Heeft Eva een 6e zintuig ? Paranormaal ? Ik stond perplex...

Een verhaal over een bezoek aan het kerkhof, misschien niet voor iedereen even prettig om te lezen. Niks lugubers maar wel bijzonder.





Vandaag is mijn vaders verjaardag…Hij is helaas 6 jaar geleden overleden. Samen met de kinderen ben ik even bij oma geweest en toen Christan even ging slapen, ben ik met Eva naar opa’s graf geweest…



We zijn daar al heel lang niet meer geweest, simpel omdat het er niet van kwam, niet omdat ik het niet wilde. Eva wilde graag mee, kijken bij opa zijn graf. Ze is 2,5, heeft opa wel eens op foto’s gezien maar eigenlijk hebben we nooit veel over hem verteld. Gewoon niet omdat ze nog zo klein is.Maar ook niet bewust niets verteld hoor… Geen idee of ze snapt hoe het kan dat ze wel een opa heeft maar dat ze hem niet kan zien of horen. Of toch wel ? Lees:



Eva en ik plukten een takje hulst met besjes aan de rand van het kerkhof en Eva had een stukje papier meegenomen. Want, zo zei ze, het was een pleister voor Opa, dan kon ze hem beter maken en hoefde hij niet dood. Waren haar letterlijke woorden. Ik keek haar zwijgend aan…en verbaasde me enigszins over haar denklogica.



Samen liepen we naar het graf en we stonden er eventjes te kijken. Ineens geeft Eva een gil en roept dat ze naar de auto wil. Ik wacht wel in de auto gilt ze huilend ! Ik wil niet meer bij opa, ik wil naar oma’s huis !

(Ze praat erg goed voor haar leeftijd maar toch joegen haar woorden mij angst aan) Mama, gilde ze, ik wil niet bij opa kijken !



Ik legde het takje hulst op de stenen, gaf haar een knuffel en bedaarde haar en liep met haar weg…en ineens zei ze : Ik heb opa gezien, hij is ziek… :o Ik reageer rustig op haar en vrieg aan haar hoe opa eruit zag enzo…

Nou, zei ze, Een blauwe jas, blauwe broek, blauwe schoenen.

En wat nog meer ?

Een witte blouse (nouja, hoe weet ze dat ?)

En hij heeft zwart haar ! En hij is ziek…



En ineens zegt ze, Doehoeg opa en zwaait in het niks…



Ze weet niet dat opa ziek is geweest, dat hebben we nooit verteld. We hebben het er eigenlijk nooit over op die manier. Opa is begraven in zijn lievelingspak. Een blauwe jas, blauwe broek, blauwe schoenen en een wit overhemd. En zijn haar was vroeger zwart…echter op foto’s grijs :wink:



Eva was ineens ook weer rustig en zei dat ze het fijn vond bij opa en dat we hem wat takjes hadden gebracht.

Ik heb nog een poosje in de auto naar het kerkhof zitten staren en hoopte dat ik Eva geen trauma heb gebracht met het bezoek aan het kerkhof. Ik was het even vergeten dat kinderen ontvankelijker zijn voor bepaalde dingen die wij als volwassenen niet meer kunnen zien…


hhhmmmmmmmmm, freaky…



Kinderen staan inderdaad meer ‘open’ voor dat soort dingen.



Volgens mij zijn alle kinderen paranormaal en leren ze dat op een gegeven moment af. Sommige mensen blijven het behouden…De Jomanda’s :wink: in de wereld…



Het zou dus kunnen dat ze opa ook echt heeft gezien. Ik geloof dat gelijk…



Ik denk echter niet dat ze er een trauma aan over houdt. Ik zou er gewoon nog eens met haar over praten. Vertellen dat opa inderdaad ziek was en dat jullie hem toen een mooi pak hebben aangegeven etc etc. Bevestigen wat zij heeft verteld. Zo maak je het voor haar normaal, ipv dat er iets voor ons nuchtere volwassenen iets ‘vreemds’ is gebeurt…

Wauw, wat een verhaal!!



Ik geloof absoluut dat Eva opa gezien heeft.

Waarschijnlijk is ze geschrokken, maar je hebt haar geen trauma bezorgd hoor :wink:

Wat een bizar verhaal zeg, zo bijzonder dat Eva precies wist te omschrijven wat opa aanhad en hoe hij eruit zag!!! :shifty:



Ik ga het verhaal nog eens een keer lezen…wow

wauwww ik krijg helemaal kippevel van je verhaal



Stein heeft snachts gesprekken met mijn oma die al meer als een jaar dood is. Ook als je naar haar vraagt zegt Stein:"ja mijn opoe is dood maar ik kan haar zien en horen

wat een verhaal, wat eng en mooi tegelijk. Ik geloof zeker dat ze opa gezien heeft.

Ik was laatst met Esmee naar het graf van mijn oma en opa geweest. En toen ik dat vertelde tegen m’n moeder zei ze gelijk ‘oh dat moet je echt niet doen, met kleine kinderen naar het kerkhof, die staan daar veel te open voor’.

Toch vond ik het zelf prettig om er met mijn meisje heen te gaan en voor mij voelt het juist alsof die bezoekjes m’n oma en opa wat dichterbij hebben gebracht.

Ongelofelijk! Maar ik weet haast zeker dat je meisje haar opa gezien heeft. Ik heb ooit een jongetje in de klas gehad die een soortgelijke ervaring had gehad met zijn opa. Die had hij gezien tussen overlijden en uitvaart in. Hij was er helemaal vol van en raakte er niet over uitverteld.



Uit je bewoordingen denk ik niet dat ze een trauma heeft opgelopen. Juist niet, want aan het einde zwaait ze zelfs nog naar haar opa! Misschien moet je nog eens met haar gaan of terloops eens een keer vragen naar opa.

Mayra heeft mijn ouders nooit gekend; mijn moeder overleed toen ik 7 maanden zwanger was van Mayra. Er staan beneden en boven van beiden 2 foto’s. Nooit is tegen haar gezegd wie dat waren. Ineens pakte Mayra de foto’s van boven, stond er een poos naar te staren en zegt ineens: Andere opa en andere oma. :shock: Ik stond perplex!

Ik ben een tijd geleden met een aantal collega’s uit eten geweest en daar waren een aantal mensen bij die iemand dierbaars hadden verloren (vaders en broer) en allemaal kinderen hebben inmiddels. Zij hadden alledrie verschillende verhalen over hun kinderen en reacties op overleden mensen. Soortgelijke dingen als jouw verhaal. Ik ben er dus van overtuigd dat het kan dat kinderen meer weten, zien en voelen.



Ik heb een tijd geleden met Noa ook wat meegemaakt. Zij zat bij de supermarkt ineens met haar armen in de lucht. Toen ik vroeg wat ze deed, zei ze “hiep hiep hoera”. Net op dat moment liep er een vrouw voorbij die die dag jarig bleek te zijn. Heel raar dus.

Mijn nichtje was 3 jaar en opeens hoorde ze een liedje op de radio.

Toen keek ze mijn moeder aan en zei met een stralende lach: Oma, jouw liedje!!



Dus de radio werd harder gezet en toen hoorden wij het ook.

Mijn moeder en broer keken elkaar aan en kregen tranen in hun ogen.

Bleek het het liedje te zijn waar mijn moeder en mijn (overleden) zusje altijd op dansten.

Mijn broer en mama waren het alletwee het liedje een beetje vergeten en waren perplex. Dit kon ze niet weten!

Creepy…



Tijn en ik zijn maandag naar de speelochtend gegaan, en ik noemde de namen van de kindjes op met wie hij kon spelen, Joost, Tim, Sam, Brechtje, etc…en Maud. Zegt ie ineens, nee niet met Maud. Ik vroeg waarom niet met Maud (normaal heeft ie het altijd over met Maud spelen)…zegt ie “die is er niet”. Blijkt dat Maud er inderdaad niet is en toen we even later naar de supermarkt gingen en we Maud en haar moeder daar tegenkwamen, bleek Maud een beetje ziek te zijn???



Vond dat ook al zoiets van :think: :think: :think:

Gek he ? Ik heb ook al vaker gehoor dat kinderen meer kunnen waarnemen dat wij dat kunnen. Ja wij hebben het ook gekund maar hebben het inderdaad afgeleerd. Bij sommigen mensen is het verder ontwikkeld en daar geloof ik ook wel in hoor. Ik neem ook meer waar dan anderen.

Ik ruik mijn vader zodra hij in de buurt is



Ik geloof ook zonder meer dat Eva hem gezien heeft. Ik weet dat dit kan maar omda het zo van dichtbij te beleven was heel gek. Niet naar maar bijzonder. Ik ben er nog wel even stil van…

En ik herinner me steeds meer van het bezoek van vanmiddag. Ze zei dat ze allemaal mensen dag maar ik dacht dat ze de graven bedoelde :shifty:

Ze wilde nog meer pleisters halen voor deze mensen…

Laat jouw meisje maar pleisters aanbrengen hoor.

Wellicht doet zij energetisch helend werk, echter totaal onbewust.



Ik wil jou (en de andere mama’s met hun verhalen) de raad geven om eens wat te gaan lezen over NieuweTijdskinderen. (via google).

Wellicht herken je één en ander.



Mijn jongste dochter kon enkele jaren geleden ineens mijn aura zien. Ik stond ook zo van : :shock: :o

Die kleuren die ze toen beschreef, werden nadien bevestigd bij een aura-lezer.



Het feit dat jouw meisje zwaaide naar diegenen aan de Overkant, geeft mij een heel warm ontroerend gevoel.

Bijzondere dochter heb je !



liefs

Gerda

Zit hier van top tot teen met kippevel !



Maar ik geloof daar dus echt in, zeker kinderen staan wagewijd open voor dit soort dingen! We leren naarmate we ouder worden om dit te blokken. Sommige onder ons blijven dit lijntje houden, of doen er gewoon meer mee dan anderen.



Het gekke is dat juist kinderen het ook weer vrij makkelijk kunnen plaatsen (mits wat zij zien positief is en in jouw geval was het opa die naar alle waarschijnlijkheid niets dan goeds voor zijn kleinkind wilde).



Een zeer goede vriend van mij (ken ik al heel mijn leven) had hele gesprekken met de mensen die 's avonds in zijn kamer waren… en als hij dan wilde gaan slapen dan zei hij dit ook tegen ze en dan gingen ze weg :mrgreen:

Het feit dat jouw meisje zwaaide naar diegenen aan de Overkant, geeft mij een heel warm ontroerend gevoel.
Bijzondere dochter heb je !


Dat gevoel heb ik ook, een bijzonde meisje!!

jeetje apart he niet zo fijn dat ze er bang van werd ik zou als ik jou was niet afwimpelen dat het niets was en gewoon met haar gevoel praten en dat opa heel lief was en niet bang voor hoef te zijn

Hoe voelde jij erbij karin? Het is jou vader die daar stond



Ik kon vroeger meer dingen zien zo zag ik mijn opa die ik nooit gekend hebt ook op de bank bij mijn vader terwijl hij al meer dan 30 jaar dood is.

En nog veel meer maar ik werd er erg bang van en ik heb me er voor gesloten

Ik ben nog wel erg gevoelig ik hoef maar ergens binnen te stappen of naast mensen te zitten en ik weet gelijk hoe ze zich voelen daar wordt ik soms onzeker van.



ik denk ook dat kinderen opener zijn en toegankelijker dan volwassenen

dieren hebben het denk ik ook

hoi,



erg bijzonder, ik geloof het direct.

wat lief dat ze voor al die mensen pleisters wilde halen :inlove:



gr mel.

Ook hier geen twijfel hoor, geloof het meteen… en denk inderdaad dat kinderen daar gevoelig voor zijn en dingen kunnen zien… de gave verdwijnt later weer… kreeg helemaal kippevel van wat jullie gebeurd is aan het graf van je vader…

wat een bijzonder verhaal…

ik geloof er ook zeker in.



Tygo van ons heeft vanaf het moment dat ie kon kruipen elke dag fysiek contact met onze kast…

die kast is een bijzondere kast (voor mij) want hij is van mijn opa geweest. Op zich is het niet raar dat ie elke dag even aan de kast zit,

maar er is een hele periode geweest, dat ie elke dag met 2 handen aan die kast stond en zei: “oohooooooo!”

en dan ging ie weer verder spelen.





en ja, de kast is mooi, maar niet dat wij hem adoreren ofzo.

ik geloof er heilig in dat hij aanvoelt dat er zoveel ‘goeds’ zit in die kast.





schrijf je dit soort verhalen op, karin?

wauw wat een mooi verhaal.





ik geloof zowiezo in het 6e zintuig maar ff rationaliseren staat er bij jouw of oma’s geen foto met opa in dat pak zodat ze gezien kan hebben welke kleding hij droeg ?

Wat mooi om te lezen dat iedereen er zo open voor staat!



Ja ik twijfel er niet aan. Ieder kind heeft bepaalde paranormale gaves en kunnen meer zien en vooral voelen dan wij dat doen? Hoe dat kan? Kinderen zijn nog onbevangen en hoeven zich ten eerste niet anders voor te doen dan dat ze zijn. Door ouder te worden en bepaalde evaringen op te doen zie je vaak dat dit ‘kanaal’ zullen we maar zeggen zich weer sluit.

Bijvoorbeeld als ze iets zien maar ouders zeggen ‘ja maar dat kan helemaal niet’ dan raakt zo’n kind in de war en sluit zich er langzamerhand voor af. Niks ergs aan en kan je ouders ook niet kwalijk nemen, lijkt me.



Maar voor mij betekend het wel dat Sienna en ieder ander kind veel meer weet dan wij denken en ook veel meer voelt. Kijk maar naar de babyfluisteraar. Dan vraag je je echt af hoe dat kan!

Gek misschien maar ik probeer daar heel bewust mee om te gaan. Als Sienna niet lekker in haar vel zit dan kijk ik niet altijd alleen naar haar maar ook naar mezelf en mijn partner…Ja kinderen zijn nou eenmaal spiegels in mijn ogen.



Mijn nichtje had ook zoiets. Ze zij tegen mijn tante ‘mam je hoeft niet te wachten op papa hoor want die komt iets later’. Vervolgens belt mijn oom met dezelfde boodschap hahahaha die stond raar te kijken. :mrgreen:



Maar zo zie je maar weer Kaar dat jou vader nog heel dichtbij je is.



Ja er is zeker meer tussen hemel en aarde!

ik geloof ook zeker dat je meisje “opa” gezien heeft .



Ik heb kippenvel overal na het lezen van je verhaal maar het is o zo mooi omschreven … iets byzonders … Krijg er gewoon een beetje tranen van :cry:



Byzonder meisje heb je :-*