Klinkt misschien wat overdreven, maar ik ben nu bijna 20 weken zwanger en sinds 2 weken met vlagen gewoon niet te genieten. :oops:
Ik heb soms zomaar uit het niets een ontzettend kort lontje, en ben dan snel boos en geïrriteerd, tot behoorlijke frustratie’s toe. Op zulke momenten is alles te veel, en lijk ik te kunnen ontploffen om niks. Ik weet mezelf wel goed in te houden, maar van binnen ben ik dan zwaar geïrriteerd, terwijl ik mezelf zo niet ken!! Ik probeer het niet te laten merken aan de mensen om me heen, dat lukt best aardig maar soms ontglipt me toch een snauw, boze blik of een flinke zucht :oops: . Als ik echt geïrriteerd ben zonder ik mezelf meestal even af (als dat kan) en soms eindigt het in een huilbui, die ik dus als ik niet zwanger ben zelden of nooit heb! Gelukkig weet ik me altijd weer te herpakken en heeft niemand in mijn naaste omgeving er echt last van, al merken ze het natuurlijk wel als mijn humeur ineens op onweer staat. Ik ken mezelf soms gewoon niet terug!!!
Verder gaat alles goed hoor 
, heb ik ook momenten dat ik vrolijk ben, en er zijn geen redenen of aanwijzingen dat er om de een of andere reden iets anders dwars zit, behalve dan de hormonen. :thumbdown:
Is dit herkenbaar? En nog belangrijker gaat het snel over? Ik vind het zoals het op dit moment gaat (natuurlijk ) heel irritant!! 
Ja hoor, gaat weer over als je jongetje geboren is .
Ik heb ook een ontzettend kort lontje en ben enorm snel geirriteerd… Heel vervelend, want ik zit m’n omgeving (en nog meer mezelf :doh: ) in de weg. :? 
jongetje… :lol:
Was het bij jou toen je zwanger was van een jongen erger?
Ik hoop dat het eerder over gaat dan pas na de geboorte 
Misschien ga ik anders of een boksbal kopen of in quarantaine
Yup, toen was het volgens mij wel erger. Heb jij het bij je meiden ook zo erg gehad??
Niet dat ik me kan herinneren… :think:
Wel dat ik veel emotioneler was… bijvoorbeeld bij het zien van bepaalde tv programma’s :mrgreen:
Zie je wel… :lol:
en er zijn nog wel meer redenen waarom ik denk dat je een jongetje krijgt…
:mrgreen:
Je hebt pb
ik heb zelfs 2 jongens en herken het helemaal en vooral als je voor de kleding kast staat niks je aan staat wat je wil past niet en de rest wil ook niet trek je wat aan past of staat het ook niet enz enz enz en niks is goed en dan boos geergerd enz enz…
ja ik ken het helemaal en ik heb er zeker 2 x 30 weken last van gehad (als het niet meer was)
@ICL wrote:
Ja hoor, gaat weer over als je jongetje geboren is
grappig, ik wilde dus echt dezelfde opmerking maken, maar dan juist: dat krijg je van een meisje :mrgreen:
hier bij de zwangerschap van zusje echt een draak geweest, met dieptepunt de eerste weken. terwijl ik bij mijn zoon echt het zonnetje in huis was.
maar ik vind het al knap dat je je kan inhouden, ik kan dat dus echt niet :shifty: :oops:
30 weken… :shifty:
Hoop echt dat het sneller overgaat!
@fiep klophout wrote:
maar ik vind het al knap dat je je kan inhouden, ik kan dat dus echt niet :shifty: :oops:
Niet altijd hoor… en als iemand het niet kan horen kan ik me echt goed laten gaan. :mrgreen:
Vanmiddag zat een oud mannetje in een koekblik met 70 km p/u op de snelweg me behoorlijk dwars… Ik zat alleen in de auto en heb me toch een partij gescholden!! Heerlijk :thumbup:
:mrgreen:
Idd zo was ik ook bij mijn enige jongen. Ik heb huilbuien gehad om niets. Omdat ik was geflitst, een dood eendje langs de weg, woedend op adere mensen in het verkeer ( ja in de auto was het het ergst :mrgreen: ) en de WNF reclame. Mijn man die een gaatje boorde… kort om vreselijk.
Bij de dames was ik de nuchterheid zelfe.
Herkenbaar, ik heb 2 zoons en met name in zwangerschap nr 2 was ik een überdraak. Ik werd WOEST om niks: om de was die niet opgehangen was door manlief terwijl de emmer middenin de kamer stond, dat soort futiliteiten. Ik haatte mn katten ook, kon niets van ze hebben. Toen m’n zoon van 2 zei: ‘Puis rot op’ besefte ik me dat ik er echt even op moest gaan letten… :oops:
Maar ik ging vooral tekeer tegen m’n man, werkelijk om niets. Ik werd zelf doodmoe van die woedeaanvallen. Manlief bleef er wel kalm onder maar ik was toch wel bang dat dit m’n huwelijk ging kosten…
Volgens vk was dit heel normaal, allemaal hormonaal dus niets aan te doen…
Maar nu het goede nieuws: zodra je bent bevallen is het meteen over! Ik werd vrijwel meteen weer helemaal m’n normale zelf, echt bizar, maar wel erg prettig! Ik weet nog dat ik dacht: pffff hehe, ik ben weer normaal!
Wat vervelend als je zo’n hormonster bent. Ik ken het ook, toen ik aan de hormonen was en de eerste weken van de zwangerschap. Tjonge, was ook niet te genieten.
Tja mijn tip: zorg ervoor dat je man niet al te dicht bij je komt :lol: En gaat vanzelf weer een keer over. :hug: :hug:
Ik had er bij Lynn ook verschrikkelijk last van , Bij Daan en Ivan geen last van gehad eigenlijk
het is trouwens nog niet weg :roll:
Ja, herkenbaar!
Hier helpt het om (bijna structureel) vroeg naar bed te gaan, dus veel slaapuren te pakken. En met manlief de zwaarste irritatiepunten aan te geven (met erbij vertellen dat ik weet dat het m’n hormonen zijn). Hij springt dan wat vaker in op die punten die ik belangrijk vind (troep op de grond bijv).
En het mezelf makkelijk maken: heb nu zo’n knijpstok om speelgoedjes van de vloer op te pakken. Hoef ik niet te bukken, niet te wachten tot manlief er is.
En: lekker eten en drinken in huis om mezelf te trakteren dat ik het zooooo goed doe, dan wordt m’n lontje ook weer langer
pff ik wordt er niet goed van…
Vandaag weer zo’n dag, ik ben met vlagen zo chaggie, wordt gewoon niet goed van mezelf
Vooral mijn man moet het ontgelden, ik word er gek van, wéét gewoon dat ik hardstikke onredelijk ben, maar met het minste of geringste ontplof ik.
Ik las ergens dat vitamine b12 kan helpen, dat er een tekort in de zw-schap kan ontstaan en dat het daardoor kan komen, volgens mij heb ik nog een potje b vitaminen staan… toch maar eens proberen :think:
Hahaha ik had het ook bij mijn 2 jochies :mrgreen:
Was echt een snapperig monster gewoon
nu ben ik een jankerd :lol: :roll:
Dus ik herken het inderdaad, in de zin van: gaat wel over als je jochie geboren wordt. :lol:
Haha komt goed meid, komt goed :hug:
Ik herken het ook zoooooo goed! Bij mijn eerste was het wel erger dan nu, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik nu ook niet op mijn happiest ben. Maar misschien komt dat doordat ik wel toe ben aan bevallen :think: :mrgreen: