je hebt pb…
:hug: :hug:
@Paco wrote:
och meid tochhet doet me pijn als ik lees hoe je erover denkt… ga asjeblieft eens met een hulpverlener o.i.d. praten!!! En wees eerlijk tegen je vriend. Alles in je eentje overdenken doet je geen goed! :hug:
Sluit ik me bij aan…kan me goed voorstellen dat je behoorlijk in shock bent, na alles wat je hebt meegemaakt ook dit nog. Praat erover, met je ouders, je vriend, een hulpverlener, maar probeer dit vooral niet alleen te doen!
Verder vind ik het heel pijnlijk te lezen dat je zwanger bent en het eigenlijk niet zou willen zijn. Je hebt een tijdje terug een miskraam gehad, waar je veel verdriet over hebt gehad, maar als ik dan nu lees dat je ze het liefst alle 2 weg zou laten halen, kan ik het geheel niet helemaal plaatsen.
Ow je wat een pijnlijk berichtje te lezen laat staan er zelf van moeten hebben en er midden in te zitten ,
wat een keuzes, ik zal al sik jou was wel iemand er voor zoeken , m professionele zorg te kunnen geven
Heel veel sterkte nog maals en ik begrijp best wel je woese en angst.
:hug: :hug: :hug:
Wat een vervelende situatie meid :hug:
Het is heeeeel belangrijk om er wél over te praten. Met je vriend, met je moeder (wat vindt zij er van dat je zwanger bent terwijl je nog bij haar woont?) en inderdaad zoek hulp van buitenaf. Misschien heb je al wel een vertrouwenspersoon met wie je kunt praten, en anders zou ik het er met je huisarts of met je gyn over hebben. Die kunnen je vast doorsturen.
Eén ding snap ik niet zo goed :shifty: was het je bedoeling om weer zwanger te worden na je miskraam? Begrijp me niet verkeerd hoor, maar ik denk dat de problemen waar je mee worstelt (zowel het met jezelf in de knoop zitten, als je financiële situatie en je woonsituatie) net zo goed gelden voor als je één kindje zou krijgen. Als je met al die omstandigheden in je achterhoofd gekozen hebt voor een kindje, als je je daar sterk genoeg voor voelt, dan kun je ook net zo sterk zijn voor twee kindjes.
Denk goed na over wat je wilt en wat de mogelijkheden zijn. Bedenk hoe je je situatie wilt hebben als je straks twee kindjes hebt om voor te zorgen en werk eraan om dat te bereiken. Je hoeft niet in een maand tijd ineens een ideale situatie te hebben hè, het duurt nog een tijdje voor ze er zijn, en ook dan kun je verder blijven werken aan je situatie. Zorg dat je in de tussentijd hulp krijgt.
Sterkte! :-*
Ik heb getrwijfeld of ik wel moet reageren maar ik doe het toch maar.
De opmerking die me echt het meeste raakt is dat je misschien een kindje wil weggeven na de geboorte. Een tweeling hoort bij elkaar! 
Ik hoop echt dat je voor jou de juiste beslissing kunt nemen maar wat je ook doet praat met een proffesioneel iemand!!
:hug:
Jeetje wat een situatie.
Meid echt, ga naar je huisarts laat je doorverwijzen naar een goede professional of bel rechtstreeks naar het FIOM. daar zijn ze voor!
die zien zoveel vrouwen in een lastige situatie en kunnen helpen om alles samen met jou op een rijtje te zetten.
objectieve hulp en een luisterend oor lijkt me nu heel belangrijk, want er speelt best veel mee en dit kun je nu niet zelf overzien.
gewoon bellen!
heel veel sterkte en succes ermee :hug:
blabla
Zoek medische hulp.
Dit kunnen wij niet voor je oplossen.
Ga alle situaties tegen elkaar opwegen en beslis dan wat het beste voor jou en die kleine kindjes in je buik is.
:hug: Het komt goed, dat moet gewoon :hug:
Ik wil je heel veel sterkte wensen! :hug:
kan niet veel zeggen, zit een beetje met verbazing te lezen… wil je alleen dikke knuffel geven, en veel sterkte in je beslissingen :hug:
Sluit me aan bij de andere dames: zoek alsjeblieft heel snel hulp!
Je verhaal klinkt als een aaneenschakeling van forse tegenslagen, jijzelf klinkt als iemand die tussen al die ellende haar hoofd nauwelijks of zelfs niet boven water kan houden.
Das geen fijne basis voor een zwangerschap (ook niet van 1 kindje).
