Na de hysteroscopie heb ik hem gezegt dat ik graag wou dat hij mee ging en eig dat ik het van hem verwachte en niet ging als ik alleen moest ( dus naar de HSG die komt)
Maar hij wil eig niet mee en zit met zijn werk zegt hij en weet toch niet wat hij mee moet doen en hoe ie kan steunen.
Ik had geen pijn,maar zei nog kom maar naast me staan,maar hij zei nee ik blijf wel hier er staan al zoveel artsen bij ( wel 2 ja ja en een echoapparaat) :roll: :roll:
Ik vondt dit zo afstandelijk van hem en zo rottig. Dat heb ik ook gezegt. Ik voelde me alleen.
Nu zit ik met het ene gevoel dat zegt tijdens de hsg wil ik hem mee als steun, het andere stemmetje zegt, ach je hebt toch nks aan hem als hij niet bij je wilt staan.
Heb Andre heel goed verteld dat ik dus graag hem mee wil, hij geeft dus nu aan ja ik mag ws niet mee , tis al zo vol…maw hij wil niet en ja zijn werk is hem heilig…kanniet druk op werk planning in de stress…de baas in de mopperfase…blablabla.Anderszijds denk ik tja ik wil hem niet dwingen… en heb ik niks aan hem als hij al mopperend met tegenzin mee gaat…anderszijds vindt ik ook wel eenbeetje dat hij mee moet/kan in de zin van we doen het samen…snappen jullie me nog? Ms praat ik wartaal en zie ik spoken hoor. :?
Nu vraag ik me af, stel ik me aan? Of moet ik zeggen dat hij mee moet ( is niet echt pedagogisch verantwoord zou je zeggen als het om een peuter ging) Of of wat moet ik nu ? Ik zit er best mee…vindt moeilijke kwestie
Mijn partner mocht er bij staan en er stonden wel 3 Ã 4 mensen in de kamer, ik lag en mijn partner uiteraard.
Ik heb het wel als pijnlijk ervaren, je krijgt een soort menstruatiepijn, ineens en je mag je buik niet vasthouden en dat is eigenlijk je eerste reactie. Maar er hangt z’n foto apparaat boven je. De pijn is wel tijdelijk, dus als ze stoppen is het over.
1. Ja hij mag erbij zijn, maar moet achter een wand staan i.v.m. rontgenstralen.
2. Ja het deed bij mij pijn, maar je hoort verschillende verhalen. Als ze het cupje op je bmm zetten, trekken ze er even aan om te kijken of hij goed vacuum zit, dit gaf een erg vervelend gevoel. Wat ik heb gedaan is 1 uur voor het onderzoek 400mg ibuprofen genomen.
3. Niet echt gevloeid, na het onderzoek wel even naar de wc gaan want de vloeistof loopt er anders uit. :oops:
4. Ik was blij dat mijn man erbij was, want toen ik uit het ziekenhuis kwam kreeg ik opeens vervelende menstruatie krampen, dus ik was blij dat ik niet zelf naar huis hoefde te rijden.
5. Ik zou dezelfde dag niet werken, maar de dag daarna helemaal geen last meer.
Ik neem mijn man altijd naar alle gynaecologische onderzoeken mee. Het klinkt misschien een beetje raar, maar ik heb altijd het gevoel dat ze me "misbruiken" ofzoiets. (Er zit een vreemde man in mijn vagina te wroeten terwijl ik het helemaal niet leuk vind....) Daarom vind ik het altijd fijn als hij mee is en een beetje "controle" kan houden op het moment dat ik daar in die stoel lig en dus helemaal geen controle meer heb. Hij steunt me ook altijd en staat dan achter me, hij heeft namelijk geen behoefte om er pontificaal in mijn vagina te kijken.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt.
Groetjes,
Lisette
Mira jij ook succes er mee, ik weet nog niet wanneer ik moet óf komende week of volgende maand. Ik krijg het deze week te horen.
victoria en liseete dank voor julie antwoorden, daar heb ik zeker wat aan.
Ik wou soms ook wel eens dat dre vaker mee ging meer omdat ik dan hem betrokken vindt maar hij is afstandelijk.
Iemand vroeg over het werk…ja hij kan best vrij krijgen , maar momenteel wil hij die moeite niet doen, vindt het zon gezeur en gedoe op zijn werk. ( ziet het belang voor mij niet in denk ik )
Lisettefijn dat je partner altijd mee kan, je gevoel lijkt me ook niet fijn en zeker als je dan alleen moet niet prettig, ikzelf ervaar het niet zo op die manier, maar kan me er zeker iets bij indenken hoor, dat stukje prive…
Mijn partner kan echt niet elke keer vrij nemen, hij werkt ook nog een half uur verder. Dus ik moest vaak alleen Nu zal ik de volgende afspraak bij de gyn ook alleen moeten. Het is bij ons niet ene kwestie van niet willen, maar niet kunnen.
kun je dan niet de gulden middenweg vinden… dat hij wel meegaat voor de morele steun vooraf en achteraf, maar dat hij niet meegaat naar binnen?? In elk geval om te zorgen dat je niet alleen naar huis toe hoeft?? En daarna ook wat steun en hulp hebt mocht je er last van hebben…?? Ik snap dat hij niet wil zien hoe ze bij jou binnenin zitten te wroeten, maar hij kan je toch wel steunen op het moment dat je eruit komt…??
tis maar een ideetje hoor, maar om je helemaal alleen te laten gaan??? :naughty:
tja vorige keer was hij dus ook niet mee, want dat kon niet ivm werk. ( het gaat selcht op werk en hij voelt zich er rot en vindt het werk niet leuk )
maar wil de baas ook niet tot last zijn en steeds vrijvragen.
Snap ik ook wel , maar voor de gewone gynbezoeken hoeft ie niet mee , maar idd puur voor nu de angst…hij hoeft mijn gat daar echt ook niet te bestuderen samen met de andere artsen, maar idd mee gaaan…ja dat zou wat zijn.
Maar als het dan net als toen is zo afstandelijk en helemaal niet een hoe gaat het of erg van je buikpijn ik weet et niet ik mekker maar wat hihi
ik vindt wel beebiedroom dat het een fijne oplossing is, zoals je tpt.
maar van wat ik begrijnp uit een eerdere reactie kan dat dus niet ivm achter een wandt staan ivm straling.
ik geef iig aan dat ik hem mee wil, dat weet hij en nu is de keus aan hem zelf, voor mij is het een beetje ( hoe gemeen ik ook ben eig besef ik ) een proef op de som. Zo van geef je nu om mij , en steun je me zeker als ik het vraag of laat je me staan ?
Klinkt zo hard en gemeen,maar zo is het toch ? of ben ik nu gek? iemand ???
Hi meis, wat een gedoe hè… Hier even mijn ervaringen…
Vragen wb de HSG
1 mag je partner er bij aanwezig zijn?
2 doet het pijn?
3 vloei je lang
4 lang napijn
5 werken de dag er na kan dat?
Bij mij mocht Andre er gewoon bij staan met zo’n speciaal loden pak aan tegen de straling. Ik was er heel blij mee en ik heb zijn hand kapot geknepen…
Het deed bij mij ontzettend veel pijn, ik kan niet anders zeggen. Zorg ervoor dat je ruim op tijd hele goede, sterke pijnstillers inneemt… Bij iedereen is het anders, maar ik ging door de grond…
Ik heb 1/2 dagen een beetje gevloeid.
Napijn ook 1/2 dagen.
Bij mij was het voor het weekend geloof ik… Ik zou de eerste 2 dagen niet werken, gewoon om even bij te komen van alles…
Wat lastig dat Andre zo reageert… Het is echt fijn en belangrijk dat je man naast je staat en je steunt, dat heb je gewoon nodig… Kan er misschien iemand anders met je mee??
oh jee, oh jee… doet het echt zo’n pijn. Mijn collega viel het juist heel erg mee. Stom he, maar ik hoop eigenlijk dat het bij mij op een kijkoperatie uitkomt dat ze meteen goed gaan kijken hoe het er van binnen uitziet en dan gaan ze ook meteen mijn eileider doorspuiten etc.
Afwachten maandag hoe de echo eruit zal zien.
Mijn vriend kan ook niet altijd mee. De 1e keer gelukkig wel en voor de follikelmetingen vond ik het ook niet echt nodig. Breng hem meteen na die tijd op de hoogte. Wanneer hij wel vrij is gaat hij gewoon mee. Anders kun je ook nog altijd iemand anders meenemen joh, je zus ofzo?
He, hoop dat je snel bericht hebt hoe of wat.
probeer het op je af te laten komen, je kunt er toch niets anders doen dan je ‘over te leveren’. Zo voelt het voor mij wel es soms. En maar hopen op goede uitslagen en hulp!!
Ik wilde jullie niet bang maken, maar ik ga het ook niet mooier maken dan het is!
Wat wel mooi is dat je vruchtbaarder schijnt te zijn na een HSG, mits de eileiders doorgankelijk zijn/worden… Bij mij heeft het misschien wel geresulteerd in deze zwangerschap!!
ja dat klopt idd irene dat je vruchtbaarder kan worden,
en je maakt me niet bang die onzekerheid had ik al, domweg omdat de hysteroscopie ook al zo pijnlijk was, deze krijg ik dus nu weer en dan ook het eileideronderzoek er bij
Ik zou er als ik jou was echt voor zorgen dat er iemand met je mee gaat om je naar huis te rijden. Ik voelde me namelijk zo beroerd nadien dat ik echt niet naar huis had kunnen rijden, al had ik gemoeten. Het is echt allemaal wel te doen, je moet je maar voor ogen houden dat je na het onderzoek verhoogd vruchtbaar bent. Ik zag ook als een berg tegen het onderzoek op, had echt zoiets van: “Waarom doe ik dit?”. Maar er bleek bij mij wel degelijk iets aan de hand te zijn wat voor een hoop problemen kan zorgen, bij het zwanger blijven maar ook bij het voorbereiden op een bevalling.
Ik vind dat als jullie beiden graag een kindje willen, je elkaar moet steunen waar nodig. Als jij het nodig vindt dat hij er voor je is als je dat Hsg onderzoek krijgt, dan moet hij er voor je zijn. En zijn eigen problemen of bezwaren achter zich laten want hij is er om jou te steunen en niet om zijn eigen ongenoegen kenbaar te maken.
Als hij meegaat, moet je hem natuurlijk wel de hemel in prijzen dat hij er is, dat je zoveel aan hem hebt en dat je het zonder hem niet had kunnen doen! Laat hem maar weten dat hij op dat moment de sterkste van jullie twee is en ook nodig gevonden is. Anders wil hij de volgende keer weer niet mee.
