Sinds we de kids hebben is er niemand overleden, gelukkig.
Maar nu gaat het sinds een tijdje slecht met omi (oma van mijn man en overgrootoma van de kids). Ze is al erg oud, 91 jaar.
En zo langzamerhand gaat het kaarsje uit.
Het kan natuurlijk ook nog wel maanden duren hoor.
Maar hoe bereid je je kinderen hier op voor.
Ik neig zelf naar het vertellen als ze overleden is omdat het nog best maanden kan duren en zo’n lange tijd voor kinderen niet te overzien is.
Maar hoe vertel ik het dan. :think:
Volgens mij gewoon duidelijk zijn, haal een boekje uit de bibliotheek voor de iets oudere kinderen en vertaal dat in de taal die jouw kindje begrijpt.
Ik zou ze niet voorbereiden.
Ik was onlangs bij een vriendin en we gingen wandelen. Haar papa is al bijna 25 jaar geleden gestorven. Ze wilde graag even naar het kerkhof omdat ze liever niet alleen gaat ging ik mee. Mijn zoontje en haar dochtertje waren er ook bij. Nou voor haar dochtertje niet nieuw maar voor mijn zoontje wel. Kinderen zijn zo flexibel. Hij vertelde 's avonds tegen papa:
Leuke dag papa, Jezus gezien. OOh waar dan? Kerkhof en daar waren heel veel mensen maar die waren allemaal dood. Net als de vliegen alleen de mensen lagen netjes op de rij, doen we bij de vliegen ook dan he? En mama zegt: die mensen liggen hier maar het zijn ook allemaal sterretjes dus dan zie je soms aan de hemel.
Nu heb ik nog al een bijdehande prater dus hij kan het zo wel uiten en het is natuurlijk anders als het om een familielid gaat wat ze dan niet meer zien maar mijn advies:
vertellen op het moment van overlijden. Je hebt dan wellicht ook verdriet en daar kun je dan over praten op hun niveau.
Succes ermee en ook sterkte.
Natas
ik zou het zelf pas vertellen als ze inderdaad overleden is.
dan is het tastbaar voor ze, niet als ze volgende week, v olgende maand of volgend jaar pas overlijdt.
ik zou ook vooral nu nog niks erover zeggen. Daar kunnen ze niks mee en ze hebben er ook niets aan.
Als Omi overleden is, kun je eventueel met behulp van een boekje (bij de bieb zijn er heel wat te vinden met dit thema, oa eentje van nijntje (oma pluis geloof ik) en eentje van kikker (kikker en het vogeltje)) toelichten wat er met omi is gebeurd.
pas vertellen als ze overleden is
brit was der op verloren ze was 2 jaar oud
en heb toen verteld dat opa dood is en bij de sterrren is
ze zwaait iedere avond naar de sterren
nooit vertellen aan je kids ze slaapt dan denken Ze oma wordt wakker
eerlijk wezen
brit der oma overleed toen ze 3 jaar was en ze wist meteen oma is dood en die is bij opa bij de sterren
Ook de oma van mijn kinderen is erg ziek. We hebben onze peuter alleen verteld dat oma heel erg ziek is, maar niet dat ze eraan zal overlijden (wanneer weten we namelijk niet).
Daarnaast is onze kat een paar weken terug ingeslapen. Op dat moment leek onze peuter niet te begrijpen wat er aan de hand was. Nu hebben we het oranje blokboekje van Dikkie Dik gekregen en daar staat een verhaaltje in over een oude zieke poes die overlijd. Er wordt niet in uitgelegd wat doodgaan precies inhoudt, maar wel dat iemand die heel erg oud en ziek is kan overlijden en er niet meer is als hij/zij dood is. Dat leek hier veel beter te werken.
op het moment zelf pas vertellen…
boekje van Nijntje is ook een goede om erbij te halen dan…
kijk eens in de bieb… daar hebben ze vast wel meer boeken over het doodgaan en alles erom heen…
Ik heb dat boekje van kikker en vogeltje. Is een leuk boekje maar je hebt er niet heel veel aan denk ik dan.
Wij zitten ook in zo’n situatie: mijn beppe is nu ook al een paar keer opgenomen geweest en het kan nu best wel eens gebeurd zijn.
We komen er elke week dus gewoon op een dag zeggen dat ze er niet meer is omdat ze dood is en er niet meer heen gaan lijkt me toch een beetje raar.
Door het ziekenhuis weet ze wel dat beppe ziek is.
En dat zeg is wel vaker. Over de dood heb ik het niet maar lees wel af en toe dat boekje voor (zonder de link te leggen met beppe).
Als het zover is zal ik proberen uit te leggen dat je dood gaat als je heel oud bent of als je heel ziek bent. Sterretjes e.d. hou ik persoonlijk niet zo van. Ik hou het liever nuchter en zo is dat boekje van kikker ook 
.
Hier ziet onze peuter dus ook dat zijn oma in het verpleegbed ligt, kaal is geworden door chemo-kuur etc. Hij weet heel goed dat ze erg ziek is, maar over dood gaan hebben we het op dit moment niet. Dat willen we pas echt vertellen en uitleggen op het moment dat het zover is.
Ik vertel het ook pas als het zover is. Het kan immers nog tijden duren.
Zo’n lange tijd kunnen ze toch niet overzien.
De jongste snapt het zowiezo niet, maar de oudste kan ik het dan voorzichtig uitleggen.
Ik ga, denk ik, dan zeggen dat omi heel oud was en ziek en dat ze nu naar een hele fijne plaats is gegaan, maar dat we haar dan niet meer kunnen zien. En dat we daarom verdrietig zijn.
groetjes Judith
Ik typ net dit bericht en meteen gaat de telefoon.
Mijn schoonvader… omi is overleden 
Ik zit helemaal te trillen…
ow jeetje judith zeg gecondoleerd.
ik hoop dat je een goede manier vindt om het je kinderen uit te leggen. maak het niet te ingewikkeld, met een paar zinnetjes ben je er wslk al wel. en als je er niet uitkomt: pak er echt een boekje bij, dan heb je een fijne leiddraad.
sterkte :hug:
We hebben het nog niet verteld. Mijn schoonmoeder is uitgerekend vandaag een dagje naar Scheveningen en neemt haar mobiel niet op.
Omdat mijn schoonvader thuis moet blijven vanwege de dokter en begrafenisondernemer is mijn man met zijn broertje naar Scheveningen gereden om haar te zoeken. Ze zou om 12.00 uur haar mobiel zowiezo checken, dus hopelijk loopt dat goed 
Ik wil het wel graag samen met mijn man proberen uit te leggen.
Alleen ben ik daar niet zo’n held in :shifty:
Lieve Juud,
Wat verschrikkelijk dat het zo snel is gegaan . Gecondoleerd met het verlies van je omi en heel veel sterkte gewenst.
Hopenlijk heb je steun aan je man bij het vertellen aan Tim.
Dikke kus en knuffel meis :-* :hug:
Thanx lieverds :-*
Wij hebben besloten - na overleg met mijn man en mijn schoonouders - om het de kinderen niet te vertellen.
We denken dat ze met 15 maanden en 2 jaar 9 maanden toch nog te jong zijn om het te begrijpen. Amy is zowiezo te klein en Tim die kan morgen rustig nog iets vragen wat je vandaag uitgelegd hebt. Dus die is daar ook nog te jong voor.
We gaan wel een mooi bloemstukje voor op de kist laten maken met daar aan 2 linten met Tim en Amy er op. Zo zijn ze er symbolisch toch bij.
En omi hield erg van bloemen.
Mijn man gaat samen met zijn vader, broertje en een oom de kist dragen.
Ik ben net thuis gekomen. Ik ben afscheid van omi wezen nemen.
Het viel me zwaar, maar ze lag er echt heel mooi bij.
Daarna heb ik mijn schoonmoeder geholpen met het schrijven van de enveloppen voor de rouwbrieven.
Heb barstende hoofdpijn, dus ik ga maar lekker slapen.
De jongste is ook nog erg ziek van de BMR prik, dus dat hebben we er ook nog bij.
groetjes Judith
Beste Judith,
Gecondoleerd met dit (toch nog) onverwachte snelle verlies. Het zelf iemand verliezen is 1, maar dan je kinderen ook nog opvangen is 2.
Ik denk dat ik Wessel wel zou betrekken bij de dood van mijn moeder/schoonouders. Hij is bijna 3 en opa en oma’s maken wel een deel uit van zijn leven in z’n koppie en via foto’s want door afstand (175 km) zien we ze niet zo heel veel.
Van mijn vader die stierf toen Wessel 9 maanden was, ziet hij af en toe de foto staan. Zegt dan “opa… die is dood he?”. Hij gaat ook mee naar de begraafplaats enzo…
Voor jou zoontje: In hoeverre hij beseft wat dood is weet ik niet, maar ik zou hem dus wel vertellen dat hij opa straks niet meer ziet. Laat hem opa nog een kus of een handje geven, als hij dan zegt dat hij koud is, kun je zeggen dat opa gestorven is en dat hij hem straks niet meer kan zien/voelen/met hem kan praten. Hij kan wel b.v. een tekening in de kist leggen die opa meeneemt.
Niets zeggen zou ik persoonlijk niet voor kiezen… want dan kunnen mensen dus “zomaar” verdwijnen?
Wens je veel wijsheid hierin, jij kent je eigen manneke het beste, maar bovenal heel veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Misschien was het je uit mijn verhaal niet helemaal duidelijk. Maar het gaat niet om de opa of oma van mijn kinderen.
Het gaat om de oma van mijn man en dus de overgrootoma van de kids.
Als het idd om opa of oma was gegaan van de kids, had ik het wel verteld, want daar vraagt hij vaak naar en die ziet ie ook heel vaak.
Omi (dus oma van mijn man) vraagt hij nooit naar en die zag ie ook een stuk minder. Vandaar onze keuze om het niet te vertellen.
@Judith75 wrote:
Misschien was het je uit mijn verhaal niet helemaal duidelijk. Maar het gaat niet om de opa of oma van mijn kinderen.
Het gaat om de oma van mijn man en dus de overgrootoma van de kids.
Als het idd om opa of oma was gegaan van de kids, had ik het wel verteld, want daar vraagt hij vaak naar en die ziet ie ook heel vaak.
Omi (dus oma van mijn man) vraagt hij nooit naar en die zag ie ook een stuk minder. Vandaar onze keuze om het niet te vertellen.
ik kan me bij zo’n relatie -die dus niet heel veelvuldig aanwezig is in leven van je kinderren- en bij de leeftijd van je kinderen goed voorstellen dat je hiervoor kiest.
desondanks sterkte voor jou en je man!
meis, gecondoleerd met het verlies van omi. sterkte voor jou en je man.
ik denk dat ik de zelfde keus zou maken als jou.
mijn kinderen zien omi veel minder vaak als opa en oma.
als de kinderen wat ouder zouden zijn en het meer begrijpen zou ik het wel uitleggen. ik was zelf 4jr dat opi overleed de opa van mijn vader en toen begreep ik het wel en dat is anders dat 2jr. mijn moeder heeft toen ook niks uitgelegd aan mijn broertje van 2jr.
:hug: :hug: