Net een uurtje geleden heeft mijn zusje verteld dat ze meer dan een week overtijd is, allerlei zw.schapsklachten heeft en dat het eigenlijk niet gepland is maar wel welkom. (ze is 19 jaar en heeft 6 maand een relatie)… Ik kom zelf net weer van een bezoekje aan het zkh vanmorgen, en bij mij gaat het dus allemaal niet zo snel (ik heb PCO) Nu was ik al een beetje emo, maar na dit bericht ben ik echt in tranen uitgebarsten, en nu nog. Voel me echt vreselijk, ik schaam me ontzettend maar ik vind het vreselijk als mijn 3 jaar jongere zusje eerder zwanger is dan ik en dan helemaal even zo ongepland. Ik moet er zoveel moeite voor doen om hier ‘spontaan’ op te reageren. Weet echt niet hoe ik nu tegen haar moet doen, kan gewoon niet blij zijn voor haar als het wel raak is.
Hoe gaan jullie met zulke berichten om?
Marjo
Ik denk dat dat heel normaal is al je al een tijdje in de molen zit. Je probeert het te onderdrukken maar de pijn is zo erg dat je er niet omheen kan . Het ligt er ook aan wie het is (hoe dicht iemand bij je staat) en hoe je je op dat moment voelt . Er zijn dagen bij dat ik in huilen uit kan barsten en soms dat gaat het wel heel goed. Mijn ervaring is dat als je erover praat het wel oplucht. Zo weten al mijn collega’s van het hele gebeuren en houden ze er toch wel rekening mee . Je kan er nu eenmaal niet omheen als iemand zwanger raakt dus zou je voor jezelf moeten kijken wat voor jou het prettigste is .
Toch wil ik je graag feliciteren misschien zijn jullie straks wel samen zwanger of zal er niet veel tijd tussen de kinderen zitten (positief denken ) het gevoel niet blij kunnen zijn voor een ander is heel herkenbaar hoor neem jezelf niks kwalijk !
Groetjes Daantje
Ik kan ook niet altijd blij zijn hoor. Dus ik weet precies hoe je je voelt.
Ik gun het iedereen, maar… IK GUN HET MEZELF OOK HEEL ERG!
Ik heb helemaal moeite met niet-gepland. Ook al zijn deze kindjes vaak ook welkom, maar alleen het idee. Ik wil graag en het lukt niet, en een ander wil (nog) niet en krijgt het gewoon in hun schoot geworpen.
Maar toch ben ik ook blij voor alle zwangeren hoor. En ik hoop dat alles goed mag gaan en dat ze gezond en gelukkig mogen worden. Het verdriet wat ik heb meegemaakt gun ik niemand! En deze gedachte houd mij sterk!
Veel succes en ik hoop dat je het snel een plaatsje kunt geven.
Nog een tip: Praat er wel over met je zusje. Wees allebei open over hoe jullie het voelen.
Liefs, :-*
Noortje
Jeetje mar wat lees ik nou! Wat moet dit erg voor je zijn zeg.
Ik kan je helemaal begrijpen hoor. Heb zelf ook een zusje van 21 en zou echt gek worden als die nu zo komen vertellen dat ze zwanger was.
Je voelt je nu heel erg rot en dat mag ook, het is ook niet eerlijk!
Ik weet ook zeker dat je hier weer over heen komt maar er ook nog vele moeilijke situaties zullen volgen als ze echt zwanger is.
Ik wens je heel veel sterkte en positiviteit toe!
Ik spreek je ook wel weer op meiden met een lange cyclus.
Je zit trouwens qua ziektebeeld wel erg in het zelfde schuitje als ik had. Hoop heel erg dat de clomid aanslaat.
Als je wilt mag je me ook mailen hoor!
Liefs Egni :-*
hier nog iemand die er nog wel ismoeite mee heeft als iemand naar me komt heel blij van ik ben zwanger.
ben blij voor ze hoor echt waar,maar ik wil ooooooooooook en dat doet pijn als het niet zo makelijk wil(2 :: :: en 6 jaar en 5 maanden bezig).
dus begrijp je heel goed, maar als je het je zusje uitlegt zal ze dat toch wel begrijpen dat je het haar gunt, maar even niet echt blij kan zijn omdat het bij jou nog niet wil lukken en jij er zo veel voor moet doen???
of staan jullie niet zo close naar elkaar toe???
groetjes annie
Hoi,
Ik kan hier ook zeker over mee praten. Vorig jaar maart met de pil gestopt een maand later was mijn zusje zwanger (na 2 jaar dokteren) en dus was ik erg blij voor haar, helemaal toen ik een maand later ook zwanger werd. Helaas ging dit mis met 6 weken. Bij mijn zusje ging het goed gelukkig, toen een collega waarmee ik lekker kon kletsen over zwanger worden, toen werd zei dus zwanger, na mijn miskraam, en leefde helemaal in een zwangerschapsroes, en ik zag haar buik maar groeien en ik werd maar niet zwanger…Kreeg ze nog een twee-ling ook!
Afgelopen januari werd ik dus eindelijk weer zwanger, mocht snel komen voor echo maar weer was het mis, bleek uiteindelijk om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap te gaan… 2 weken later hoorde mijn zusje alweer zwanger te zijn van de 2e… Ik heb haar gefeliciteerd en ben naar huis gegaan waar ik erg gehuild heb…daarna kon ik er weer beter tegen, blijft dubbel voelen.
Nu weet ik sinds een week dat ook mijn anders zus weer zwanger is (na de 1e ronde!!) en weer heb ik haar gefeliciteerd en thuis uitgehuild.
Nu kan ik er wel goed mee omgaan omdat ik goede hoop heb dat het bij ons ook gaat komen! Maar het blijf slikken en relativeren.
Sterkte en hoop houden!!
liefs
Ineke
Hoi meiden, wat erg is dat gevoel he… 
Misschien heb je er iets aan… Ik laat tegenwoordig mijn gevoelens toe. Ik weet nog 2 jaar geleden, wij waren al even bezig en vrienden van ons kwamen vertellen dat ze zwanger was…
Op dat moment reageerde ik blij (voor hun) maar het deed zo’n pijn…
Toen ze weg waren moest ik ook erg huilen en ik voelde me zo slecht. Hoe kan ik toch zo jaloers zijn :?
Tegenwoordig hebben de meeste mensen om ons heen een beebje en ik hobbel er voor mijn gevoel nog achteraan… :shifty:
Als er weer iemand bij komt met de mededeling dat ze zwanger is, dan laat ik mijn emo’s komen. Gewoon zoals ik ze voel…
Dat helpt echt goed!!
En wat ik ook verschrikkelijk vind, als mensen je uit de weg gaan omdat ze zwanger zijn. Om je te ontzien… Dat doet me nog meer pijn :? En dat zeg ik ook bij de mededeling van zwangerschap: “Hou me ajb gewoon op de hoogte, ik leef met jullie mee…” EN ik weet ook wel dat het voor anderen ook moeilijk is, ze weten dat ik zooooo graag wil… Dus vind ik het ook erg dapper van ze om het ons te vertellen, lijkt me ook moeilijk…
Ik hoop voor je dat het bij jullie snel mag lukken en dat jullie samen zwanger kunnen zijn!!! 
Sterkte!! Liefs Nicje :-*
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Gelukkig zijn mijn (schoon)zusjes nog niet zwanger. Maar elke keer dat er één zegt, ik moet je wat vertellen is dat het eerste wat door mijn hoofd schiet. Ik weet dat het kan gebeuren dat ze eerder dan mij zwanger zijn, maar ik moet er niet aan denken. Zoals iemand hier al eerder zei: ik gun het ze wel, maar mezelf net even wat meer.
Mijn beste vriendin was in de eerste ronde zwanger terwijl ik al 6 maanden bezig was. Dat was even slikken en best moeilijk. Maar we hebben er veel over gepraat en nu gaat het prima. We zijn vandaag gezellig samen naar de kapper geweest en ik vind die dikke buik van haar alleen maar mooi. Ik denk dan, mijn tijd komt nog wel.
Maar wanneer een zusje zwanger zou zijn dan zou ik het verschrikkelijk moeilijk vinden. Nog moeilijker dan bij een vriendin. In mijn familie zijn er nog geen kleinkinderen en bij mijn vriend ook niet. Ik zou graag de eerste willen zijn die dat met mijn moeder kan delen.
Schaam je niet voor je gevoelens en uit ze bij iemand die je vertrouwt, of hier bij ons. Het is hartstikke logisch dat je je zo voelt.
Liefs Moirah
Meiden wat een verhalen zitter ertussen zeg. Vind het echt knap hoe jullie eronder zijn zeg, wat een pijn moeten sommigen van jullie ook hebben gevoeld. Echt diep respect voor. Ik vind het gewoon zo oneerlijk, heb het gevoel alsof m’n maag in de knoop zit, ben er echt misselijk van. En ik ben absoluut niet een persoon die egoischtisch is ingesteld, ik moet dit gewoon een plekje geven. En ik gun absoluut iedereen een gezond kindje, maar wat Noortje zegt, je gunt het iedereen maar jezelf ook zo! Ik kan op het moment gewoon aan niks anders denken, maar dat komt denk ik mede door het feit dat het bij ons niet vanzelf gaat.
Annue: De band met mn zusje is op zich best goed hoor, ze is alleen nog erg onvolwassen op bepaalde vlakken een beetje inmpulsief. Op zich heb ik daar geen moeite mee hoor, maar na dit nieuws denk ik ja dit is ook echt iets voor haar… Lijkt soms wel alsof alles haar komt aanwaaien terwijl ze in haar hoofd er helemaal niet mee bezig is… Ik hoop dat ze mij kan begrijpen want ik heb het haar al vaker uitgelegd wat er met mij aan de hand is, maar weet niet of ze het ook ‘echt’ snapt… en hoe mijn gevoelens zijn.
Ik hoop dat het zonnetje voor jullie ook gauw gaat schijnen zeg na 6 jaar en het verlies van 2 ::. Ik vind het echt heel erg voor jullie.
Daantje: Ik denk idd dat de pijn verschilt in hoe dicht iemand bij je staat. Maar het blijft idd een manier die je moet vinden om er mee om te gaan.
Wat fijn voor je dat je collega’s er vanaf weten trouwens. Hebben ze er ook begrip voor?
Egni: Lief berichtje van je hoor, ons (medisch)verhaal lijkt idd wel opmekaar. Spreek je gauw meid :-*
Ineke: Wat erg voor jullie dat jullie 2 :: zijn verloren. Hoe vind jij een manier om positief te blijven na alles wat je te verwerken hebt gekregen? Wat ik me ook afvraag is hoe je gedurende de zw.schap van je zus met haar om bent gegaan. Waren jullie erg close of heb je bewust wat afstand genomen. Kan me voorstellen dat je niet altijd zin had om babyspulletjes te shoppen met haar enzo.
Nicje: Ik kan me heel goed voorstellen hoe jij je gevoeld hebt 2 jaar geleden. Ook ik denk van, hoe kan ik toch zo jaloers zijn? Wist echt niet dat ik dat gevoel in me had zeg maar. Idd mensen die je uit de weg gaan doet nog meer pijn lijkt me. Knap van je dat je je gevoelens nu de vrije loop kan laten gaan. Vergt ook moed hoor meid!
Moirah: Wat fijn dat je toch zo mee leeft en blij bent voor je beste vriendin. Dat kost toch best wat energie lijkt me. Bij ons zou het ook om het eerste kleinkind gaan voor mijn ouders en heb eigenlijk nooit zo stil gestaan bij het idee dat dat ook van m’n zusje zou kunnen komen…
Nou meiden ik houd jullie op de hoogte en nogmaals bedankt voor jullie lieve berichtjes, het lucht op om het even kwijt te kunnen hier bij mensen die echt snappen wat je doormaakt.
:-* Marjo
Wij zijn 1 jaar en 4 maanden bezig geweest waarvan de laatste 2 bij de gyn voordat het raak was.
In die 16 maanden hebben wij in onze naaste omgeving (vrienden, familie en collega’s) meer dan 18 keer het bericht gekregen dat er weeeeer iemand zwanger was :shock: dat was dus gemiddeld elke maand een bericht, nou in het begin was ik nog wel blij maar op een gegeven moment trok ik het echt niet meer :oops:
Vond het zo irritant en het ergste was dat meestal deze mensen letterlijk en figuurlijk in 1 wip zwanger waren geraakt…
Echt er iets aan gedaan heb ik niet, maar toen het bij ons raak was en we het eindelijk konden vertellen gaf me dat zooo’n lekker gevoel al dacht ik er wel aan dat iemand die een bericht van ons zou krijgen misschien wel in hetzelfde schuitje zou kunnen zitten als wij destijds, want dat weet je vaak niet van een ander.
Geduld is een schone zaak klinkt cliche maar het is echt waar, en het grappige is dat ik nu alweer (bijna) vergeten ben dat we er zo lang over hebben gedaan.
Sterkte iedereen!
Wij zijn 1 jaar en 4 maanden bezig geweest waarvan de laatste 2 bij de gyn voordat het raak was.
In die 16 maanden hebben wij in onze naaste omgeving (vrienden, familie en collega’s) meer dan 18 keer het bericht gekregen dat er weeeeer iemand zwanger was :shock: dat was dus gemiddeld elke maand een bericht, nou in het begin was ik nog wel blij maar op een gegeven moment trok ik het echt niet meer :oops:
Vond het zo irritant en het ergste was dat meestal deze mensen letterlijk en figuurlijk in 1 wip zwanger waren geraakt…
Echt er iets aan gedaan heb ik niet, maar toen het bij ons raak was en we het eindelijk konden vertellen gaf me dat zooo’n lekker gevoel al dacht ik er wel aan dat iemand die een bericht van ons zou krijgen misschien wel in hetzelfde schuitje zou kunnen zitten als wij destijds, want dat weet je vaak niet van een ander.
Geduld is een schone zaak klinkt cliche maar het is echt waar, en het grappige is dat ik nu alweer (bijna) vergeten ben dat we er zo lang over hebben gedaan.
Sterkte iedereen!
Ohh lieve mar22
Ik weet precies hoe je je voelt, mijn schoonzus en broer zijn nu ook zwanger.
En het lijkt dan zooooo oneerlijk omdat wij dan al 7 haast 8 jaar vezig bent om zwanger te raken, en iedereen in je omgeving wordt maar zwanger enzo.
Ik kan er nog steeds niet goed mee omgaan omdat het bij ons al zoooo lang duurt.
Maar het leven gaat verder zeggen ze maar het komt bij mij altijd weer als een klap aan en dan staat mijn leven weer helemaal stil in de emoties die ik dan heb.
Ben wel blij voor mijn schoonzus en broer want die waren net bezig met het ziekenhuis omdat ze moeilijk zwanger kon worden, maar het neemt mijn verdriet niet weg.
Meestal ga ik de mensen uit de weg als ze zwanger zijn en sluit ik mij af van alles en iedereen, maar dat gaat een beetje moeilijk als het om familie gaat.
Ik praat er eigenlijk niet over omdat ik dan bij de meeste mensen te horen krijg van : tja het is niet anders je moet het maar gewoon accepteren, en je moet het los laten , en je moet er niet zoveel mee bezig zijn dan gebeurd het misschien wel.
Maar ik zou zooooo graag willen dat ze daarmee ophielden want je heb geen knop om al je gevoelens en emoties uit te schakelen.
En al die loze goed bedoelde adviezen helpen niks want je schiet er niks mee op.
En de meeste mensen die dat zeggen hebben kinderen dus die hebben makkelijk praat.
Maar als een kind hee erg gewild is en het gebeurd maar niet dan ga je je steeds meer ellendiger voelen en radelozer omdat je steeds weer met je neus op de feiten wordt gedrukt door anderen die wel zwanger raken.
En het goed bedoelde advies van “ja joh maak je niet druk jou tijd komt nog wel” daat wordt ik ook zo moe van want stel dat mijn tijd niet komt en dan?
Nee ik ga gewoon verder met ademhalen en mij ervoor proberen af te sluiten, ookal wordt het steeds moeilijker.
Groetjes Shirley
He meiden,
Ik ben zelf nu bijna een jaar gestopt met de pil en ik heb 1 mk gehad. Nu hoorde ik gister van mijn ouders dat mijn zus 8 weken zwanger is van de eerste en binnen 1 maand. Ik heb echt even zitten huilen alsof alle spanning en opgekropt verdriet er uit kwam
Ik heb er vannacht gewoon niet van kunnen slapen…
Ik vind het heel leuk voor haar want het is toch mijn grote zus maar ik kan nogal knallen met mijn zwager en ik zie er heel erg tegenop om het hele jaar aan te horen over babyspullen en dat soort dingen.
Ik was ook heel graag de eerste geweest die mijn ouders een kleinkindje kon geven en nu heb ik zoiets komt hij er weer met z’n dikke neus tussen zoals altijd…
Gister heb ik dus geprobeerd om te praten daarover omdat ik eerlijk wilde zijn tegen mijn zus zodat dit niet tussen ons in komt te staan. Dus voor mij is dat me kwetsbaar opstellen en een beetje een stapje opzij doen voor haar. Ik probeerde haar te zeggen dat ze ze zich niet rot moet voelen tegenover mij en dat je er nou eenmaal geen rekening mee kan houden…Zegt me zwager: uuhh ja beetje plat gezegd maar dat waren we nou ook niet echt van plan’. :shock: :shock: :shock: :shock:
Nouja toen schoot ik vol en vond ik tijd om naar huis te gaan…
Van dit soort opmerkingen ga ik veel meer krijgen en daar zie ik tegen op en ik ben altijd te laat om terug uit te halen…
Het gaat mij dus niet om mijn zus want ik gun het haar onwijs omdat ik weet wat ze heeft meegemaakt maar mijn zwager die gun ik het heel gemeen gezegd gewoon niet. Gewoon omdat hij om alles de strijd aan en dat duidelijk laat voelen. Ik ben er nu even klaar mee. Ik stuur ze een kaartje en trek me dan even terug ook voor me zus zodat ze kan genieten.
Maar verdrietig wordt ik er wel van
Zo meiden ben het weer even kwijt
:-*
Nogmaals Ellen, een hele dikke knuffel :-* .
Ik heb ongeveer 1,5 jaar geleden hetzelfde meegemaakt met de broer van mijn hub. Hij was gescheiden en had al 3 maand :shock: :shock: :shock: een nieuwe vriendin. En dus vertelden ze heel vrolijk dat ze zwanger waren (ook al bijna 3 maand :shock: ). En dat op een verjaardag bij anderen terwijl ze van onze toestand af wisten. En dan krijg je na die tijd een opmerking: “ja…we wisten niet hoe we het jullie moesten vertellen!” Nou… gewoon langs komen en dan eerlijk vertellen. Maar wel één op één! En niet waar een kamer vol visite zit. Daarna kregen we nog een opmerking: “ik vind niet dat we jullie anders hoeven te benaderen dan anderen :shock: :shock: :shock: !” En dat was even de druppel. Ongeveer een half jaar geen contact meer gehad. En het ergste was. Mijn hub en zijn broer werken ook nog samen en daar vlogen dus ook de meest kinderachtige opmerkingen rond. Daar heeft mijn hub echt heel veel pijn door gehad. Nu ik het weer opschrijf steekt het nog, terwijl de kleine al een jaar is!
Nogmaals, dikke knuffel voor jou :-* !
Noortje
O Noortje wat is dat rot gegaan zeg. Zo op z’n boerenlls zullen we maar zeggen, bleh :x 
Maar lief dat je aan me denkt meid :-
Wat zijn dat moeilijke dingen he Ik heb er echt de hele nacht over na liggen denken hoe ik nou met deze situatie om moet gaan. Ik wil zo graag naast mijn zus haar zijde staan maar ik wil zijn opmerkingen ook vermijden en de hele dag dat trotse gezicht en bleren dat hij superzaat heeft…
Aan de ene kant denk ik joh El stel je niet zo aan maar aan de andere kant denk het is even genoeg zo…
En geloof me je kan het 10 keer tegen hem zeggen maar meneer heeft een bord voor zijn hoofd
Maar goed het is toch echt mijn probleem denk ik dan…
Maar ik denk wel dat jullie er samen over moeten praten. (Jij en je zus.)
Laat je zus weten hoe je je voelt. En daar hoeft je zwager niet bij te zijn.
“Superzaad”, poeh, met zo’n K*T karakter? Bleeeeh. Om over je nek van te gaan! :sick:
En steek je energie ook maar niet meer in het uitleggen aan hem, want dat helpt blijkbaar niet. Steek die energie maar in jezelf en je hub. Zulke mensen leren het nooit en je word er alleen maar moe van.
Dikke knuf,
Noortje
Ja ik denk ook wel dat dat gebeurd hoor maar ik wil hem er dan echt niet in de buurt hebben, even niet…
Maar inderdaad he superzaad :shock: :shock: :shock: rare opmerkingen zijn dat. Hij meende het ook echt serieus :sick: :mrgreen:
Ach ik weet dat het allemaal onzekerheid is maar sommige mensen uitten dat zo stom :wall: :wall:
Maar goed :mrgreen:
Thanks Noor :-* je bent een kanjer!
mijn schoonzusjes waren allebei met een maand (netjes 3 maanden gestopt met de pil…) zwanger :x
Nu heb ik een lief nichtje van 4 en een heeeeeeeeeeeel lief neefje van anderhalve maand.
Mn schoonzus had enorm veel moeite om het ons te vertellen. Ze wist dat wij al langer bezig waren met bebies ‘maken’, dan zij getrouwd waren.
Maar ik ben oprecht blij voor hen, en oprecht jaloers!
Gelukkig is t een schat van een meid, ik mag altijd langs komen, flesje geven, badderen, spelen en een vaste oppasdag…
Ik dacht maar zo; komt die bebie niet naar mij, dan ga ik wel naar die bebie!! :lol:
En soms komt ze m halen en kan ik wel janken van ellende, maar dat weegt toch niet op tegen al die lachjes van liefneefje!
@LovelyEllen wrote:
Ja ik denk ook wel dat dat gebeurd hoor maar ik wil hem er dan echt niet in de buurt hebben, even niet…
Maar inderdaad he superzaad :shock: :shock: :shock: rare opmerkingen zijn dat. Hij meende het ook echt serieus :sick: :mrgreen:
Ach ik weet dat het allemaal onzekerheid is maar sommige mensen uitten dat zo stom :wall: :wall:
Maar goed :mrgreen:
moeten we hier een bijdehante opmerkingen topic maken...
En dan vooral de reacties die wij zouden moeten geven.... pfff...
Na 2 jaar zk-bezoek en onderzoeken vroeg mijn andere broer... Zeg Fam, heb je t wel in bed geprobeerd...??? :wall:
Toen stond ik wel met een mond vol tanden... Iemand alsnog een antwoordsuggestie????
Het steekt even een moment van “waarom zij wel en wij niet” en daarna ben ik gewoon blij voor ze. Leef dan ook echt met ze mee en vind het het dan ook echt leuk de verhalen te horen.
Het is inderdaad alleen niet prettig om te horen dat het bij anderen allemaal zo snel is gegaan… Dat wrijft er dan zogezegd nog even extra in.