nog veel zitten rekenen, plussen en minnen en hebben besloten voor oma’s huis te gaan. Het andere huis moet echt heeel veeel aan gebeuren en eigelijk heb ik daar gewoon helemaal geen zin meer in.
Bovendien wonen we dan toch nog aan een vrij drukke straat, hij is wel autoluw gemaakt, maar er mag 50 worden gereden en is toch een doorgaande weg. We zouden de kinderen altijd moeten beperken tot de eigen tuin. Ook moet er zoveel aan verspijkert worden dat we daarmee, ondanks goede planning toch wel aan de top van ons budget zouden komen te zitten en ik blijf het huis prachtig vinden, maar twijfelen over de locatie. Wil ik de komende 20 jaar aan zo’n weg wonen?
Oma’s huis is relatief eenvoudig bewoonbaar te maken. 2 dakramen en een vaste trap en 2 gipsen scheidingswandjes en we kunnen erin. De keuken is goed, de badkamer ook. We kunnen dan stapsgewijs de komende jaren dingen aanpassen.
De bijkomende dingen zoals verder van voorzieningen zitten, ik lig er toch niet zo heel wakker van. Ik doe 1x per week boodschappen en haal zelden tussendoor nog bij. Meestal bel ik Ruud en neemt hij het mee vanuit zijn werk. Sportclubjes moeten we nu ook al voor rijden, school word iets meer te verhapstukken, maar niet geheel onoverkomelijk.
We krijgen er wel een prachtig gelegen huis voor terug, in natuurgebied, vlakbij de IJssel, volop ruimte rondom het huis en ik heb het idee dat we daar gewoon kunnen blijven tot we oud zijn.
Een schuur bouwen zou pas hoeven als we de kamer beneden aan de woonkamer willen trekken. Dus dat is dan 1 project.
We gaan kijken wat onze mogelijkheden zijn en dan zien we verder. Er is nog steeds dikke kans dat het niet doorgaat omdat we ons huidige huis niet tijdig kwijtraken of omdat we tegen onvoorziene dingen aanlopen. Daar houden we dus rekening mee en ach, dat is ook niet erg. We wonen hier opzich gewoon prima.
Maar het oude meuk-moet verbouwd huis is dus definitief van de baan.
D… dat zegt alleen maar dat jij en ik, of eigenlijk jij en wij heel anders in elkaar steken.
Ik ben van het type… geen spijt van dingen die je al hebt gedaan, je draait ze niet terug. Wel spijt van niet gepakte kansen, van dingen die je had kunnen doen, maar niet hebt gedaan.
Mijn gemoedstoestand is heus niet eeuwig, ik zou het echt een slechte reden vinden om nu een kans die voorbij komt te laten schieten om dan over een paar maanden beter in mijn vel te zitten en teleurgesteld te zijn over de gemiste kans…
eind van de week komt de makelaar… in elk geval even een schatting maken van wat de vraagprijs zou moeten zijn, wat we nog moeten doen om het evt sneller te verkopen enz. Zal wel veel schilderen worden… alles wit enzo… whahahaha
Echt met een makelaar in zee doen we pas als we de financiering rond denken te kunnen krijgen en in conclaaf gaan voor het andere huis.
Cell, Ik zou het wel weten hoor! Ik zou gaan voor het landelijke/de weilanden!
Ach, de nadelen. Overal zijn voor en nadelen en er zijn voor de meeste nadelen wel oplossingen te vinden. Als je je verder goed voelt dan vallen stukje vaak voor een groot deel vanzelf wel op zijn plaats.
Ha… nee… het is (net bekeken op maps google) 3,4 km van het huis naar de supermarkt in de wijk ernaast… met de auto is dat volgens maps 8 minuten… Naar ons huis is het vanaf oma 13 minuten met de auto… de kinderen blijven dan toch op hun huidige school. Ze gaan dan overblijven en zodra Suus ook naar school gaat, geef ik me gewoon op als overblijfouder… Het is te doen. Ze zitten niet eeuwig op de lagere school natuurlijk en eenmaal naar het middelbare maakt het niet meer uit… dan is het gewoon even ver fietsen als van waar we nu wonen.
Heb inmiddels 2 vriendinnen gesproken die er ook wonen, beide met een dochter van Nieks leeftijd en jongere kinderen nog en die zeggen ook… kids hier onderling spelen veel over en weer en iedere moeder heeft gewoon 2 dagen in de week dat schoolvriendjes mogen komen spelen. En dat willen schoolvriendjes ook graag omdat je zo heerlijk door de weilanden kan raggen met skelters enzo…
Vind het wel weer spannend, krijgen we alles rond, word dit huis verkocht enz… maar goed. Blijven hopen en gewoon realistisch blijven. Als het niet lukt, dan wonen we nu ook gewoon heel goed en wie weet wat er dan over een paar jaar gebeurt.
Maar het huis van familie of van je buurman komt maar 1 keer te koop zeggen ze wel eens
Aangezien we daar toch niet gaan wonen… echt definitief niet… kan je op Funda wel even kijken op adres voorsterweg 45… Die word het dus niet. Zeker nu we inmiddels ook van vrienden weten die er hebben gekeken dat een doorbraak maken van woonhuis naar kangoeroe woning niet kan op de plek waar wij het wilden… daar is de gevel namelijk niet geheel aansluitend. Dus dat meegerekend word het dan een verbouwing van meer dan 1 ton… Dat vind Bruintje te gek hoor… :shifty:
en dan met de foto’s erbij… hoewel ik nog altijd wel de mogelijkheden zie in huis 1/ de afvaller… zou ik volgens mij direct huis 2 geroepen hebben :lol: .
Al weet ik natuurlijk niet hoe gedateerd dat van binnen is.
Je geeft aan al deels aangepakt, dus dat zal wel meevallen denk ik dan?
