Wij hebben het vermoeden dat onze oudste zoon, hij wordt begint december 5j, meer begaafd of hoogbegaafd is. We hebben absoluut geen idee hoe we dat verder moeten aanpakken.
Hij zit nu in groep 2, emotioneel zit hij volgens mij wel op zijn plek maar verstandelijk niet. Hij heeft zichzelf in de afgelopen zomervakantie leren lezen, ondertussen leest hij boekjes voor kindjes die al vier maanden leesles op school hebben gehad en dat alleen maar door iedere avond ipv een verhaaltje voor te lezen zelf een boekje voor te lezen.
Het is voor hem een straf als hij niet mag lezen. Als hij 's morgens wat eerder wakker is horen we hem door de babyfoon boekjes lezen. Hij is heel de dag door woordjes aan het ontleden.
In no time had hij door hoe hij een vol uur op de klok moet aflezen of hoe hij zelf de de klok moet zetten op een vol uur. We gaan nu beginnen om hem het halfuur aan te leren. Tellen kan hij met alle gemak tot aan 100. We zijn dus ook maar met rekenen begonnen hier thuis.
Hij is helemaal gek op computerspelletjes. We hebben heel wat reken en taal spelletjes voor de pc. Spelletjes op het niveau van groep 2 zijn veel te makkelijk voor hem.
Net zoals Isabel van Pino kan hij nog niet fietsen zonder zijwieltjes, het interesseert hem ook niet.
Hij heeft een hoop kenmerken van het type hoogbegaafd-onderpresteerder. Op school bakt hij er niets van. Afgelopen juni had hij cito toest. Hij scoorde ondermaats, terwijl hij het allemaal weet. Hij ziet het nut er niet van in om te tonen wat hij allemaal kan. Of waarom hij nu nog eens voor de zoveelste keer de grootste of de kleinste moet aangeven.
Eind van het jaar hadden we dus met zijn juf een gesprek over overgaan naar groep 2 of niet. (het is wel een combi-klas). Zij vond het een groot twijfelgeval en volgens haar kwam hij wel tot zijn recht in groep 1 tot wij haar vertelden wat hij allemaal kon. Hij was toen volop bezig met het spellen van woordjes om zo tot een woord te komen. Daar merkte ze dus helemaal niets van in de klas. Hij maakt er zich makkelijk vanaf met: " ik weet het niet juf of ik kan dat helemaal niet juf".
Twee weken geleden heeft hij wel aan zijn juf gezegd dat hij kon lezen, dag erna mocht hij dan zelf een boekje meebrengen om te lezen. Ik blij dat hij het zelf had gezegd en dat juf nu ook met eigen ogen heeft gezien waar hij toe in staat is.
Hij kon ook de letter L niet uitspreken, hij zei altijd de J in plaats. Hij stond al op de lijst om na de zomervakantie logo te volgen op school. Ook dat heeft hij uit zichzelf goed leren uitspreken.
Ik denk dat hij zich ontzettend verveeld in de klas, hij is geen kind die graag op de voorgrond treedt of opvalt in de klas. Vandaar misschien het onderpresteren. Hij wil gewoon mee doen met de rest dus doe ik maar alsof…
We hebben geen idee hoe we dit met school moet aanpakken. Ik vind het moeilijk om zo tegen de juf te gaan zeggen dat wij denken dat Sam misschien wat slimmer is dan gemiddeld, vooral omdat het in de klas niet naar voor komt. Ze zal wel denken: weer zo’n ouder die denkt een slim kind te hebben…
En wat als we hem willen gaan testen, hoe pak je dat dan weer aan?
We willen Sam niet in hokje duwen en ook niet dat hij naar groep 3 gaat. Dat lijkt me voor hem niet goed, emotioneel is hij daar nog niet aan toe, ook omdat hij nogal klein van stuk is.
Maar we willen wel dat hij voldoende uitdagingen krijgt. We kunnen daar thuis wel voor zorgen maar ze brengen zo’n groot deel door op school en het zou zonde zijn van de tijd zijn als daar niets mee wordt gedaan.
Sasisj, je hebt een pb! 
Ik heb 2 hoogbegaafde dochters. De oudste van 8 zit nu op leonardo. En eindelijk voor het eerst in haar schoolcarrière heeft ze het naar haar zin. In groep 1 was ze een duidelijke onderpresteerder met gedragsproblemen. Nadat ze meer uitgedaagd werd verdwenen de gedragsproblemen ook weer. Ze is wel versneld van 2 naar 3. Ondanks dat ze klein van stuk was. School bleef roepen dat ze sociaal emotioneel achterliep, terwijl ze juist voor liep. In groep 3 knapte ze eigenlijk helemaal op. Tot ze zich ook daar weer verveelde… Maar dat is bijna niet tegen te gaan. Na een heel gedoe is ze naar een andere school gegaan met een hb beleid. Daar ging het al een stuk beter. Nu op Leonardo zien we ineens weer een kind tevoorschijn komen waarvan we dachten dat we haar kwijt waren.
Onze jongste is 4 en gaat naar de mytylschool (heeft een lichamelijke handicap). Daar moeten we het hele “gevecht” nog aan. We hopen dat ze daar - omdat het kleine groepen zijn - haar wel voldoende kunnen aanbieden.
Ik moet wel zeggen dat ik geniet van onze dames. We hebben de mooiste gesprekken aan tafel. Ik kijk nergens meer vreemd van op. Tegenwoordig zelfs discussies over politiek.
Ik heb in het topic een vraag gesteld over de leonardoschool, maar zie dat er hier al meer geschreven is over dit onderwerp. De dames met een hb kind: hebben jullie ervaring met de Leonardo en hoe bevalt het? Zo niet, hoe gaat het op de ‘normale’ basisschool met begeleiding enzo?
Ik lees ook even mee, want hier speelt het ook wel met onze dochter.
Hier gaat Pepijn na de zomervakantie over naar groep 2 omdat hij een vroege leerling is, hij wordt de laatste dag van de vakantie 5. Hij heeft wel al citotoetsen voor groep 2 gemaakt en heeft op alles een A gescoord (hij had zelfs geen fouten gemaakt).
Zijn juffen vonden het zo lastig vooral omdat hij wel toe lijkt te zijn aan groep 3, hij speelt ook alleen maar met de kindjes uit groep 2. Daarom is er nu afgesproken dat ze hem tot de kerstvakantie goed in de gaten gaan houden en blijft hij het zo goed doen dan mag hij na die vakantie over naar groep 3. De achterstand die hij dan gemaakt heeft haalt hij met gemak in.
Hij is eind vorige maand ook geobserveerd door iemand van Edux en zij heeft ook in haar verslag geschreven dat hij sociaal emotioneel een flinke stap heeft gemaakt sinds haar eerdere observatie in februari.
Hij loopt nog iets achter op de kindjes die nu al naar groep 3 gaan, maar eigenlijk is daat maar heel weinig.
Omdat de juffen ons dit hebben geadviseerd gaan we er mee accoord. Vind het wel spannend hoe het zou gaan als hij idd na de kerstvakantie toch naar groep 3 zal gaan…
Gelukkig is Pepijn ook best groot dus qua bouw zou hij ook goed tussen de oudere kindjes passen…
(onze Lucas is een ander verhaal die heeft autisme en is ook wel slim, maar door zijn concentratie probleem gaat hij nu met de hakken over de sloot over naar groep 3, Pepijn zal hem dus hoogstwaarschijnlijk gaan inhalen…)
Zoals ik al eerder schreef heb ik 1 dochter (nu 9) op leonardo. Hiervoor zat ze op Dalton, dat ging redelijk. Daarvoor hier op de dorpsschool en dat ging totaal niet. Wel begeleiding gehad, elke 3 maanden een gesprek met de gz-psycholoog erbij. Maar uiteindelijk haar toch van school gehaald. Het is niet dat school niet wilde, maar ze konden het niet. Snapten er eigenlijk ook helemaal niks van. Nu zijn we heel tevreden en ook erg blij dat we die stap hebben genomen.
Onze jongste laten we voorlopig op de school waar ze zit. Ze wordt in augustus 5 en gaat officieel naar groep 2. Ze gaan nu kijken of ze met een eigen programma naar 2 gaat of versneld naar groep 3. We zullen zien.
Bianca en mama Jeanet, bedankt voor jullie reactie.
Bianca: Heeft de Leonardo waar kunnen maken wat je er van verwacht had? Hebben jullie nog last gehad van opstartproblemen of waren de leervoordelen groter? Onze zoon gaat waarschijnlijk volgend schooljaar beginnen op een Leonardo, maar hoor de laatste tijd zoveel verschillende verhalen.
Mijn zoon functioneert op sociaal gebied prima op zijn huidige school, maar mist heel erg de uitdaging. Ik hoop maar dat zijn verwachtingen waargemaakt kunnen worden…
Wat ik lees was het voor jullie dochter in ieder geval een goede stap, fijn!!
Kico: tegen wat voor problemen loop jij aan met jullie dochter?
Mama Jeanet: Ben benieuwd hoe Pepijn het gaat doen. Zo te horen doet de school in ieder geval goed haar best. Blijf vooral ook zijn sociaal-emotionele kant goed in de gaten houden (dat doen jullie gelukkig al), want dat heb ik bij mijn oudste zoon toch wat onderschat.
Gek idee he, dat nummer 2 de oudste “in” zou kunnen halen. Mijn oudste twee jongens zijn ook beiden slim, maar denk dat de oudste het uiteindelijk op verstandelijk gebied ook af zal leggen op zijn twee jaar jongere broertje.
Even in het kort (hopelijk)…
E. is afgelopen maart 5 geworden. Sinds november is ze groep 2, want de docent had al snel gezien, dat ze meer kan en wil. Cognitief ligt ze ver voor op de rest. Ze heeft zelf lezen geleerd toen ze 3 jaar en 9 maanden was. Haar motorische ontwikkeling was ook heel vlot. Rekenen kan ze ook al sommetjes optellen en aftrekken tot 20. Ze vindt het leuk om sudoko’s te maken en ook zweedse raadsels voor 7/8 jarigen doet ze graag en foutloos. Allemaal vanuit haar zelf. Het schrijven kan ze wel, maar met zelf aangeleerde mix van hoofd en schrijfletters. Dat is het enige waarin ik haar probeer te sturen om het meteen goed aan te leren.
Tijdens het 10 minuten gesprek in maart uitte de docent zijn dilemma. cognitief kan ze makkelijk door naar groep 3, maar sociaal emotioneel vindt hij haar er nog niet aan toe. Er waren ook met inbreng van de IBer 3 opties besproken. het normale schooltraject, dus hierna nog een volledig jaar groep 2 en dan verder, met daarnaast verbreding (De V-klas is dan een optie (V van vooruit) voor kinderen die uitdaging missen)
Groep 2 met de belangrijkste taken van groep 3 en na volgend jaar naar groep 4. en dus nu al naar groep 3. De laatste heeft onze voorkeur, omdat wij ervan uitgaan dat E enorm zal groeien als ze de uitdaging krijgt die ze nodig heeft. Ondanks dat we weinig met haar overleggen over de stappen, geeft ze zelf aan liever vandaag dan morgen naar groep 3 te willen. De docent heeft echter zijn twijfels en wil door een deskundige overtuigd worden.
Vorige maand hebben we intake gehad bij een bureau dat gespecialiseerd is in hoogbegaafdheid. Morgen komt de deskundige in de klas observeren en volgende week vrijdag hebben we dan een gesprek met haar, de docent en IBer. Vooralsnog is de deskundige aan onze kant en denkt ze zelfs na wat ze gelezen heeft en gehoord heeft tijdens de intake, dat E zelfs al in groep 3 ook verbreding erbij moet krijgen. In ieder geval het eerste half jaar. De IBer heeft bij E ondertussen een AVI test en cito rekenen groep 3 afgenomen. Volgende week vrijdag weet ik dus meer!
Verder lijkt het de deskundige verstandig om E een Sociale vaardigheidstraining te laten volgen voor hb-ers, zodat ze leert makkelijker/beter om te gaan met anderen.
Toch nog een heel verhaal geworden. Ik houd jullie op de hoogte.
Spannend! Ben heel benieuwd wat de uitslag van het onderzoek zal zijn! Moeilijke leeftijd om te beslissen doorgaan of blijven kleuteren. Ze zijn nog zo jong, maar willen en kunnen soms al zoveel meer.
Grappig om te lezen dat veel kinderen al jong trekken van hb laten zien. Die van mij dus absoluut NIET. Deed in de kleuterklas niet anders dan kralenplanken (rijtjes met kleurtjes leggen) en ik was dan ook verbaasd toen de juffen aangaven dat ze hem groep 2 hadden getest en hij door zou gaan naar groep 3! Hij had niet overdreven veel interesse in letters (minder zelfs dan zijn oudere broer) Pas in groep 4 ben ik erachter gekomen dat hij veel slimmer was dan wij allemaal in de gaten hadden. Ik heb hem toen laten testen (gingen eigenlijk voor zijn oudste broer, die echt tegen problemen aanliep) en hij bleek echt een heel hoog IQ te hebben.
Bij hb dacht ik ook altijd aan kinderen die zichzelf leren lezen en hele moeilijke puzzels maken, maar het kan zich dus ook op andere manieren uiten (of juist te weinig, wat waarschijnlijk bij onze zoon het geval was, door niet voldoende uitdaging. Hoe meer hij krijgt aangeboden hoe meer ik hem zie groeien)
@Kira80 wrote:
Bianca en mama Jeanet, bedankt voor jullie reactie.
Bianca: Heeft de Leonardo waar kunnen maken wat je er van verwacht had? Hebben jullie nog last gehad van opstartproblemen of waren de leervoordelen groter? Onze zoon gaat waarschijnlijk volgend schooljaar beginnen op een Leonardo, maar hoor de laatste tijd zoveel verschillende verhalen.
Tja, opstartproblemen zijn er altijd. Het is een volledig nieuw opstartende leonardo. Ik heb vorig jaar nog in ‘vrienden voor leonardo’ gezeten. Je weet van te voren dat het niet alleen maar rozengeur en maneschijn zal zijn. Er zijn docenten geweest die het uiteindelijk toch niet konden. Het duurde lang voor er compleet doorgetoetst was. Gelukkig zijn de groepsleerkrachten op wie het draait ontzettend goed. Ik vind het een hele prestatie. Veel kinderen zijn door slechte ervaringen gedemotiveerd, hebben faalangst en zijn al helemaal niet gewend om ergens voor te moeten werken. Als ik zie dat ze nu binnen een jaar bijna alle kinderen hebben weten te triggeren neem ik mijn petje af. Het is geen makkelijke groep kinderen om mee te werken. Wel denk ik dat het heel leuk kan zijn. Als je het kan hebben dat een kind van 8 jou als leerkracht eruit rekent :lol:
Daarbij waren onze verwachtingen door allerlei ervaringen al niet meer zo hoog. Dat ze eindelijk weer eens met plezier naar school gaat is al heel wat.
Als ik puur naar mijn dochter kijk ben ik heel tevreden. Ze gaat graag naar school, qua leerstof is het mooi aangesloten. Ach, soms zit ze weer veel verder maar dat wordt wel weer aangepast. Ze is weer gemotiveerd en - misschien wel het belangrijkste - ze is weer ons vrolijke en spontane meisje.
@Kira80
Van onze jongste hebben we zelfs gedacht dat ze achter liep :oops: Ze ontwikkelde zich zo anders. Heeft helemaal niet dat ze alles weet, al kan lezen enzo. Alles wat onze oudste wel had, bij haar kon je het achteraf al heel jong merken. Nu zit zij - vooral met haar verbale IQ - wel heel erg hoog.
Vorig jaar is onze jongste getest met SON-R. Dat werd bij alle kinderen gedaan van de therapeutische peutergroep omdat velen naast hun lichamelijke ook een geestelijke achterstand hebben. Die van ons viel er naar boven uit ook boven de 130, dat was wel even lachen. Nu wordt ze op ons verzoek met de wiscIII getest. Wel wat jong, maar ja. Over twee weken horen we wat daar daar de uitslag van is en wat er wordt geadviseerd naar school toe.
@Kico. Dat sociaal emotionele vergissen ze zich nogal eens in. Vaak lijkt het dat ze achter lopen, terwijl ze juist vaak ook voor lopen op dat vlak. Ik wil niet zeggen dat het bij jouw dochter ook zo is, maar ik hoor dit verhaal wel heel veel. Bij onze oudste bleven ze dat ook roepen. In groep 1 had ze inderdaad geen aansluiting en het leek of ze bij de andere kinderen achterliep. Maar ze liep een heel eind voor en daardoor kon ze geen contact maken met haar klasgenoten. Maar doordat ze van alles hebben gedaan om haar sociaal emotioneel sterker te maken hebben ze heel wat bij haar verknalt. Er is echt schade aangericht. Nu is dat wel bijna weer weg, maar dat is een lange weg geweest. De juf van de Dalton school waar ze een jaar geweest is heeft heeft hier samen met de ib-er een hele positieve bijdrage aangeleverd. Wat hier heel belangrijk in is geweest is dat ze vooral haar hebben geaccepteerd zoals ze is. Samen hebben gekeken hoe zij het beleefd, hoe zij er mee om gaat. En dan samen kijken hoe het anders zou kunnen. Maar bovenal haar accepteren zoals ze is. Zij werd daar ook niet ‘sociaal emotioneel’ zwak genoemd, hooguit een beetje onhandig.
@bianca Dat gevoel hebben wij dus ook dat het wel meevalt met het sociaal-emotionele. Thuis en in andere ‘veilige’ situaties is ze ook heel anders. Dan is ze juist heel bazig. Gelukkig hebben we de deskundige achter ons staan en zullen we er alles aan doen om haar over te laten gaan. Zeker met die sovatraining erbij kan ze haar mannetje echt wel staan. Zelf was ik ook liever alleen, dan met anderen samen.
Weet jij trouwens hoe ze bij de leonardo staan tegenover kinderen met HB, maar die ook een ASS hebben (een aan autisme verwante stoornis). Dit vermoeden hebben we van onze oudste. Het gaat niet heel goed in groep 3 waar hij nu zit, maar ik denk dat als hij goed getriggerd wordt en uitdagend(er) werk krijgt, hij veel meer zijn best gaat doen. Hij wordt van de zomer op intelligentie en persoonlijkheidskenmerken getest.
Dat verschilt volgens mij per leonardo, dat zal je moeten vragen. Bij onze dochter zit een jongen in de klas met asperger. En dat gaat heel goed.
Bedenk je wel dat veel hb kinderen een persoonlijkheidsstoornis lijken te hebben en ook als zodanig zijn gediagnostiseerd. Als ze goed op hun plek zitten en voldoende uitdaging hebben blijkt het allemaal wel mee te vallen. En dan is het stickertje moeilijk weer weg te krijgen. Met misschien nog een niet terechte en ongewenste behandeling. Maar andersom telt natuurlijk ook. Als je zoon inderdaad ASS heeft wil je ook de beste behandeling en begeleiding. Maar laat je niet te snel overtuigen! Misschien zou je de persoonlijkheidstest moeten doen als hij goed in zijn vel zit. Maar dat is aan jou, jij kent je zoon het best. Vertrouw op je eigen gevoel.
Zorg in ieder geval dat hij getest wordt door iemand die verstand heeft van hb, die zijn problemen goed weet in te schatten.
Ik ben misschien wat fel, maar ik heb al heel veel gezien en gehoord. Daarnaast hebben we zelf al hele gevechten moeten leveren voor en met onze oudste dochter.
Bij onze oudste is ook vaak pdd-nos gevallen. Ze heeft er ook wel trekjes van, vooral als ze niet goed in haar vel zit. Als het niet goed met haar gaat is ze heel dwangmatig, maar dat verdwijnt ook weer als het wél goed gaat (bv voldoende uitdaging). Degene die (ze was toen bijna 5) in eerste instantie via de schoolbegeleidingsdienst kwam wilde ook wel graag die richting uit. Het heeft ons flink wat energie gekost, maar uiteindelijk is ze getest door iemand die ervaring met hb had. En die zag geen duidelijke persoonlijkheidsstoornis.
Onze zoon L. is met 5 getest en heeft een aantal kenmerken van PDD Nos, maar we hebben nu met de intake inderdaad aangegeven om hem te observeren met de insteek dat hij HB is. Bij de kleutertesten (WPPSI-R) zat hij performaal op 118 en verbaal op 125 en totaal op 121, met de opmerking erbij dat L. tijdens de test motivatie en concentratie verloor en als dat laatste gedeelte niet werd meegeteld zat zijn totaal IQ op 124. Nu heb ik begrepen dat kleutertesten iets hoger uitvallen dan de vervolgtesten, dus ben heel benieuwd hoe hij het zal doen in augustus!
Ik heb morgen de intake voor onze meid bij datzelfde bureau en ik twijfel of ik zal vragen of E. de WISC test krijgt ipv de WPPSI. In augustus als ook zij de intelligentietest en persoonlijkheidsonderzoek krijgt is ze 5,5 jaar.
Hier heeft Pepijn ook de SON-R test gehad toen hij 3,5 jaar was en bij hem kwam er een score uit van 138 performaal en hij heeft 1 test niet gedaan omdat hij te moe was, als hij deze test gescoord had als de rest (wat wel te verwachten was volgens de ortho-pedagoge) dan was zijn IQ 141. Zijn verbale IQ zit op 107 en hierdoor heeft hij een verbaal/performaal kloof (meestal is dit andersom) dat is zijn enige :“handicap”.
Gelukkig heeft hij geen autisme stoornis, onze Lucas heeft wel autisme en hij heeft een performaal IQ van 122 (begaafd niveau) maar hij heeft een verbaal IQ van 98 dus ook hij heeft een grote kloof.
Omdat mijn oudste jongens zo hoog scoren op de SON-R testen wordt Merlijn ook getest als hij 3,5 á 4 jaar oud is.
Onze jongste heeft vandaag het 2de en laatste deel van de WISCIII gehad. Ik kon meekijken achter het raam, wel leuk om te zien en te horen. Omdat de test voor oudere kinderen is krijgen we er geen cijfertje bij. Het gaat er puur om om te kijken hoe ze op school verder moeten en welke extra begeleiding nodig is. Ik ben benieuwd. Het is wel lastig om een jong kind een test te laten doen die voor oudere kinderen is gemaakt. Bepaalde ervaringen hebben ze nog niet waardoor het beoordelen van de test lastig is. Dan komt er bij onze dochter nog bij dat ze een lichamelijke beperking heeft, waardoor haar ruimtelijk inzicht achter loopt. Ze kan sinds 2 jaar wat beter lopen, maar ziet de wereld toch voor een groot deel vanuit de rolstoel of vanaf de grond.
Die andere test voor kleuters had de gz psycholoog niet en de SON-R hebben ze vorig jaar al gedaan. Vandaar dat er voor deze test gekozen is.
Maar je kan het natuurlijk vragen. 5,5 zit wel tegen die ondergrens aan.
Onze oudste was ook net 5 toen ze met wiscIII getest is. Ook een flinke kloof, maar dan andersom. Verbaal boven de 150 en performaal 115. Dit zal wel een beetje bijgetrokken zijn omdat zij ook nog heel jong was toen ze getest is. Zelf hebben we er nooit zo’n probleem van gemaakt. Inderdaad ‘gehandicapt’ tussen aanhalingstekens.
@kico wrote:
Even in het kort (hopelijk)…
E. is afgelopen maart 5 geworden. Sinds november is ze groep 2, want de docent had al snel gezien, dat ze meer kan en wil. Cognitief ligt ze ver voor op de rest. Ze heeft zelf lezen geleerd toen ze 3 jaar en 9 maanden was. Haar motorische ontwikkeling was ook heel vlot. Rekenen kan ze ook al sommetjes optellen en aftrekken tot 20. Ze vindt het leuk om sudoko’s te maken en ook zweedse raadsels voor 7/8 jarigen doet ze graag en foutloos. Allemaal vanuit haar zelf. Het schrijven kan ze wel, maar met zelf aangeleerde mix van hoofd en schrijfletters. Dat is het enige waarin ik haar probeer te sturen om het meteen goed aan te leren.
Tijdens het 10 minuten gesprek in maart uitte de docent zijn dilemma. cognitief kan ze makkelijk door naar groep 3, maar sociaal emotioneel vindt hij haar er nog niet aan toe. Er waren ook met inbreng van de IBer 3 opties besproken. het normale schooltraject, dus hierna nog een volledig jaar groep 2 en dan verder, met daarnaast verbreding (De V-klas is dan een optie (V van vooruit) voor kinderen die uitdaging missen)
Groep 2 met de belangrijkste taken van groep 3 en na volgend jaar naar groep 4. en dus nu al naar groep 3. De laatste heeft onze voorkeur, omdat wij ervan uitgaan dat E enorm zal groeien als ze de uitdaging krijgt die ze nodig heeft. Ondanks dat we weinig met haar overleggen over de stappen, geeft ze zelf aan liever vandaag dan morgen naar groep 3 te willen. De docent heeft echter zijn twijfels en wil door een deskundige overtuigd worden.
Vorige maand hebben we intake gehad bij een bureau dat gespecialiseerd is in hoogbegaafdheid. Morgen komt de deskundige in de klas observeren en volgende week vrijdag hebben we dan een gesprek met haar, de docent en IBer. Vooralsnog is de deskundige aan onze kant en denkt ze zelfs na wat ze gelezen heeft en gehoord heeft tijdens de intake, dat E zelfs al in groep 3 ook verbreding erbij moet krijgen. In ieder geval het eerste half jaar. De IBer heeft bij E ondertussen een AVI test en cito rekenen groep 3 afgenomen. Volgende week vrijdag weet ik dus meer!
Verder lijkt het de deskundige verstandig om E een Sociale vaardigheidstraining te laten volgen voor hb-ers, zodat ze leert makkelijker/beter om te gaan met anderen.
Toch nog een heel verhaal geworden. Ik houd jullie op de hoogte.
Brrr, als ik sociaalemotioneel hoor kriebelt het aan alle kanten…
sociaal is hoe je volgens anderen omgaat met anderen en emotioneel hoe je je daar zelf bij voelt. Dat zijn twee heel verschillende dingen!
Onze dochters hebben (alle 4) een heel hoog leervermogen (ik haat het woord HB, komt heel wat meer bij kijken!) en volgen Leonardoonderwijs. Binnen het regulier hadden ze het heel zwaar en ik zal dat verduidelijken met een voorbeeld:
In de kleuterklas spraken ze met klasgenootjes af om na school bij elkaar te spelen. Na school bleek klasgenootje helemaal niet te weten dat hij-zij een clubje, BSO of bezoek van oma had en kon hij/zij niet. Ons kind bleef dan brullend achter, dat was oneerlijk, ze hadden afgesproken! Reactie van juf
sociaal emotioneel niet zo sterk, moeten we aan werken. Niks van waar, sociaal veel verder (ons kind kende de dagen van de week en wist wat op welke dag gebeurde en kon dus al prima afspraken maken), miste echter de wetenschap dat andere kinderen dit op deze leeftijd nog helemaal niet kunnen en betrok het geheel op zichzelf (ander kind komt afspraak niet na, is heel oneerlijk). Dat dat emotioneel heel zwaar is (voor een kleuter!) lijkt me duidelijk. Alleen niet omdat het kind achter zou lopen maar juist omdat het sociaal veel verder voor loopt dan het emotioneel kan bijbenen! Zet hetzelfde kind in een groep oudere kinderen (wat dat betreft is versnellen wel weer een voordeel) en dergelijke problemen zijn over.Als je goed kijkt naar kinderen met een ontwikkelingsvoorsprong zie je dergelijke situaties heel vaak. Denk aan de peuter die aan een andere peuter vraagt om het PAARSE autotje dat ACHTER dat kindje ligt. Als dat kindje de woorden paars en achter niet kent zal het hooguit vreemd opkijken (meestal geen reactie), dat je je van dergelijke reacties onzeker gaat voelen is niet vreemd!
HET voordeel van Leonardo-onderwijs is vooral gelegen in het kwijt zijn van dit soort communicatieproblemen.
Had pas een heel stuk getypt wat ik per ongeluk in een verkeerd topic heb geplaatst (en ik maar denken dat ik gek was…ineens weg…huh? Inmiddels is dat stukje al weggehaald)
Goed…kort gezegd…ik lees dit topic even mee…voorlopig uit interesse…lopen niet op zaken vooruit en wat ons betreft (kinderarts was wel iets meer overtuigd in zijn vermoeden) is alles nog mogelijk,maar Jo staat op de wachtlijst voor diverse testen…oa hypersensitiviteit en boven gemiddeld begaafd…
Man en ik zaten nog in de excuzen-zoeken-fase “Hij is gewoon een beetje zwaar op de hand” “Zo is hij nou eenmaal” “Hij is een beetje gevoelig” “Jo heeft wat issues, komt vanzelf wel goed”.
Wat begon als een bezoekje kinderarts,omdat zijn voortdurende darmproblemen/zinderlijkheidproblemen maar niet op te lossen zijn, liep uit op een verwijzing voor zijn psyche…
Lees in veel stukken hier zoooooveel herkenbare dingen…
Vooral dit stukje kreeg ik kippevel van (zo waar!!!):
Wpl schreef:
In de kleuterklas spraken ze met klasgenootjes af om na school bij elkaar te spelen. Na school bleek klasgenootje helemaal niet te weten dat hij-zij een clubje, BSO of bezoek van oma had en kon hij/zij niet. Ons kind bleef dan brullend achter, dat was oneerlijk, ze hadden afgesproken! Reactie van juf `sociaal emotioneel` niet zo sterk, moeten we aan werken. Niks van waar, sociaal veel verder (ons kind kende de dagen van de week en wist wat op welke dag gebeurde en kon dus al prima afspraken maken), miste echter de wetenschap dat andere kinderen dit op deze leeftijd nog helemaal niet kunnen en betrok het geheel op zichzelf (ander kind komt afspraak niet na, is heel oneerlijk). Dat dat emotioneel heel zwaar is (voor een kleuter!) lijkt me duidelijk. Alleen niet omdat het kind achter zou lopen maar juist omdat het sociaal veel verder voor loopt dan het emotioneel kan bijbenen! Zet hetzelfde kind in een groep oudere kinderen (wat dat betreft is versnellen wel weer een voordeel) en dergelijke problemen zijn over.
Het grappige is dat wij ons het laatste jaar alleen bewust waren van zijn over-gevoeligheid (emotioneel flink voorlopen), dat hij best slim was..nou ja..als dat iets is,dan komt dat er op school vanzelf een keer uit, dachten we.
Nu je om je heen voorzichtig aangeeft wat de kinderarts van plan is, krijg je alleen maar "" Oh ja, dachten we al, of ja, heb ik ook aan zitten denken" tot aan (van de juffen) "Er zou best eens meer kunnen spelen als we er zo over nadenken"....zucht..
Ik lees even de stukken terug hier..laat het stukje Jo even in het midden,want loop niet vooruit op zaken die nog niet zeker zijn,maar als we straks eenmaal in de onderzoeken zitten is het wel fijn te weten wat je kan verwachten....
(vind het ook te prive nu om alles zomaar neer te zetten...).
Hoe zien die testen er uit? Jo heeft namelijk 2 gezichten. 1 voor de mensen die hij vertrouwt en 1 voor vreemde mensen. Bij vreemde is het niet de Jo die wij thuis hebben...
Herkenbaar???
Grappig om te lezen dat veel kinderen al jong trekken van hb laten zien. Die van mij dus absoluut NIET. Deed in de kleuterklas niet anders dan kralenplanken (rijtjes met kleurtjes leggen) en ik was dan ook verbaasd toen de juffen aangaven dat ze hem groep 2 hadden getest en hij door zou gaan naar groep 3! Hij had niet overdreven veel interesse in letters (minder zelfs dan zijn oudere broer) Pas in groep 4 ben ik erachter gekomen dat hij veel slimmer was dan wij allemaal in de gaten hadden. Ik heb hem toen laten testen (gingen eigenlijk voor zijn oudste broer, die echt tegen problemen aanliep) en hij bleek echt een heel hoog IQ te hebben.
Bij hb dacht ik ook altijd aan kinderen die zichzelf leren lezen en hele moeilijke puzzels maken, maar het kan zich dus ook op andere manieren uiten (of juist te weinig, wat waarschijnlijk bij onze zoon het geval was, door niet voldoende uitdaging. Hoe meer hij krijgt aangeboden hoe meer ik hem zie groeien)
Ook een treffend stuk...
Als je de kenmerken van diverse sites naleest komt bovenstaand ook terug.... ik probeer er objectief naar te kijken,maar hoe meer lijstjes en eigenschappen hoe duidelijker bepaalde dingen worden.
Een groot leervermogen is niet altijd dat ze dingen zomaar oppikken...als de interesse er op dat moment nog niet ligt,dan hoeft je er niets van te te merken.
Dat gaven wij de kinderarts ook aan "Op school gaat het goed".
Reactie van kinderarts : Ja, ho ho...NOG wel"
Jo is bijv. nog veel meer bezig met het schoolsysteem, het spelen, vriendjes maken, meedoen en strak alle regeltjes volgen. "Zo moet het dus zo doe ik het"...heel perfectionitisch. In zijn gedrag laat hij alleen wel afwijkende dingen zien. Te heftige emoties, neerslachtigheid, vermoeidheid, frustratie...
Zijn gevoelige kant zit hem in de weg...hij maalt veel te veel...
Hij is meer het type wat erg zit met TE grote levensvragen....angst voor de toekomst, zorgen over later,maar vooral zorgen maken om anderen.
Hier dreigt nr. 2 Jo op veel vlakken in te gaan halen...gewoon omdat Eli nergens lang over nadenkt,maar gewoon doet. Eli is ineens zindelijk..volledig...bij Jo tobben we al 2 jaar..
Eli is ook best een slimme jongen,maar meer een echte tekstboekpeuter..
Eli is het type wat straks gewoon gaat fietsen en zwemmen...Jo bakt er niets van...(zolang hij niet wil, gaat het NIET gebeuren). Hij valt niet te sturen..wachten tot hij het zelf aangeeft..ook herkenbare eigenschappen..
Als een kind ergens het nut niet van ziet of het doel erachter niet snapt,dan lijkt het alsof ze het niet kunnen,terwijl ze er gewoon geen heil inzien (wat schiet ik er meer op??)....ik heb geen zin in die puzzel..mag toch?!