Je klinkt alsof je hoofd overuren maakt, de hormonen door je lijf gieren, maar je niet in staat bent de boel rustig en realistisch op een rijtje te zetten. Hulpverleners kunnen je daarbij helpen!
en ja het klinkt gemeen en grof om er 1 weg te doen maar wat moet ik dan moet ik ze alle 2 gaan verwaarlozen dat is ook niet eerlijk ?
ondanks je enorme lijst aan tegenslagen en de niet al te makkelijke situatie waar je nu in zit, ben ik ervan overtuigd dat geen enkel kindje verwaarloosd hoeft te worden, als de ouders maar willen.
Wij kunnen je niet helpen met je besluit, het is jouw leven, het zijn jouw babytjes in je buik.
Ik weet niet of je echt iets hebt aan meningen?
Ik vind het zelf iig moeilijk om de opties van je te lezen dat je voor 1 van beide kindjes kiest, en de andere wil afstaan of wil aborteren (ik vraag me af of ze dat doen? :think: ) omdat ik echt denk dat als je denkt voor 1tje te kunnen zorgen, je die tweede ook zal lukken. Nee, het zal niet makkelijk zijn, maar dit is zoals het gelopen is. Ik denk dat jezelf later enorm in de knoop gaat komen met jezelf als je er nu voor kiest de twee kindjes te scheiden.
ik heb mijn vriend gesproken en hij zei je wilt het niet he ik zei ik weet het niet en het enige wat hij zegt het is jou lichaam wat heb ik daaraan ?
het is ook mijn lichaam maar het zijn niet alleen mijn kinderen. en zijn reactie maakt het er niet makkelijker op om te weten wat hij voelt wat hij wilt hij vind het een uitdaging daar houd hij wel van wat moet ik met zulke antwoorden??
Wat had je graag van hem willen horen?
Nogmaals heel veel sterkte, en alsjeblieft: neem morgen de telefoon en bel je gyn, huisarts of fiom, en ga praten. Niet wachten tot volgende week, nu bellen.
:hug:
Kan me alleen maar aansluiten bij mijn voorgangers. Probeer hulp te zoeken en praat er veel over.
Je geeft ook aan dat je er financieel niet goed voorstaat door je ziekte. Ik weet niet of dat in de nabije toekomst gaat veranderen maar kan het UWV je daar niet verder bij helpen?
:hug:
:hug:
Ik weet zo niet
maar kunnej je ouders inspringen , en hulp bieden ?
Heb je ander opvang in de buurt, vrienden of zo ?
Ik zou als ik jou was echt proffesionel hulp vragen, ik denk dat WEL eerlijk is namelijk naar je beide kindjes op komst , een goede afweging om eens te praten enn iet alleen maar met partner. Jullie hebben beiden deze zwangerschap gemaakt en zowel jij als hij ziijn verantwoordelijk voor d ekeus die komt , en hoe deze komt …
Ik ga geen meningen uitten over je uitsppraken daar kwam je neit voor , meen ik , ik hoop alleen dat je heeel goed bedenkt wat de consewuenties kunnen zijn ( in hoeverre je dit van te voren kunt bezien )
Heel veel sterkte en kracht en de nodige moed ,
Bianca
meis als eerte een dikke knuf :hug:
wat een nare situatie.
wil even reageren op een stukje van je
en ja het klinkt gemeen en grof om er 1 weg te doen maar wat moet ik dan moet ik ze alle 2 gaan verwaarlozen dat is ook niet eerlijk ?
al moet ik wel zeggen dat ik denk dat ik dat toch niet zou kunnen.
zit gewoon met veel vragen voor mezelf enz in mijn hoofd.
en ik kom er nu gewoon niet uit.
zoek idd prof hulp pas dan weet je dat je alles hebt geprobeerd.
als je nu een keuze zal gaan maken zonder te weten hoe het echt zou kunnen gaan, ga je spijt krijgen en dan?
zorg dat je op al je vragen die in je hoofd zitten een antwoord te krijgen.
zodat je er uiteindelijk wel echt uit kan komen.
je weet niet nu al of het vast staat dat je ze zal verwaarlozen en je hebt nog wat maandjes om dat zelf ook in te zien.
praten meis echt praten :hug: :hug: :hug:
Wat een moeilijke situatie joh.
Ik denk overigens wel als je door dat ongeluk de praktische verzorging niet aan zou kunnen, dat je daar (verzekerd) hulp voor kan krijgen in huis.
En wat betreft financieen; je bent niet alleen toch, ik neem aan dat je vriend wel een inkomen (en huisje hopelijk) heeft?
Sterkte!
blabla
Heel veel sterkte en ik hoop dat je snel weer wat meer kunt binnenhouden. Misschien kan er iemand van het Fiom in het zkh langskomen of kan je een telefonisch afspraak plannen?
Laat je straks even weten hoe het met je is?
:hug: