Ik vraag me af of jullie ze hebben: vaste regels waar ieder gezinslid zich aan te houden heeft.
Ik ben vooral benieuwd naar de regels die jullie voor je kinderen hebben.
Hebben jullie bijvoorbeeld regels voor tv kijken? Voor computergebruik? Voor omgaan met speelgoed? Omgaan met elkaar???
Ik vraag dit omdat ik zelf die regels eigenlijk niet heb. We hebben wel een paar regels, maar zijn er slordig mee. Het was ook nooit nodig, want onze kinderen waren altijd meegaand, rustig, behulpzaam enz.
De laatste weken krijg ik echter steeds meer problemen met de oudste van 9 jaar. Hij schreeuwt veel, speelt heel druk en agressief, gebruikt ruwe taal…
Ik maak me daar zorgen om, en wil in eerste instantie toch wat regels gaan opstellen over computergebruik, tv kijken, omgaan met elkaar en taalgebruik en volume hier in huis. Eens kijken of dat het punt is.
Ik ben heel benieuwd welke regels jullie hebben, of juist niet.
En hoe kan ik dat op die leeftijd het beste aanpakken (zoals vooral bij schreeuwen, schelden, ruwe taal enz. Want dat stoort me het meeste eigenlijk)
Ik kan je niet helpen voor wat betreft tips.
Ik weet wel dat wij hier wel makkelijk zijn, maar inderdaad wel regels hebben voor wat betreft het spelen, hoe je tegen iemand praat, je manieren.
Voor tv kijken hebben wij eigenlijk geen duidelijke regels. Als ik denk dat het genoeg is, dan is het genoeg. En als ik denk, goh ik heb behoeft aan wat rust, dan zet ik ze voor de tv. Zo lekker niet verantwoord, but… i don’t care 
Computergebruik… uhmmm… nou… uhmm… ik zit er de hele dag eigenlijk mee. :mrgreen:
Taalgebruik, jazeker wel. Ik wil niet hebben dat mijn kinderen mij uitschelden of scheldwoorden gebruiken. Schreeuwen in huis is hier aan de orde van de dag helaas. Ach, ik heb twee kinderen met pit die niet over zich heen laten lopen. En ja… als ze zo aan het gillen zijn en mama heeft echt geen geduld meer, dan schreeuw ik ook wel eens dat ze NU stil moeten zijn en op hun kamer moeten gaan spelen. Maar dat zijn gewoon momenten dat het me allemaal teveel wordt.
Volume, mijn dochtertje hoort blijkbaar niet goed. Hoe niet goed, dat weten we nog niet, maar daardoor wordt hier in huis wel vaak hard gesproken. Mensen van “buiten” kunnen denken dat wij schreeuwen enzo, maar meestal verstaat alleen dan mijn dochtertje het. Zeker nu ze ook nog eens aan beide oren middenoorontsteking heeft, hoort ze haast niets :roll:
Maar meestal is het hier dat ze zich kunnen uitleven op de voorwaarden dat ze elkaar geen pijn doen, niets kapot maken en niet zo hoeven te gillen. En aangezien ze dit niet kunnen, spelen ze meestal (en gelukkig voor mij) apart.
Hier maar 1 regel die het beste werkt…“Go with the flow!”.
Echte starre regels zijn er dus niet…omgangvormen,die wel weer.
Het hebben van regels houdt ook in dat je deze nooit zou mogen buigen als het je zelf even beter uitkomt…hahaha…
Moet eerlijk zeggen dat wij geen onoverkomenlijke issues hebben met de kids…behalve dan de behandeling afgestemd op hun individuele karakter…
De rest is een beetje gegroeid. Er zijn wel afspraken…over kleine dingen,die gaan vanzelf.
Ik vind dingen als eten aan tafel, op tijd naar bed of schoenen in de gang e.d. geen huisregel,want naar gelieven gooien we deze graag overboord.
De voordehandliggende afspraken zijn duidelijk bij de kids. Niet (gemeend) vechten, niet elkaars spullen slopen, elkaar geen pijn doen…gebeurt dat in een opwelling wel ofwel per ongeluk,dan maak je het zelf goed bij de ander.
Laatst stond Eli boven aan de trap te treuzelen en wilde het traphek zelf achter zijn kont dichtdoen. Man wilde doorlopen en probeerde Eli (3) mee te krijgen,maar Eli zei “Pap, de afspraak is dat als er nog iemand boven is,dat het traphek dan altijd dicht moet en mam is nog boven!”
Tja…dat soort afspraken die eigenlijk bedoeld zijn voor de kids (als 1 van de kids nog boven is),maar Eli voert hem heel strict en breed door…hahahaha…
Kan er eigenlijk niet 1 bedenken die we moeten voeren om het gezinssysteem niet om te laten vallen…misschien kom ik er nog wel op.
Ik heb (nog) niet veel regels, maar heel belangrijk vind ik iig ook niet schreeuwen, gillen, slaan of spullen kapot maken.
Ik heb absoluut niet de wijsheid in pacht een velen zullen het ongetwijfeld anders doen en evengoed met resultaat! Ik heb een tijd met probleemjongeren gewerkt en wat het meest tot mij is doorgedrongen is het belang van duidelijk, consequent en dus betrouwbaar zijn.
Wat ik zou doen is een keer gewoon waarschuwen en daarbij niet zeggen welk gedrag je nÃet wil, maar juist het gedrag wat je wèl wil zien. Dan blijf je zo positief mogelijk. Dus: “Op normale toon praten” ipv “niet schreeuwen”.
Tweede keer waarschuwen plus consequentie benoemen die past bij het gedrag (Bijv op de gang en 10 min stil zijn bij schreeuwen). Pas je consequentie ook aan op wat een kind van die leeftijd kan begrijpen en rek het niet uit. Pas de consequentie ook aan bij het ‘vergrijp’. Bijv, 3 dg straf is buiten proportie en bovendien onbegrijpelijk voor een kind van 9 wat 5 minuten geschreeuwd heeft.
Derde keer rústig benoemen dat hij gewaarschuwd is en zonder poespas je consequentie uitvoeren. Laat je niet vangen in discussie en ga niet in op tegenwerpingen. Herhaal indien nodig de consequentie en zeg erbij wanneer je hem weer komt halen. “Je gaat nu 10 min op de gang afkoelen en stil zijn en dan kom ik je weer halen”. Doe dat ook als hij bijv. wel op de gang is maar niet stil, want het ‘aanvullen’ van straf op die manier begrijpt ee kind niet maakt jou als ouder inconquent en dus ‘onbetrouwbaar’. Zet er eventueel en wekkertje bij en haal hem niet eerder van de gang dan je gezegd hebt, ook al doet hij het nog zo goed.
Na de straf ga je kort een gesprekje aan over het gebeurde en daarna moet het ook klaar zijn. D.w.z. probeer er als ouder ook niet meer op terug te komen.
Misschien kan je er wat mee?
M.b.t. tv kijken computergebruik ed. maken we de afspraken ter plekke…bijv. jullie mogen deze serie afkijken en dan gaat de tv uit of op het journaal.
Computeren (van de oudste) idem. Nog x-aantal minuten en dan gaan we enz.enz.
Hier ook wel gedoe mbt hard praten en ruwe taal. Ons grootste punt is dat wij zelf het slechte voorbeeld geven… :oops: Ik krijg het K-woord er maar moeilijk uit bij mij en komt dan ook nog wel eens naar voren. A loopt de hele dag te boeren en onder het eten scheten te laten en dat wil ik van de kinderen ook niet eigenlijk. En verder zijn wij ook schreeuwerds… Dus bij ons is het eigenlijk doodeenvoudig: we moeten zelf het goede voorbeeld geven.
Verder blijft het denk ik toch vooral bij het aanspreken op het moment. Elke keer als ie slordige taal uitslaat waarschuwen en bij de derde keer volgt er een consequentie.
Televisie kijken heb ik ook niet zulke vaste regels. Soms kijken ze dagen achtereen niet en dan ineens is er een dag dat ze niet achter dat ding weg te slaan zijn. Ik kan daar niet zoveel problemen mee hebben eigenlijk. Zolang het nog steeds actieve kinderen zijn die ook nog veel buiten spelen… Soit. Computerspelletjes hebben wij nog niet in huis.
Wij hebben eigenlijk weinig regels maar ik herken wel de opeens grote monden en geschreeuw etc van een (hier dan bijna)9jarige…
Ik heb er de afgelopen week bovenop gezeten, hem er continu op aangesproken en dat werkt wel.
Ik hou niet van echt straffen en zeker met een knul van die leeftijd denk ik dat op de gang zetten weinig effectief is. Wel heb ik hem een aantal keer na steeds herhalende grote mond naar zn kamer gestuurd en gezegd dat als hij niet normaal tegen ons kan doen hij dan dus niet bij ons de sfeer hoeft te verzieken maar lekker boven kan gaan spelen.
Verder zijn hier wel regels dat je niet schreeuwt, een ander geen pijn doet, voorzichtig bent met spullen en lief voor de beesten. Tv mag soms wel soms niet, dat wordt per keer gevraagd zeg maar, maar mag over het algemeen geen dagen achter elkaar steeds wel. Games mogen alleen in het weekend en dan spelen ze ieder een 20 min ongeveer.
Ik ben erg bij met de antwoorden! :thumbup:
In de eerste plaats ben ik blij dat meer meiden het herkennen.
In de tweede plaats krijg ik echt goede tips
In de derde plaats ben ik ook blij dat meer volwassenen zelf het goede voorbeeld niet altijd geven.
Ik ben dus opgelucht, en hoop op nog meer reacties.
Thanks meiden :-*
Ik denk dat ik de enige ben met regels 8)
Onze vaste regels zijn:
- schoenen uit als je binnen komt.
- jas op de kapstok (ipv ergens neer gooien)
- met speelgoed of boekjes wordt niet gegooit
- 1 tv kijk moment per dag (de duur staat niet vast)
- als we aan tafel eten (in het weekend en vakantie soms niet) blijf je aan tafel zitten
- niet schelden/vloeken/schoppen/slaan enz…
Als je zoon schreeuwt naar je zou ik duidelijk zijn, en hem naar z’n kamer sturen. Hij mag natuurlijk best boos/verdrietig oid zijn, maar onrespectvol
naar je moeder zijn mag gewoon niet! (ik ben daar best stellig in hoor…ik vind dat erg belangrijk!)
Hij schreeuwt ook niet naar mij (nog niet gelukkig)…
Hij schreeuwt in zijn spel, en dan echt heel hard, van die oerkreten :?En schelden doet ie op zijn zusjes. Ook achter de WII , bij het Mario spel, zit hij vaak te schelden.
Tja, wanneer zijn iets echt regels? wij voeden gewoon onze zoon op, en dan mogen er dingen wel en dingen niet. Sowieso hou ik niet zo van ‘niet’ regels, dus probeer ik het altijd positief te labelen, al lukt dat niet altijd.
Zo gaan de laarzen en schoenen in de gang al uit, rijden auto’s over de grond (en niet over de muren en tafels enzo), blijft het eten op zijn bord, ook als hij er niet van wil eten (hij gooit er nogal eens mee tegen muren en op de grond), vraagt hij gewoon als hij drinken of iets te eten wil (i.p.v. jammeren en huilen), mag hij knuffelen zoveel hij wil, maar niet slaan of duwen (daar is de niet ), en mag hij Sesamstraat kijken, en als het 5 uur KRO Kindertijd is mag hij dat ook kijken (dus verder staat de tv gewoon uit, met uitzondering van een ziek dagje ofzo, dan mag er een filmpje zandkasteel ofzo tussendoor), poetsen we zijn tanden voor hij naar bed gaat enz enz. Er zijn eigenlijk enorm veel regels, maar ik denk dat we dan allemaal niet zo doorhebben.
vroeger vond ik dat wij helemaal geen regels in huis hadden, maar toen er een pleegbroer bij kwam, vond die dat wij veel te veel regels opgelegd kregen thuis. Ik was stomverbaasd, want ik zag dat helemaal niet als regels, maar vond dat heel normaal. Ik hoop dat mijn zoon dat ook gaat vinden van onze ‘regels’, zodat het normaal is. En natuurlijk mikt hij nog steeds wel eens met eten, probeert hij af en toe te slaan, jammert hij nog wel eens om drinken en is hij boos als hij tussendoor geen tv mag kijken. Daar is hij mens voor 
En tja, de mijne is ook nog maar bijna 2, dus het valt allemaal nog mee denk ik
Hier zijn ook wel aardig wat regels…
Ze worden niet meteen met naam genoemd maar bijvoorbeeld je jas aan de kapstok hangen wordt wel verwacht!
en aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is ook. Zo zijn er nog heel wat dingen die we hier ““gewoon”” zo doen. de kinderen stellen er ook niet echt vragen over, zo is het gewoon dus erg duidelijk!
Ik probeer altijd de nadruk te leggen op hoe ik het wel wil en niet op wat ik niet wil…Dus we lopen rustig in huis, rennen doen we buiten. En niet: Niet rennen in huis!
Schreeuwen doen we hier ook niet 
Gebeurt natuurlijk best wel maar het is wel een ““regel”” dat we dat niet doen. Als het wel gebeurd spreek ik ze dus eerst aan hoe wij het wel doen, dan dat ik het niet wil en als dat allemaal niet helpt een sanctie zoals bijv. op de gang zetten. als het blijft kan je ook proberen of een beloningssysteem werkt. Bijv. iedere dag dat er gewoon gepraart wordt een sticker en als je 10x een sticker hebt verdient bijv. een cadeautje.
@rhode wrote:
Ik denk dat ik de enige ben met regels 8)
Onze vaste regels zijn:
- schoenen uit als je binnen komt.
- jas op de kapstok (ipv ergens neer gooien)
- met speelgoed of boekjes wordt niet gegooit
- 1 tv kijk moment per dag (de duur staat niet vast)
- als we aan tafel eten (in het weekend en vakantie soms niet) blijf je aan tafel zitten
- niet schelden/vloeken/schoppen/slaan enz…
Als je zoon schreeuwt naar je zou ik duidelijk zijn, en hem naar z’n kamer sturen. Hij mag natuurlijk best boos/verdrietig oid zijn, maar onrespectvol
naar je moeder zijn mag gewoon niet! (ik ben daar best stellig in hoor…ik vind dat erg belangrijk!)
Die regels die je noemt vind ik voor ons ook geen echte regels hoor…dat noemde ik eerder al omgangsvormen…natuurlijk mogen ze hier ook geen jassen op de grond smijten en met eten blijven ze zitten tot we klaar zijn…maar dat zijn ook vrijwel nooit strijdpunten.
Bij het thuiskomen trekken ze vanzelf alles uit…vergeten ze het even naar de gang te brengen (ophangen kunnen ze niet bij),dan hoef ik dat alleen maar even te zeggen en het is oke…
Schreeuwen,schelden,schoppen,slaan naar elkaar is gewoon een NO…geeft alleen geen garanties dat het nooooit gebeurt…in een opwelling zeker wel eens…dat ze de “regel” wel kennen staat dan buiten kijf…het blijven kids.
De oplossing laten we wel aan hen over…ik ga er niet als een politie agent tussen staan…meld ze alleen dat ze het echt even flink goed moeten maken naar elkaar en niet tegen mij sorry zeggen,maar tegen elkaar…werkt (gelukkig) vrij goed.
