(ik weet niet of het in discussies of relaties moet, mijn excuus als het fout staat).
Wij hebben drie kinderen van elf, negen en vier jaar jong. De jongste is nog in de leeftijd van ik doe braaf wat ik moet doen. Middelste en oudste niet. Ik roep ze om kwart voor zeven om zich te wassen, aankleden, zeg evt. of ze gymspullen mee moeten nemen en dan ga ik naar beneden.
Om half acht zitten manlief, ikzelf en onze jongste die ons elke morgen het idee geeft dat we hem uithongeren, aan de ontbijttafel en gaan eten. Zijn de jongens nog niet beneden, jammer dan wij eten vast. Geregeld presteren ze het pas om vijf voor acht beneden te komen. En dus in tien minuten moet er een compleet ontbijt weg gewerkt worden. Twee boterhammen in stukjes en als je dan nog trek en tijd hebt mag je crackers, beschuit of een plak ontbijtkoek.
Tien over acht gaan we naar school toe. En het gebeurt dus wel dat er dan eentje zijn haren niet gekamd heeft, de tanden niet gepoetst zijn, dat de gymspullen vergeten zijn of dat de hele tas nog thuis staat.
Ik ben niet zo dat ik het honderd keer ga zeggen, van eet door, schiet op, kam je haren, poets je tanden enzz… dat zeg ik elke morgen één keer en dan moet je het zelf weten.
Dit resulteerde er dus in dat middelste te laat op school was. En hij heeft al in zijn ondergoed moeten gymen, een glas water in de pauze moeten nemen omdat hij zijn tas was vergeten enzz…Ik heb dit aan juf uitgelegd en die gaf me groot gelijk. Er stonden echter wat moeders bij die hevig verontwaardigd reageerden. Zo van: ja maar jij kan toch de gymspullen pakken, tas nog nabrengen en het kind dus honderd keer zeggen: doe dit, doe dat…
En ik heb dan het idee van het is goed. Hoe leer je zelf je zaken te regelen als je steeds maar alles word aangedragen en voor je wordt opgelost. Ik vraag me af hoe doen jullie dit.
Overigens, als ik naar buiten wil gaan en ik struikel nog net niet over een tas die een kind wat al buiten loopt heeft laten staan dan zeg ik wel: moet jij je tas niet mee?
Ik ga toch reageren, ook al zijn mijn kinderen jonger dan die van jou 
kookwekker zetten als je ze wekt? Zo van, als hij afgaat ben je al rijkelijk laat voor het ontbijt?
Persoonlijk pak ik dus wel de gymtassen in en de schooltassen en die zet ik klaar bij de uitgang.
Optijd zeg ik kom op, jassen aan, tassen mee en naar school.
Bij de uitgang zeg ik nog een keer “tassen mee, mama is geen pakezel of koerier”
En tja… ik vind dat dus niet zo’n probleem.
Bij ons zijn de oudsten van 6 en 7 ook wel wat lui-ig daarin.
Maar heb toch sterk het gevoel dat IK er op aan word gekeken als moeder als ze geen gymkleding hebben, geen eten of nouja… wat dan ook.
Het zijn jongens zeg je
En als ik mijn man moet geloven komt het dan hoogstwaarschijnlijk nooit, of pas in enige mate als ze in de 20 zijn en echt helemaal zelf verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor te laat komen enzo.
Voor mijn man zijn al die soort dingen nu ook nog wel dingen waar hij gewoon niet zo bij stil staat.
“details details” roept hij ook altijd.
Ik merk ook echt wel verschil tussen mijn dochter en zoon.
Zoonlief is ook 1 die je alles moet voorkauwen, dochterlief is daar veel alerter op, ziet meer details.
Overigens is wekken hier, langslopen en echt bezig zijn tot ze naast hun bed staan.
Kleding ligt klaar, tandenpoetsen doen we beneden.
Of dat ook nog werkt als ze 11 en 9 zijn… geen idee. Trek overigens wel de grens bij nabrengen, dat doe ik dus niet. :snooty:
mijn dochter van 12 kan er ook wat van, kwam standaard te laat beneden idd en was dan gestressd: ik kom te laat!!
Nu hebben we het zo afgesproken: ze zet zelf een wekker (slaapt op zolder) en zit aangekleed aan tafel om half 8. Zo niet, dan smeer ik haar brood (vind ze vreselijk, en dat is voor haar een motivatie om wel op tijd te komen).
Werkt nu prima, heel soms is ze te laat en dan ligt haar brood dus ook gelijk gesmeerd klaar, dan is ze even boos, maar weet ze wel weer wat de afspraak was, en dan gaat het weer een tijd prima.
Klinkt misschien streng, maar het werkt goed, en ook voor haar is het beter: nu heeft ze rustig de tijd om te eten, haar haren te doen etc.
9 en 11 is een prima leeftijd om ze zelfstandiger te maken op dit gebied.
Hier hebben ze een eigen wekker (meiden van 8, 11 en 13), zorgen dat ze op tijd beneden zijn, dekken de ontbijttafel, ontbijten, vullen hun trommeltjes,ruimen af en stappen op tijd op de fiets…vergeten = vergeten…Met nog 2 kleintjes thuis ga ik echt niets nabrengen, en de ervaring leert dat als ze door de juf/school aangesproken op hun ‘vergeetdingen’ ze het beter oppikken dan wanneer wij het doen :think:
Het gaat wel eens met wat duwen en trekken, maar dit ritme zit er gelukkig goed in (een heleboel andere dingen helaas niet, maar dat is je vraag niet )
gymtas staat avond van te voren klaar
eten moet wel eens snel nog even gebeuren, nog meer trek ?
pech, je moet naar school.
tas hang ik wel aan de stoel of zet ik in zicht
voordeel hier is, als hij gym heeft moet hij op de fiets naar de school dus gymtas wordt dan niet snel vergeten
ik roep hem 2 keer 's morgens, vaker niet
jan heeft een hekel om te laat op school te komen, dus dat komt zelden voor
ik spoor hem af en toe wel aan hoor, vooral met schoenen aan doen
maar ben het met je eens, een stuk zelfstandigheid op deze leeftijd, mag best gevraagd worden
Euh? :shock: Boterhammen in stukjes??? Zelfs onze jongste, van vandaag precies 21 maanden, wil geen boterhammen in stukjes meer! :? Sowieso moeten de oudsten hier hun eigen boterhammen smeren… :eh:
Maar, nu even zonder oordeel, sorry, het baarde bij mij nogal opzien. Niet verkeerd bedoeld! :-*
Wij hebben een ochtendschema, letterlijk op papier. Die hangt aan de koelkast, en daar staat op wat er gedaan moet worden, EN van hoe laat, tot hoe laat ze daarvoor hebben. Elke taak kunnen ze op de lijst afvinken. Hebben ze aan het eind van de week elke taak op tijd af kunnen vinken, dan krijgen ze iets extra’s. Bovendien geldt voor elke dag die compleet is afgevinkt, dat ze 's middags een snoepje mogen kiezen, na schooltijd.
En het werkt hier perfect, moet ik zeggen! De kids zijn gemotiveerd, want ze willen graag die lijst vol krijgen. En onze handen zijn 's morgens vrij, want we hoeven niet meer continu te vertellen wat ze moeten doen, wat bovendien alleen maar ergernis voor beide kanten oplevert!
Als je wilt kan ik onze lijst een keer scannen, en je toesturen, zodat je precies kunt zien hoe wij het gedaan hebben…
Oh ja, en ze hebben elk een eigen, zeer irritante, wekker, en wij roepen ze nadien maar 1 keer, als ze te laat uit bed komen!
Hier overigens sinds een paar weken een whiteboard aan de muur in de keuken, naast de ontbijttafel. Daarop staan alles speciale dingen (moeten ze er zelf opzetten) en dat werkt ook goed gelukkig.
Wij geven ze wel opdrachten, al zit t ritme er ook redelijk in. Boterhammen in stukjes vind ik overigens gewoonnetjes,niet alleenvoor kleintjes :eh:
Wij staan op, soms wordt er gedoucht, ze kleden zich aan, dekken de tafel. Dan help ik ze ffherinneren aan tfeit dat we pas gaan eten als schoenen aan zijn en haren gedaan, anders komen we daardoor te laat.
Vergeten tassen reng ik ook niet hoor, ze krijgen wel wat op school. Ik heb grote eters dus dat vinden ze weinig. Eens in de zoveel tijd tas vergeten is dus voldoende om er daarna goed aan te denken
ik denk dat het voor jou kids wel eens goed zou kunnen werken om met picto’s te werken
dan kunnen ze zien wat ze moeten doen
gaat eerst wel tijd in zitten voor jezelf ook, om ze te laten wennen aan het gebruiken van picto’s
het is herhaling herhaling herhaling
ze zijn natuurlijk ook snel afgeleid he
Wij staan gewoon niet te vroeg op. Er is geen tijd om te treuzelen 
En dat werkt voor ons echt het beste.
Als we eens vroeg zijn is het altijd stressen en ruzie. Plus de dingen die we vergeten zijn.
Overigens legt mijn man wel de schoolspullen klaar en leg ik de kleren klaar. Ik wil ook nog wel eens helpen met tanden poetsen enzo.
hier zijn ze natuurlijk ook nog iets jonger, maar de oudste 2 doen ook veel zelf en moeten dat ook gewoon.
Nummer 2 is hier de langzaamste… de oudste staat al aangekleed op de zoldertrap te wachten tot ik zeg dat hij naar beneden mag gaan :roll: (die is ook zo achterlijk vroeg wakker).
De 2e niet. Die rolt zich nog een keertje om. Ik trek dan de deken terug en geef aan dat hij uit bed moeten komen en aankleden etc etc en dan naar beneden kan.
Ik doe dan de jongste 2 en ik zeg nog 1x tege de 2e dat wij vast naar beneden gaan en gaan eten, dat hij erbij kan komen zitten als hij aangekleed is, tot zo!
Vaak is hij er dan vrij vlot om het botermes van de oudste over te nemen.
Eten gaat hier vlot en dan zeg ik tegen hem al dat hij zijn schoenen maar vast aan moet doen, want dat kan zo 10 minuten duren :thumbdown: .
Gymtas van de oudste zet ik wel klaar, maar ik breng niks na.
Weet nog wel dat vorig jaar in groep 3 de tas vergeten was en hij de klas in liep ‘juf mama is mijn tas vergeten’ en juf geeft als antwoord ‘oh heeft jouw mama gymles dan?’ ‘eh nee ikke’ ‘wie is dan de tas vergeten?’ ‘ik’ :shifty:
Dus ook de juffen hier op school vinden dat met een beetje hulp kinderen best zelf die verantwoordelijkheid kunnen krijgen.
Er wordt gewoon aan het eind van de ochtend gezegd: en niet vergeten? En dan weten de kinderen wel: oh ja vanmiddag gym!
Hoef de oudste er nu echt nooit meer aan te herinneren.
Hij moet voor basketbal wel zelf zorgen dat zijn tas ingepakt is met zijn spullen en alles er dus in zit. Ik vraag dan nu wel nog even ‘heb je aan je sokken gedacht’ bijv. maar het is zijn taak.
Ik ga niet zoals mijn moeder tot ze uit huis zijn de tassen voor ze in en uitpakken (zoals ze bij mijn broertje dus wel altijd heeft gedaan… :wall: ).
Wil ze best met dingen helpen ALS het gevraagd wordt en wil ze ook best aan dingen helpen herinneren… maar bepaalde dingen worden hier vrij vlot hun verantwoordelijkheid.
Marloes, ik vind dat je het prima doet, jouw visie zou ook de mijne zijn. Dat ik erop word aangekeken als mijn kind iets vergeet, daar heb ik geen last van, ik wil dat mijn zoon opgroeit tot een zelfstandig weldenkend individu die verantwoording durft te nemen voor zijn eigen keuzes. En dat begint inderdaad heel klein, bij de zaken die je opnoemt.
Hier doen we het ook zo hoor. Onze kinderen kunnen uitstekend zelf hun brood smeren, zelf hun gymtas pakken etc. De jongste van 6 helpen we uiteraard nog, hoewel zij het juist heel goed kan.
Onze oudste heeft ons heel hard nodig bij het structureren. Ze is een chaoot en een dromer en zo ziet haar kamer er ook uit :mrgreen:
Allebei de kinderen hebben een eigen wekker. De jongste is al aangekleed voor wij van bed komen, de oudste moeten we nog een keer roepen. Maar het is wel haar eigen verantwoordelijkheid. Natuurlijk helpen we haar wel, maar in principe moet ze zelf om haar spullen denken. Als ze haar tas inpakt vragen we vaak gericht of ze alles erin heeft. Dat is het stukje hulp wat ze nodig heeft, maar het is haar eigen ding of het er allemaal inkomt. Ook zij heeft wel eens zonder drinken of fruit gezeten op school. Het lijkt hard, ik merk dat veel ouders het niet doen. Maar ik vind het wel belangrijk. Zelf nadenken en zelf om je spullen denken is niets mis mee. Ik sta er soms weer verbaasd van dat sommige ouders hun kind (letterlijk!) de tas achter hun k*nt aansjouwt.
Wij hebben de regel dat 's avonds de tassen ingepakt worden. Scheelt heel veel ergernis 's morgens. Voor de oudste van 10 hebben we een lijst hangen wat ze moet doen. Werkt voor haar heel goed. Dat soort dingen hebben we al sinds ze kan lezen. Het is nu wel wat beter, maar ze vergat de vreemdste dingen. Ze was in staat haar kleding over haar nachtkleding aan te trekken :wall: Tegenwoordig hebben we ook een ‘weeklijst’. Daar staat o.a. op wat er per dag mee naar school moet. Het was elke keer weer paniek omdat ze haar huiswerk niet af had of niet kon vinden. Ze houdt het zelf bij en kruist het ook zelf af. Ook hebben we er dingen op staan als piano spelen, wat ze elke dag moet. We hoeven het nu niet steeds meer te vragen, het lijstje herinnert haar eraan. Het zijn soms hele simpele dingen, maar helaas werkt niet bij elk kind hetzelfde. Dit was voor ons een schot in de roos, bij een ander zal het totaal niet werken. Ik moet wel zeggen dat het bij onze oudste geen ‘niet willen’ is. Ze denkt er gewoon niet aan, is met andere dingen bezig. En dan ineens paniek omdat ze iets niet heeft of niet heeft gedaan.
hier zijn ze nog wat jonger, maar als de oudste haar brood niet heeft opgegeten gaat die mee in eenz akje, moet die eerst op voordat er koek in gaat. Straks op school krijgt ze echt haar restbroodje mee ipv koekje of fruit.
Werkt prima. Ze weet het zelf al en vraagt om een zakje. Al is ze nu echt in de fase dat ze absoluut alleen maar wil snoepen!
verder nog neit veel ervaring…
@HanB wrote:
Als je wilt kan ik onze lijst een keer scannen, en je toesturen, zodat je precies kunt zien hoe wij het gedaan hebben…
Als je hem ook eens naar mij zou kunnen sturen…
Hier alleen de oudste die 4,5 dag naar schooltje gaat, maar die teglijk ook het grootste ‘probleem’ is. Hij is nl nogal lui van aard (net als z’n vader wat dat betreft :roll: ). Begint al met aankleden, maar ook met eten, jas en schoenen aantrekken en zelfs met naar de w.c. gaan zucht.
Zijn vader liet zich op basisschoolleeftijd nog elke ochtend door z’n moeder aankleden - en die deed dat toen dus gewoon ook nog :doh: , waardoor hij daar nu nog steeds problemen mee heeft (niet dat hij wacht totdat ik hem aankleed, hoor :lol: , maar het gaat vrijwel altijd gepaard met gemopper), net als met zelf z’n brood om mee te nemen klaar te maken (ergens iets kopen is misschien veel duurder, maar wèl veeeeeel makkelijker :wall: ). Alles is hem eigenlijk teveel moeite en hij kan zich daar gewoon niet overheen zetten, wat zijn leven veel moeilijker voor hem (en voor mij) maakt en dat wil ik koste wat het kost bij zl voorkomen.
Vandaar dat ik nu hij 5 is ook gewoon weiger hem nog aan te kleden, jas en schoenen aan te doen en regelmatig te zeggen dat hij er wel aan moet denken op tijd naar de w.c. te gaan. Maar heb daardoor wel echt zo goed als elke ochtend een groot drama thuis en komt hij al gedeeltelijk uitgeput op schooltje aan (en ik geheel uitgeput daarna weer thuis :? ).
Hij is ook niet echt gevoelig voor straf/motivatie/belonen. Heb eens gezegd dat hij zich niet zo moet laten afleiden tijdens het aankleden (gaat altijd tussendoor zitten spelen) en nu komt hij vaak uit zichzelf naar me toe met de mededeling dat hij ‘nog steeds niet is aangekleed, omdat hij steeds wordt afgeleid’. :doh:
Heb al een beloningssyteem voor de oudste en de middelste, waarbij ze voor 5 ‘taken’ stickers kunnen verdienen, 5 kleine stickers is dan 1 grote (Cars/Bob de Bouwer :mrgreen: ) sticker en 10 grote stickers is een kindersurprise. De oudste moet alles zelf doen, de middelste sommige dingen zelf en bij de andere goed meehelpen (aan-/uitkleden, jas/schoenen aantrekken, jas/schoenen opruimen, vuile was in de wasmand/wat nog een keer aan kan in de kast en voor de oudste nog op tijd naar de w.c en daarna handen wassen (laat ie liever achterwege, want is weer extra werk :roll: ). Dit werkt op zich wel aardig, alleen kan ik merken dat de oudste nu wel steeds meer het vooruitzicht op een beloning (plakke/iets lekkers) begint af te wegen tegen het gemak van iets toch niet doen. :wall:
Hij is dus ook al 2x in z’n pyjama naar schooltje gegaan. Hoop geschreeuw thuis en onderweg (‘Neee, ik ben nog niet aangekleed!!!’‘Ik wil niet naar school!’), maar denk maar niet dat het uiteindelijk echt indruk heeft gemaakt. Had nl wel kleren meegenomen (hij komt tussen de middag niet thuis, dus anders zit hij echt de hele dag in z’n pyjama op school en ze gaan ook vaak een stuk wandelen of zijn de hele middag in het speeltuintje), maar nu is het dus ook wel: ‘oh, dan kleed ik me op schooltje wel aan’. :wall: Wat moet je daar nou mee…???
Brood smeer ik trouwens nog wel: als ik hem dat ook nog zelf laat doen, komen we nooit bij schooltje aan en zijn we allebei helemaal kapot voordat de dag goed en wel begonnen is, vrees ik…
Op zich denk ik dat je goed bezig bent. Wij laten de kinderen ook zelf doen (wat ze kunnen) en dat al van jongs af aan. Bij de oudste is dat ook niet zonder slag of stoot gegaan en vaak hebben we ons afgevraagd of het allemaal wel zin had om door te zetten. Maar nu ze 10 is is ze heel zelfstandig. Veel zelfstandiger dan andere kinderen van haar leeftijd. En ook nog gewoon kind. Want natuurlijk mag ze gewoon kind zijn en help ik haar waar nodig. Zo kan ze nog steeds niet haar kamer opruimen. Op een of andere manier weet ze niet waar ze moet beginnen en waar ze dingen kan opruimen. Dan verschuift het van de een naar de andere plek en blijft het een rotzooi. En eigenlijk was dat bij aankleden ook aan de hand. Niet zozeer uit luiheid, maar meer een niet kunnen overzien. Snel afgeleid. Helaas had bij haar straf en beloning ook niet erg veel zin. We hebben het voor haar toen opgeschreven. Stap voor stap. Ze kon al lezen, maar het kan ook met picto’s. Daarna ging het nog vaak mis, maar ze heeft het geleerd. Maar of dat bij jouw zoon ook helpt is natuurlijk de vraag. Ik herken je wanhoop :hug:
En het probleem verschuift zich. Ze kan zich nu uitstekend zelf aankleden (hoewel ik haar er vaak aan moet herinneren een schone onderbroek aan te doen en zich te wassen :doh: ) Nu hebben we een lijstje aan de deur hangen met huiswerk en piano spelen. Volgens mij blijft ze haar leven lang aan lijstjes vast zitten om te structureren. Maar ja, als het haar helpt.
