gaat niet over rozen, zeggen ze!
Het is 10.45 en ik zit eindelijk weer thuis op de bank te genieten van mijn ontbijt: een kop koffie en een broodje kaas, als de telefoon gaat. Het is een vriendin van mij. Ze vraagt of ik nog lekker zit te genieten van de rust, aangezien ik nog in mijn bevallingsverlof zit en pas over 3 weken weer aan het werk moet. Omdat ik niet zo goed weet wat te zeggen, schilder ik haar mijn dag tot nu toe:
Het begon allemaal om 5.45uur vanochtend toen Robin (2,5md) wakker werd. Aangezien hij om 1.00uur en 4.uur ook al wakker was en gedronken had, kon ik me niet voorstellen wat er nu aan de hand was. Tot ik op eens een ‘verdacht luchtje’ rook: ja, hoor hij had gepoept. En niet zo maar: nee, het zat tot onder zijn oksels. Zucht… Dus niet alleen een verse luier maar helemaal omkleden en daar wordt hij natuurlijk klaarwakker van. Pas rond 7uur valt hij uiteindelijk in weer slaap. Intussen is mijn vriend al lang naar zijn werk en ik draai me nog een keertje om in de hoop nog even bij te kunnen slapen. Net wanneer ik in slaap ben gevallen wordt Jasper (2 jaar) om 7.45 wakker. Daar gaat mijn slaap…
Maar ja vooruit, opstaan dan maar. Jasper meteen aankleden, dan heb ik dat in ieder geval al gehad. Ik zet hem direct aan tafel om te ontbijten, omdat ik toch enigszins op tijd weg wil en vraag wat hij op z’n boterham wil. Meestal kiest hij kaas of vruchtenhagel, maar vandaag moet het pindakaas zijn. Aangezien ik al weet dat dit weer een klierenboel wordt, probeer ik het hem nog even uit te praten, maar nee. Hij heeft zijn zinnen op pindakaas gezet. Aangezien hij niet s’ werelds beste eter is, geeft ik dan maar zuchtend toe. Voor mezelf maak ik een boterham met kaas. Ik wil net gaan zitten om te ontbijten wanneer ik boven Robin hoor wakker worden. Snel naar boven om hem z’n speentje terug te geven en hij lijkt weer verder te slapen. Heb ik even mazzel.
Wanneer ik beneden kom zie ik dat Jasper inderdaad helemaal onder de pindakaas zit. Ik keer meteen om en pak boven nieuwe kleren voor hem, want zo kan hij natuurlijk niet naar de crèche. Intussen is Robin weer wakker, weer z’n speentje kwijt. Ik geef hem weer de speen en hoop dat ie nog even wegzakt. Mijn gerommel boven en Jasper die “Mama, billen!� roept omdat ik toch echt moet gaan zitten om te eten- moet hij tenslotte ook… helpen natuurlijk niet mee en al gauw wordt duidelijk dat slapen er voorlopig niet meer inzit. Dus haal ik hem naar beneden en leg hem in de box.
Jasper is intussen namelijk “k’aar� met ontbijten en wil met zijn pindakaashandjes en dito mond weer gaan spelen. Nog snel pak ik een monddoekje dat in de box ligt en het lukt me net om het nat te maken en zijn handjes schoon te maken voordat hij het hele huis met pindakaas vol gesmeerd heeft. Omdat ik toch al bezig ben kleed ik hem ook maar meteen om, is hij in ieder geval klaar. Wanneer hij rustig met zijn auto’s begint te spelen, zie ik mijn kans om even te gaan douchen. Mijn broodje kaas kan wachten…
Ik heb net de kraan opengedraaid wanneer ik Robin weer hoor huilen. Die is overduidelijk niet uitgeslapen en vindt het maar niks dat ie nu in de box moet liggen. Ik besluit mijn douche drastisch in te korten en doe alleen het hoognodige. Gelukkig heb ik de avond daarvoor al mijn kleding klaar gelegd en mijn haar is ook net gewassen, dus sta ik nog geen 5 min later aangekleed Robin te trosten. Omdat het intussen al bijna 9uur is en wij toch echt zo naar de crèche moeten besluit ik hem alvast in de bak van de wandelwagen te leggen, in de hoop dat ie daar in slaap valt en dat ook onderweg blijft doen.
Ik doe mijn schoenen en jas aan en pak Jasper om ook hem aan te kleden. Net wanneer ik de rits van z’n jas dichtdoe en hem vraag om te gaan zitten zodat ik z’n schoenen aan kan doen, roept hij: “Nee, mama. Ikke popo bah!�. Voor de zekerheid vraag ik of hij gepoept heeft. Jaaaaa. Ook dat nog. Een beter timing kon blijkbaar niet. Dus hup Jasper mee naar de badkamer voor een verse luier. Daarna meteen schoenen en jas aan, dan kunnen we. Of toch niet? Want ik hoor Robin al weer huilen. Aangezien hij sinds 6.30uur niet meer echt gedronken of geslapen heeft zal ie intussen wel weer trek hebben. Maar ja om hem nu te voeden schiet ook niet op, want dan komen we nog later weg… Ik pak dus snel een afgekolfde voeding uit de koelkast en doe die in z’n flesje, dat kan ik eventueel ook onderweg geven- dacht ik.
Tot ik beneden sta en erachter kom dat het pijpenstelen regent. SH*T! Want waar was nou ook al weer de regenhoes van de bugaboo gebleven? Oh ja die zit nog in de reistas en die staat BOVEN! Omdat ik zo toch echt niet naar buiten kan besluit ik de huilende Robin even achter te laten en ren naar boven om de regenhoes te pakken. De paraplu die ik voor Jasper en mij wilde pakken vergeet ik dan toch weer boven, maar daar kom ik pas beneden achter. Nou dan hebben we maar gewoon pech. Jasper heeft op de crèche reservekleding en ik kan wel tegen een beetje water.
Onderweg begint Jasper te jammeren dat zijn hoofd en handjes nat worden, dus zet ik hem de capuchon van de jas op (“mama ikke niet zien!�) en zeg dat ie z’n handjes maar onder de regenhoes- die ik er natuurlijk niet goed op gedaan heb- moet stoppen. Lange 7min later zijn we eindelijk op de crèche, opgelucht haal ik adem. We hebben het gered en het is pas 9.15!
Helaas is Robin onderweg niet echt in slaap gevallen en begint hij nu weer te huilen. Zal wel honger zijn denk ik, pak het flesje en vraag aan een van de leidsters of ze het misschien kunnen opwarmen. Ze ziet meteen aan me dat ik het even zwaar heb, met een huilende baby op de ene arm en een drammende peuter die aan de andere hand begint te trekken “mama, mee komen spelen�. Daarom biedt zij aan om Robin z’n flesje te geven, zo kan hij meteen aan haar wennen. Tenslotte komt hij over 2 weekjes ook naar het kdv.
Ik laat haar met Robin- die wonder boven wonder meteen stil is- op de bank achter om even met Jasper te puzzelen voordat ik van hem weer naar huis mag. De andere leidster is in de keuken bezig om het fruit voor de kinderen voor te bereiden en al gauw vragen ook de andere kinderen aan mij of ik hen een puzzel aan kan geven. Voordat ik het weet speel ik even voor 20min voor leidster…
Dan zegt Jasper dat ik nu wel weer weg mag en aangezien Robin ook niet
echt uit z´n flesje lijkt te drinken maar ik graag van de gelegenheid gebruik. Blijkbaar is Robin erg moe want ik ben de straat nog niet uit of hij is in slaap gevallen. Pffff… Ik besluit om thuis tassen te halen om meteen boodschappen te doen want om hem nou weer wakker te maken wanneer ik hem uit de bak haal schiet natuurlijk ook niet op. Eenmaal thuis wordt hij op slag wakker.
Nou ja de boodschappen kunnen straks ook nog dus eerst eens zorgen dat hij goed drinkt en slaapt. Maar helaas ook nu wil hij niet uit het flesje drinken en ook de borst hoeft hij na een paar slokken niet meer. Net wanneer ik me serieus begin af te vragen of dit nog van de nasleep van de prikjes kan komen zie ik wat hem dwarszit: hij trekt z’n hoogst geconcentreerd mondje en pfffft weer een luier vol. Blijkbaar is hij nog niet klaar want hij trekt weer zijn mondje en enkele tellen later hoor ik hoe hij nog een keer z’n luier vol knetterd. Snel kijk ik of de luier deze keer wel bestand was tegen doorlekken, maar helaas. Hij zit weer tot aan z’n oksels onder.
Hoezo baby-dry en easy- up luiers en luiers met plasindicatoren? Wanneer maken ze nou eens luiers die bestand zijn tegen bv-spuitluiers??? Dáár zitten moeders echt op te wachten. Ik in ieder geval wel. Omdat hij nu al voor de 2e keer vandaag onder de poep zit, besluit ik hem maar meteen in bad te doen. De wasmachine zet ik ook maar meteen aan, want als het zo doorgaat kom ik toch nog kleding te kort ook!
Gelukkig wil hij na het badje wel drinken en valt hij daarna zonder al te veel te mopperen eindelijk in slaap. Zo nu even tijd voor mezelf! Ik zet een lekker bakje koffie en begin aan het vanochtend al gesmeerde broodje kaas. De telefoon gaat…
:hug: :-*
Thnx voor dit verhaal, kan ik me alvast voorbereiden op mijn leven vanaf 2010 ongeveer… 
Mooi geschreven zeg…En heel herkenbaar!
Geniet van je rijkdom en de drukte die daar bij hoort :inlove: :mrgreen:
Mooi geschreven en heel herkenbaar
:hug: maar toch, je kindjes zijn het mooiste wat een mens mee kan maken :inlove: enne, petje af hoor, je doet 't toch super! :thumbup:
Bedankt :oops:
Enne: je hoort me ook niet klagen hoor :mrgreen: Ik ben hartstikke blij met mijn 2 kanjers :inlove: maar rust? hier in huis? Wat is dat 
zoooww herkenbaar…
heel mooi geschreven
heel herkenbaar, haha. Ze weten ook altijd op het meest onhandige moment hun luier vol te duwen he? 8) Rust, nee, dat hebben wij moeders van jonge kinderen voorlopig nog niet Maar daarvoor in de plaats mogen we wel superveel genieten van onze kleintjes :inlove:
Wat een “heerlijk” verhaal! Zo herkenbaar! (En al zijn de mijne al wat groter, het blijft rennen en vliegen tussen 7:00 en 8:45!)
ik vind het eigenlijk wel knap dat je tussen al die bedrijvigheid dan toch nog tijd hebt gevonden om dit hele verhaal op te schrijven
Bedenk me dan wel dat ik heel blij ben met ene “langslapertje” 8)
Heb wel genoten van je verhaal overigens
@annette77 wrote:
ik vind het eigenlijk wel knap dat je tussen al die bedrijvigheid dan toch nog tijd hebt gevonden om dit hele verhaal op te schrijven
Tja dat is dan weer het voordeel van de creche
en Robin ligt nu alweer te slapen, dus die was duidelijk doodop :shifty: Ben overigens maar 20-30min ermee bezig geweest dus dat valt mee En nu tussen het forumen door heb ik de badkamer gedaan en afgewassen, dus ja multi-tasking toch :lol:
nou behoorlijk ja!
ik zit lekker op mijn werk, genieten van de rust :lol:
mooi geschreven hoor,
@annette77 wrote:
nou behoorlijk ja!
ik zit lekker op mijn werk, genieten van de rust :lol:
nu je het zegt: zat me vanochtend net af te vragen hoe dat straks moet als ik weer naar het werk moet :shifty: maar ja dat zien we dan wel weer :shifty: , nu iig even kolven om een vooraadje te hebben :roll:
@Fleur wrote:
Wat een “heerlijk” verhaal! Zo herkenbaar! (En al zijn de mijne al wat groter, het blijft rennen en vliegen tussen 7:00 en 8:45!)
Weet overigens niet of ik zo blij ben met het feit dat jij dit herkent
:eh: ik had gehoopt dat het ooit weer rustiger ging worden… maar dat gebeurt vast pas over 20 jaar of zo :shifty:
@eisblume wrote:
@Fleur wrote:Wat een “heerlijk” verhaal! Zo herkenbaar! (En al zijn de mijne al wat groter, het blijft rennen en vliegen tussen 7:00 en 8:45!)
Weet overigens niet of ik zo blij ben met het feit dat jij dit herkent
Okee, misschien had ik er even bij moeten vertellen dat ik ook gastouder ben en 3 dagen in de week om 7:30 al kindjes heb rondhobbelen hier…Er is dus nog hoop voor je! :mrgreen:
Heerlijk om te lezen! En gaaf om iemand te zien die ook zo’n plezier in schrijven heeft :dance:.
Heb ook eens op die manier uitgewerkt naar een vriend / collega waar je het als moeder nou zo druk mee hebt dat je sociale contacten er makkelijk bij inschieten.
Hier een andere mama en mijn dag tot zover met ook een mannetje van 2 en een baby erbij.
Ik lig onder drie dekens en heb een extra pyjama aan, wat grieperig en slaap als een blok. Huh… hoorde ik wat? Oja de kleine dame. Mwaaa meestal stopt die weer binnen 5 minuten en dan kan ik nog anderhalf uur slapen. Het is pas 6.30 en vaak slaapt het spulletje tot 8.00 uur. Helaas, na 10 minuten moppert ze nog. Maar ach, manlief zal toch ook wel wakker zijn, die moet er zo uit dus die zal haar dan wel uit zichzelf even mee naar beneden nemen.
Na 20 minuten ligt ze nog wat boos te babbelen. Ook strontverkouden. Manlief porren en voorzichtig vragen of hij er niet uit moet en dan maar recht op de man af vragen of hij dat wil doen en haar even mee naar beneden nemen.
7.00, nog 50 minuutjes lekker liggen. Een snik uit de andere kamer. Een babbeltje. Stappende voetjes. Deur open. Meneer van 2 staat in zijn schattige pyjama me aan te kijken. Okee, toch eruit. Zelf aankleden, meneertje aankleden. Die vindt dat niet leuk en moppert/huilt van begin tot eind.
Manlief dag kussen met z’n drietjes, eten aan tafel. Gelukkig eten ze grotendeels zelf. Wel eerst de boterhammen smeren en op maat snijden. Tafel al weer meteen een ravage. Meneertje wil enkel eten als hij zijn blauwe auto bij zich heeft. Mevrouwtje heeft een te groot stuk kaas en verslikt zich.
Heb gisteren afgesproken naar oma te gaan 15 km verderop. We gaan nooit weg 's ochtends en dan is het spulletje om 8.00 wakker en gaat mevrouwtje om 12.30 uur dutten. Nu was ze dus 6.30 wakker en zal ze eerder slaap krijgen.
Auto bij m’n moeder halen (buggy beladen met kind, laptop om foto’s te laten zien, achterstallige echte fotoboeken). Meneertje boos huilend op de grond omdat zijn trekker niet mee mag. Mams autootje is klein, even terug om mevrouwtje’s “loopkarretje” in te laden. Past amper, meneertje zit met beentjes wat omhoog omdat dat ding in de weg staat.
Rustpuntje: autorit naar oma
Bij oma de hele mikmak uitladen. Meneertje huilen. Drinken voor hem halen, oma pakt koekje, oma pakt doos speelgoed. Meneertje blijft hangerig en in de buurt van mijn broekspijpen. Mevrouwtje heeft intussen een plant te pakken, heeft er een stuk afgetrokken en ligt er smakelijk van te eten. Mevrouwtje in de loopkar. Zij krijgt ook koekje en flesje drinken.
Ik probeer oma foto’s op de laptop te laten zien, maar oma’s aandacht steeds weg van het scherm omdat ze bang is dat mevrouwtje zich bezeert of meneertje iets nodig heeft. Mevrouwtje moppert tegen haar flesje, zie tot m’n verbazing dat het al leeg is. Pak haar uit het ding en ontdek een kleddernat spijkerbroekje. Broek uit. Meneertje staat aan tafel en z’n blik gaat op oneindig en de kamer vult zich met poepgeur.
Hij op tafel, schone luier aan. Oma kokkelt met mevrouwtje, maar mevrouwtje moppert van kwaad tot erger en de snot druipt overal. De santemekraam weer inpakken (na totaal een anderhalf uur) en weer in het kleine autootje frommelen. Hopelijk valt mevrouwtje niet in slaap in de auto, want dan mislukt de “grote” dut.
Rustpuntje: de terugrit naar huis.
Auto bij ons huis, boel uitladen, mevrouwtje huilt en heeft toch blijkbaar ogen dichtgehad. Meneertje dendert op z’n trekker naar buiten. Wil eerst eten en drinken met ze. Ravage van vanochtend op tafel ordenen, bordjes en boterhammen klaarzetten. Mevrouwtjes luier zit vol zo te zien, ze moppert maar hapt goed van het eten.
Meneertje bijna boos dat zijn blauwe auto er niet is maar die blijkt onder de boterhamzak te liggen. Sms naar m’n moeder dat als ze auto nodig heeft, hij hier al staat. Breng ik wel als mevrouwtje dut (meneertje dut niet meer).
Sjonge, zegt mam als ze binnenstapt. Dat is natuurlijk wel makkelijk, dat ik zelf de auto moet komen halen (woont 10 huizen verder).
:wall:
Mevrouwtje slaapt, meneertje kijkt Bumba en ik? Een half uurtje doezelen op de bank (met Bumba-geluiden / een blauwe auto die over me heen rijdt / een kinderstemmetje dat zegt “eene tweeje, pringe!”, ogen met moeite open: staat hij bovenop de tafel klaar om naar beneden te springen --> NEE niet springen, oef te snel overeind)…
En zo zijn er boeken vol te schrijven… als je ooit een schrijfproject gaat doen en iemand zoekt die meeschrijft… 8)
@Fleur wrote:
@eisblume wrote:@Fleur wrote:Wat een “heerlijk” verhaal! Zo herkenbaar! (En al zijn de mijne al wat groter, het blijft rennen en vliegen tussen 7:00 en 8:45!)
Weet overigens niet of ik zo blij ben met het feit dat jij dit herkent
Okee, misschien had ik er even bij moeten vertellen dat ik ook gastouder ben en 3 dagen in de week om 7:30 al kindjes heb rondhobbelen hier…Er is dus nog hoop voor je! :mrgreen:
Pfff, gelukkig… ik kreeg het al Spaans benauwd
Nee hoor, ik vind het eigenlijk wel ok zo. Ik heb het idee dat ik voor de kids niet echt heb geleefd, maar de dagen gewoon heb laten voorbijgaan :shifty: en zolang ik af en toe nog een ‘moment voor mezelf’ heb
komt het wel goed :mrgreen:
Marcella :lol: ik lig helemaal dubbel :lol: ik zie het echt zo voor me, en dan die opmerking van je mams :roll: gelukkig dut Jasper nog wel, alleen meestal net wanneer Robin wakker is :roll: ach ja…
:lol: :lol: :lol:
Wat een heerlijke verhalen!
:lol: :lol: :lol:
En inderdaad HEEL herkenbaar!