Echt meiden zit hier soms echt wel een beetje met mijn handen in het haar wat betreft Noah hoor. Er is gewoon echt geen land mee te bezeilen hier thuis. Alles wat iets anders gaat dan eigenlijk de bedoeling dat escaleert gewoon.
Even 2 voorbeelden. Gister moest ik met Ian naar de kno arts. Had afgesproken met een buurvrouw een paar deuren verder dat als ik niet op tijd thuis zou zijn dat zij dan Noah even mee zou nemen uit school. Had dus tegen Noah gezegd dat als ik het niet redde hij met haar mee terug ging en als ik het wel redde ik bij school zou staan.
Ik was dus net op tijd er weer dus ben hem zelf op gaan halen. Hij ging compleet over de rooie. Schopte tegen mijn fiets en stond te schelden en te tieren. GVD, Kt en andere woorden schuwt hij dan dus niet. Mijn hemel zeg! Ik ben gewoon rustig gebleven, maar onderweg ging hij maar door. Ben op een gegeven moment afgestapt en heb hem bij zijn arm gegrepen. Maar het maakt weinig indruk.
Vanavond haalde ik hem op van het kdv. We zouden patat eten en ik was mijn handtas vergeten dus die moest ik even ophalen. De kids even in de auto laten zitten onder de carport. Toen ik binnen stond ging de telefoon. Het was mijn man dat hij over een half uurtje thuis was. Hij zou eigenlijk laat zijn, maar zijn klus verliep voorspoediger als gedacht. Dus hij zei dan haal ik de patat wel even. Ik dus naar de auto en het tegen de kinderen gezegd. Nou natuurlijk weer 1 groot drama! Hij schreeuwt en vloekt en tiert het hele huis bij elkaar. Mijn man belde toen hij bij de snackbar was even wat we wouden hebben aan snacks. Noah nam de telefoon op en Ian wou papa ook nog graag even. Daarna legde Ian de telefoon op de bank neer. Daar is Noah het dan niet mee eens dus hij zegt tegen Ian je moet hem op de lader leggen. Ian dus “nee”. Noah bedenkt zich niks en mept Ian zo met de telefoon. Nou op zo’n moment kook ik gewoon.
Manlief komt thuis met de patat en ik had dus 1,5 frikandel voor Noah en voor Ian. Nou drama natuurlijk want hij wou er 2. Brullen, janken en tekeer gaan. Mijn man klapte op een gegeven moment gewoon uit zijn vel.
Wow echt vind het zo moeilijk om hier op een goede manier mee om te gaan. Wat is wijsheid he! Is het de leeftijd of is het echt abnormaal gedrag. En zo ja wat moet je er dan mee aan. Het vervelende is dat hij het echt alleen thuis en naar ons toe doet. Hij doet het ook wel buiten, maar puur en alleen naar mij gericht. Op school doet hij het super en ook als hij bij andere kinderen aan het spelen is gaat het prima.
Hij laat zich wel makkelijk opruien vind ik. Afgelopen dinsdag brachten we hem naar het kdv en een van zijn vriendjes zei “geef je vader maar een vieze kus” en brrr hij sputterde zo het hele gezicht van mijn man vol. Mijn man wordt op zo’n moment behoorlijk pissig. Dus hem ook aangesproken op zijn gedrag, maar hij vind het o zo grappig.
Weet je ik vraag me dan echt af of het allemaal aan ons ligt. We proberen echt om geduld te hebben met hem. Hij mag van ons ook best veel. Het enige wat we wel als regel hebben is dat hij tot 7.00 stil moet zijn en op zijn kamer moet blijven. Hij mag daarna rustig bij ons televisie kijken, of lekker spelen, of even computeren.
Met brood eten mag hij gewoon zelf kiezen en zelf zijn brood smeren e.d.
Als hij graag een spelletje wil doen doen we een spelletje en hij mag van mij ook altijd lekker buiten spelen.
