Hoogbegaafd. Wat betekent dat voor de thuissituatie?

Vandaag een gesprek op school gehad over dat mijn zoon uit groep 3 waarschijnlijk hoogbegaafd is. Dus dat wordt vanavond van alles daarover opzoeken op internet.



Nu stelde de juf wel een hele goede vraag: “Hebben jullie zelf nog vragen over hoe je om moet gaan met een hoogbegaafd kind, want dit betekent ook dat qua opvoeding anders met hem moet worden omgegaan”. Daar hadden we nog helemaal niet over nagedacht dus ik zou graag willen weten van andere ouders wat zij veranderd hebben thuis in de omgang met hun hoogbegaafde kind.

Voordat je er zomaar vanuit gaat dat een kind hoogbegaafd is omdat school dat zegt, zou ik het eerst eens laten testen…



Er zijn maar heeeeel weinig mensen daadwerkelijk hoogbegaafd namelijk…

Daar is meer voor nodig dan alleen intelligentie en dat kunnen ze op school niet zien of testen…

Daar heb je speciale mensen voor… School zou daarvoor het zorgteam kunnen inschakelen…



Ik kan je een heel goed boek aanraden:

Hoogbegaafd… Nou en? van Wendy Lammers - van Toorenburg.



Misschien kan je ook eens kijken op de website: http://www.hiq.nl



Een heel goede pedagoge op dit gebied is: Marie-Thérèse Bruijns.



Ik zou eerst onderzoeken voor een etiket te plakken…



Succes ermee!!!



Liefs,

Wishgirl

We gaan er van nu uit dat ie hoogbegaafd is en zorgen ervoor dat hij de aandacht krijgt die daarbij hoort.



Juist omdat school er zo goed op in springt terwijl er geen officiele test is gedaan (maar zo te horen zijn ze er wel van overtuigd, ze hebben zich er goed in verdiept omdat er recent een officieel hoogbegaafd kind op school blijkt te zijn en er nog een vermoedelijke hoogbegaafd kind is), vind ik het niet nodig om hem nu al onnodig (hij is nog geen 7) te laten merken dat hij anders dan andere kinderen is (want dat is een hb-er).



Het gaat me dan ook niet over de lesstof, dat doet de school dus prima, maar om hoe wij als ouders er mee om moeten gaan. Als ik op websites van hoogbegaafden kijk, zie ik alleen maar de nadruk op uitdaging op school, ik zou graag willen weten wat een hoogbegaafd kind voor het gezin betekent.

Wat het betekend voor het gezin zou ik niet durven zeggen. Wel zal het lastig zijn denk ik :think:



Een kennis heeft een hoogbegaafd jongetje, van hun weet ik dat hun zoontje vaak als “lastig” werd beschouwd in de omgeving. Hij vrat nogal eens wat dingen uit, maar dat was eigenlijk meer uit verveling. Waarschijnlijk zou je hem thuis ook een uitdaging moeten blijven geven, om dat te voorkomen. :think:



Ik wens je in ieder geval heel veel succes!

dodde



als je op google zoekt op hoogebgaafd+opvoeden, kom je wel sites tegen

aha, hij heeft het kennelijk niet van mij, ik had alleen op hoogbegaafd kind gezocht!!!



dank je

Verder niemand hier met een hoogbegaafd kind?



Ik bedoel dus niet een kind met een hoog IQ maar een (hoeft niet eens officieel getest te zijn) naar vermoeden of getest hoogbegaafd kind?

kijk eens op de websites van Pharos en HINT :wink: :-*

Ik lees nu dit onderwerp pas. Onze dochter van 8 is ook “zo’n kind”. Al heel snel had ik door dat zij anders was dan andere kinderen van haar leeftijd. Heel vaak moest ze huilen van kwaadheid toen ze klein was, gewoon omdat ze meer uitdaging nodig had dan ze kreeg. Het leek me helemaal niet leuk om hoogbegaafd te zijn, omdat hoogbegaafde kinderen vaak slecht zijn in sociale omgang. Dat aspect “mist” bij mijn dochter, misschien omdat ze al heel snel drie broertjes kreeg en niet beter weet, misschien omdat ze gewoon wel heel sociaal is. Gelukkig maar. Wij hebben altijd geprobeerd om voor haar nieuwe uitdagingen te zoeken, bewust op niet cognitief gebied. Zo mocht ze bijv. op haar vijfde al op majorettes, iets wat ze al aangaf te willen vanaf dat ze praten kon. De andere kids mogen 1 sport en 1 muzikale activiteit buiten school om doen, maar zij mag in totaal drie dingen doen. Bij ons op school was het ook heel snel duidelijk, maar omdat kinderen soms op de kleuterleeftijd een enorme ontwikkelingssprong hebben die later normaliseert hebben we besloten het extra in de gaten te houden en er verder nog niets mee te doen. In groep 3 ging het zo razendsnel; met kerst las zij al op avi-9 nivo, ze werkte buiten haar gewone schoolwerk om met de zelfsstandigleergids en nog was dit te makkelijk voor haar, ze werd vervelend en het was net een puber van 6 jaar. (gelukkig alleen thuis)

Toen ze dan ook in groep 4 zat kwam de school met het voorstel om haar een groep over te laten slaan en in groep 5 te plaatsen. In eerste instantie tot de kerst op proef en dan zien hoe of het gaat. Dit is de allerbeste beslissing geweest die we hebben kunnen nemen voor haar. Nu kreeg ze weer nieuwe uitdagingen en kregen wij weer een gelukkig en blij kind terug! Ze doet het heel goed, zit nog met bijna alles op een hoog A nivo en vindt het weer een feest om naar school te gaan, al wordt ze nog we gepest door klasgenoten, maar ze zit gewoon in een hele moeilijke, zeg maar rustig gedragsgestoorde groep.

Mijn advies voor thuis is; kijk niet te veel naar de leeftijd, maar naar de ontwikkeling. Als je kind aan verantwoordingen toe is die je normaal op die leeftijd niet geeft, doe het maar wel, anders voelt ie zich waarschijnlijk diep ongelukkig. Zoek vooral uitdagingen voor hem! En het liefst niet op cognitief gebied; ik begrijp dat daar op school aandacht genoeg voor is. Probeer hem ook vooral op sociaal gebied dingen te laten doen, want juist voor hoogbegaafden is dat heel belangrijk. En laat hem af en toe zijn “kop eens stoten”. Waarschijnlijk zal alles hem gemakkelijk af gaan. Op die manier leert hij niet dat het niet erg is fouten te maken en hoe daar mee om te gaan. Als er dan wel eens iets fout gaat is het meteen een drama, terwijl het misschien niets voorstelt. Dus eigenlijk; leg de ladder met opzet eens te hoog, zodat niet alles zo gemakkelijk gaat.

Nou ja, het is een heel verhaal, maar zo proberen wij er dus in de praktijk mee om te gaan en ik moet eerlijk zeggen dat wij er thuis weinig problemen mee hebben, ook niet met de andere kinderen, die ook stuk voor stuk heel blij met hun grote zus zijn.

Fijn dat je reageert, ik kom er graag bij je op terug als ik vragen heb. Jullie doen thuis dus niet anders dan anders? Dus niet dat je je kind volwassener benadert?





Mijn zoon is sociaal totaal niet sterk, anders had ie misschien groep 2 kunnen overslaan. En om dezelfde reden zie ik het niet zitten om hem nu nog eens een groep te laten overslaan, laat hem nu maar bij de kinderen die hij zijn vrienden noemt.



Vandaag weer gesprek gehad met school, ze gaan hem testen met een zogenaamde combitest (hoogbegaafdheid en sociaal), want ze zijn ook benieuwd waarom mijn zoon op dit moment meer trekt naar jongere kinderen (komt dat omdat ie een jonger broertje en zusje heeft die hem bewonderen of loopt ie sociaal op achter?).



Als ik jouw verhaal en de boeken lees, is mijn zoon trouwens niet zo superhoogbegaafd, maar school heeft overlegd met een psycholoog en maatschappelijk werker, en die willen hem testen voor de zekerheid.



De ladder hoger leggen is hier nog een probleem, hij kiest liever voor veilig, waarvan ie weet dat ie het kan, maar dat schijnt een kwestie van benaderen te zijn.

Je mag altijd met vragen komen. Of ik ze allemaal kan beantwoorden durf ik niet te beloven, maar proberen kan altijd. Het belangrijkste in dit soort situaties vind ik; kijk en luister naar je kind. Hij/zij kan het beste aangeven wat in zijn vermogen ligt en wat hij eigenlijk zou willen, want dat is voor elk kind verschillend. Als ik jouw verhaal zo lees, doen jullie dat ook, anders had je misschien alleen naar zijn prestaties gekeken en hem toch een groep laten overslaan.

Ook wij hebben onze dochter niet laten testen. Het mocht wel, maar het was wel duidelijk hoe het met haar ging en wat maakt zo’n etiketje dan uit. Het zal maar zo zijn dat ze net niet de score haalt die bij hoogbegaafdheid hoort en dat ze daardoor niet een groep zou mogen overslaan o.i.d. Dan maak je juist je kind door dat etiket heel ongelukkig en dat kan de bedoeling niet zijn.

Wij doen thuis niet anders tegen haar dan tegen de andere kinderen, we proberen elk van de kinderen in hun ontwikkelingsniveau, zowel cognitief als sociaal te steunen en verder te helpen. Dat betekent voor Berber dat ze bepaalde dingen eerder mag dan de anderen. Gewoon omdat ze het nodig heeft. Onze tweede gaat het op school ook heel goed mee en heeft veel vriendjes. Hij heeft een heel ander karakter en hij vindt alles wel goed, zolang hij maar goed in zjin vel zit. Dat laten we dus ook mooi zo en wij pushen hem verder niet om nog beter te presteren.

Onze derde hebben we net de bevestiging voor binnen voor een psychologisch onderzoek. Hij is 5, zit in groep 1, maar scoort op alle gebieden een lage E, valt dus op alle gebieden uit. Er zit wel een ontwikkeling in en sommige dingen zijn heel vreemd, hij kan bijvoorbeeld net tot 10 tellen, maar de cijfers t/m 8 leest hij feilloos. Nu kunnen we dus proberen uit te vinden waar het hiaat zit en hoe we hem kunnen helpen. De vierde (zit in dezelfde groep dan de 3e, maar nu in een paralelgroep) is weer net als de oudste en heeft heeeeeel veeeeel uitdaging nodig, anders gaat hij klieren.

Nou ja, ze hebben dus alle vier een eigen aanpak nodig, maar we proberen naar het kind te kijken wat die kan en nodig heeft.

wij hebben Berber (en ook de anderen) overigens wel duidelijk gemaakt dat het geen verdienste is, maar iets wat je hebt meegekregen. Natuurlijk zijn we heel trots op hun, maar anders dan wanneer ze er keihard voor gewerkt zouden hebben om het kunnen te bereiken. Blijkbaar is dat goed overgekomen, want geen van allen schept op over het feit dat Berber een groep heeft overgeslagen. (gelukkig)

Ik ben het helemaal met je eens dat het sociale aspect ook meetelt. Het is ook heel belangrijk voor later en mag dus niet onderschat worden.

Ik vind het best wel moeilijk allemaal, en het gaat allemaal via schrift.

De test wordt, door de wachttlijst, ws pas na de zomervakantie.

Daarbij weet ik dat mijn zoon van 5 ook slim is maar ook lui, dus vraag ik me af wat deze ontwikkeling van invloed is op hem. Hij gedraagt zich wel niet helemaal zo, maar zou wel hb kunnen zijn…

Ik lees nu pas dit topic.



Mijn zoon krijgt as vrijdag ook de testen… ben benieuwd want dan kunnen wij ook weer een stapje verder…



Ik houd het in de gaten :slight_smile:

Suuusje, ik heb je ge-pbt.



Je mag het ook hier vermelden, maar ik stuit inmiddels in mijn eigen omgeving op veel onbegrip van ouders met hoogintelligente kinderen die denken dat het hetzelfde is als hoogbegaafd, dus ik kan me voorstellen dat je misschien liever via pb antwoord.

Kwam bij toeval op dit forum terecht…



Zelf heb ik ook het vermoeden dat er bij mijn dochter (6 en gaat na de vakantie naar groep 3) mogelijk ook sprake is van hoogbegaafdheid of een hoog IQ. De school zegt echter dat zij sloom is. Thuis is zij echter enorm leergierig en leest en schrijft ze o.a. al snel en foutloos. Ook is zij zeer sociaal en trek zich heel erg op aan de (veel oudere) kinderen uit bijvoorbeeld groep 7 en 8. De school wil haar echter niet laten testen (daar zijn potjes voor), omdat er geen geld meer voor is en het eigenlijk (volgens hun) alleen bedoeld is voor kinderen die dreigen te blijven zitten. Vervolgens heb ik wel een kind dat vrijwel elke dag na school klaagt over buikpijn en hoofdpijn, waar zij in de weekenden en vakanties totaal geen last van heeft.



Van de huisarts heb ik inmiddels een verwijsbrief gekregen voor een psychologisch onderzoek. Het enige probleem is dat de zorgverzekering dit vermoedelijk niet dekt. Denk dat ik na de zomervakantie maar eens contact ga opnemen met de GGD (schoolarts) … die kunnen me vast ook verder helpen.

ICL, bij hoogbegaafden die door te weinig gaan onderpresteren is het inderdaad moeilijk te herkennen en helaas iets wat vaak voorkomt. In dergelijke gevallen is er geen keuze dan zelf voor de kosten op te draaien en als er idd sprake van hb is, dan kun je school om meer begeleiding vragen (eisen). Hier in ons dorp weet ik ook van een jongetje waarbij het eigenlijk niet gezien werd dat ie hb was omdat ie onderpresteerde maar bij de test (door ouders zelf betaald, het jongetje was echt niet tevreden op school) bleek dus echt hb.



Vandaag was ik ergens op verjaardag en daar was een tweeling, 2 meisjes die volgende maand 6 worden en al in AVI 6 lezen (net als mijn 7-jarige). Dat werd me even ingewreven, alsof het een soort wedstrijdje is!

Wat dat betreft, wilde ik dat ik het nooit had verteld aan mensen en vanaf nu vertel ik het ook niemand meer dat men hb bij mijn zoon vermoed!

Mijn zoon is begin september getest en we hadden van de week een gesprek en ze houden het idd op hoogbegaafdheid (de grenzen wanneer er echt sprake van zeer begaafd en hoogbegaafd is zijn niet overal hetzelfde). School doet zijn best met lesmateriaal, maar ons probleem is meer het sociaal-emotionele. Nu valt het nog mee, hij is tevreden alleen en zit in een klas waarin de kinderen erg sociaal tegen elkaar zijn, maar we vrezen dat er een tijd komt dat ie merkt dat ie anders is of dat anderen het raar vinden dat ie anders is. Voor nu proberen we sociale contacten (dorpsclub, we zoeken nog naar een sport, hij wil iig niet voetballen, hoogbegaafdenclub) te stimuleren, maar het is voor ons ook nog zoeken hoe we dat het beste kunnen doen. Uiteindelijk denk ik dat hij het toch zelf moet doen en of ie dat gaat doen…

Het doet me nu al pijn bij het idee dat ie straks ‘buiten de boot’ valt bij zijn klasgenoten.

He Dodde, ben benieuwd hoe het nu met je zoontje is. Gaat het goed op school?

Mijn oudste is ook erg slim (hb hebben ze op school nog nooit zo over gesproken) en ging in groep 4 lopen klieren. De juf kwam erachter dat het veel te makkelijk was en hij hij heeft toen groep 4 en 5 in een jaar mogen doen. Nu zit hij dus ineens in groep 6. Verstandelijk gaat dat nog steeds heel goed, maar emotioneel vindt hij het moeilijk. Oudere kinderen en dus ook andere gespreksonderwerpen (heb zelfs al bloemetje/bijtje verhalen moeten vertellen…). Ze begrijpen zijn grapjes ook niet, dus de eerste weken was hij niet zo blij. Toch denk ik dat hij in groep 5 ook tegen problemen aan was gelopen. Maar blijft lastig.

Hoop dat jouw zoon het nog steeds goed blijft doen en zich prettig blijft voelen in zijn klas, dat is het belangrijkste!

Ik zie nu deze topic voor het eerst. Maar mag ik vragen wat dan precies het verschil is tussen hoogbegaafd en hoogintelligent.

Mijn zoon (November 6 geworden) leest ok AVI 6 en is met rekenen op niveau van eind groep 3. Bij hem op school spreken ze niet van hoogbegaafd, maar van meer begaafd. Ook hem willen ze nog niet testen, want hij vind het ook nog leuk wat hij in de klas krijgt. Hoewel hij af en toe wel andere dingen aangereikt krijgt dan de rest van de klas. Alle kinderen in zijn klas zijn maankinderen en hij is een zonnekind. Dit kregen wij dus 2 weken geleden te horen. De vermoedens dat hij meer begaafd is begonnen eigenlijk al bij de instroomgroep.

Dus ik ben eigenlijk wel benieuwd. Ik weet in ieder geval wel dat hij soms zo in gedachten is dat hij bijv. vergeet te eten of gewoon niet hoort wat hem gezegd wordt. En bepaalde dingen die de juf/meester dan zegt tegen ons dat het typisch is voor “dat soort kinderen”.

Mijn 2 “neefjes” (ze zijn nu in de 20 en 2 koppen groter dan ik :mrgreen: ) en mijn nichtje zijn hoogbegaaft/kunnen zeer goed leren.

De basisschool hebben ze fluitend gedaan, ik denk dat voor mijn neven daar de enige echte uitdaging was, het leren omgaan met je klasgenoten/omgaan in een groep. Het gymnasium konden ze ook bijna slapend doen.

En nu doet de oudste van mn neven voor “de gein” twee universitaire studies (volgens mij wiskunde en scheikunde).

Wat bij hen erg motiverend/goed hielp was veel rondom school, hobby’s,clubs.

Mijn oudste neef zat bij de plaatslijke drumband (speelde bekkens) en ik weet dat hij nu o.a. bijles wiskunde geeft aan middelbare scholieren. En hij zit in allerlei school/universiteitsraden en besprekingsgroepen.

Mijn tweede neef slooft zich naast zijn studie('s, volgens mij doet hij er namelijk ook 2!) uit bij het roeien (en wow wat heeft hij daar een strak lijf van gekregen hahaha) en hij speelt viool.

Mijn nichtje (16) zit bij een toneelclub, speelt dwarsfluit en organiseert en doet vanalles.



Vooral bij mijn oudste neef die ook het syndroom van uuhm, het heet anders maar wij zeggen altijd “asperges” (P heeft aspergers :lol: ) heeft, was het moeilijk om contact te leggen met leeftijdsgenoten.

Maar hij heeft zijn draai in de wereld echt mega goed gevonden, heeft zelfs al een vriendinnetje gehad en is sociaal ook gewoon sterk(er) geworden. En we hoeven ook niet allemaal mensen te worden die sociaal heel sterk zijn… toch?

Maar mijn oudste neef is echt een leuke lieve kerel geworden met gigantisch veel humor!



Ze hebben nooit een klas overgeslagen en er is ook nooit gesproken (hardop) over hoogbegaafdheid ofzo, tenminste niet binnen de familie. Ze zijn gewoon zo, zoals ze zijn, en kunnen heel erg goed leren enzo.

Hun vader is ook zo, en mijn tante is gewoon een eigenzinnig, leuk en slim mens.