Dat herken ik ook wel hoor Hanneke… zo komt het mij goed uit als ze voor de tv hangen rond de tijd dat ik eten moet gaan koken.
Om die tijd toch wat te beperken, stuur ik dus aan op buitenspelen rond half vijf.
Rond 5 uur of soms later als ze zelf langer buiten blijven, mag de tv prima aan en hangen zij lekker en kan ik koken.
Maar in andere gevallen moeten ze toch echt leren om zichzelf te vermaken. Ik kan me soms zo verbazen over hun " ik weet niets om te doen" met al het speelgoed van de wereld op hun kamers en knutselmateriaal enz.
Dan zeg ik wel…" vervelend voor je, maar ik weet t ook niet, weet alleen wel dat mama nu gaat koken/wassen/telefoneren/strijken/vouwen (vul maar in dus) en dat ik jou niet bezig ga houden" en als ze het dan nog niet kunnen beslissen, stuur ik ze naar hun kamer met de mededeling dat ze zich dan daar mogen gaan vervelen.
En ja, dan ben ik dus wel streng. Ben geen moeder die haar kroost steeds aan het handje neemt en helpt vermaken of voor ze draaft.
Hoe onaardig het ook klinkt, soms vraagt Niek voor de 10e keer op 1 dag of ze mag knutselen en dat betekent dan dat ik alles mag gaan pakken aangezien lijm en scharen hoog staan hier. En dan zeg ik die 10e keer wel… nee, nu niet, waarom niet? omdat mama nu even helemaal geen zin heeft om die spullen te pakken, je verzint maar mooi wat anders.
Ja kom op zeg… ik ben ook nog gewoon mezelf :mrgreen:
Ohhhhh wat ben ik blij te horen dat ik niet die ontaarde moeder ben die ik dacht te zijn!!!
Ik heb dat dus heel erg met I.S. Die wil alleen maar verven, knutselen, kleuren e.d. Alles ligt hier hoog omdat met L.R. de kans op een nieuw kleurtje op de muren en gekortwiekt haar erg groot is. Verder wil I.S. ook ALTIJD hulp. Ze “kan” niets zelfs.
Vandaag heb ik het anders aangepakt. Als je wilt spelen prima… vervelen doe je maar in je kamer. En 3x raden wat ze de hele dag al aan het doen is. Spelen in haar kamer :wall: Maar spelen in de huiskamer, dat kan ze niet. Ze wil altijd de aandacht hebben.
Verder heeft ze wel geknutseld vandaag. Zolang ik maar niet 20x op hoef te staan.
Ik zeg vaak tegen I.S. ga lekker op je kamer spelen. Dat heeft zo zijn redenen.
1 I.S. daag L.R. uit wat leidt tot ruzie
2 L.R. pest I.S. wat leidt tot ruzie
3 I.S. wil altijd aandacht ook als je daar even geen zin in hebt/geen tijd voor
4 I.S. kan zich niet alleen vermaken in een omgeving met mensen
Vind het wel zielig af en toe, dat ze altijd maar naar haar kamer moet van mij, maar zij kan echt niet normaal spelen, hoe hard ik het ook probeer.
En eerlijk gezegd, dacht ik echt dat 9 van de 10 moeders elke dag bezig waren met hun kind en te knutselen. Laat ik nu net niet een creatieve moeder zijn met een daarentegen ONWIJS creatieve dochter.
Hemel mens nee… x 4 zeker en wanneer doe ik dan de was, de strijk, de poets, de boodschappen, mijn koffie naar binnen slorpen enz…
Neeuhhh hier geen mama die heel braaf elke middag met de kinderen uit school gaat zitten knutselen ofzo hoor… wil je me gek hebben ofzo :mrgreen: 
Dus dan ben ik net zo ontaard als jij 8)
Ik doe wel graag koekjes bakken, maar dat geschied dan ook enkel alleen maar op woensdagmiddag als Niek een keer thuis speelt ipv elders.
verder is het thuiskomen, kopje thee/limo, kakie erbij en even babbelen en daarna vermaken ze zich maar mooi zelf. Meestal moet ik dan nog wassen vouwen en eten voorbereiden enzo…
1x in de 3 weken gaan we hier naar de bieb, dat doen we gezamelijk en zo zijn er vast wel meer dingen die heel gezellig gaan. Maar ik kom niet uit een ot en sien boekje hoor :shifty:
:mrgreen: en ik maar denken dat ik de enige was op de wereld hahaha.
Nee zonder dollen. Ben dol op mijn kinderen, maar wil niet 24/7 met ze bezig zijn, 24/7 aandacht geven enz. Alleen kreeg ik het gevoel, en vraag me niet door wie, wat, waar of hoe, dat ik dus te weinig (voor mijn gevoel) deed met de kinderen.
Maar dat komt denk ik omdat ik zo’n stom beeld in mijn hoofd heb (nu had!) dat je elke dag maar iets met je kinderen moest gaan doen.
Overigens heb ik ze daarnet maar laten rennen en springen, dat was namelijk het eerste goede vandaag, ze “speelden” samen ipv samen ruzieen. Want dat is hier aan de orde van de dag helaas.
@Debbie & Lana wrote:
Nee zonder dollen. Ben dol op mijn kinderen, maar wil niet 24/7 met ze bezig zijn, 24/7 aandacht geven enz. Alleen kreeg ik het gevoel, en vraag me niet door wie, wat, waar of hoe, dat ik dus te weinig (voor mijn gevoel) deed met de kinderen.
Ik heb dat gevoel ook vaak gehad. Vooral na de komst van Amélie (die erg ziek is geweest de eerste 2 jaar van haar leventje).
Maar nu zie ik in dat het juist goed voor ze is als ze zich een keer vervelen. Zo komen ze op de
creatiefste dingen! Ik kan het nu ook makkelijker los laten zonder me 's avonds schuldig te voelen!
Het is ook beter om je kids niet te vermaken…Maar je kunt je er we schuldig over voelen, omdat veel andere ouders het wel doen. (of zeggen dat ze het doen). Ik herken dat wel.
Maar elke dag iets met je kinderen doen betekent toch niet (perse) dat je ze 24u per dag aan het vermaken bent…?
Ik doe absoluut wel elke dag iets met de kinderen, ieder apart even aandacht en met zn allen gezellig aan tafel. Niet omdat ik ze moet vermaken maar omdat ik wel even bewust aandacht wil geven aan ieder kind en het ook belangrijk vind het met elkaar gezellig te hebben. En dat vereist vaak nog wel wat begeleiding
De ene keer is dat samen groente snijden en een pizza beleggen (waardoor het avondeten meteen geregeld is) maar vaak genoeg ook met zn allen knutselen, puzzelen of een spel doen. Daarnaast probeer ik ieder even apart te hebben, al is het maar 20min.
Ook gewoon huishoudelijke dingen hoor, zo vindt mijn dochter het heel leuk om te helpen was vouwen, gaan we gezellig met zn tweetjes naar boven en kwebbelen maar. Met mijn jongens doe ik dan weer iets anders, net waar ze zin in hebben of behoefte aan hebben.
Maar ze spelen daarnaast ook meer dan genoeg alleen of samen. Spelen (vrijwel) iedere dag zeker een uur buiten, alleen op hun kamers of gewoon beneden, net waar ze zin in hebben (of ik, ik stuur ze ook weleens naar buiten of boven).
@Debbie & Lana wrote:
Nee zonder dollen. Ben dol op mijn kinderen, maar wil niet 24/7 met ze bezig zijn, 24/7 aandacht geven enz. Alleen kreeg ik het gevoel, en vraag me niet door wie, wat, waar of hoe, dat ik dus te weinig (voor mijn gevoel) deed met de kinderen.
Maar dat komt denk ik omdat ik zo’n stom beeld in mijn hoofd heb (nu had!) dat je elke dag maar iets met je kinderen moest gaan doen.
.
Dat zelfde gevoel had ik dus ook met Melinda maar als ik dit zo lees is het dus niet erg.
Lune, weet je wat het is. Ik ben geen knutselmoeder, ik ben niet dol op koken dus het gebeurd gewoon snel en het liefst zonder kinderen. Ik ben dol mijn kids, maar ik vind wel dat ze zichzelf moeten vermaken, dat ze niet afhankelijk zijn van anderen. Knutselen vind ik prima, maar niet elke minuut vragen of ik wil helpen, en dat gebeurd dus hier iedere keer weer!
Verder vragen mijn kinderen genoeg om aandacht, en die krijgen ze ook. De oudste krijgt 's avonds haar eigen aandacht als de jongste op bed ligt. De jongste krijgt zijn eigen aandacht als de oudste op school is Tussendoor geven ze elkaar aandacht, zowel positieve als negatieve aandacht :roll: :mrgreen:
Ik ben gewoon geen lieve leuke schattige moeder, die elke dag 15 min per kind spendeert voor aparte aandacht. Heb daar geen tijd voor en vaak ook geen zin in. Ik werk elke dag tot 14.45 uur, kom om 15.15 uur thuis, ren dan naar school om de oudste op te halen. Dan drinken we als gezin een kopje thee, koffie of limonade, koekje erbij. Daarna mogen ze lekker gaan spelen en kan ik mijn ding in het huishouden doen. Ik heb gewoon bijna geen tijd om apart aandacht te geven en er continu bij zitten als zij wat willen doen.
Ik bedoel ook helemaal niet te zeggen dat je dat wel zou moeten doen hoor, hoewel ik persoonlijk dagelijks even echt aandacht geven, dus er met je hoofd bij, zin in, met plezier enz, wel heel belangrijk vind.
Hier spelen ze ook heel erg veel zelf en vragen zeker niet continu om aandacht. Het zal ook wel uitmaken dat ik gewoon veel thuis ben met ze, ik heb elke middag tijd voor ze en een aantal ochtenden alleen thuis, dus het huishouden gebeurd grotendeels als zij er niet zijn.
Maar daarnaast is even een kwartiertje per kind vrij maken toch niet teveel gevraagd? Als ik zo lees dat je daar geen zin in hebt en geen tijd voor wilt maken… daar kan ik echt niet bij. Ik snap best dat het heel anders is als je een drukkere dagindeling hebt en dat ik daarin best een luxepositie verkeer, maar bovenalles ben ik gewoon graag met mijn kinderen bezig.
@Lune wrote:
maar bovenalles ben ik gewoon graag met mijn kinderen bezig.
En ik denk dus dat het hem daar in zit. Jij bent graag bezig met je kinderen.
Ik ben gewoon bezig met mijn kinderen.
Zo kan ik er dus niet bij dat je thuisblijfmoeder wilt zijn. Ik kan dat gewoon niet, wordt strontchagerijnig als ik niet werk of mijn dag alleen maar bestaat uit kinderen, huishouden en boodschappen doen
ja oke… maar daar werk jij voor en ik niet. Je bent niet heel de dag bezig met je kinderen maar vindt een kwartier al lastig.
Neemt niet weg dat kinderen wel een basisbehoefte hebben aan persoonlijke aandacht, jij misschien niet, maar voor de ontwikkeling van kinderen is het wel belangrijk. En in mijn optiek maakt het dat min/meer een verplichting daaraan te voldoen, en dat hoeft echt niet heel strikt en heel veel, ieder zal daarin doen wat ze kan, maar zeggen geen zin of tijd te hebben voor een kwartiertje echte aandacht op een dag… dat gaat er bij mij moeilijk in.
Ik heb ook niet gezegd dat ze geen aandacht krijgen. Ik heb gezegd dat ik niet specifiek een kwartier per kind aandacht ga geven.
Ik vind het wel vreemd dat ik er geen zin in mag hebben. Ik ben ook een mens, heb ook mijn behoeften. En als ik er geen zin in heb, betekend niet automatisch dat ze het nooit krijgen. Ze krijgen het elke dag, de jongste krijgt de persoonlijke aandacht als de oudste op school zit, de oudste krijgt haar persoonlijke aandacht als de jongste op bed ligt of op de psz zit.
Tuurlijk mag je daar geen zin in hebben, ik heb er heus ook vaak genoeg geen zin in. Ik vind alleen wel dat je het je kinderen verplicht bent.
(en ik begreep ook wel dat je ze echt niet geen aandacht geeft hoor, het is echt niet bedoelt als een pers. aanval 
Ik voel het ook niet als een aanval :-*
Ik ben verplicht om voor mijn kinderen te zorgen, ja mee eens. Maar ik ben niet verplicht om elke dag tegen mijn zin in de kids aandacht te geven wanneer ZIJ dat willen. Ze moeten ook leren dat niet het hele gezin om hen draait. En dat denken ze wel hier :mrgreen:
Overigens, als ik ze laat gaan, zonder mij er tegen aan te bemoeien, zijn ze liever en leuker aan het spelen dan dat ik mij er wel mee bemoei.
Ze zijn nu namelijk al 30 min met een loopauto aan het spelen. De een loopt, de ander duwt, van de huiskamer naar de gang naar zijn kamer hahaha.
Weet je, soms werkt het gewoon niet, persoonlijke aandacht. Mijn kinderen spelen liever zonder die persoonlijke aandacht dan met mijn aandacht. Het leidt ze af op de een of andere manier. En de pers. aandacht krijgen ze wel hoor, maar niet op de manier die jij hanteert
Ineens besef ik mij dat we trouwens enorm afwijken van de opzet van dit topic volgens mij :mrgreen:
Ik ben denk ik net zo als jij hoor Debbie…
Ben ook gek op mijn kinderen, maar heb echt een groot gebrek aan geduld.
Er zijn veel dingen die ik leuk vind, maar ook zat dingen die ik echt niet leuk vind en als dat dan precies de dingen zijn die de kinderen willen doen, kan ik me er ook niet echt toe zetten ze toch te doen. Doe ik het een keer wel, zit ik binnen 3 minuten met kromme tenen en een enorm gevoel van… blegh… houd je in.
Spelletjes… doen we dus niet, ik haat spelletjes :shifty: tenminste… de kinderspelletjes. Monopoly en Catan vind ik wel erg leuk.
Gevolg is dat we hier spelletjes hebben die ze echt met elkaar kunnen doen zonder mijn hulp.
Krokodil met kiespijn, kwartetten, mens erger je niet enzo.
Knutselen vind ik een gruwel… kleuren vind ik nog wel leuk, maar daar houd het echt op.
Niek doet niks liever dan de hele dag knutselen en frobelen en er zijn dagen dat ik dat prima vind, al verknutselt ze de hele kast. Maar ook dagen dat ik bij het woord knutselen alleen al, alleen maar kan denken aan “rommel opruimen, lijmresten op tafel, ik moet alles pakken en geen zin, waar laat ik de meuk als ze klaar is en het 3 weken moet blijven staan en de terugkerende zin… maammm… kan je even?.. vul maar in”
En dan zeg ik dus “nee, nu even niet, bedenk maar wat anders”
Hier ook niet heel bewust aandacht per kind, dat leest voor mij al als gemaakt en ik denk dat het ook zo zou voelen. Dat past echt niet bij mij.
We hebben wel vaste rituelen… kwebbelen bij het avondeten mag, dat we dan een uur zitten maakt me niet uit.
Voorlezen doen we beneden op de bank en dan is er ook echt even tijd voor hen en we brengen ze naar bed en nemen dan per kind ook echt de tijd, zijn zo 15 minuten met ze aan het kleppen over alles wat ze bezighoud.
Helpen mag ook bijna altijd wel… Mies helpt me altijd met de was op zijn manier, Niek helpt met groenten snijden en Peet helpt niet want die zit het liefst in zijn eigen wereld.
Elk gezin draait zoals het draait en ik ben niet alleen maar moeder, kom zeker niet uit een ot en sien boekje waar moeder de vrouw haar kroost op de eerste plek heeft staan en vind sommige dingen gewoon echt stomvervelend… De kinderen geven aan dat ze mij nog steeds prima te pruimen vinden, vriendjes komen graag terug omdat hier veel mag, maar ik zal ongetwijfeld tig dingen anders doen dan mijn buurvrouw… :mrgreen:
Zelf spelen vind ik belangrijk en tuurlijk leren ze van voorbeelden, maar als ze al 30 x een treinbaan hebben gebouwd, dan ga ik ze niet helpen er de 31e keer 1 te leggen met het idee dat ze dan wel gaan spelen…
nee… dan kan je het wel zelf 8)
Cell, we zijn precies hetzelfde daarin!! :mrgreen: Ik herken echt ALLES!
En ik herken toch ook een heleboel hoor 
Lune, wat jij zegt is heel waar.
Het is, zeker voor kinderen die niet altijd even "makkelijk"zijn, erg belangrijk dat ze elke dag een half uurtje (of 3x 10 minuten) exclusieve aandacht krijgen.
Ik denk ook dat je dat als ouder verplicht bent naar je kind. En dat hoeft niet knutselen te zijn, of met de Barbies meespelen. Het kan inderdaad ook zijn : helpen bij het eten maken, even mee boodschappen doen (en dan ook echt samen doen), samen even tv kijken, even voorlezen, even kletsen voor het slapen gaan…
Ik denk dat dat echt noodzakelijk is voor een kind. En ik denk dat , wanneer je dat echt nooit of te weinig doet, je je kind toch tekort doet.
Maar ik denk ook dat je jezelf niet te veel moet willen opleggen hierin. Want als je goed kijkt, dan doen we dus eigenlijk allemaal die dingen wel. Jij ook Deb. Want die persoonlijke aandacht, dat hoeft dus echt geen spelen te zijn. Als je bijvoorbeeld de verzorgende handelingen (zoals badderen, naar bed brengen) al met veel aandacht doet, dan ben je er al
En o ja, ik merkte dat dat bij mijn oudste wel eens wat minder werd. Ik irriteerde me soms aan hem, en daardoor had ik ook geen zin om nog even lekker voor te lezen, of eens een keertje af te drogen na het badderen. En dat is dus niet goed, want dan ga je heeeeel snel in een negatieve spiraal naar beneden.
Nu ik me er BEWUST toe heb gezet om hem ook weer exclusieve aandacht te geven, gaat het al een heel stuk beter tussen ons, en krabbelen we weer omhoog.
Maar ook voor mij is het niet altijd vanzelfsprekend.