Ook mag hij van mij best is een snoepje en mogen er altijd vriendjes/vriendinnetjes hier binnen spelen.
Op zijn slaapkamer spelen is ook geen enkel probleem.
Ben niet bang voor een beetje rommel en laat ze ook altijd lekker hun gang gaan.
Verbaas me ook altijd dat andere moeders het hier in de buurt allemaal zo netjes hebben in huis terwijl het hier altijd een grote speelplaats is in de woonkamer.
Heb er net een hele poos met mijn man gesproken en we vinden het toch best een behoorlijke stempel op het gezin drukken. Natuurlijk ben ik nu in verwachting, maar denk niet dat het daar mee te maken heeft. Hij vind het n.l. super dat er een broertje of zusje bij gaat komen.
Eigenlijk is hij al zeker 2 jaar een zeer moeilijk mannetje.
Maar doordat het gedrag zich redelijk beperkt tot binnen het gezin hebben we het altijd nog maar aangekeken, maar vind het wel steeds lastiger worden.
Bedankt voor het lezen. Mischien herkennen mensen dit gedrag en hebben bepaalde tips waar we wat mee kunnen. Wij zijn mensen die echt graag ermee bezig willen en we willen ons kind liever geen stempel op laten drukken. We willen echt proberen om het zelf op te lossen.
:- Gismo
Lastig meid. Misschien frustratie ?. Heeft hij geen problemen op school of op het KDV? Heb je al gepraat daar? Of met hemzelf (hoewel dat vast moeilijk gaat). Of misschien is hij wel in de war omdat hij weer een brusje krijgt (of weet hij dat nog niet?). Probeer hoe moeilijk dat ook nog is een gesprek met hem aan te gaan op een moment dat jullie alletwee rustig zijn en je alleen met hem bent.
Kinderen reageren vaak af bij/op degenen waarbij ze zich het meest op hun gemak voelen.
In elk geval sterkte ermee :-*
meis als eerst een knuffel :hug: :hug:
zo als ik je verhaal lees is het van zijn kant onbegrip, hij lijkt niet te weten hoe hij met die situatie moet omgaan op dat moment.
sitautie 1: hij dacht en misschien gehoopt dat zijn buurvrouw kwam en dan staat zijn moeder er toch misschien bracht het hem in verwarring :think:
situatie2: jullie zouden patat gaan halen en zo in ene gaat dat niet door omdat papa het gaat halen. weer een verwarring en misschien een teleurstelling :think:
situatie3: over de vieze zoen: misschien nam hij het zo letterlijk over dat hij ook niet begreep wat hij verkeerd deed. hij zei toch een vieze zoen en hij vond dat blijkbaar vies genoeg.
maar dat betekent niet dat je het niet goed doet want sommige situaties zijn nou eenmaal zo en kun je zelf niks aan doen.
misschien kun je met hem over praten en hem meer uitleggen over waarom het zo gaat nog overdervener wat je al doet eigenlijk.
hem in die zituaties appart nemen en ook zijn gevoel over de situatie te vragen en daar weer op in te spellen.
dit kan natuurlijk een fase zijn, dat weet ik niet dat weet jij alleen. als je echt niet weet hoe je met het gedrag moet omgaan is het geen schande om er hulp bij te halen er kunnen ook factoren van buitenaf meespelen waar jezelf geen ivloed op hebt.
dat hoeft helemaal niet te betekennen dat jou zoon een stempel krijgt, juist om hulp in te schakkelen als je het niet meer ziet zitten kun je gewoon wat handleidingen mee krijgen en daar zelf mee verder gaan samen met je man.
ik heb niet zoveel verstand van oudere kinderen omdat die van mij veel jonger zijn. maar ik probeer wel te denken wat er in zijn hoofdje zou kunnen omgaan, maar ik kan het natuurlijk ook helemaal mis hebben.
heel veel sterkte meis :hug:
hai meis eerst even een dikke knuf :hug:
maar ik moet het je toch even zeggen … dit is GEEN normaal gedrag! die van mij is net een half jaartje ouder maar het spijt me wel ik ken dit absoluut niet!
heb je het op school al over hem gehad ?
en misschien toch eeens langs de huisarts met hem?
meisie heel veel succes!
eerst een hele dikke :hug: want wat is dit moeilijk zeg! :hug:
ik vind het heel moeilijk om advies te geven…want ik heb geen idee wat je tegen hem zegt voor, in en na de situatie, wat zijn en jouw lichaamstaal is ( ook al blijf je rustig) en wat maakt dat hij zo vloekt :?
maar ik kan ook niet inschatten waar afwijken van zijn ritme/verwachtingen een mentaal probleem is of gewoon een gedragsprobleem…is moeilijk zo …
is het een idee om eens met een orthopedagoog te gaan praten?
voor wat tips?
naar mijn weten drukt die niet een stempel maar kan wel heel goed adviseren :thumbup: :shifty:
sorry dat je niet veel aan mij hebt :hug:
ik hoop dat jullie snel een positieve ommezwaai kunnen maken :-*
Mocht hij weten dat hij weer een brusje krijgt. Is het gedrag ontstaan of erger geworden sinds hij dit weet? Hoe heeft hij de komst van Ian ervaren destijds? Is hij misschien bang dat hij straks geen aandacht meer krijgt van zijn mama? Je zou hem anders kunnen vragen hoe hij het vindt dat hij weer een zusje of broertje krijgt.
Meiden bedankt voor de reacties. Ik snap heel goed dat het reacties zijn door dat hij teleurgesteld is op zulke momenten.
Maar ik vind de manier waarop hij reageert enorm heftig. Ik kan hem op zulke momenten echt niet bereiken heb ik het idee.
Hij weet dat er een baby-tje komt en is er erg vol van. Hij vind het fantastisch. Hij vond het ook helemaal geweldig toen Ian werd geboren. Hij is tijdenlang stapel op zijn broertje geweest, maar nu hij iets ouder wordt merk je wat meer strijd onderling en dat is denk ik ook logisch.
Waar ik mezelf heel erg op betrap is dat ik situaties uit de weg probeer te gaan. Ik weet hoe heftig hij reageert dus probeer ik alles maar zo te laten lopen dat het naar zijn zin is. Toevallig was ik vanavond zelf ook echt moe en was dus echt blij dat mijn man even patat wou halen. Maar achteraf had ik het beter zelf kunnen gaan doen. Ik heb hem uitgelegd dat het even handiger was dat papa het ging halen, maar het komt gewoon niet over.
Maar eigenlijk is het ook niet goed dat ik die situaties maar heel krampachtig probeer te vermijden he! Hij is tenslotte niet de baas in huis.
Merk wel dat we steeds vaker tegen hem uitvallen, omdat we gewoon echt moedeloos worden van het gedrag. Het bepaald zo ontsettend de sfeer dag in dat uit en dat breekt ons echt op.
Op school gaat het allemaal hartstikke goed. Hij heeft veel vriendjes, komt goed mee en is erg enthousiast.
Op het kdv heeft hij het ook erg naar zijn zin, maar ze geven daar ook wel aan dat ze hem af en toe echt flink aanpakken, omdat hij een loopje met ze probeert te nemen, maar dan is hij gelijk verontwaardigd en gaat huilen.
Dat is ook een van de dingen waar we enorm mee in onze maag zitten. Noah huilt overal om. Krijgt hij niet zijn zin dan is het brullen. Zijn de beschuiten op dan is het brullen, moet hij binnnekomen omdat de lantaarnpalen aangaan dan is het brullen en ga zo maar door.
Vorige week was hij bij de zwemles naar het diepe gelopen en hij had daarom op zijn kop gehad. Resultaat hij heeft de hele zaterdagmiddag gehuild.
Waar ik mezelf heel erg op betrap is dat ik situaties uit de weg probeer te gaan. Ik weet hoe heftig hij reageert dus probeer ik alles maar zo te laten lopen dat het naar zijn zin is. Toevallig was ik vanavond zelf ook echt moe en was dus echt blij dat mijn man even patat wou halen. Maar achteraf had ik het beter zelf kunnen gaan doen. Ik heb hem uitgelegd dat het even handiger was dat papa het ging halen, maar het komt gewoon niet over.
Maar eigenlijk is het ook niet goed dat ik die situaties maar heel krampachtig probeer te vermijden he! Hij is tenslotte niet de baas in huis.
nooit zijn zin geven en vooral geen situatie uit de weg lopen.
duidelijk zijn altijd.
jou zoon moet jij leren om te kunnen omgaan met veranderingen en dat het niet altijdt zo gaat als hij het wilt.
hij is zeker niet de baas in huis, dat ben jij (en je man).
en nu de vraag hoe leer ik hem dat, meis ik worstel met de zelfde problemen en vragen en ik weet ook nog steeds niet hoe ik altijdt met zulke veranderingen om moet gaan.
ik denk toch dat je een derde erbij moet halen om de situatie die nu bezig is te doorbreken, je komt in een cirkel terecht waar je niet zo makkelijk uit komt. en door je vermoeidheid wordt het alleen maar ereger(dat heb ik ook gehad).
praat gewoon eens met je huisarts hierover misschien kan hij je doorverwijzen.
heel veel succes :hug:
[/quote]
Hey meis,
Ik had al wel in ons topic gereageerd, maar dan een beetje hetzelfde als de insteek die ik hier al lees.
Wij hebben hulp gevraagd he… ik zag het niet als falen en al helemaal niet als stempel.
Zij is mijn eerste en ik ben in wezen nog “maar” 3 jaar moeder en weet echt niet alles.
Mijn eigen ervaringen in het leven zijn ook erg bepalend voor hoe ik op situaties reageer.
Dus toen ik hoe langer hoe vaker ruzie kreeg met Niek en zij hoe langer en meer overal om huilde en om aandacht schreeuwde en nog meer raar gedrag ben ik toch via het peuterburo bij de regionale vroeghulp terecht gekomen.
Ik kreeg voornamelijk veel begrip en zeker geen stickertje “slechte mama”
Er kwam een pedagoge bij ons thuis en die kwam observeren en daarna was de afspraak dat ze 2 wekelijks zou langskomen om te vragen waar we klem liepen.
Een beetje zoals dat Nederlandse opvoedprogramma ala de nanny.
Ik moet zeggen, het heeft ons geholpen.
Aniek is slim, ze had ook al snel door als kind waar ze mij mee raakte en dat ik heel gevoelig ben voor het idee dat mijn kinderen me niet meer leuk vinden. Dus… steeds als zij gefrustreerd raakte was het “stomme mama, ik vind je niet lief, ga weg, laat me met rust enz”
Vloeken heeft ze nog niet vaak gehoord, maar Noah vast wel en dan gebruiken ze de woorden waarvan ze weten dat die bij jullie indruk maken.
En ik ben nogal een chaoot, ook hier mag veel, maar daardoor misten we ook wel wat structuur. We aten net zo vaak aan de salontafel als gewoon aan tafel. De ene dag moest ze wel in bad en de andere dag niet.
De ene dag mocht ze wel yogho, de andere dag vond ik dat niet nodig en kreeg ze gewoon melk.
Nouja… ik zag het niet zo natuurlijk, maar voor Aniek was het pure chaos, ze wist nooit waar ze aan toe was en zij is dus wel een kind wat daar heeel erg veel behoefte aan heeft.
