zijn hier moeders met ervaringen hiermee?
ik merk dat ik (als ook hsp) het best wel moeilijk vindt om mijn kind het moeilijk te zien hebben op school.
hij heeft geen problemen met werkjes, kan zich daar goed op concentreren,
maar de problemen zijn vooral te zien in het contact:
anderen mogen niet naar hem kijken,
hij wil 's morgens geen handje geven aan de juf,
niemand mag hem gedag zeggen als ie aankomt,
reageert zeer onzeker en faalangstig (zien ze bijvoorbeeld met tekeningen die hij daarna over krast)
laatst is ie 20 minuten boos en niet aanspreekbaar geweest om iets, pas toen iedereen weg ging (ze waren buiten aan het spelen) durfde hij te vertellen tegen de juf dat een vriendje op zijn kont had geslagen :roll:
hij heeft ook moeite met de kringsituatie: alles lijkt hem te ontgaan, hij wiebelt, zit aan anderen, maakt geluiden… maar thuis vertelt ie alles, dus hij heeft dan toch alles opgevangen.
maar het is moeilijk, want als hij zo gek zit te doen, dan gaan ze juist allemaal wat zeggen daarvan natuurlijk en naar hem kijken.
wat ie dus weer vreselijk vindt.
juf kan hem moeilijk corrigeren, hij vat alles heel erg als een zware correctie op, terwijl zij dat helemaal niet zo streng zegt/bedoelt.
ze gaan nu met sticker beloningssysteem hem proberen gedag te laten zeggen tegen de juf 's morgens, eerst al een sticker als hij ze aankijkt, en later is het handje geven een doel.
maar als ik nu al bedenk dat ik dan elke morgen met een huilend kind thuis zit die niet naar school wil, want dan moet ie een hand geven,… pfff moeilijk.
om maar te zwijgen over zijn verjaardag straks…
toen ie op de creche zat vond ie het al vreselijk om zo in de belangstelling te staan, dus laat staan op school, waar al die kleuters natuurlijk hun mening klaar hebben…
ik vraag me af hoe ik hem lekkerder in zijn vel kan laten zijn,
hoe ik iets aan die faalangst en onzekerheid kan doen…
Het valt me op dat je het gedrag van je zoontje als HS benoemt, maar is het dat ook echt??
Het lijkt erop dat hij moeite heeft met contact maken en in contact blijven met de mensen/situaties in zijn omgeving - niet iets wat ik direct herken als iemand met HSP.
Misschien moet je hem laten testen op een en ander zodat er gericht hulp geboden kan worden. Want het klinkt wel als iets wat niet zomaar over zal gaan maar wel van grote invloed is op hem en zijn schoolleven.
Sterkte ermee.
Gr Caroline
Hoi Ziet,
Wat vervelend zeg, kan mij heel goed voorstellen dat je het onprettig vindt en misschien zelfs ook verdrietig bent om je kind zo onzeker en ongelukkig te zien :hug: :hug:
Wat jij omschrijft in zijn gedrag zit hem volgens mij vooral in contactueel sociaal opzicht. Het aankijken, hand geven, aanspreken, groepsdynamiek.
Een op 1 gaat het wel maar zodra het er 3 of meer worden incl hemzelf keert hij in zichzelf.
Persoonlijk herken ik hierin niet direct een HS kind.
Ik zou ook in gesprek gaan met school of het dusdanig afwijkend en opvallend gedrag is wat een reden kan zijn voor een screening.
Is het zijn onzekerheid/faalangst? Of komt het doordat hij bovengemiddeld intelligent is? HS? Of mogelijk een aandoening in het autistische spectrum die je ook in alle soorten gradaties hebt, bijv PDD NOS?
Niet dat ik nu zeg dat het zo is, dat kan ook helemaal niet! Maar als je weet wat het is kun je hem gericht gaat helpen!
Heel veel sterkte en ik hoop dat de sticker beloning hem gaat helpen :hug: :-*
misschien heb ik juist die dingen benoemd nu die op de contactname slaan,
maar dat is waar ik nu problemen met hem ondervindt.
Hij heeft deze problemen absoluut niet bij mensen die hij langer kent, en ook later op de dag geeft hij gewoon een handje en praat hij gewoon tegen anderen. Kijkt ze ook goed aan dan.
Hij kan bijzonder goed uitleggen aan mij wat hij precies stom vindt/of wat hij van dingen vindt.