Het ‘slachtoffer’ in de ruzie zegt dat vrijwel altijd “Het is al goed” en soms een spontane knuffel…dat stukje begrip naar elkaar vind ik veel belangrijker dan dat ik er een ‘straf’ tegenover moet zetten…
Pas als het doordraaien lijkt te gaan worden en de boosheid doorgaat,dan gaan ze even uit elkaar…(c.q. als ze niet luisteren,dan gaat er dus wel 1 de gang in bijvoorbeeld.).
Schreeuwen in een spel (als oerkreet). Eeuuhh…persoonlijk (hoe irritant het ook is) als het echt lief spelen is en ze gaan op in het spel (bijv playmobiel),dan vind ik schreeuwen niet onder ‘strafbaar’ gedrag vallen.
Jo verliest zichzelf in zijn spel heeft een bijzonder groot fantasie in zijn spel en kan buitengewoon goed en intent spelen (conclusie vn een spych die hem geobserveerd heeft met o.a. spelen). Jo MAG spelen en kan dat uuuuuren doen…helemaal alleen of zoals de laatste tijd heeeel goed gaar met zijn broer. Als er in dat spel een Ridder aanvalt en schreeuwt,dan zeg ik daar niets van. Behalve dan van het volume en duur…ik geef alleen maar aan dat hij lief aan het spelen is,maar vraag wel of hij iets minder hard kan schreeuwen,omdat … (vul altijd een reden in!) bijv. omdat ik een beetje moe ben, probeer zelf iets te kijken, papa nog ligt te slapen boven (nachtdienst) of gebruik de baby van buren als excuus…
Bij Jo werkt het heel goed als hij snapt waarom iets moet…i.p.v. “omdat ik het zeg, omdat het een regel is,enz.enz”
Ik zeg daarmee niet dat daar iets mis mee is,maar hier is het gewoon nodig…als hij snapt waarom iets moet,dan onthoud hij het ook beter.
Is het spelen (bijv. met vriendjes) echt te wild en luidruchtig,dan laat ik het beperkt toe (zeg dat ook) en haal ze daarna even uit het spel (door bijv. een film op te zetten). Als ze even onderbroken worden,dan blijven ze niet in de hypermodus hangen…
Mandy, wat een goed voorbeeld die ik zeker ga volgen wat betreft het spelen met elkaar.
Dank je voor het delen!
Het werkt ook heel goed om het voordeel voor het kind te benoemen van iets wat jij wil.
Bijv, “als je je gymspullen opruimt kun je ze overmorgen weer makkelijk vinden en dat is veel fijner dan te moeten zoeken” (ofzo).
En het werkt inderdaad heel goed om eerst iets goeds te benoemen “wat goed dat je zelf je boterham hebt gesmeerd!” en dan te zeggen wat jÃj wil “zet je dadelijk als je uitgegeten bent de kaas even in de koelkast? Dan blijft het ook nog lekker voor morgen.”
En w.b. regels…heel veel dingen vind ik zelf normaal en zie ik dus niet als een regel. Bijv, tandenpoetsen vind ik geen regel, dat doe je ‘gewoon’.
regels… mmm tjah, we hebben ze wel, maar ze werken maar zover de uitvoering reikt (lees, afhankelijk van hoe consequent)
Hier is het eigelijk zo vergroeid met alles dat ik het niet echt als regels zie. Maar meer als methode waarop we dingen altijd al doen.
Dus dan ga ik denken en dan hebben we toch wel wat regels idd…
-Geen tv of spelletjes op DS/Wii voor je bent aangekleed en hebt gegeten, enige uitzondering is zondagochtend, dan mag er wel in pyama tv worden gekeken.
-na 10 uur s’ ochtends gaat de tv uit en dat blijft zo tot 15.30 uur. Hierop zijn geen uitzonderingen.
-Alleen chips op woensdag en vrijdagmiddag.
-Alleen met vriendjes afspreken op woensdag en vrijdagmiddag en maandag alleen als die vriendjes op loopafstand wonen.
-Schreeuwen en gillen doe je op de markt, dus we waarschuwen 2 keer en 3e keer kun je gaan schreeuwen op je kamer tot je weer weet hoe je normaal kan praten.
Deze regel hanteer ik echt fel, ik ben mega gevoelig voor geluid en raak zwaar geirriteerd, dus ze zitten hier toch regelmatig op hun kamer.
-Heb je ruzie en was ik er niet bij, dan los je het zelf op. Lukt dat niet dan ben je mijn… dat kan zijn dat ik ze uit elkaar haal en verplicht tot spelen op eigen kamer met deur dicht. Of dat ik ze elk op een andere bank zet en verplicht er 30 minuten te blijven zitten of als de ruzie over een item gaat, dan is dat item van mij en gaat het bovenop de kast… het maakt me niet uit wat het is, van Ds-en tot gummen of waar ze dan ook maar ruzie over maken.
En tenzij het regent, gaan ze hier eigelijk ook altijd om 16.30 uur minimaal 30 minuten buiten spelen.
Dan sta ik niet als boze kenau te zeggen " en nu naar buiten"
Maar wel " het is half vijf , straks gaan we eten, dus ga nu nog maar even lekker buiten spelen en een frisse neus halen"
Zomers spelen ze doorgaans alleen maar buiten, maar s’ winters hangen ze het liefst op de bank en daar worden ze eigelijk enkel maar narrig van.
Meestal zet ik dan buiten op tafel ook nog wat te drinken neer en eigelijk gaan ze altijd wel even naar buiten.
We leven ws wel heel ritmisch, maar dat heeft ons Peter dan ook erg nodig, dus het is zo gegroeid en bevalt heel goed.
Computergebruik hebben we pas sinds kort mee te maken. Aniek wil graag op de computer, deels ook omdat ze dit leert op school.
Dat mag ze dan dagelijks 45 minuten als ze uit school komt. Dat is dus tussen 15.30 en 16.15 uur.
Dat vind ik echt lang zat hoor.
Tegen de tijd dat Peter ook wil, gaan we op zolder nog een home pc zonder internet bijplaatsen zodat ze daar in elk geval wat spelletjes kunnen doen.
Maar nogmaals… voor ons is het meer een soort " gegeven" dan echt een regel. Als je ze consequent hanteert dan word het al snel heel gewoon.
Zo heb ik vast wel veel meer " gewoontes" die hier echt normaal worden gevonden en die anderen regels vinden. Een vriendin van mij vond het ook al een soort van regel hoe wij hier met zoetigheid omgaan.
Ik heb 4 dingen staan op een dienblad en als 1 item op is, mag er iets anders voor in de plaats komen, maar nooit meer dan 4 en dat betekent wel eens dat er een paar dagen geen pindakaas is of een paar dagen geen vruchtenhagel. Tot er weer wat op is en 1 van de kinderen dat weer kiest ter vervanging.
Hier vinden ze dat heel normaal, maar mijn vriendin vond het overdreven… tja :mrgreen:
@mandy_d. wrote:
Die regels die je noemt vind ik voor ons ook geen echte regels hoor…dat noemde ik eerder al omgangsvormen…natuurlijk mogen ze hier ook geen jassen op de grond smijten en met eten blijven ze zitten tot we klaar zijn…maar dat zijn ook vrijwel nooit strijdpunten.
Voor ons zijn het gewoon ook de normale dingen die erbij horen, maar ik merk in mijn omgeving dat die ‘normale’ regels helemaal niet zo belangrijk meer zijn.
Jas ophangen (wij hebben een kapstok op hun hoogte) wordt bij velen door de ouders gedaan, schreeuwen wordt al snel getollereerd want ‘ik snap dat hij daardoor boos is’…er wordt dan vergeten dat je dat ook op een normale manier kan zeggen!
Met speelgoed of boekjes wordt vaak gegooit onder het mom ‘hij speelt toch lekker?’ Aan tafel blijven zitten is zo’n strijd moment bij velen, en omdat eten leuk moet blijven laten ze hem/haar maar af en aan weglopen.
Snap je? Voor ons zijn het normale ‘regels’, maar ik zie zo vaak dat dat (in mijn omgeving) helemaal niet wordt gedaan.
Nu wil ik niet zeggen dat mijn kids nooit schreeuwen, nooit van tafel weg lopen, nooit met speelgoed gooien, maar ik bedek het niet met een ‘smoesje’, en zeg er duidelijk wat van (waarna ze het zelf op mogen ruimen of goed maken!)
hahaha… herkenbaar Rhode…
Misschien ook gemakzucht?
Ik ervaar wel dat het mij minder energie kost om de jassen van de kinderen op te rapen en op te hangen dan ze terug te roepen en te zeggen…" je jas!"
Maar dan houd je hetzelf wel in stand idd.
Dus hoe vervelend ik het soms ook vind, ik doe er mijn best voor om toch maar te blijven zeggen " hoort je jas daar? ophangen graag!"
En " doortrekken, handenwassen, licht uit, deur dicht" is hier ook een veel herhaald riedeltje.
Met name Niek heeft een handje van deuren open laten.
Maar ik vind ook dat alles wat ik nu investeer, vast wel een keer terugkomt, dus ik blijf het toch maar steeds zeggen en handhaven.
Een poos terug zei een meisje van school wel dat ze mij streng vond, maar er direct achteraan… maar toch kom ik graag spelen hoor want u bakt erg lekkere pannenkoeken :mrgreen:
Hier ook een paar regeltjes:
-niet met de schoenen op de zetels
-niet bovenop de tafel staan
-binnenshuis wordt met niks gegooid
-basisbeleefdheid: krijg ik alsjeblief, dus niet ‘ik moét dat hebben’
-frisdrank en tussendoortjes: eerst vragen, niet zelf nemen
-computeren is 1u/week
-tv is 1 film per week (hebben geen zenderontvangst)
op de laatste twee worden wel uitzonderingen gemaakt tijdens vakanties.
Verder ook niet schreeuwen of hysterisch doen, de oudste is hier bijna 10 en als hij te druk of te wild doet, zeg ik gewoon dat hij even kalmer aan moet doen of anders wat op zijn kamer mag gaan zitten. Dat is al voldoende, heb hem nog niet naar boven moeten sturen. Eigenlijk helpt praten/uitleggen bij hem altijd heel goed, ik heb hier al zelden gestraft.
Schreeuwen tijdens het spel laat ik wel meer toe, als het is omdat hij erin opgaat, zolang het niet té wordt, schelden niet. Ik zou een 9-jarige er ook echt over aanspreken, je zal het waarschijnlijk dikwijls moeten herhalen als het is omdat hij zich zo in zijn spel verliest maar op den duur leert hij het waarschijnlijk wel.
Heb je al tips die gegeven werden kunnen uitproberen?
@anijs wrote:
-
Heb je al tips die gegeven werden kunnen uitproberen?
Nou, het helpt me al dat ik lees dat meer moeders hetzelfde hebben als ik. Dat geeft al wat ontspanning kan ik zeggen.
De tip van verplicht een half uurtje naar buiten vind ik ook wel goed, hoewel dat hier lastig is. We wonen (nu nog) in een flat, met alleen van die saaie betonspeelplaatsjes er omheen, waar alles gesloopt is en veel hangjongeren “hangen”. Ik vind het moeilijk om de oudste daar tussen te sturen. Hier in de flat heeft hij geen vriendjes. Met schoolvriendjes is hij wel veel buiten.
Ook met de tv en de computer moet ik bepaalde regels gaan bedenken. Ik zie er hier een paar staan waar ik wel iets mee kan.
Nadeel vind ik altijd dat je ze dan ook consequent moet toepassen, en soms komt het mij erg goed uit dat ze voor de tv hangen bijvoorbeeld.
Ik vind het wel heel leuk om te lezen hoe iedereen over bepaalde dingen denkt :thumbup: