ik denk dat je al wel vroeg kan beginnen met een kindje uitleggen dat je het niet fijn vindt wat hij/zij doet. Als je daarmee wacht tot je zeker weet dat ze het snappen, ben je denk ik te laat. Straffen is dan nog niet nodig, maar je kunt wel herhalen dat iets niet mag. Als je kindje aan je haren trekt bijvoorbeeld, zeg je daar wat van en haal je het handje uit je haren weg. Ook al weet je dat hij/zij het later weer zal doen. Toch denk ik dat als je iets maar vaak genoeg herhaalt, dat het dan vanzelf een keer blijft hangen. Ja kunt daar natuurlijk niet echt boos om worden bij zo’n kleintje, maar “nee, dat doet pijn, dat mag niet” zeggen kan wel.
ik ben het wel met Ziet eens dat weghalen en andere dingen die je doet allemaal een vorm van straf zijn…
ok, woord klinkt hard, maar het is een gevolg geven aan een actie van beeb…dus of je het nu consequent noemt of straf 
maar goed, ik zal mijn vraag verfijnen…hoe oud was je kindje toen je hem/haar voor het eerst op de gang zette, op een strafstoel of een andere manier van straffen gebruikte dan weghalen?
ik ben op zoek naar die grens :shifty:
@fiep klophout wrote:
hmmm mijn zoontje is toch bijna 1, maar heb totaal niet het idee dat nano dingen doet omdat ie weet dat het niet mag. Dat is toch stout zijn? Dat je iets doet waarvan je wéét dat het niet mag, en het dan toch doen?
Ben ik nou heel naief of is nano gewoon heel lief? Straffen is hier m.i. nog helemaal niet aan de orde. Heb ook niet het idee dat hij dat zou snappen. Kan natuurlijk dat dat vrij snel allemaal verandert, maar Tom bijvoorbeeld is toch een maand jonger dan nano…?
Idem hier. Straf is nog lang niet in zicht. Lara doet dingen omdat die in haar hersnetjes opkomen. ze heeft geen idee van dat iets stout kan zijn. Als iets niet mag en ik zeg NEE en haal haar weg, dan merkt ze natuurlijk wel dat ik haar dwarsboom. Na 100 keer zal ze wel doorkrijgen dat er een patroon inzit en dat ze datgene (aan de gitaar zitten :mrgreen: ) wel net zo goed kan laten omdat mama haar toch dwarsboomt. Maar het idee dat dat is omdat ze stout is en dat ze zoiets dus niet mag doen, dat is volgens mij echt nog een brug te ver.
Hier voorlopig dus nog geen straf.
Ik zal trouwens sowieso proberen straf zoveel mogelijk te vermijden. Kinderen leren namelijk veel meer van belonen en voordoen dan van straf. (Ik kreeg vroeger ook bijna nooit straf en ben geloof ik toch best aangepast, betaal belasting enzo en hou me aan verkeersregels :mrgreen: .). Ik ben het dan ook niet eens met jullie definitie van straf. Voor mij is straf als je met opzet je kind iets vervelends bezorgt als ‘beloning’ voor slecht gedrag - of hij nu op de gang moet, of een tik krijgt, of niet naar buiten mag. Je kind weghalen is dus geen straf, NEE zeggen ook niet. Op de gang zeten wel. Dat is niet nodig om te voorkomen dat hij doet wat niet mag en puur bedoeld om hem door een vervelende ervaring ervan te weerhouden het nog eens te doen.
daar ben ik het helemaal mee eens
dat belonen meer oplevert dan straffen
maar om het te leren zul je toch nee moeten zeggen
en er een consequentie aan verbinden bij nogmaals hetzelfde gedrag…
Ja dat klopt, als je geen NEE zegt en hem / haar niet weghaalt van wat niet mag, dna kunnen ze natuurlijk nooit ontdekken dat het niet de bedoeling is dat ze dat doen. Maar dat vind ik dus ook geen straf.
Tenzij je met consequentie bedoelt dat je ze straf geeft . Maar ik geloof dus geen seconde dat Lara dat snappen zou. Ja okee, als ik haar ter plekke een mep verkoop, dan gaat ze gitaren wel met meppen associëren dus dan zal ze het wel gaan laten (al heeft ze dan dus niet geleerd wat ik haar eigenlijk wilde leren…). Maar als ik haar straf door haar op de gang te zetten bijvoorbeeld, daar snapt ze niks van. Die link leggen ze op die leeftijd volgens mij gewoon niet.
Maar eerlijk gezged: het is hier ook helemaal niet aan de orde. Lara doet een enkele keer weleens iets wat ik niet hebben wil, dan zeg ik NEE en haal haar uit de situatie. En daarmee is het dan wel klaar.
Olivia is 10 maanden en op dit moment volstaat:
“uh uh” als ze nog een keer doet “nee nee”.
In het begin moest ik haar elke keer weghalen (met hetzelfde zeggen dan koppelt ze dat aan elkaar). Nu als ik ‘uh uh’ zeg dan draait ze zich om. Soms begint ze dan heel zielig een lipje te trekken ( :inlove: ). Meestal gaat ze wel iets anders doen. Of ik haal haar weg en / of leidt haar af met een ander speeltje.
Tot nu toe heb ik nog niks weggehaald (veel cd’s en stereo / video op grijphoogte) maar ik ben benieuwd hoe het gaat als ze straks kan kruipen / lopen :mrgreen:
@lena3 wrote:
Ja dat klopt, als je geen NEE zegt en hem / haar niet weghaalt van wat niet mag, dna kunnen ze natuurlijk nooit ontdekken dat het niet de bedoeling is dat ze dat doen. Maar dat vind ik dus ook geen straf.
hem/haar weghalen van hetgeen niet mag noem ik dus ook al straf.
je verbindt een consequentie aan het gedrag dat je wilt dat ze niet meer doen.
maar zoals ik al zei: het woord straf en stout klinken te negatief in mijn ogen.
ik zal nooit zwaarder straffen dan een time-out, nooit een lichamelijke straf, dus ja, voor mij is het weghalen van je kindje bij wat zij leuk vinden om te doen al een soort straf
Ik vind dat geen straf :think: . Straf is je kind met opzet iets vervelends aandoen. Weghalen is niet erg, dat vindt ze wel best. Als ik NEE zeg, maar ze blijft erbij zitten, dan vraag ik het onmogelijke van haar. Ik haal haar dus niet weg om haar te straffen of als ‘consequentie’ voor ongewenst gedrag. Ik haal haar weg omdat het anders niet te doen is voor haar om met haar vingertjes van die gitaar af te blijven. Is het ding buiten beeld, dan vergeet ze hem ogenblikkelijk en gaat ze wat anders doen.
Nou ja, het maakt ook niet veel uit hoe je het noemt. Volgens mij had Heksje het over straf in de zin van een soort ‘wraak’ voor wat ze fout hebben gedaan. Dus niet een maatregel om te voorkomen dat Tom aan het stopcontact kan zitten, maar iets wat je achteraf doet om hem in te peperen dat het echt verkeerd was. Een strafstoeltje, of op de gang zetten ofzo. Dat bedoelde je toch heksje?
ja 
maar wraak :think:
meer om de ernst vd situatie duidelijk te maken aangezien weghalen leuk is :shifty: volgens Tom…
vanaf hoe oud kan ik dus idd hem aanrekenen dat ie iets ¨expres¨ doet en dus in de strafstoel moet voor max. 1 minuutje?
want idd is daar is nu nog (lang? :shifty: )geen sprake van
dus lena WAT staat er in jouw meter(s) boeken
-want ja ieder kindje is anders :mrgreen:
Sinds ze ongeveer een jaar is, staat Isana wel eens op de gang.
Ik merk wel dat Lasse in toenemende mate wat ondeugender aan het worden is. DUs hij krijgt wel door dat sommige dingen iets spannends opleveren tussen hem en pappie of mammie.
Maar straffen doen we geloof ik nog niet. Duidelijk nee zeggen, hem soms wegslepen en dan meestal iets anders aanbieden.
Hoewel hij heeft de neiging om te bijten en gebruikt zijn tanden als extra houvast en daar zijn we in toenemende mate wat van aan het zeggen en soms schrik ik en heeft hij een tikje te pakken of wel een erg bose stem.
Op gang zetten oid zie ik nog niet zitten met een 1 jarige. Maar soms gaat hij wel de box in als we elkaar te veel in de weg komen te zitten, zo van ga jij maar even in je eigen hoekje voor we ruzie krijgen ofzo :mrgreen: Meestal aan het einde van de dag, als dingen soms ingewikkelder worden.
@Heksje wrote:
dus lena WAT staat er in jouw meter(s) boeken
-want ja ieder kindje is anders :mrgreen:
Ha ha, in mijn boeken staat dat ieder kind anders is :mrgreen: .
Afgaand op Piaget zou ik zeggen in ieder geval niet eerder dan 18 maanden. Ergens tussen 18 maanden en 2 jaar.
Voor opzet is het namelijk niet alleen nodig dat het kind zich bewust is van wat het gaat doen, maar ook kan bedenken dat het alternatieven heeft en uit alle mogelijkheden er eentje kan kiezen. De stop-en-denk techniek, zeg maar. Er moet een moment zijn waarop hij bedenkt: hee, ik kan het ook niet doen.
.Het in je hoofd afwegen van verschillende opties vergt een mentale representatie van de wereld die een kind van 1 jaar volgens mij gewoon nog niet heeft. Je kunt zo’n kind wel conditioneren om iets niet te doen, maar ik zou niet zeggen dat er dan sprake is van een bewuste keuze om iets wel of niet te doen. Je inhibeert gewoon de respons. Ahum. Je snapt me wel hè heksje :oops: :mrgreen: .
De grap is natuurlijk dat juist doordat jij je ermee bemoeit, je het kind ervan bewust maakt dat er alternatieven zijn, dat er regels zijn etc. Je helpt hem dit te ontdekken door hem bij te sturen. Door hem regelmatig keuzes aan te bieden, ontdekt hij dat hij ze maken kan. Door dingen te verbieden, ontdekt hij dat er dingen bestaan die niet mogen. Je mag dus best een beetje vooruit lopen op je kind en hem op vriendelijke wijze aansporen een stapje verder te doen. Maar als je te ver voorop ligt, dan raak je hem kwijt. Dan frustreer je hem alleen maar, denk ik.
Daarom zou ik zelf dus ook niet gauw straffen. Want in feite straf je je kind dan voor iets dat ze nog niet echt anders had kunnen doen. Ik probeer d’r liever uit te lokken en te belonen als het lukt. Boos worden of straffen (boos doen is natuurlijk ook straffen :doh: ) zou ik pas doen op het moment dat ik zéker weet dat ze het kan, maar met opzet niet doet. Liever een maandje te laat dan een maandje te vroeg, maar dat is persoonlijk, gewoon vanwege de zieligheidsfactor zeg maar :oops: :inlove: .
Dus eh… ja… succes :thumbup: :mrgreen: .
@lena3 wrote:
Het in je hoofd afwegen van verschillende opties vergt een mentale representatie van de wereld die een kind van 1 jaar volgens mij gewoon nog niet heeft. Je kunt zo’n kind wel conditioneren om iets niet te doen, maar ik zou niet zeggen dat er dan sprake is van een bewuste keuze om iets wel of niet te doen. Je inhibeert gewoon de respons. Ahum. Je snapt me wel hè heksje :oops: :mrgreen: .
jaaaaa :mrgreen: helemaal gesnopen 8)
maar uh…boos doen mag ook al niet :think:
:think: :think: :think: :think:
dan moet ik toch eens wat aan mijn lichaamstaal gaan doen
want dat uitlokken tot iets anders :shifty: :wall: :think: denk dat je toch snel een keer langs moet komen :mrgreen:
Ha ha, ik denk dat jij mij helemaal niet nodig hebt :mrgreen: .
Tja boos doen, we zijn ook maar mensen hè… :oops: . En dat mogen ze toch ook wel weten, anders krijgen ze maar een minderwaardigheidscomplex . Maar je kunt ook boos doen als straf, of te ver gaan door te schreeuwen en ruw te zijn. Ik zie weleens mensen boos doen en mopperen tegen een kind dat daar volgens mij nog niks van snapt. Tegen een kind van 3: “moet je nu alweer plassen!! Wat ben jij vervelend zeg, daarstraks moest je ook!!!” :shock:
Persoonlijk vind ik het al makkelijker om niet boos te worden als ik bedenk dat ze het niet met opzet doet. Zo weigerde ze gisteren pertinent de 4 gedroogde abrikozen af te geven die ze in haar mondje had gepropt en waarvan ik vreesde dat ze erin zou stikken. Ze vond mij stom jonge!!! Gillen, hoofd op de vloer leggen. Als ik zou denken dat ze met opzet zo lastig is, dan zou ik er de humor denk ik niet van inzien. Nu heb ik haar overeind gezet en de abrikoos (de andere 3 was ze tijdens haar protest al kwijt graakt :mrgreen: ) gewoon afgepakt. Op deze manier heeft ze al geleerd haar mondje open te doen om mij daar dingen uit te laten peuteren die er niet in thuis horen. Met lekkere dingen wil ze dat natuurlijk niet, maar door het telkens te herhalen, ontdekt ze hopelijk dat het gebeurt als ik het wil. En dan nog weer later misschien dat ik het altijd bij dezelfde dingen wil? En wat voor dingen dat dan zijn…? Maar daar trek ik dus nog even een jaartje voor uit :mrgreen: .
Met uitlokken bedoel ik ook niet dat je hem al zou kunnen uitlokken tot het kiezen om de boel niet ondersteboven te gooien. Maar hij kan misschien wel al kiezen welke trui hij aan wil? En doordat jij hem telkens dingen verbiedt, krijgt hij dat principe uiteindelijk ook wel door. Ik probeer Lara telkens dingen aan te bieden die ze nog nét niet kan, maar met mijn hulp nét wel. En dan hoop ik dus dat ze het op die manier doorrkijgt :think: .
boos word ik alleen als ie de tv uitzet :inlove: of de sterr uit de muur trekt…
niet schreeuwen maar streng stem verlagen, ogen op zwaar weer en oog contact afdwingen …
denk dat dat bij ons baasje wel kan en moet :shifty:
verder kan ik me helemaal in je verhaal vinden :mrgreen:
al leer ik hem zijn tong uit te steken en Aaaa te zeggen om zn schuurtje open te krijgen :lol:
@Heksje wrote:
al leer ik hem zijn tong uit te steken en Aaaa te zeggen om zn schuurtje open te krijgen :lol:
:mrgreen:
Isabel staat vanaf dat ze 1 jaar is wel eens op de gang.
Nu is dat vaker als toen ze 1 jaar was, maar toen zijn we er wel mee begonnen en ik moet zeggen het werkt perfect!!!
Ze weet precies dat ze iets doet wat niet mag, maar kan het nog niet altijd toepassen, daar is ze dan nog te klein voor.
Meestal zet ik haar even (is echt nog geen minuut) op de gang als ze bijvoorbeeld een erge huil/schreeuw (drift) bui heeft en niet tot bedaren kan komen. Het is dan meer een soor time out die ze even nodig heeft om tot zichzelf te komen.
Als ze heel erg dreinerig/ pieperig is moet ze ook wel eens op de gang. Hier geld wel dat ze ALTIJD eerst een waarschuwing krijgt.
Veelal helpt de waarschuwing nu al.
Ik vind het ook een soort van begrenzing voor haar voor haar gedrag, het geeft haar ook een soort van houvast. Het helpt haar om uit de “bui” te komen en weer gezellig verder te gaan met de dingen van de dag (anders blijft ze er echt in hangen zeg maar).
Straf vind ik dan inderdaad wat te streng klinken.
Groetjes Alex
@Ziet wrote:
tygo begrijpt dus echt wel als iets niet mag
hij weet dat ‘nee’ betekent dat het niet mag.
en de volgende keer dat hij weer daar in de buurt is,
dan kijkt ie me eerst aan voordat ie het dus weer doet
(wanneer hij echt gaat handelen naar ‘nee, mag niet’, dat zal nog wel ff duren whaha
maar begrijpen doet ie het wel hoor)
begrijpen dat iets gevaarlijk is,
dat snappen ze nog niet.
dan moeten ze eerst besef krijgen van gevaar
en daarna moeten ze het ook nog koppelen aan het woordje ‘mag niet’.
Kleine aanvulling: een kind van de leeftijd van Tygo begrijpt best dat dingen niet mogen, mits er een volwassene in de buurt is. Want op dat moment fungeert de ouder/moeder/wie dan ook als extern geweten. Dan weten ze het inderdaad en dat zie je vaak ook wel aan het bekkie :inlove: , maar zodra je de kamer uit bent, zal een kind dat niet meer alleen kunnen. En dan mag je eigenlijk ook niet echt kwaad worden, dan had je er bij moeten blijven. Want daar zijn ze dan echt nog te jong voor.
precies
daarom ben ik ook altijd in de buurt
:mrgreen:
Ik heb sinds deze week echt het gevoel dat ze snapt wat nee betekend.
Niet dat het helpt dat ik het zeg :? :mrgreen: .
Vandaag was echt erg en heb ik haar op een gegeven moment ook in de box gezet. Niet echt om te straffen, denk ook dat dat nog weinig nut heeft maar gewoon omdat ik er even gek van werd en dan door de opties heen ben. Afleiden werkt niet; ze loopt meteen terug. Als ik nee zeg schud ze nu heel theatraal ja met een grijns :inlove: en ze vind het ook gewoon een heeel leuk spelletje.
Ik vind het heel lastig.
Dat ik op haar let maakt het voor haar leuk om reactie uit te lokken maar ik moet ook wel op haar letten.
Ze is echt heel uitdagend. En ze doet ook echt stout zeg maar als ze reactie wil. Ze gaat dan het hele rijtje af van dingen die niet mogen.
Ze klom vandaag bijvoorbeeld steeds op het dressoir (van de tv) en maakt er een pak mij dan spelletje van dan al giechelend :?.
Wat moet je dan?
Ik kan niet niet reageren.
Maar mijn reactie maakt het voor haar alleen maar leuker.
Ik vind haar ook te jong voor straf maar heb wel het idee dat ik nu wel echt iets moet gaan ondernemen.
Lena; Maaike ziet weghalen wel als straf trouwens. Eerst is het een spelletje maar na een paar keer weghalen vind ze het irritant worden en krijgt ze een driftbui waarbij ze gaat bijten en ik moet echt uitkijken dat ze zichzelf niet bezeerd.
Dus Heksje ik vraag me ook wel af wat je al kunt doen?
En wat je kan verwachten van ze.
Ik verwacht niet dat ze zelf bedenkt dat ze niet op het dressoir mag klimmen maar wel dat ze luistert (af en toe ) als ik nee zeg.
Is dat teveel gevraagd van een 1 jarige? :think:
Ze heb wel gemerkt dat ze beter ‘luistert’ als ik serieus kijk. (dus lachen even inhouden :mrgreen: ).
Vandaag heeft ze ontdekt dat je ook aan dingen kan gaan hangen (kinderstoel die dan natuurlijk kiept) en dat je ook zware dingen kan proberen op te tillen :roll: :eh: . Ben benieuwd wat dit ons brengt.
Maar ik zet haar echt op een gegeven moment of in de kinderstoel of in de box want ik zou echt niet weten wat ik anders zou moeten doen; in elke ruimte is wel IETS wat niet mag waar ik ook niks aan kan veranderen.