Hij heeft dus ook moeite met harde geluiden, zijn hele leven al. Doortrekken van de wc doet hij om die reden ook niet, behalve als ik erbij ben, want dan kan ik het doen en hij zijn handen voor zijn oren)
Hij voelt de sfeer in huis en buitenshuis feilloos en vertelt dit ook.
Kan zich erg goed in anderen verplaatsen.
Kleding kriebelt als het warm is, dus de jas moet ook nooit te lang aan zijn voordat we weg gaan. Kleding irriteert sowieso.
Maargoed, daarvoor heb ik dit topic niet geopend, om te bewijzen in welk vakje hij wel of niet valt,
ik heb allerlei tests gedaan, werk zelf in de gehandicaptenzorg, en vind hem absoluut niet in pdd nos, autisme, adhd, of asperger vallen.
Ik wil eigenlijk gewoon weten hoe met die onzekerheid om te gaan.
Ik herken het bij mezelf, van vroeger, maar kan niet goed omschrijven hoe er met mij om is gegaan op die leeftijd.
Ik kan me dus ook niet herinneren dat we de kleuterjuf een hand moesten geven, volgens mij was het gewoon op je stoel zitten in de kring en klaar.
Neemt niet weg dat ik vind dat hij mensen normaal gedag moet leren zeggen natuurlijk, dat is een omgangsregel.
maar bij mensen die minder snel iets direct van hem willen als ze hem zien, komt ie veel sneller los en praat ie na een paar minuten al volop.
Je kunt echter niet iedereen die op je pad komt instructies geven hem eerst even met rust te laten.
Niet ieder kind is even spontaan.
Ik heb ook een dochter die wat langer nodig heeft en dat zeg ik altijd gewoon. Waarom zou je dat niet kunnen zeggen. Op school zou dat helemaal moeten kunnen.
Wat meer tijd nemen ervoor. En wat extra hulp.
Dus 1 op 1 aan een werkje zetten ergens in een hoek.
Gewoon een extra zetje geven, omdat ie het zelf niet durft.
Komt er wel eens een klasgenootje mee naar huis ?
nee we wonen nog uit de buurt,
dus dat is wat lastig, maar hij heeft wel vriendjes
Ik zou professionele hulp zoeken al is het maar in de 1e lijn.
Je kan zoveel tips krijgen en trucjes leren waardoor hij zich zekerder zal gaan voelen wat zijn ontwikkeling waarschijnlijk ten goede zal komen.
Wij hebben met I.sabel een jaar lang een traject gevolgd omdat er vermoedens waren van een angststoornis of zelfs autisme (lichte vorm).
Maar omdat ze zo jong was hebben we ingestoken op het stimuleren van haar ontwikkeling. Bij I.sabel ging niet alles helemaal vanzelf (ze dacht veel over van alles na en was ook zeer gevoelig en daardoor ook snel angstig).
Wij hebben dus hulp gehad van een psycholoog en het kdv heeft actief meegedaan in het traject.
Met als resultaat dat ze nu een hele positieve ontwikkeling doormaakt op school. Haar weg heeft gevonden. We zijn nu helemaal uit die wereld, er is geen sprake van een angststoornis oid.
Zonder deze hulp had I.sabel een andere start gehad op school, voor haar moeilijker.
Zo grappig dat ze nu heel goed kan benoemen dat ze het vroeger toen ze 3 was (en eerder dus ook) vaak dingen niet durfde, bijvoorbeeld iemand een hand geven. Ze is en was zich er dus heel bewust van, zo appart.
(en zo speelde er natuurlijk veel meer…forse slaapproblematiek, mega driftbuien, zich niet goed kunnen uitten, angstig zijn en moeite met anderen/vreemden, maar ook geen contact met groepsgenootjes op het kdv, moeilijk kunnen spelen enz enz).
Kortom,ik zou dus hulp zoeken en de school (juf) hierin betrekken.
Als ik lees over dat hand geven…ik heb dus geleerd dat je zeker dit soort kinderen die ook niet moet laten doen, het zal het gedrag enkel versterken dat ze het niet willen (waarschijnlijk durven).
Als er voldoende vertrouwen is gaan ze het gewoon doen net als de anderen, maar niet te veel pushen dus.
alex bedankt voor je antwoord.
ik lees dat er bij jullie nog meer problemen speelden
die bij ons dus niet van toepassing zijn.
ikzelf heb echter ook het gevoel dat we hem niet moeten pushen met dat handen geven, juist omdat hij het 's middags als hij weg gaat wél doet.
dan zijn die ogen niet op hem gericht.
wat zijn die stappen die jullie hebben genomen wat professionele hulp betreft?
is dat vanuit het kdv gekomen of vanuit jullie zelf?
op het kdv had hij veel minder problemen, want als je hem lekker laat,
dan vermaakt hij zich prima, kan goed zelf spelen, maar ook met anderen.
hij verzint spelletjes, doet tikkertje enz.
het is puur het niet in de balangstelling willen staan.
aan de ene kant het ik dus zoiets van: laat hem lekker, het komt vast wel goed
aan de andere kant moet ook hij gewoon de normen leren en iemand gedag kunnen zeggen.
dubbel gevoel dus.
Wij hebben een gesprek gehad bij de huisarts en ik kom zelf uit de hulpverlening, dus weet de weg.
We kregen een verwijzing en zijn gelijk in de 2e lijns zorg terecht gekomen. Maar er is veel te vinden in de 1e lijn.
Met mijn verhaal wil ik aangeven dat je aan hele kleine dingen en tips veel kan hebben.
En vaak ook echte eye openers kunnen zijn. Dingetjes die je bijvoorbeeld altijd doet en gewoon zijn die juist heel erg goed zijn, maar soms ook dingetjes die bepaalde angsten kunnen versterken.
Hoe ouder hij wordt hoe meer er van hem verwacht wordt.
Mijn angst was toen ook…hoe red ze het straks op school…kinderen onderling kunnen heel hard zijn.
De stap naar professionele hulp is wel groot, maar zo belangrijk om te doen VOORDAT een kind beschadigd wordt doordat hij bijvoorbeeld een buitenbeentje wordt of zelfs gepest oid.
Ik weet dat eer bijvoorbeeld ook mogelijkheden zijn voor sociale vaardigheidstrainingen voor deze jonge kinderen of weerbaarheid.
Ik zal je even een linkje pb en van een praktijk als voorbeeld, ik weet naturlijk niet waar je woont, maar wie weet zit er zoiets bij jullie in de buurt.
Ik vind het sowieso bijzonder dat je zoontje de juf een handje moet geven - heb ik nog nooit van gehoord.
Is dat niet een beetje overdreven van die school?
:lol: ja ik dus ook
maargoed, het zij zo
ik hou het wel goed in de gaten,
want als ie straks weer meer gaat huilen 's morgens, dan kan ik nu sneller aangeven dat dit toch niet de manier is.
tnx alex
Nou ja, ik vind dat juist heel goed; dat de juf echt even contact maakt met elk kind, elk kind afzonderlijk met aandacht begroet.
Het klinkt alsof je kind niet alleen moeite heeft met het in de belangstelling staan, maar met contact maken (iig als het niet zijn initiatief is). Dat zou ik zelf erg zorgelijk vinden, ik zou idd ook hulp zoeken ervoor.
Ik vraag me wel af wat je bedoelde met ‘ik heb allerlei testtjes gedaan’. Dat je werk doet wat enigzins gerelateerd is betekent natuurlijk niet dat je zelf even een diagnose kunt stellen 
verder nog wat tips;
-geef je kind het goede voorbeeld; geef juf voor je kind een hand en zeg goeiemorgen of wat dan ook. Zet hem niet onder druk, ik zou het beloningssysteem niet gaan hanteren persoonlijk. Praat met je kind en laat weten dat jij soms ook dingen niet durft, of bang bent dat het niet goed genoeg is oid. Praat daarover en geef hem het gevoel dat dat er ook mag zijn, hij mag er zijn zoals hij is.
ik stel ook geen diagnose
ik zeg alleen dat hij niet onder te brengen is in die vakjes.
en die laatste tips heb ik hier idd al zijn hele leven toegepast.
ik doe er alleen niet teveel de nadruk op leggen, want dan valt het juist destemeer op dat zijn gedrag afwijkt.
ik doe het gewoon goed voor, en beloon hem als hij het goed gedaan heeft (een knipoog of een aai over zijn bol is dan genoeg)
hij heeft overigens niet met iedereen een ‘probleem’ als het contact niet op zijn initiatief is.
alleen bij bepaalde mensen, die waarschijnlijk te direct zijn.
Lastig.
In mijn ogen stel je overigens wel een diagnose; je stelt nl dat hij hoogsensitief is zonder dat een prof dat heeft bevonden.
@ lune
kan een professional vaststellen dat je kind hsp is.
hier in de regio hoef ik niet eens te vertellen dat ik denk dat onze zoon dat is, wordt je echt raar op aangekeken.
met hem gaat het gelukkig goed.
hij vind contact leggen juist leuk.
maar hij loopt weer tegen andere dingen aan,
bang voor veel dingen, harde geluiden, beestjes etc.
kleding die niet lekker zit,
echt veel gevoelens van anderen voelen en overnemen.
prikkels die te veel en te snel binnenkomen.
wij hebben hulp voor hem via de alternatieve weg, hier heeft hij veel baat bij.
nou vandaag was zijn beste vriendje jarig en de juf had in mijn ogen iets erg tofs gedaan!
normaal gesproken staan de 2 stoelen van de vriendjes al naast de jarige zijn stoel in het midden van de kring, maar deze dag stond alleen de jarige zijn stoel er.
Ik wist zeker dat hij gekozen zou worden als vriendje, dus ik kon hem nog voorbereiden. Ik zei: als je nu wordt uitgekozen door ****, wil je dat dan?
ja zei die.
Vanmiddag zou hij me vertellen hoe het was gegaan.
Hij vertelde helemaal trots wat hij allemaal geholpen had
en ik vond het dus erg knap, want ze zijn met zijn drieën alle klassen rond gegaan enz.
ging goed dus.
ook hoorde ik van hem dat de juf en hij nu de afspraak met de stickertjes gemaakt hebben.
als hij zijn blad vol heeft met stickertjes dan mag hij een kaart uitzoeken.
voelt goed op deze manier.
ik ben eigenlijk achteraf wel blij dat dit naar voren is gekomen op de ouderavond, want het lijkt er op dat ze nu rekening houden met zijn verlegenheid.
knollie: bij mijn ouders hoef ik er ook niet mee aan te komen.
de problemen waar jouw kind tegenaan loopt, dat herken ik.
welke hulp voor hem via alternatieve weg hebben jullie gevonden?
Wat gaaf dat je zoontje dit heeft gedaan, ik kan me voorstellen dat je daar blij van wordt.
Het lijkt me best lastig als jezelf de karaktereigenschap hoog sensitief hebt om dan je kind voldoende vaardigheden mee te geven dat hij zich staande kan houden in de grote wereld om hem heen.
Heeft jouw man ook de karaktereigenschap hoog sensitief?
nee die niet.
en hij snapt hem ook minder goed.
wordt sneller boos op zijn gedrag dan ik,
maar ik probeer het uit te leggen, en nu hij wat meer met hem in discussie gaat (is niet het goede woord eigenlijk, maar goed) dan meteen een strenge correctie, gaat het beter.
Die kleine kan hem nu steeds vaker dingen uitleggen, dan eerst.
(en andersom ook)
Het kan ook fijn zijn dat je man wat nuchter tegen de situatie aan kijkt.
Wat voor goede karaktereigenschappen heeft je zoontje nog meer?
goede?
hij is erg grappig, heeft humor, een grappige uitstraling ook
hij is lief, creatief, kan erg goed alleen spelen, is ook gek op gezelschapsspelletjes, is een buitenkind, al vindt ie wind niet leuk, gaat graag ergens op visite, is makkelijk mee te nemen, ook met vakanties enzo, is eigenzinnig, lekker koppig soms, is gek op kleuren (vindt alle kleuren mooi)
hij kan zich goed inleven in anderen, vindt iets erg als iemand anders iets erg vindt, heeft rijke fantasie, let op details in het geheel.
Hij gaat erg goed om met ‘zwakkeren’, is daar heel open tegen en heel lief.
kan erg goed uitleggen hoe hij zich voelt, wat hij voelt enz. Erg goed geheugen, kan zich dingen herinneren van toen hij heel klein was. Hij wist op vakantie toen hij 2 jaar was ook binnen 1 dag de namen van anderen (zo’n 30 man) van het strand en ook vindt hij andere talen superinteressant.
nog wel meer interesses heeft ie: dieren, ziet ook altijd de meest kleine beestjes lopen buiten, maar ook de ruimte, zon, maan, sterren, planeten.
nouja, ik kan nog wel ff doorgaan