Het "Ik erger mij echt aan sommige dingen zoals" -

Het samen slapen met Levy.

Levy slaapt vanaf zijn geboorte al tegen ons aan. We weigerde hem pertinent hem te laten huilen, ook omdat hij ziek was. Wij hebben hem bij ons in bed genomen zodat wij ook aan onze rust toe kwamen. We zijn het langzaam aan het afbouwen geweest en we zitten nu op een punt dat hij bij ons op bed in onze armen in slaap valt en daarna kunnen wij hem wegleggen. Het vergt wat tijd (30 min per slaapje) maar we hebben geen huilend/krijsend kind.



En probeer DIT maar eens uit te leggen aan mensen die hun mening al hebben klaarstaan over het alleen in slaap laten vallen. Believe me! we hebben het 1x 4 dagen geprobeerd. Alle 4 de dagen heeft Levy ruim 3 uur liggen gillen en krijsen. Maar in slaap vallen, ho maar. Ja van uitputting, maar dat lijkt me niet de bedoeling.



Maar goed, het commentaar dat je dan krijgt. En ik me maar iedere keer verdedigen, dat wij daar ons goed bij voelen :wall: :wall: :wall: Trut die ik ben, dat moet ik ook niet doen, maar goed.



Wie ergert zich nog meer aan dingen :mrgreen:

hey deb lekker doen wat jij goed vind ieder doet het op zijn eigen manier :hug: :hug: :hug:



waar ik me aan erger aan eigenlijk wel en aan rascisme en aan asociaal rijgedrag in het verkeer :wall:

Oh… Deb, herkenbaar :hug: En niet verdedigen… mijn commentaar was op een gegeven moment “Tja, dat vind jij en ik vind duidelijk iets anders” Meer niet.



Gewoon lekker doen, hebben wij ook gedaan met de jongens en ze slapen allebei fantastisch!



Ik erger me aan mensen die nooit eens meteen positief en blij kunnen zijn voor een ander.

Je zegt bijvoorbeeld dat je als gastouder gaat werken, heb je daar al lang en breed goed over nagedacht en dan is het “zou je dat nou wel doen, heb je al goed over alle aspecten nagedacht, je weet wat dat betekent he?” enz.

Of je zegt, we gaan een mooi nieuw vloerkleed kopen en dan is het “Goh, is je oude niet goed meer dan, je hebt zeker geld te veel want je oude is toch nog prima?”



Zulk soort oeverloos gezeur in negatieve zin.



Ik kan daar kriegel van worden, net alsof elke beslissing zeer impulsief word genomen en daar verder niet over word nagedacht.

En dan moet je nog weten dat mijn man over elke beslissing zo ongeveer een jaar (grote dingen) of minimaal 3 maanden (kleinere dingen zoals een kleed) nadenkt.



ik hoor het al 7 jaar, maar ik kan er niet aan wennen.

Ik erger me aan mensen die hun oordeel snel klaar hebben.

Jaloezie nog zoiets. :hand:

En oude mensen in het verkeer :wall:



En hier op t forum erger ik me t meest aan het feit dat mensen niet goed lezen, en daardoor volledig de plank mis slaan met hun reactie.

Ik erger mij aan het beheer van dit gebouw die in de Lente te laat is met de centrale verwarming uitzetten, en in de herfst te laat is met de centrale verwarming weer aan zetten. Het is OF te warm OF te koud hier!



En ik erger mij aan het tuinhekje van de buurvrouw die piept en knarst en knalt (het hekje, niet de buuf) omdat de scharnieren verroest zijn en haar kleinkinderen het geluid zo leuk vinden.



En ik erger mij aan mensen die steevast 40 mph blijven rijden…op de snelweg…op de binnenwegen…in de 30 mph zones.







Debbie…Wij laten Ava nog steeds lekker beneden in onze armen in slaap vallen en leggen haar dan pas op bed. En zodra ze in de nacht wakker wordt komt ze bij ons in bed als we haar niet snel genoeg in slaap krijgen. Lekker doen wat bij jullie past. Schijt aan alle doem-denkers en beterweters. :stuck_out_tongue:

Debbie :hug: :hug:



ik erger mij aan



de belasting en hun dooie mussen :twisted: vrijdag brief gehad met je krijgt geld van ons gisteren een brief met dat geld gaat niet door je moet betalen (wacht dan gewoon een paar dagen voor je onzin ga sturen :?)



telfort en hun storing van gisteren die van 12.45- vanmorgen ergens heeft geduurt (gisteren dus hele dag zonder internet en telefoon gezeten)



en aan huisartsen die je nodig hebt voor een verwijsbrief :hand:

na 4 maanden eindelijk de stap weer genomen om het ziekenhuis te bellen voor m’n galblaas (zou ik aan geopereerd worden vorig jaar en toen was ik zwanger van Odin)

natuurlijk weer een verwijsbrief nodig zucht

wilde die kneuter van een huisarts geen verwijsbrief geven :shock: ik moest eerst maar weer die groente gaan eten waar ik last van had omdat ik al 4 maanden geen aanval meer heb gehad dus ja wie weet is het wel gewoon over :wall: :wall: :wall:

uiteindelijk wel de verwijsbrief gehad maar wat een kneus die huisarts :silenced:

alsof ik voor m’n lol m’n galblaas eruit wil laten halen :doh:

Ik erger me aan mensen die overal een financieel plaatje aanhangen. Toen ik op een gegeven moment mijn wens voor een derde kindje kenbaar maakte, was het eerste dat ze zei “heb je er wel over nagedacht dat je dan drie kinderen moet laten studeren later?” :think:

Amélie is een echte peuterpuber en luistert bij tijden zeer slecht, als ik haar dan weer eens voor straf op de stoel zet en we zijn bij één van onze ouders of ze zijn hier, dan gaat één van de opa’s naar haar toe. Dat ergert mij enorm, want zo luistert ze natuurlijk helemaal niet.



En waar ik me nog meer aan erger is dat als ik haar waarschuw dat anderen (familie) zich ermee bemoeien. Als ik het niet zie en ze doet iets wat niet mag, dan vind ik dat niet erg, maar als ik er al iets van zeg hoeven niet nog 3 anderen het ook te doen. Ik ben nu al zover dat als er zondag tijdens de familiedag iemand zich ergens mee bemoeid, ik vertrek. Het komt natuurlijk ook omdat ze vaak nadrukkelijk aanwezig is, maar ze is tenminste niet zo stiekem als andere kinderen, die iets doen als de volwassenen niet opletten.



Oja, en mensen die met 60/ 70 km p/u op de snelweg willen invoegen en je rijdt erachter :roll:

Ik erger mij niet zo snel aan dingen, maar als ik dan toch iets moet noemen:



Al het werk dat ik doe voor niks doen :mrgreen: Stofzuigen? Ik ben nog niet klaar en de vloer ligt al weer vol met zand van school of broodkruimels. Opruimen? Ben ik net klaar, komen ze weer terug van school en ligt alles vol met tekeningen of speelgoed.

Enz.enz.enz. En dan ook nog eens zonder ook maar een greintje waardering.



Maar goed, als dat alles is :wink:



@Debbie en Lana… Ik ken het. Ik sliep ook met de kinderen op mijn kamer, al dan niet in één bed. Het is natuurlijk, precies wat de meeste kinderen nodig hebben. Lees het boek ‘Op zoek naar het verloren geluk’ van Jean Liedloff maar eens. Beetje vage titel en het boek lijkt wat zweverig, maar daar moet je doorheen prikken. Het boek komt er op neer: hele volksstammen doen het zo, en zij hebben ontzettend gelukkige kinderen.



Hetzelfde commentaar hier over het aantal jaren BV dat ik geef. Vier jaar per kind is geen uitzondering, en ik was van plan het bij de volgende weer zo te doen. Moet je eens horen wat voor een commentaar je dán krijgt, op het beledigende af gewoon. Ach ja… :mrgreen:

@Debbie en Cell

Mijn moeder doet dus beide :shifty:

Heeft altijd een mening klaar en moet altijd de programma The Nanny erbij halen :roll:

En kan nooit 1x positief reageren, ze heeft altijd wel iets te melden waar het beter is, of mooier of goedkoper of of of :shifty:

Of ze praat gelijk over iets anders :hand: pffff vermoeiend dus :?

Debbie :hug:

Wij laten de kinderen ook niet huilen, hebben ze verdriet dan komen ze tussen ons in liggen, blijkbaar hebben ze het nodig.

ook wij hebben ze wel eens laten huilen hoor en omwille van de mening en commentaar van anderen, lig je dan in je bed met een rot gevoel.

Nu halen we ze direct op en komen ze bij ons. Als ze slapen leggen we ze soms weer terug, som worden we wakker en liggen ze er nog.



Op commentaar als: WIJ lieten ze altijd huilen, zei ik stee vast iets in deze trant,… (zit er nog om te gniffelen) Goh, wat rot voor jullie dat je daar naar moet luisteren., zover laten wij het niet komen. :hand: :silenced:



Waar ik me aan erger,…



aan onze buurman. Die heeft de kids de dochter al de deur uit, veegt hun tuinpad dagelijks, werken beiden en hebben ooit hun huis voor nog geen 100.000 GULDEN gekocht 30 jaar geleden. Huren vooraanstaande bedrijven in voor het onderhoud aan hun huis en komt ons steeds vertellen dat dit toch ook wel van ons verwacht wordt, we repareren dingen zelf of huren een beun in, omdat wij niet zo bulken in het geld als ZIJ. Maar het lijkt wel of hij bij onze afwezigheid ons huis komt inspecteren want hij belt gerust aan om ons te vertellen dat paaltjes, latjes of er een voeg is beschadigd dan wel vervangen moet worden!!! Het liefste met een telefoonnummer van een door hem uitgezocht bedrijf erbij :wall:

Even de neus over de afscheiding heen met de tekst,… het gras wordt ook alweer lang hè buurvrouw!

Of: Hé Tim ga jij vanmiddag met papa ook grasmaaien :shock:



Wordt er een beetje moedeloos van. Het zijn echt geen slechte mensen, maar de afgelopen jaren zijn er al duizenden euro’s naar (al dan niet nodige) reparaties, verbouwingen, aanpassingen en werkzaamheden gegaan uit opdracht van de buurman. Voel me een beetje bestolen van mijn tijd en vrije keuze! (al waren sommige dingen ook echt wel nodig hoor, maar omdat er zoveel ander gezeur al is, valt dit slecht)



Pfffffff merk dat ik hier alweer geërgerd zit,… >>adem in,… adem uit<< Het is echt geen slechte man, gewoon een ouwe zeurdoos!

Ik erger me aan mensen die altijd willen discussieren en altijd hen gelijk willen hebben , of in iedergeval vaak hun inbreng willen geven .

@bianca81 wrote:

Ik erger me aan mensen die altijd willen discussieren en altijd hen gelijk willen hebben , of in iedergeval vaak hun inbreng willen geven .




:think: nou uhhh daar wil ik dan wel even iets op zeggen,… heb daar namelijk ook een mening over :lol: :lol: :lol: :lol: (Grapje hoor, :silenced: )

Ik erger me aan de onderlinge strijd die moeders met elkaar lijken te voeren.

@joseetje wrote:

Ik erger me aan de onderlinge strijd die moeders met elkaar lijken te voeren.




Ahaha…oh god ja.

“Ik kook super food, macrobiotisch organisch vegetarisch voor mijn kinderen. Ik neem ze noooooit naar Mc Donalds etc etc”

of

“Mijn dochter kon al lopen met 8 maanden”

“Oh, maar mijn dochter kon al touwtje springen met 9 maanden”

“Ah, maar mijn zoon kon al zwemmen met 10 maanden”

“Ja, maar MIJN DOCHTER ZWOM AL IN DE BAARMOEDER!”

Geweldig. Good For You! :clap:

Ach…als de kinderen maar gelukkig zijn. Mijn dochter is anderhalf en kan nouwelijks 3 woorden zeggen. Noah is 7 en niet stil te krijgen. :lol:

Nef de mijne ( dochter) zegt ook niks!

Of jawel papa, mama en hap.

Wat heeft een dreumes nog meer nodig :mrgreen:

Ik erger me aan mensen die altijd klagen … over het weer (dan is het weer te warm, dan weer te nat, dan weer te koud, dan weer te veel wind, dan missen ze een briesje … pfff), over iets wat ze niet kunnen kopen, over het seizoen (geen van de vier is blijkbaar goed), over hun partner, over hun kinderen, over hun (schoon)ouders … kortom over alles.



Een keer klagen mag best. Iedereen heeft wel eens een baalmoment en dat mag ook vind ik, maar altijd maar klagen en negatief daar kan ik niet tegen.

Vera is 1,5 en haalt zelfs soms nog papa en mama door elkaar. Of ze zegt papa tegen iedereen die langsloopt! :oops: :mrgreen:



komt vanzelf hoor!

Maar over die onderlinge strijd, ik kan me daar weer niet druk om maken eigenlijk. Ik was ook trots toen Junah met tien maanden los kon lopen, maar ik was nog veel trotser toen mijn oudste dochter dat met anderhalf jaar éindelijk kon!



Over beiden heb ik me destijds uit gelaten, maar als je dat doet als je dochter tien maanden is dan ben je ineens weer een opschepster :think:



Dat soort dingen maak ik me dus niet druk om, ik ben gewoon een trotse moeder als mijn kinderen wat kunnen, of als ze het niet kunnen maar wel heel erg hun best doen. Alleen valt een ánder erover als je erover vertelt en het toevallig een uitzonderlijke prestatie is. Dat is veel ergerlijker :wink:



(oh wacht, nu ga ik weer ergens tegenin :o Dat is ook al irritant, schijnt ;))

@Kiki wrote:

Maar over die onderlinge strijd, ik kan me daar weer niet druk om maken eigenlijk. Ik was ook trots toen Junah met tien maanden los kon lopen, maar ik was nog veel trotser toen mijn oudste dochter dat met anderhalf jaar éindelijk kon!



Over beiden heb ik me destijds uit gelaten, maar als je dat doet als je dochter tien maanden is dan ben je ineens weer een opschepster :think:



Dat soort dingen maak ik me dus niet druk om, ik ben gewoon een trotse moeder als mijn kinderen wat kunnen, of als ze het niet kunnen maar wel heel erg hun best doen. Alleen valt een ánder erover als je erover vertelt en het toevallig een uitzonderlijke prestatie is. Dat is veel ergerlijker :wink:




Ligt eraan hoe je het brengt.

Als ik zeg “Oh, ik vraag me af wanneer Ava gaat praten” en jij zegt “Oh, mijn kleine kon al praten toen ze 11 maanden was” dan denk ik…lekker voor je, maar daar heb ik geen boodschap aan. Maar als je heel blij aankomt rennen en uitroept “Mijn slimme dochter/zoon heeft haar/zijn eerste wiskunde probleem op gelost en hij/zij is net 1 jaar” dan loop ik even hard mee te juichen.



Het ligt er dus net aan hoe je iets zegt. trots zijn we allemaal. Maar de prestaties van een kind afwimpelen met betere prestaties van je eigen kind…nee, daar kan ik niet goed tegen.