Hier nu ook weer zo’n periode dat veel mensen in de naaste omgeving bezig zijn om zwanger te worden of dus zwanger zijn. Wat pijn doet is dan vooral het gemak van alles. Wij waren toen we de beslissing namen om met de pil te stoppen de enige in onze omgeving (vrienden kennissen) die er mee bezig zijn. Nu een aantal jaar verder dus ook andere en die zijn dan ook zwanger, terwijl als het allemaal was gegaan zoals wij hoopte, wij al met een tweede bezig zouden zijn.
Zwangere mensen (in naaste omgeving) vind ik moeilijker dan gezinnetjes met kleine kindjes/ baby’s. Mijn doel licht op zwanger worden (met natuurlijk als doel een beeb) en dan kan ik dus vooral niet tegen mesnen die met hun super buik lopen te pronken. Dan ben ik best heel jaloers :oops: . Niet dat ik het andere niet gun, tuurlijk wel en hoop dat ze beseffen dat het niet normaal is om zwanger te worden/ gezond kindje te mogen krijgen
Dat laatste inderdaad ja. Sprak gisteren iemand en die vond het maar normaal dat ze zwanger was. “Ze is toch al een jaar getrouwd…” Zo normaal is het niet dat het lukt hoor…
En dan heb je van die mensen die zeggen; wij gaan een kind nemen pfffffffff :x
Alsof dat zomaar ff kan “een kind nemen” alsof het vanzelfsprekend is ofzo :roll:
Een kind krijg je die neem je niet!!! :x
Die laatste opmerking is idd zo’n dooddoener…we nemen er 1 of 2…
Ga toch weg. Dit is 1 van de redenen waarom ik geen groot geheim maak van ons medisch traject. Om mensen bewust te maken dat het juist heel bijzonder is en dat het niet even een dat-doen-we-ff-tussendoor iets.
Ik kies mijn mensen wel uit, maar vind wel dat het onderwerp beter bespreekbaar kan en mag zijn.
Ik gun iedereen die zwangerschap, mezelf nog het meest…(sorry ladies)
maar ik kots bijvoorbeeld op die 16-17 jarige die 'per ongeluk’zwanger worden. laatst ook 1 op het werk, tja, weet niet wat ik moet. Ik overweeg een abortus. Nou, het is dat ik geen kanon naast me had.
Mijn broer heeft nu sinds 6 maanden een relatie. Zij had mij laatst veteld dat ze een hele grote kinderwens had. Toen ze dat alleen al zei, had ik al paniek en tranen. IK wil mijn moeder haar eerste kleinkind geven, ik ben de oudste, ik heb dat recht!
Ik zie het nog wel gebeuren bij die twee. Wil er niet eens bij stilstaan, want dan wor’k al niet goed…
Het is allemaal wat.
Groetjes
Pebble
Hoi,
En wat vinden jullie van de opmerking: 'kinderen hebben is echt niet zaligmakend hoor…'pffff.
Wat betreft de zwangerschappen van mijn zusjes ik hou toch wat afstand. Vraag wel altijd even hoe het met ze is wanneer ik ze zie. Gelukkig houden ze ook heel veel rekening met mij en het is voor beide de 2e zwangerschap dus het lijkt alsof ze er zelf toch ook minder mee bezig zijn.
Momenteel kan ik er aardig tegen, een paar weekjes geleden niet, toen heb ik ook aangegeven dat ik even niet gevraagd wilde worden om op te passen, dat is ook zo confronterend wanneer je de hele dag de zorg hebt voor zo’n kleine en dan gaan ze weer… en dan ook nog moeten zien hoe leuk en lief mijn vriend met die kleintjes omgaat…
Moet nu snel aan het werk.
Liefs
Ineke
Of de opmerking als je een aantal mk’s hebt gehad: “Maar je weet nu in ieder geval dat het kán!” :shock: Wat heb je daar nou aan.
Maar … toch gooi ik dat soort opmerkingen op de onwetendheid en ben ik blij dat ze niet hoeven mee te maken, wat ik mee heb gemaakt. Laat ze maar lekker kinderen “nemen”. Het verdriet wat ik heb meegemaakt, en nog heb, gun ik niemand.
En het steekt mij ook hoor, als iemand per ongeluk zwanger is en helemaal als ze nog maar 16 of 17 zijn…
Hey lieve meiden,
Was dit topic helemaal vergeten,. Om nog even terug te komen op mijn beginpost, mijn zusje bleek uiteindelijk niet zwanger maar haar cyclus heeft ook behoorlijk overhoop gelegen. Ze is weken overtijd geweest Misschien ook PCOS…
En tja de niet wetende reacties van mensen uit de omgeving, ze kunnen zo hard aankomen, indd die voorbeelden die jullie geven zijn voor mij (helaas) ook erg herkenbaar.
Vorige week kwam een collegaatje bij me die net vader is geworden vertellen hoe geweldig het is. Dat wij niet weten wat we missen en dat we nu nog jong zijn en zo nodig eerst carierre willen maken bladibladibla. Tuurlijk is het logisch dat hij er vol van is, maar er wordt totaal niet nagedacht dat er misschien ook mensen zijn bij wie het niet zo snel gaat.
100 x liever een kindje dan carierre voor mij hoor!
NoortjeP: Wat een vreselijke reactie zeg! ’ dan weet je tenminste dat het kan’ :shock:
Hoe heb je daarop gereageerd zeg? Echt naar zo’n reactie, niet normaal meer zeg!
Ineke: Ja daar kun je ook niets meer met zo’n opmerking. Naar he de ontwetenheid van sommige mensen. Pffft
Liefs Marjo
tijdens het teamuitje afgelopen juni hadden we het even over de ivf die weer helemaal terug in het pakket komt. Ik zei dat ik had gehoord dat sommige politici het daar niet mee eens waren, omdat ze vonden dat mensen maar eerder aan kinderen moesten beginnen. Zegt een collega van me: “Ja … waarom ben je 2 jaar geleden of zo niet begonnen” Hallo ik ben 2 jaar geleden begonnen!
Ik bedoel de kans is redelijk aannemelijk dat iemand van mijn leeftijd die al meer dan 4 jaar samen woont daar echt wel al over nagedacht heeft of dus al begonnen is. Snappen mensen dan echt niet dat dat kwetsend kan zijn? Blijkbaar niet natuurlijk… anders stond dit topic er vol mee, met die stupid opmerkingen.
Ja, herken ik ook.
“Wordt het niet eens tijd om aan kinderen te beginnen? Je bent nu al over de 30!”
Ja zeg, ik was 26 toen ik stopte met de pil!!!
Met de opmerking: je weet nu tenminste dat het kán! bedoelde ze zwanger worden hoor. 
Ik weet al 3 keer dat het kan, maar ik weet ook al 3 x dat het niet goed kan gaan! Maar ik heb heel rustig uitgelegd dat ik aan dat soort opmerkingen niets heb en er ook niets mee kan. En als ze niet weten wat ze moeten zeggen, dat ze dan beter niets kunnen zeggen.
Of de opmerking van mijn moeder… Doen jullie het wel vaak genoeg dan?
:evil:
Ik vind het wel steeds moeilijker om een beetje normaal te reageren op de vraag waarom wij nog geen kinderen (altijd in meervoud nooit kind, ook zo raar…) hebben. Soms ben je net die dag weer ongi geworden en springen de tranen meteen in je ogen en soms ervaar ik het ook als brutaal ofzo.
Ja erg he Tammie. En ze bedoelt het vast goed, maar soms zit je er echt niet op te wachten zulke opmerkingen…
Noortje: Goed dat je je grenzen aan durft te geven, voor jezelf opkomen is echt belangrijk hoor!
Schiet me nog net weer een recent voorval op m’n werk te binnen trouwens.
Collegaatje van mij heeft vorige week een miskraam gehad met 12 weken nog wel, wat zegt een andere collega, ‘Tja erg? Ze heeft er tenminste al 1’ :shock:
Alsof het dan minder erg is, pfffft…
Nu wij al 6jaar bezig zijn (IVF gehad) spontane zwangerschap die een BBZ geweest bleek te zijn, moest ik toch wel zeggen dat ik mij heel egoistisch gevoeld heb toen mijn zusje van 17 een abortus op 15 weken heeft laten uitvoeren. Ik vond het heel erg dat ze zoiets moest doormaken maar aan de andere kant was ik ook zo jaloers…
Jeetje Kim, kan me voorstellen dat dat wel erg dubbel geweest moet zijn!
Wat dat betreft zit het allemaal maar oneerlijk in elkaar! Mensen die niet zwanger willen zijn op zo’n moment worden het en andere mensen die het zo graag willen…
Ooohh wat herkenbaar allemaal zeg!
Vooral ook het “blij” doen en het daarna echt uithuilen 
Bij ons is iedereen in de omgeving ondertussen zwanger, bevallen of ze hebben al een kindje…
In het begin was het echt slikken, als de telefoon ging wilde ik hem niet eens meer nemen… Want stel je voor (en we hebben echt bizar veel telefoontjes met “ik ben zwanger” gehad…)
Nu zit ik in de eerste ivf poging, wat me tot nu toe nog prima afgaat… Maar als ik nu hoor dat iemand zwanger is, gaat bevallen of net gestopt is met de pil en alleen maar zegt “ooh als het maar gaat lukken” (wat overigens volstrekt normaal is, maar valt soms even verkeerd… Je bent net begonnen en hebt tot dusver nog geen reden om te denken dat het niet zal lukken…)
Enfin, soms ben ik lekker onredelijk… Maar ik (net als jullie) wil ook zo graag! En nu is iedereen me voor gepiept, terwijl ik al zoveel langer bezig ben… Dat steekt soms.