We werken nu dus met een dagschema, met plaatjes. Hoe moeilijk ik het ook vind want ja, ik ben en blijf chaoot :oops: Het werkt wel.
Er staan nu 3 vaste dagen op dat ze in bad gaat en of het ons nu uitkomt of niet, of het nu eigelijk te laat is of niet, ze mag die dag in bad.
Ontbijten doen we trouw elke dag aan tafel en ze mag wel kiezen maar niet meer uit de hele zoetwaarkast… ik zet 2 dingen op tafel en thats it.
We eten elke dag aan de eettafel warm en alleen op zaterdag eten we aan de salontafel, dat staat ook op haar schema en zij dekt de tafel dan al.
Dat zij die structuur nodig heeft gaat ver hoor want ze had er ook een handje van om Peter te pesten en dan met name door steeds zijn lievelingsdingen van hem af te pakken.
Wilde hij zijn vliegtuig, dan pakte ze hem af en als ik zei dat ze die terug moest geven dan smeet ze hem uit protest met een rotklap op de grond.
Nu hebben we dus een lijst met plaatjes van speelgoed en zo kan ze zelf zien wat van haar is en wat van Peter en wat van hen samen is.
Het meeste is van hen samen maar de favo dingen van hen zelf die mogen ook beschermd worden.
Peter mag dus niet met haar poppenwagen spelen tenzij zij dat zelf goedvind. Stomgenoeg speelt hij nu dagelijks met haar poppenwagen want het idee dat zij controle heeft is genoeg.
Peter mag nu ook gewoon zijn eigen knuffels in bed want we hoeven maar op de lijst te kijken en dan gaat ze ze zelf brengen.
Dat is wel anders als een kind wat uit haar plaat ging omdat zij persee het vosje in bed wilde wat eigelijk Peters favo knuffel was.
Ik ben dus inmiddels niet meer zo een zoete inval moeder die veel aan Aniek over laat om te kiezen.
We hebben nu zelfs 2 vaste knutselmiddagen, op andere dagen word er echt niet gekleid of iets.
Alleen dan.
Ik ben er nog steeds heel blij mee, ik heb nu tenminste een redelijk normaal reagerend kind. Ze heeft dit gewoon nodig en ze is nog jong dus de andere kwaliteiten leert ze wel gaandeweg.
pleit dus ook voor hulp 
:-*
ow cell wat geweldig 
mag ik je vragen welke plaatjes gebruikt? eigen foto`s misschien?
het klinkt heel boeient wat je beschrijft.
ik probeer al een tijd iets op poten te zetten met een strak dagschema maar het is tot op heden nog niet gelukt, ik ben zelf ook erg chaotische .
Hoi Gismolo…
wat ik uit je verhaal kan lezen… en daarna ook uit je aanvulling is dat in ieder geval een sturing van jou (weer) noodzakelijk is. Het lijkt een beetje alsof ie de weg wat kwijt is… En dan dus steeds meer gaat zoeken naar die grenzen.
Volgens mij is het moment dat je gaat zeggen “nou ja… dan doen we dat maar om geen scene te krijgen” of iets in die strekking, HET moment om het dus juist niet te doen.
Maar dat het zwaar is en dat jullie het niet meer trekken alleen… dat is duidelijk…
Of het gedrag “normaal” is weet ik niet… het is puur afhankelijk van jullie of je het nog over een andere boeg kunt gooien nu… of dat je gewoon even ondersteuning nodig hebt van een orthopedagoog aan huis of zo.
Maar ik denk wel dat JIJ weer de sturing over hem moet pakken, zodat de wereld weer wat voorspelbaar wordt en niet alle momenten van de dag bevochten hoeven te worden.
Tsja… en die onverwachte verandering in een dag… Ik snap zijn reactie heel goed… Ik kan ook niet tegen die onverwachte dingen… zeker niet als je je al hebt voorbereid op een bepaalde volgorde… Dan moet er ECHT niet even iets tussendoor komen… tenminste… ik heb dan wel even tijd nodig hoor…
Het ging hem misschien ook allemaal beetje te snel?
Je kan op internet van die weekhoezen vinden, ik heb hem gewoon op marktplaats gekocht.
Aan de zijkant staan de dagen van de week en dan daarachter 10 plastic hoesjes… Het is dus best een behoorlijke lap van 70 breed en een meter lang, maar vooruit.
We hebben gewoon zelf foto’s gemaakt en deze uitgeprint.
Opa heeft ze koud gelamineerd en zo hebben we kaartjes.
Voor de lijst met knuffels hebben we een magneetstrip van ikea verticaal opgehangen en dan met magneetjes hun knuffels aan de strip.
Die van Peter op zijn kamer en die van Niek op de hare.
Ik zou best een foto willen maken ware het niet dat we inmiddels al 2 maanden ons transportkabeltje kwijt zijn… de camera kan dus niet leeg 
ik heb deze:
ik heb de dagkalender, de week en de seiszoenskalender( daarop staan de maanden en kan je het weer enzo weergeven.
het is allemaal stof met klitteband en supermooi om te zien en lekker praktisch.
er zit voor elk denkbare activitieit een plakker bij, van logeren tot school, spelen, gym, zwemmen, bos, auto enz maar dus ook wolk, zon, regen, de maanden en feesten (kerstboom enz.)
op tom zijn nieuwe kamer komt de week en jaar/seiszoenskalender, de dag kalender komt in de keuken te hangen.
ze zijn van het merk Lilliputiens en online te koop :thumbup:
edit: als iemand het na wil maken: ik wil je wel een foto geven
jaarkalender
die is ook mooi Guus :thumbup:
Alleen wij kregen toen het advies om zoveel mogelijk eigen foto’s te gebruiken voor de herkenbaarheid…
Vond het nog wel leuk ook…
Foto van de kraaltjes, foto van de klei, foto van mij die Peter aankleed, die aniek aankleed enz… :inlove:
Heb me toen best wel rot gezocht naar items… kun je me misschien een linkje pbén?
Ben inmiddels wel overtuigd van het nut van hulpmiddelen in de opvoeding
op school gebruikte ik ook plaatjes…als de activiteit maar herkenbaar is afgebeeld en dus niet te abstract…
ik zal es ff kijken, misschien weet Biebels ( of 1 van andere horde juffen op kok ) een link…ik google wel ff 
op dagritmekaarten vind je heel veel hits:
een voorbeeld: http://diddldagritme.jufnaomi.nl/
ik vind dat een supersite! zo veeeel :o
dit is de link van Biebels haar site: met een bestandje dat je kan downloaden http://www.lespakket.net/dagritme.htm
Meiden heel erg bedankt voor de antwoorden.
Frustratie door dingen die anders gaan daar draait het eigenlijk allemaal om. Mischien had ik gister toch de patat gewoon moeten gaan halen of mijn man had even langs huis moeten rijden om hem op te halen. Waarschijnlijk had hij zich er inderdaad enorm op verheugd.
We hebben ook samen afgesproken, om heel consequent iets te gaan doen met zulke driftbuien. Nu merk ik dat we nog wel is vervallen in boos op hem worden en we kunnen dus beter zijn emotie gaan benoemen.
We hebben ook een aantal nieuwe regels gemaakt. Noah moet tot 7 uur in bed blijven en om zeven uur mag hij het licht aandoen en tot 8 uur blijft hij dan op zijn kamer spelen in het weekend. Normaal mocht hij dan bij ons op bed even televisie kijken, maar hij is dan altijd erg onrustig. Hij heeft nu echt een uur alleen gespeelt op zijn kamer. Hij was boekjes aan het voorlezen en met zijn auto’s bezig. Terwijl hij normaal dus nooit alleen speelt. Om acht uur zijn we naar beneden gegaan en was hij heel rustig. Hij ging rustig aan tafel zitten zonder strijd en heeft zonder gemopper zijn brood opgegeten. Al weken gaat hij tekeer aan tafel. Mischien is dit dus een oplossing voor de morgen. Hem eerst even rustig zijn laten spelen zodat hij wat energie daarin kwijt kan.
Wij hebben het er ook over gehad om hulp in te gaan roepen, maar we hoopten dat we op internet veel zouden kunnen vinden, maar dat valt ons erg tegen.
We willen even een paar weken heel structureel alles proberen te doen. Helaas heeft mijn man geen baan met vaste werktijden dus op dat gebied kunnen we weinig structuur bieden.
En wij moeten zelf ook proberen rustig te blijven op zulke momenten.
:-* Gismo
Gismolo :hug:
Weet je, frustratie door dingen die anders gaan, daar zijn kleuters over het algemeen al wat gevoeliger voor. Zelfs onze megamakkelijke dochter heeft daar moeite mee.
Structuur aanbrengen zoals je nu noemt kan heel goed helpen.
Maar…
ik denk wel dat je verder moet kijken dan wat je zelf kunt doen aan structuur en internet. Internet is niet de oplossing, hoe fijn dat ook zou zijn.
Noah heeft waarschijnlijk een reden waarom hij wat heftiger reageert wanneer dingen anders gaan en daar kun je als ouders alles aan proberen te doen, maar je zult hem nooit helemaal voor 100% kunnen helpen.
Als ik dit zo lees denk ik echt dat je er iemand bij moet hebben. Jullie kunnen superveel als ik lees hoe jullie handelen, dus maak je geen zorgen dat mensen denken dat je faalt. Want dat doe je niet, want je vraagt hier ook al om hulp en je probeert zelf oplossingen te bedenken. Dus je bent goed bezig
Maar zoek via de huisarts of school of schoolarts iemand die net even anders tegen de situatie aan kijkt. Jullie zitten er dicht op en als iemand anders er naar kijkt, doet diegene dat met net iets meer afstand.
Hoe doet ie het op school, hoor je de juf/meester er wel eens over?
Lydia, ja mischien heb je inderdaad wel gelijk wat betreft hulp, maar hang daar zo tegenaan joh! Ook doordat we Ian hebben zien we dat het ook zo anders kan zeg maar. Natuurlijk is Ian ook wel is boos, maar compleet anders. Die is ook nog weer af te leiden van iets, maar dat is Noah niet.
Dat was al zo toen hij een jaar of 1,5 was en het moddert eigenlijk maar door.
Op school zijn ze stapel op Noah. Laatst met het 10-minuten gesprek zeiden ze zelfs “het is een heerlijk joch om in de klas te hebben”.
Weet je en dat is ook waar we erg mee zitten. Iedereen vind Noah helemaal geweldig. Hij is wijs, hij kletst je de oren van je hoofd, is enthousiast en ontsettend leergierig.
Snap soms ook niet zo goed dat wij ons zo enorm aan hem kunnen irriteren. Dan denk ik het ligt gewoon aan ons zeg maar!
Maar die driftbuien maken ze op school en in onze omgeving niet echt mee zeg maar.
Vind de omschakeling ook erg moeilijk als hij zo tekeer is gegaan om daarna weer gewoon te doen alsof er niks gebeurt is zeg maar.
:-* Gismo
gismolo:
ik ben (en ik lees hier meer meiden) ook zo’n tiepje dat compleet flipt van onverwacht bezoek, dingen die niet doorgaan terwijl er op gerekend is, dingen die ineens wel moeten omdat het moet en andere onverwachte dingen…
nu ik volwassen ben kan ik het redelijk handelen ( vooral door andere mensen daar op te wijzen zodat ik niet keer op keer geconfronteerd wordt met de wispulturigheid van een ander en dan flip)
maar ik merk aan tom ook dat hij zo is…
en idd zoals cell zegt: hier gaat die behoefte aan voorspelbaarheid héél ver:
- ik kan geen meubels verschuiven, zelfs kleine items moeten op “hun plek” blijven staan anders geeft dat onrust( en zet tom het terug :lol: )…de telefoon en de voordeurbel gaan er regelmatig uit,
- ik neem 2x per dag de dag door met tom ( opstaan: wat gaan we doen en voor het slapen gaan hoe de dag was geweest en benoem dan elk detail en hoe dat voelde en hoe dat ging) vooral dat laatste merk ik is erg belangrijk voor tom: hij knikt ja en nee, grinnikt of grumpft en zo beleeft hij alles nog een keer maar dan in een veilige setting en kan alle emoties een plaatsje geven voor het slapen.
dus: als we onverwacht weg hebben gemoeten dan benoem ik dat ook: weet je nog tom…toen we zaten te eten ging de telefoon…en moesten we ineens een naar dit endat…even om te helpen…en dat vond die en die heel fijn…dus ook al schrokken we een beetje en moesten we flink haasten met eten, jas aandoen en met de bus…we hebben wel iets goeds gedaan en eigenlijk was het best gezellig he boef…
ik ben iemand van ALLES benoemen…emoties, handelingen…ik loop de hele dag te kleppen tegen dat kind.
máár ik benoem ook hoe hij zich zou kunnen voelen of wat hij zou kunnen doen en hij schud dan ja of nee :inlove:
door op die manier dingen open en duidelijk te maken en te houden neem ik heel veel frustratie bij hem weg…of omdat ie het niet begrijpt, of omdat ie het niet kan benoemen, of omdat ie er geen weg mee weet…
dus:
naast dat je een extreme (dag)structuur aan gaat brengen zou ik dus ook heel erg gaan benoemen.
wees eerlijk in je emoties ( ik roep ook heel vaak mama begrijpt je niet, mama snapt het niet, mama wil het wel doen maar het lukt niet enz., maar ook mama is een klein beetje boos, mama is best boos, mama is heel erg boos/verdrietig/bang enz. )
en over rustig blijven:
ook dat doe ik weer door te benoemen:
Tom ik zie dat je verdrietig bent…komt dat doordat (benoem: je nu al naar bed moet?)…tom ja of nee
dan geef ik uitleg over het waarom/waardoor(het is al laat en je gaapt dus je bent moe) en hoe( we gaan nu naar boven en ik bad, dan leest papa je voor en dan mag je gaan slapen… morgen mag je dan weer verder spelen op het speelkleed beneden, maar ook het speelgoed is nu moe en wil slapen…dus zeg maar dagdag tot morgen!) en geef alternatieven( boven als het bad volloopt mag je even met papa spelen op je kamer) en troost. ( ja schat ik weet dat het spelen leuk is, maar boven is spelen ook fijn, kom knuffel/kus en we gaan samen naar boven)
hem zelf een alternatief laten vinden begin ik nu een beetje me omdat hij ouder word en hij dus zelf meer kan.
het lijkt een heel gedoe al dat gepraat, maar ik moet heel eerlijk zeggen dat ik bijna nooit aanvaringen heb met tom.
en die komen meestal alleen voort uit vermoeidheid en niet uit communicatie.
edit: ik zou zo ook het gevloek en getier aanpakken: benoemen dat je er verdrietig van wordt dat hij zo scheld, en dat je hem graag wilt helpen en begrijpen maar dat het vloeken jou niet duidelijk maakt wat hij voelt en wil…en dan vraag je dus aan hem of hij in andere woorden jou kan vertellen wat hij voelt en wil…
zo hou je het bij jezelf ( jij wordt verdrietig en begrijpt hem niet), verwijt je hem niks (verwijten maken dat een kind dichtslaat of zich afkeert van je), en geef je hem de kans zich te uiten op een constructieve manier…
:-*