Hallo mede mama’s
Nav een discussie tussen vriendlief en ikzelf, ben ik erg benieuwd hoelang jullie de kleine laten huilen. Als ze in bed liggen bedoel ik dan vooral.
Hoelang ‘mag’ hij/zij huilen voordat je naar boven gaat om te troosten, op te pakken, speen te geven etc…
Zelf laat mn ventje iig 5minuten gaan (veelal dus ook langer), maar ligt er wel aan hoe hij huilt. Als ie over zn top aan 't krijsen is, ga ik eerder. Kans is dan groot dat ie gewoon wat krampjes heeft, even op zn buikje wrijven en dan is dat weg en gaat ie slapen.
Mn vriend vindt dat te lang, die gaat zelf ook eerder even kijken, even aaien/troosten omdat ie dan misschien wel eerder stil is… Ik ben van mening dat je dan aan de gang kan blijven, even laten huilen doet em niks…
Hoe doen jullie dat? 
Wij laten niet huilen, bij het eerste huiltje gaan wij naar boven. Ik hou er niet van om kindjes te laten huilen. Mijn kindjes zijn daardoor niet extra verwend etc, want vind dat je een baby niet kunt verwennen en al zeker niet door niet te laten huilen.
En je kindje is trouwens nog zo klein, misschien heeft ie wel gewoon mamahonger. Of krampjes/vieze luier/honger of gewoon verdrietig dat ie alleen is.
Eens… Je kunt een jonge baby op die manier niet verwennen. Bovendien is hij wel erg klein om te gaan leren alleen te slapen.
Ik laatmijn zoontje wel rustig vijf min mekkeren/mopperen. Dan hoor je ff n huiltje, dan weer stil enz. Maar bij huilen ga ik naar m toe.
Als wij ons meisje nooit zouden laten huilen, dan slaapt ze denk ik niet meer. Want ze huilt standaard, altijd even. Hier is het maximaal 5 minuten, dan ga ik terug om haar speen te geven, daarna nog 5 minuten, als ze dan nog huilt, dan wieg ik haar in slaap of neem haar weer mee naar beneden. Tegenwoordig is dat niet meer nodig, ze komt steeds beter in haar ritme en slaapt snel, of, zoals nu ;), ligt ze gewoon een poosje te kletsen.
Ik vermoed dat ze huilt om te verwerken ofzo, want ze is de hele dag enorm druk, ligt zelden stil, is altijd in beweging, aan het praten etc. Het lijkt alsof ze even ‘bij moet komen’ in de stilte van haar kamertje ofzo. En als ik haar dan steeds weer uit bed pluk of bij haar ben als ze maar 1 kik geef, komt ze helemaal niet meer tot rust, dat hebben we wel gemerkt toen ze jonger was, en dat werkte helemaal averechts bij haar.
Hier ook even afwachten. Als ze nog heel klein zijn slapen ze veel bij ons, maar als ze iets ouder zijn (na ong 3 maand) en op bedje liggen dan laten we ze wel even huilen. Je kan de kleintjes niet verwennen, maar wel gewennen naar mijn mening. Wat ik hierboven ook al lees, ze worden soms alleen maar onrustiger als je ze direct weer uit bedje haalt, dus we wachten hier eventjes.
Dat ligt aan het huiltje.
Ik ga haar niet meteen halen, want als ze in haar slaap huilt en ik ga haar uit bed halen is ze sjaggie en bekaf.
Ze huilt om te verwerken en om weer in slaap te vallen. Vaak 's ochtends om 5 uur, als ik haar dan even laat huilen slaapt ze verder, als ik haar dan aandacht ga geven is ze de hele dag uit haar ritme.
Soms is dat wel een half uur, maar als het ze echt krijst of klaar wakker is dan haal ik haar eruit.
Ook hier lag het heel erg aan het huiltje. Na een tijdje hoor je het verschil wel, of het een slaaphuiltje is of niet. Slaaphuiltje duurde meestal 5 minuten, bij langer gingen we weer kijken of soms een aai, soms eruit halen en knuffelen.
Maar zo jong zou ik het inderdaad bij een paar minuten laten. Dan in ieder geval even troosten, laten weten dat je er bent. Naarmate hij ouder wordt, kun je dit langer laten worden. Maar zeker de eerste twee maanden hebben wij altijd redelijk snel gereageerd maar niet meteen.
Ik vond het echt heel lastig om de balans te vinden! Wat is te snel reageren, wat is te lang laten huilen? Uiteindelijk vind je een ritme waar je je zelf goed bij voelt, en waar je zoontje het goed op doet.
Ik laat dr niet huilen. Zodra ze begint te jengelen ga ik er heen om de speen er opnieuw in te doen, want als ze eenmaal begint te huilen is ze nog verder van dr slaapjes af.
Aan de andere kant laat ik haar ook zga nooit in haar bed slapen. Het is eigenlijk altijd box en wandelwagen overdag, pas wanneer mn vriend en ik naar bed gaan (tussen 22h en 0h) gaat zij in dr ledikantje op onze kamer.
Ik ga eigenlijk altijd direct. Als ze weer stil is zodra ik voor de deur sta, ga ik wel weer terug, maar laten huilen, nee dat wil ik niet. Een geluidje of jammerkreet, dan ga ik niet, als het daarbij blijft, maar anders ga ik gewoon naar haar toe.
Soms jammert ze even als ik haar in bed leg, dan loop ik de kamer uit om te zien wat er gebeurt. Als ze doorhuilt ga ik weer terug, als ze vrijwel direct stil is, is het ok :).
alleen bij het in slaap vallen bij een 'jammer’huiltje laat ik heel even huilen.
De jongste heeft het overigens niet, de andere 3 hadden dat wel. Maar kan best zijn dat ze ook wat ouder waren toen ze dat deden. Een soort ‘kletsen/ verwerken’ van de dag.
Dat ging later ook over naar daadwerkelijk praten voor ze sliepen…
Huilen als in echt huilen dan ga ik direct (of ik moet al op de wc zitten of een poepluier aan het verschonen zijn, dan maak ik even af waar ik mee bezig ben 
).
Alleen bij de oudste heb ik weleens mijn hoofd onder een kussen gestopt zodat ik het huilen niet nog langer zou horen… die huilde heeeeeeeeeeeeel veel. Die dag was echt de druppel en heb ik mijn moeder gebeld of ze kon komen ik moest weg weg weg.
Heb ook heel lang echt jeuk gekregen van een dergelijk huiltje :shifty: .
@romata wrote:
Wij laten niet huilen, bij het eerste huiltje gaan wij naar boven. Ik hou er niet van om kindjes te laten huilen. Mijn kindjes zijn daardoor niet extra verwend etc, want vind dat je een baby niet kunt verwennen en al zeker niet door niet te laten huilen.
En je kindje is trouwens nog zo klein, misschien heeft ie wel gewoon mamahonger. Of krampjes/vieze luier/honger of gewoon verdrietig dat ie alleen is.
het konden mijn woorden wel zijn :oops: iedereen roept hier dat ik ze verwent heb, maar het cb geeft altijd aan dat een kindje tot anderhalf niet verwend kan worden. Die kleintjes voelen zich niet fijn…ben tot op heden blij dat ik de beide kinderen altijd bij mij heb genomen als ze verdrietig waren, ondanks dat het heel heftig was, vooral de tweede die dag en nacht krijste… achteraf was er van alles aan de hand.
De oudste heeft er nisk aan overgehouden dat ik haar gewoon lekker bij me hield of in de kinderwagen beneden. Het is een heerlijk meiske…
Zo´n kleintje van net een maand? Helemaal niet.
Dat kan ik niet en ik wil het ook niet.
Bij een groter kind, een dreumes of peuter of kleuter kan ik dat wel en doe ik dat ook. Maar dan weet je ook wel of het echt huilen is of meer drammen of een ´in-slaap-kunnen-komen`-huiltje is.
Kleine babietjes laat ik dus absoluut niet huilen, de max is echt 5 minuten, maar dat lijkt dan wel een half uur voor mij.
pppffff lastig hoor. Hangt ook af van het huiltje. Onze jammert weleens (eigenlijk altijd) in z’n slaap. Dat is maar n paar sec.
Hier begint het huilen wel minder te worden (gelukkig).
Maar wat mamamarij zegt over het huilen van haar oudste. Is heel herkenbaar.
Hier luister ik ook naar het huiltje en wanneer er gehuilt wordt.
Is dat als ze geslapen is, dan loop ik gelijk en haal ik haar. Is dat omdat de buren weer eens extreme herrie maken, dan ga ik er ook gelijk heen.
Maar voor het slapen laat ik haar echt wel even huilen/mopperen. Het is inmiddels minder geworden, maar zeker toen ze kleiner was moest ze gewoon even huilen. Daarna sliep ze dan lekker.
Nu nog soms…
Is het krijsen dan haal ik haar gelijk, want dan is er meestal ook iets.
Overigens is het ook wel eens zo dat ze hier zit te gapen en mopperen en ik haar in bed leg en ze na 10 minuten in bed liggen besluit dat ze toch niet moe is. Dan kan ik haar beter halen, anders is het brullen.
Ligt aan het huiltje, maar wij zijn absoluut niet van het lang laten huilen.
Niet!
Het is nog een heel kleine baby…
Wij laten nooit alleen huilen, de kleinste van 2 maanden niet, maar ook de oudste van 2 jaar niet. Huilen mag, maar alleen met de aanwezigheid en warmte van papa of mama
wij laten ook nooit huilen. als hij huilt is er iets aan de hand. zo lang hij dat niet goed met woorden duidelijk kan maken is huilen de enige manier en dan heeft hij papa of mama nodig.
Zeker op die leeftijd vind ik altijd: niet laten huilen. Het is het enige communicatiemiddel van zo’n ukkie, dat zou ik nooit negeren. En ook al is er niets ernstigs, ook iets als mamahonger is al meer dan de moeite waard om naar je kleintje te gaan als het huilt.
Mijn dochter is nu bijna 14 maanden en nu is het wel iets anders dan toen ze net een paar maanden was maar ik laat haar hoe dan ook nooit langer huilen dan 5 minuten.
Ik bedenk me altijd maar hoe het moet zijn als je je niet fijn voelt, je dat maar op één manier duidelijk kunt maken en er niet op gereageerd wordt…
Als ik me zelf zo rot voel dat ik moet huilen dan zijn 5 minuten hard huilen ook al 5 hele lange minuten… voor een kleintje die het niet snapt waarom er niemand komt en die geen besef van tijd heeft zijn die 5 minuten echt heel erg lang.
Niet.
Luna babbelt, en gaat slapen als ze gaat huilen ga ik er heen.