Dus ik blijf wel oprecht blij als mensen me vertellen dat ze zwanger zijn (hoe het ook gelukt is, in 1 keer of na langere tijd, ik denk dan altijd maar dat ik ook graag wil dat iedereen oprecht blij is als het hier ooit zover is) maar zo nu en dan, heb ik het daarna, achter de schermen, ook echt nog wel moeilijk…
Ook heb ik angst dat mijn zusje (nu 16, zit op begeleid kamerwonen) ineens voor mijn neus staat, met ik ben zwanger… Volgens mij is dat je ergste nachtmerrie, zoals bij jou Kim
Ik herken dit heel erg ik heb het zelf ook gehad ik ben van de tweede via de mmm zwanger geworden (pco) en na drie maanden clomid was ik dan eindelijk zwanger.na haar geboorte zijn we meteen door gegaan voor nummer 3 toen werd ik gebeld door iemand waar ik al twee jaar haar problemen voor aan het oplossen was. (ik zal even de voor geschiedenis vertellen) ze is in feb dit jaar bevallen via een keizersnede om dat ze niet langer meer wou wachten op de geboorte van het kindje.de gyno was achter af wel blij dat ze niet gewacht hebben en dat het een keizersnede geworden was en ze kwamen er achter dat haar baarmoeder wand te dun was en er werd gezegd dat het kwam om dat ze drie keer moeder was geworden in nog geen drie jaar er werd haar echt verboden om zwanger te worden dus ze wouden haar aan de prik pil zetten maar dat wou zij echt niet dus ze mocht wel aan de slik pil maar op een voorwaarde ze moest er echt voor zorgen om niet zwanger te worden. ze mocht over 4 jaar meschien weer zwanger worden maar daar moesten eerst heel erg veel onderzoeken aan voor af gaan want het was levens gevaarlijk. afijn zei belde me en ik zei net dat ik weer ongestelt was geworden en ik was in tranen (want ik heb nu nog twee maanden de tijd om zelf zwanger te worden ben ik in decembern og niet zwanger dan moet ik weer de mmm in) zegt ze in ene ja niet boos worden hoor maar uhhhhhhh ik ben zwanger ik werd dus wel boos en nog niet eens uit jalozie maar eerder om dat ik het stom van haar vond dus ik zei hoe kon dit gebeuren nou ik was gestopt met de pil want ik had last van de bijwerkingen en heb je dan wat gebruikt ? nee ik ging echt uit mijn dak en het enige wat ze zei ja ik ben god niet ik heb deze wereld niet gemaakt en ik kan er ook niets aan doen dat jij niet zwanger word.
ik ben nog nooit zo kwaad geworden. maar ja ze kan nu wel blij zijn met haar zwangerschap maar ze heeft wel het amk achter haar aan om dat het cb gebeld had de thuiszorg en ik ook nog eens.
ik ken jou gevoel zo erg ik heb het zelfde en nu nog steets nu denk ik steets wij hebben een kindje zo veel te bieden en wij worden maar niet zwanger.
‘wij worden maar niet zwanger’
begrijp ik het nu verkeerd, je hebt toch 2 kinderen?
Ja ik heb twee kinderen maar als je de wens heb op een groot gezin maakt het verdriet er niet minder om als je er al twee hebt of je hebt niets het allebij even erg.
Ik snap dat het heel verdrietig is als je graag een derde wilt en het lukt niet, maar ik denk toch niet dat dat te vergelijken is met iemand die helemaal geen kinderen kan krijgen en er dan ook nog geen heeft…
Begrijp alsjeblieft wel goed, dat ik het erg voor je vind, dat die derde nog niet gelukt is hoor!
ik vind dit nog al een harde opmerking het komt bij mij over dat ik recht heb op mijn verdriet om dat ik al twee kinderen ik vind dit heel hard dat je dit kan zeggen dan kan ik ook nog wel een opmerking plaatsen maar laat ik dat maar niet doen
Het spijt me dat je het zo leest, maar ik heb er letterlijk staan dat ik het wel erg voor je vind. Ik vind alleen dat het niet hetzelfde is. Ik zeg daarmee toch niet dat dat bij jou minder erg is? Het is alleen anders.
Nogmaals heb ik het echt niet hard bedoeld, ik vind het erg voor je dat jullie derde kindje nog niet is gelukt en ik kan me ook voorstellen dat het vervelend is daar in je omgeving mee geconfronteerd te worden.