@bianca
thnx. :-* Alleen al het eens van me af kunnen schrijven en vooral (h)erkenning krijgen helpt al veel om de moed niet op te geven! Gelukkig ben ikzelf van nature een volhouder, dus ook al sta ik af en toe op het punt om het bijltje erbij neer te gooien, na een paar keer diep ademhalen, ga ik altijd maar gewoon weer verder. 
Ik wil ook koste wat het lost dat mijn jongens later echt zelfstandige mannen worden, die voor hun doen en laten (als brood klaarmaken, hun eigen zooi opruimen, kleding wassen etc.) niet afhankelijk zijn van een partner. De enkele keer dat ik er eens een weekje niet ben (bv ivm een bevalling in het zkh ben), weet ik gewoon dat mijn man gewoon zo goed als niets eet en er in huis verder ook niet veel tot niets gebeurt. Niet omdat hij het niet kà n (hij kookt in het weekend eigenlijk altijd wel 1x voor ons), maar gewoon omdat hij gewend is dat iemand anders altijd alles doet en hij dat eigenlijk wel prima vindt. Vind het altijd heel lullig om te zeggen/schrijven, maar verwijt dat toch echt aan zijn moeder, die hem tot ver in de puberteit altijd met echt alles heeft ‘bemoederd’ (stond bv echt elke dag om 05:30 al op, alleen om brood klaar te maken voor haar man en 2 werkende zonen :wall: ).
En hoewel mijn man verder (natuurlijk ;)) een schat van een vent is, wil ik er gewoon voor zorgen dat ònze kinderen later beter en uit zichzelf voor zichzelf zullen zorgen.
Misschien moet ik idd toch ook eens kijken of het helpt als ik het hele aankleedproces stap voor stap in pictogrammen op bv de binnenkant van z’n kledingkastdeur plak… :think:
Ben er nog niet aan toegekomen om ‘aankleedpictogrammen’ voor hem te maken, maar heb ook ergens het gevoel dat die hem (nog) niet veel verder zullen helpen, maaaaaaar…
Sta nu sinds een aantal dagen 30 min. eerder op, zodat ik 15-20 min. de tijd heb om echt bij hem te blijven zitten/staan (andere 2 slapen dan altijd gelukkig nog) en hem stap voor stap te zeggen wat hij moet doen. Moet de stappen meestal wel tig keer herhalen, om hem erbij te houden, maar vanaf de 1e keer heeft hij zich dus zonder morren/raar doen helemaal zelf aangekleed, incl. z’n sokken! :thumbup: 
Rooft wel best wat tijd zo, maar alles beter dan die eeuwige strijd zoals eerst.
Wauw wat goed zeg dat jullie kids alles zelf doen. Ik doe hier alles…dwz tassen klaarzetten, aankleden, haren kammen, zet eten en drinken klaar.
Dit alles ivm de tijdsdruk. Anders duurt het uren met strijd en daar heb ik s morgens dus echt geen zin in.
Dit gaat veel sneller zo, weinig stress en ze zien er keurig uit.
Hij kan zich prima aankleden als ik het klaar leg maar het duurt vooral mij te lang :lol:
En bovendien hij is pas 6 en de jongste 2. Zijn ze nu 10 dan vind ik het een heel ander verhaal worden.