begrijp me niet verkeerd, je hebt wat mij betreft al het recht! Ik was gewoon verbaast! Kan me niet voorstellen dat je daar echt verdriet om hebt, maar goed, ik word dan ook niet gehinderd door enige kennis!
Ik ben gelukkig in de 5 jaar dat we proberen zwanger te worden nog nooit overvallen door afgunst of misgunnen van zwangerschappen, wel door verbazing over hoe snel mensen zwanger ‘kunnen’ worden, terwijl het ook zo ingewikkeld kan zijn.
Ik hoop voor je dat je snel je wens in vervulling ziet gaan.
Corine
ik vind het soms moeilijk om “vrolijk” te reageren op iemand die vertelt dat ze zwanger zijn.
vorige maand kregen we te horen dat een nichtje van mijn vriend zwanger is.
niet gepland maar wel erg welkom en dan denk ik dus hallo wij plannen het al een jaar en het is nog meer welkom dan je kan voorstelle.
ik ben wel blij voor ze maar ik zie mijzelf ook zo graag op de babyafd. van de hema rondlopen omn leuke dingetjes uit te zoeken.
dat ga ik straks ook wel doen maar dan is het voor hun kraam kadootje.
soms voel ik me erg alleen als iemand je weer het goede nieuws brengt dat ze een kleintje verwachten…gelukkig heb ik dit forum en mijn goede vriendinnen die mij gelukkig ook begrijpen.
liefs meissie
Hoi meiden,
Inmiddels is mijn 1e zusje al bevallen. Wel slikken hoor wanneer je dan het blijde nieuws hoort. Even weer tranen…
Zusje 2 moet nog een paar maanden. En ik…ik sta op de wachtlijst voor een operatie aan mijn eierstok. Toch kan ik enorm genieten van mijn neefjes en nichtje. Maar ik moet soms echt mijn best doen om te blijven relativeren…
Liefs
Ineke
Ik weet van beide kanten hoe het is.
Voor de zwangerschap van mijn zoontje waren we 1 jaar bezig en toen het niet lukte zijn we naar de dokter gegaan. Alle rottige en pijnlijke onderzoeken die er waren heb ik ondergaan. Uitkomst: helemaal niets. Alleen een onregelmatige cyclus. Tja, dat wist ik nog niet. :doh:
Inmiddels was er weer bijna een half jaar verstreken. In de tussentijd kreeg ik maar liefst 15 “ik ben zwanger, leuk hè!” meldingen en iedere keer reageerde ik met een vrolijk gefeliciteerd! Maar in de tussentijd moest ik wel even slikken, want ik gunde het mezelf natuurlijk ook.
Toen moest ik aan de clomid en dat hielp want eindelijk had ik ook een positieve test in mijn handen, ik kon het niet geloven en ben de hele zwangerschap bang geweest dat het mis zou gaan. Gelukkig is dat niet gebeurd. Toen mijn zoontje 8 maanden was (en ik er helemaal van uit ging dat het weer een mmm verhaal ging worden) stopte ik met de pil.
Tot mijn stomme verbazing was ik na 2 maanden al zwanger! Ik kon echt mijn geluk niet op! Toen kwam mijn zusje (2 jaar jonger) langs en kwam vertellen dat ze zwanger was al 2 weken nadat ze met de pil was gestopt, terwijl ze die jongen net 3 maanden kende. :shock: Dan ben je zelf zwanger, maar toch stak dat mij een beetje, erg eigenlijk!
Vervolgens gingen we het iedereen vertellen en nu heb ik daardoor geen contact meer met een vriendin. We waren 1 maand na elkaar getrouwd en ik wist dat ze in de mmm zat. Om de hete brij heen draaien schiet niet op, dus ik heb het maar gewoon verteld. En nu wil ze me vervolgens niet meer zien omdat ze dat te confronterend vind. 
Ik vind dat echt heel erg. Ik weet hoe pijnlijk het is, want ik heb het zelf ook meegemaakt, maar om nou alle contact te verbreken als je vriendin met elkaar bent? Dan steun je elkaar toch juist!
Sorry beetje lang verhaal, maar moest het even van me afschrijven.
groetjes Juud
@corine33 wrote:
‘wij worden maar niet zwanger’
begrijp ik het nu verkeerd, je hebt toch 2 kinderen?
dit vindt ik persoonlijk een vreselijk moeilijke uitspraak,
ik "snap"het wel enigszins, maar of ju voor je 1e kindje zwanger probeert te raken of voor je derde dat gevoel blijft zoo hetzelfde,
ik vindt dit persoonlijk ene neerbuigende opmerking, alsof haar wens in het niets wordt gedrukt.
Ik heb niks gelezen verder in dit forum maar deze zin las ik zo ineens en het raakt me diep dat deze uitspraak gedaan is.
Ikzelf ben overigens ook voor een derde zwangerschap bezig ( heb 2 mogen hebben maar wat in het begin misging helaas) het doet niks af aan het feit dat ik zo graag verder wil, maar ik weet zeker als ik al 2 kindjes gehad moge hebben en de wens voor een 3e er zal zijn dat dat net zo intens is als bij de 1e, zeker als het niet lukt.
Ik zal het topc verder lezen immers dat was mijn n intensie toe ik hem openden.
Liefs bianca
het was geenszins mijn bedoeling iemand hiermee te willen raken, maar zoals ik al eerder zei verbaast me gewoon hoeveel verdriet er bij komt kijken. Ik snap heel goed dat je heel graag een 3e kindje zou willen en daar ook enorm van baalt als dat niet lukt, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat je daar zo’n enorm intens verdriet over kan beleven als je 2 gezonde en leuke kinderen hebt.
Daarnaast in de context van veel mensen die door diverse dramas heen gaan om hopenlijk 1x zwanger te kunnen raken, verbaast het me nog meer.
Nogmaals, ieder voelt wat ie voelt en heeft uiteraard het recht om dit te uiten en je kunt niemand veroor of beoordelen op zijn emoties, maar daar kan ik dan ook mijn verbazing over uiten toch?
zeker mag jij je ook uitten , en er is ook zeker nks fout aan!
Ieder zijn eigen.
Ik ebn ook een van de vele ( zoals jij noemt ) die wacht op een 1e kindje met veel poespas en verdriet.
Dus ik snap je reactie wel hoor ( en wat ik al typte ) er zit zeker iets in je vorige reactie
laten we hopen dat de kindjes er komen die zo gewenst zijn :-*
en dat is een zin waar niemand tegen in kan, :thumbup: