9 van de 10 x als ik strijd met zoon heb, is het omdat we haast hebben, en zoon daar niet naar handelt. Hij is een dromer, een treuzelaar. Dus als we 's morgens bijna weg moeten, en ik geef hem een opdracht (doe boven dit of dit), dan kom ik hem 5 minuten later tegen, op de trap, spelend met iets wat ie onderweg is tegengekomen…
Voor de ochtenden hebben we de wekker al iets vroeger gezet, dat scheelt een hoop. Maar voor echt geen stress zou ie nog vroeger moeten, en dat druist dan weer in tegen mijn inmiddels chronische slaaptekort door iets met een baby die geen baby meer is maar dat 's nachts wel denkt…
En daarbij zijn er ook andere momenten op de dag dat gewoon even iets snel snel moet om ergens op tijd te komen.
En ik baal er van dat dit altijd zo’n enorme strijd is. Ik weet wel dat dat dromerige en zo gedeeltelijk gewoon karakter is. Maar goed, ik zou het toch prettig vinden als dat niet leidt tot chronisch te laat komen overal, dus ik wil hem toch zover krijgen dat hij gewoon dingen in een beetje tempo doet. Maar hoe krijg ik hem zover zonder dat we voortdurend in de clinch liggen en dan wel op tijd ergens zijn, maar alletwee stik chaggrijnig zijn???
Wie weet de gouden tip??
Voor mijn zoom helpt het enorm om hem 1 opdracht per keer te geven. Misschien doe je dat al… Maar als ik zeg poets je tanden, borstel je haren en doe je schoenen aan kan ik er van op aan dat er niets gebeurd.
Verder hebben we ook echt een routine, eerst aankleden, incl schoenen (dat gaf zoooo’n strijd altijd, van tafel moeten om schoenen aan te doen), tas inpakken etc.
allereerst… zorgen dat je niet meer naar boven hoeft, of in elk geval hij niet, nadat jullie eenmaal beneden zijn.
Apart hiervoor hebben wij bijv. beneden ook voor de heren een tandenborstel staan. Want onze 2e (die een maand scheelt met jouw meneer) is ook zo.
Die kan rustig idd weet ik wat staan bestuderen of verzinnen als je hem vraagt zijn tanden te gaan poetsen…
Zelfs schoenen aantrekken in de gang kan heul lang duren.
Bij hem ben ik gewoon zover dat hij qua kleding helemaal klaar moet zijn incl. schoenen voor hij aan tafel kan voor brood.
De andere kids trekken de schoenen pas aan als we de deur uitlopen, maar dat kan bij hem gewoon niet.
Dingen die ik kan doen en ervoor zorgen dat we minder tot geen frustratie hebben doe ik ook gewoon… dan kan ik wel vinden dat hij zelf zijn tas in moet pakken in de ochtend… maar dat is me de strijd niet waard op het moment.
In de middag moet hij wel zelf zijn gymtas (in)pakken etc etc dus genoeg andere momenten om die zelfstandigheid te oefenen…
Brood smeren en eten kost hier gelukkig niet veel tijd, dus dat scheelt.
Het zit vooral in het aankleden, naar beneden komen, tandenpoetsen, jas aan etc etc…
@Lune wrote:
Voor mijn zoom helpt het enorm om hem 1 opdracht per keer te geven. Misschien doe je dat al… Maar als ik zeg poets je tanden, borstel je haren en doe je schoenen aan kan ik er van op aan dat er niets gebeurd.
Verder hebben we ook echt een routine, eerst aankleden, incl schoenen (dat gaf zoooo’n strijd altijd, van tafel moeten om schoenen aan te doen), tas inpakken etc.
ja daar betrapte ik me vorige week op; dat ik op een gegeven moment echt een beetje opdrachten begon af te vuren op hem, juist omdat ie helemaal niks deed, en ik alleen maar dacht: jemig, maar dit moet nog, en dit en dit en dit en dit en dit…
Dus 1 ding per keer had ik toen ook al bedacht dat dat wel wat handiger is.
Routine zit er ook behoorlijk in.
Woord voor woord herkenbaar. En god, wat word ik ook chagrijnig als ik weet dat ik me in het zweet moet fietsen om die trein te halen omdat hij voor de zoveelste keer treuzelt. Extra tijd zit hier ook al ingebouwd in het ochtendritueel, maar dat maakt weinig uit. Er is altijd wel iets wat meer aandacht behoeft dan hetgeen ik hem vraag. Wat ik tegenwoordig wel 's morgens doe is zijn schoenen al aan doen en de jas en tas binnen handbereik, voordat hij begint met zijn boterham eten. Want gaat dat eten te traag (Kijk mam, als ik hier een hap neem is het de letter L. En zo niet! En op zn kop ook niet! Oeh ik hoor een vliegtuig, hoor jij een vliegtuig? Waar zou het heen gaan? Ik ga even kijken bij het raam, oh dat mag niet? Ga jij dan even kijken voor mij. Wat voor kleur is het vliegtuig? Zitten er nog katten in de tuin mam? Dan geef ik die een stuk van mijn boterham. Oh, dat mag ook niet. Jaahaa, ik eet al door. Kijk mam, nu de letter i! Oeh, ik hoor een auto, ik ga even kijken hoor. Oh niet?) etc etc, en dan dus pas twee happen genomen hebben. Hij is superlief hoor, maar aaarrrgggh!) dan eet hij die boterham maar op de fiets verder op.
Ik ben heel erg van het de tijd nemen en kalm aan, ik vind haast niet iets om aan te leren, maar er zijn gewoon dingen in het leven waar je op tijd moet komen. Zoals school. En dan moet je opschieten. Hij ziet het belang er nog niet van in. Geen tips, wel herkenning. Ik lees dus mee.
Klinkt herkenbaar, dit probleem hadden wij ook bij beide kids.
Wat wij hebben gedaan:
een checklist gemaakt met de dingen die ze moeten doen voordat ze naar school gaan.
Dan de lijst gelamineerd met vierkante blokjes ervoor.
ook een paar blokjes waar iets extra’s kon worden ingevuld
En elke dag mochten ze een blokje afchecken als ze het gedaan hadden.
het werd gewoon een soort spelletje om alle checkjes te zetten.
Dit hebben we gedaan totdat de routine helemaal duidelijk was.
en toen was het getreuzel achter de rug en de checklist niet meer nodig
Hier ook zo een (oudste). De weg naar de gang is lang en vol uitdaging :roll:
(en irritatie voor mij).
Hier hetzelfde als mamamarije. Hij mag pas naar beneden als hij volledig gedoucht en aangekleed is.
We staan inderdaad vroeger op om niet te lopen stressen.
Nu is het ook zo dat ik 's ochtends nogal snel aangebrand ben. Dat calculeer ik dus ook in en zorg dus 's avonds al dat het meeste klaar staat (kleding, ontbijttafel).
Ik heb wel het voordeel dat ik er 's ochtends niet alleen voor sta. Op het moment dat ik uit mijn vel spring omdat meneer 10 andere doet behalve zijn schoenen aantrekken, neemt mijn vriend het over…
Wat hier altijd hielp bij zoon was het aftellen-systeem.
Jouw zoon heeft denk ik al de leeftijd dat hij van tien terug kan tellen.
Geef hem een opdracht met de mededeling “je hebt 5-6-3-9*”
*vul in wat van toepassing is
Minuten om naar boven/de wc.de badkamer/buiten/de gang te gaan en dan moeten we klaar zijn.
Tel daarna elke minuut luidop en hoorbaar af.
Dus N ga boven even je tas pakken, daar heb je precies 2 minuten voor"
Na 1 minuut roep je naar hem “N. we hebben nog 1 minuut nu” en laat hem dit ook herhalen.
Dat heeft hier altijd erg goed gewerkt tegen onderweg dromen, en daarbij hielp het ook nog eens goed met het tijdbesef van meneer.
@mamy wrote:
Wat hier altijd hielp bij zoon was het aftellen-systeem.
Jouw zoon heeft denk ik al de leeftijd dat hij van tien terug kan tellen.
Geef hem een opdracht met de mededeling “je hebt 5-6-3-9*”
*vul in wat van toepassing is
Minuten om naar boven/de wc.de badkamer/buiten/de gang te gaan en dan moeten we klaar zijn.
Tel daarna elke minuut luidop en hoorbaar af.
Dus N ga boven even je tas pakken, daar heb je precies 2 minuten voor"
Na 1 minuut roep je naar hem “N. we hebben nog 1 minuut nu” en laat hem dit ook herhalen.
Dat heeft hier altijd erg goed gewerkt tegen onderweg dromen, en daarbij hielp het ook nog eens goed met het tijdbesef van meneer.
Hangt van je kind af, want hier een zoon die zo boos wordt van het tellen dat dat dus niet meer werkt :eh:
@Bambi wrote:
@mamy wrote:Wat hier altijd hielp bij zoon was het aftellen-systeem.
Jouw zoon heeft denk ik al de leeftijd dat hij van tien terug kan tellen.
Geef hem een opdracht met de mededeling “je hebt 5-6-3-9*”
*vul in wat van toepassing is
Minuten om naar boven/de wc.de badkamer/buiten/de gang te gaan en dan moeten we klaar zijn.
Tel daarna elke minuut luidop en hoorbaar af.
Dus N ga boven even je tas pakken, daar heb je precies 2 minuten voor"
Na 1 minuut roep je naar hem “N. we hebben nog 1 minuut nu” en laat hem dit ook herhalen.
Dat heeft hier altijd erg goed gewerkt tegen onderweg dromen, en daarbij hielp het ook nog eens goed met het tijdbesef van meneer.
Hangt van je kind af, want hier een zoon die zo boos wordt van het tellen dat dat dus niet meer werkt :eh:
Eens, dat hoef ik hier dus ook niet te doen hoor. Hij voelt zich daardoor zó opgejaagd (kan ik me goed voorstellen), raakt boos, en voordat de boze bui over is zijn we veel langer bezig.
@D. wrote:
@Bambi wrote:@mamy wrote:Wat hier altijd hielp bij zoon was het aftellen-systeem.
Jouw zoon heeft denk ik al de leeftijd dat hij van tien terug kan tellen.
Geef hem een opdracht met de mededeling “je hebt 5-6-3-9*”
*vul in wat van toepassing is
Minuten om naar boven/de wc.de badkamer/buiten/de gang te gaan en dan moeten we klaar zijn.
Tel daarna elke minuut luidop en hoorbaar af.
Dus N ga boven even je tas pakken, daar heb je precies 2 minuten voor"
Na 1 minuut roep je naar hem “N. we hebben nog 1 minuut nu” en laat hem dit ook herhalen.
Dat heeft hier altijd erg goed gewerkt tegen onderweg dromen, en daarbij hielp het ook nog eens goed met het tijdbesef van meneer.
Hangt van je kind af, want hier een zoon die zo boos wordt van het tellen dat dat dus niet meer werkt :eh:
Eens, dat hoef ik hier dus ook niet te doen hoor. Hij voelt zich daardoor zó opgejaagd (kan ik me goed voorstellen), raakt boos, en voordat de boze bui over is zijn we veel langer bezig.
Ik zei ook dat het bij mijn treuzelkont werkte, niet dat het bij elke treuzelkont werkt toch? :think:
Hoelaat staan jullie op?
Op schooldagen moet onze zoon om 7.00 uur opstaan, daarna worden eerst alle “moet werkjes” gedaan. Gordijn open, bed open slaan. Broek aan, sokken aan. Tafel dekken en om 7.30 uur aan tafel. Daarna eerst plassen, tanden poetsen, haren kammen, schoenen aan en dan kan hij nog even spelen.
Hier hetzelfde verhaal.
's ochtends, tussen de middag en 's avonds met naar bed gaan.
Alles duurt uren.
Ik geef nu ook 1 opdracht per keer.
Wat ik nu ook wel eens doe is zelf de klok laten zien tot hoe lang we hebben en dan ook zeggen dat ze dan echt klaar moet zijn.
Zo niet dan is er geen tijd meer voor een verhaaltje of gaat ze in piama mee naar school (wij eten vaak eerst).
De verantwoordelijkheid zo weer bij haar leggen werkt hier eigenlijk nog het beste omdat ik mezelf dan niet boos maak en zij dat dus ook door heeft en zelf meer haast krijgt :mrgreen: .
Vanmorgen zat ik nog aan de koffie en zei dat ze nog tot het puntje op de klok had (kwart over) en dat we dan weg zouden gaan; met of zonder kleren aan.
Ik heb het nog niet hoeven uitvoeren maar dat ik rustig blijf werkt wel beter. En ik ga haar ook echt piama afleveren als het moet.
Hier zijn de avonden (die ze rekt) nog het grootste strijdpunt eigenlijk.
Maar ben blij dat er meer van die treuzelaars zijn.
Lev treuzelt ook zo, en de oudste ook, het voordeel is dat ze nu op dezelfde school zitten en ze dus samen dezelfde opdracht krijgen. Niet dat het echt helpt natuurlijk 
Ik heb Lev wel eens zonder schoenen naar buiten laten gaan maar toen ging hij zo door het lint dat ik de volgende keer liever te laat kwam…
Ik zet altijd 1 uur vantevoren de wekker. Het eerste half uur is om wakker te worden, op te frissen, aan te kleden en schoenen aan te doen. Het tweede half uur is dan ook te ontbijten en ochtendhap/lunch klaar te maken.
Ik geef altijd vantevoren aan dan we bijvoorbeeld ‘op de 5’ jassen aan moeten gaan doen en herinner ze daar dan 5 minuten vantevoren even aan, dat ze dus moeten opschieten.
Verder inderdaad ook niet teveel opdrachten ineens, maar want dan is er altijd wel iets wat ze vergeten.
Lasse is altijd wel in voor een wedstrijdelement dus met aankleden maken we er nog weleens een wedstrijdje van en dan gaat het ineens een stuk sneller.
Bij een tandenborstel voor Nena, die ik vandaag kocht, zit een zandlopertje om twee minuten je tanden te poetsen. Maar vooralsnog vonden ze het leuk het ding bij alles van het avondritueel te gebruiken. Ik weet niet hoe lang dit gaat werken 8)
Ik heb alleen je openingspost gelezen. Wat een herkenning!
Ik ga nu snel de reacties lezen, hopelijk helpt het mij ook.
Eigenlijk weet ik het wel…
Alles klaarleggen. Eerst zelf helemaal klaar zijn, dan de kinders.
1 opdracht tegelijk, zelf rustig blijven.
En de kookwekker inzetten.
Deze week ga ik hieraan denken en werken.
Zoooooo herkenbaar.
Rhodé gaat bijvoorbeeld haar schoenen halen uit de gang, en zit na 10x roepen gewoon te spelen met het speelgoed dat nog in haar jaszak zat…zonder schoenen aan…
Ze kan ook absoluut niet 2 dingen tegelijk doen, en omdat ze een echte kwebbelkont is moet ik soms echt zeggen dat ze nu niet meer mag kletsen, anders is ze nog lang niet klaar 8)
Hier dus geen tips, maar wel herkenning…je bent niet de enige
sz, werkt op een kdv en heeft laatst een bijeenkomst gehad.
bedenk goed dat een kind 10 sec nodig heeft voordat de informatie tot hun doordringt.
en jongens zijn dromers… snel afgeleid, en willen uitgedaagd worden, bv een wedstrijd er van maken wie het snelste is.
en jongens kunnen ook maar 1 ding tegelijk…
bekijk ook maar eens deze link
bij ons ook school was deze thema avond, vond het zelf ook erg interesant