Hoihoi,
Eergisteren gaf ik Junia een flesje borstvoeding savonds boven bij ons op bed (even uit proberen of ze ook op een flesje een nacht doorslaapt ivm een avondje weg willen)…
Tijdens die fles begon ze ineens erg hard te lachen maar niet naar mij… Ze keek echt langs mij af en keek achter mij zeg maar… Vond het heel raar… Ze lachte en stopte dan weer en begon weer… Het was net of er iemand haar aan het lachen maakte zeg maar…
Weet wel dat baby’s en jonge kinderen mensen zien die er niet zijn maar dit was wel erg gek om te zien zeg…
Ik ben helemaal niet zo van die dingen maar dit was overtuigend zeg maar…
(stiekem hoop ik dat het mijn vader is ofzo die ze heeft gezien… die is namelijk overleden toen ik 8 weken zwanger was van Junia)
Iemand meer van die ervaringen met jonge baby’s / kinderen…
grts patricia
Mooi zeg dat ze zo lacht om iemand die blijkbaar bij jullie is! En ik hoop heel sterk met je mee dat het je vader is!
Ja ik persoonlijk vind het bijzonder om dat te zien!
Seline heeft ook vaak dat ze naast of achter mij kijkt en dan heel lief lacht!
Brigitte had het veel duidelijk toen ze wat ouder was: We lagen samen op ons bed omdat ze niet kon slapen. En toen keek ze naar de deur en zegt: Iwan ook liggen.
Iwan is de overleden broer van mijn man en brigitte heeft hem nooit gekend,…
Ja dat vond ik echt heel bijzonder!
Zie ook: http://www.kindjeopkomstforum.nl/viewtopic.php?t=93223
Bij ons heeft de oudste het dus al vanaf zijn geboorte, maar nu komt het er steeds meer uit dat hij het ook echt duidelijk aangeeft!
Wij moeten er nog een beetje de juiste weg in vinden, hoe hem hiermee om te laten gaan.
@Ingrid28 wrote:
Mooi zeg dat ze zo lacht om iemand die blijkbaar bij jullie is! En ik hoop heel sterk met je mee dat het je vader is!
Ja ik persoonlijk vind het bijzonder om dat te zien!
Seline heeft ook vaak dat ze naast of achter mij kijkt en dan heel lief lacht!
Brigitte had het veel duidelijk toen ze wat ouder was: We lagen samen op ons bed omdat ze niet kon slapen. En toen keek ze naar de deur en zegt: Iwan ook liggen.
Iwan is de overleden broer van mijn man en brigitte heeft hem nooit gekend,…
Ja dat vond ik echt heel bijzonder!
Wat byzonder!! maar ze wist wel dat Iwan overleden is via jullie of kwam ze er zelf door Iwan achter?
@Mariiyelle wrote:
@Ingrid28 wrote:Mooi zeg dat ze zo lacht om iemand die blijkbaar bij jullie is! En ik hoop heel sterk met je mee dat het je vader is!
Ja ik persoonlijk vind het bijzonder om dat te zien!
Seline heeft ook vaak dat ze naast of achter mij kijkt en dan heel lief lacht!
Brigitte had het veel duidelijk toen ze wat ouder was: We lagen samen op ons bed omdat ze niet kon slapen. En toen keek ze naar de deur en zegt: Iwan ook liggen.
Iwan is de overleden broer van mijn man en brigitte heeft hem nooit gekend,…
Ja dat vond ik echt heel bijzonder!
Wat byzonder!! maar ze wist wel dat Iwan overleden is via jullie of kwam ze er zelf door Iwan achter?
Nee ze was toen ongeveer 2 jaar en wij hadden haar toen nog niets verteld. Pas nu af en toe als ze zelf naar de foto van Iwan vraagt. Dat was voor mij ook nog meer rreden dat het bijzonder maakt, ze wist nog niets van hem.
@Ingrid28 wrote:
Nee ze was toen ongeveer 2 jaar en wij hadden haar toen nog niets verteld. Pas nu af en toe als ze zelf naar de foto van Iwan vraagt. Dat was voor mij ook nog meer rreden dat het bijzonder maakt, ze wist nog niets van hem.
Dat is echt heel byzonder!!
ik heb het met kyano gehad toen ie jonger was en de fles kreeg
hij keek toen ook af en oe langs me heen en volgde iets, en nee het was gene vlieg :mrgreen: :mrgreen:
dat heeft ie toen een paar keer gehad daarna niet meer
Ik geloof zeker dat hij mensen kan zien die aan de "overkant"zijn.
Onze dochter kon, toen ze jonger was, mensen zien op het kerkhof. We bezoeken het graf van mijn vader wel eens en die kon ze ook zien. Ze beschreef mijn vader en zijn kleding exact zoals hij in zijn kist is gelegd. Alleen had hij weer zwart haar zoals hij vroeger had zei ze.
E.va kan dit allemaal niet weten, we hebben verder ook geen foto’s in huis van opa. Hij is 9 jaar geleden overleden en heeft hem niet gekend.
Een keer toen we het graf bezochten, toen was ze 2,5, zei ze dat ze heel veel pleisters nodig had om alle mensen die ze zag weer beter te kunnen maken, die waren aan ziek zijn overleden. Ze zag dus allemaal mensen op het kerkhof lopen. Zie jij niets mama ? Nee, mama ziet niets.
Op een gegeven moment werd ze het gewaar dat zij de enige was die de mensen zag en vond het toen ineens griezelig en wilde heel graag en dringend naar huis.
Ze ziet het nu niet meer zegt ze maar kan he nog wel herinneren dat ze ze zag. Soms heeft ze contact met opa maar meer niet.
Hij loopt soms achter haar op de trap of is bij haar op de slaapkamer. Ze vindt het heel gewoon.
Ik had het pas geleden met Aukje ook.
Ralph’s grootvader is overleden, vlak voor we Aukje aan hem zouden komen “showen”. Hij heeft haar dus net niet meer kunnen zien.
De avond voor de crematie zag ik haar lachen naar een hoek van haar kamertje. Ze lag in haar bedje. Ik zag niks bijzonders in de hoek… tenminste niet iets waarom ik zou lachen 
Vervolgens spartelde ze ook met haar armpjes en beentjes, wat ze normaal doet als ze iemand ziet die ze kent.
Maar ze keek echt niet naar mij, ze bleef naar de hoek kijken.
Dus ik zei toen maar: “Aukje, zie je opa meisje?”
En ik heb opa toen ook maar bedankt dat hij nog even kwam kijken :oops: :shifty:
Eerlijk gezegd ben ik normaal vrij nuchter over dit soort dingen en was ik er altijd van overtuigd dat het niet kon maar dit heeft mij echt doen twijfelen.
Bijzondere en mooie verhalen dit.
Wij hebben iets dergelijks met onze zoon ook gehad. Toen ik hem uit bed kwam halen wees hij naar het plafon en zei “daar gaat de plafonmevrouw”. En daar had hij het wel vaker over. Ook vertelde hij laatst over “Engstland”; daar gaan alle dode poesjes (poesje van mijn zusje was dood gegaan) en ‘dode’ opa’s en oma’s heen. Daar is heel veel vuurwerk en het is er erg leuk. Dat wist hij nog van toen hij nog een eitje was… Oké… :think:
Wat ik ik ook bijzonder vond (niet helemaal hetzelfde): ongeveer 12 weken geleden zei hij dat ik een baby in mijn buik had. Hij was echt heel overtuigd. En ik best verbaasd; we waren er nog niet zo mee bezig, maar het kon wel (al was de kans heel klein). Ik wist in elk geval nog van niks. En zie nu mijn banner :shock: 
Hij had gelijk dus. En vertelde er ook nog bij dat hij een broertje kreeg, dus we zijn benieuwd of hij daar ook gelijk in heeft…
toch mooi om te lezen dat jullie het herkennen…
Het lijkt mij wel raar als ze dan over een jaar of 2 dat nog zou zien en dan inderdaad namen erbij gaat noemen…
Wel fijn om te weten dat ze nog meekijken hier…
grts patricia
@Es2407 wrote:
Bijzondere en mooie verhalen dit.
Wij hebben iets dergelijks met onze zoon ook gehad. Toen ik hem uit bed kwam halen wees hij naar het plafon en zei “daar gaat de plafonmevrouw”. En daar had hij het wel vaker over. Ook vertelde hij laatst over “Engstland”; daar gaan alle dode poesjes (poesje van mijn zusje was dood gegaan) en ‘dode’ opa’s en oma’s heen. Daar is heel veel vuurwerk en het is er erg leuk. Dat wist hij nog van toen hij nog een eitje was… Oké… :think:
Wat ik ik ook bijzonder vond (niet helemaal hetzelfde): ongeveer 12 weken geleden zei hij dat ik een baby in mijn buik had. Hij was echt heel overtuigd. En ik best verbaasd; we waren er nog niet zo mee bezig, maar het kon wel (al was de kans heel klein). Ik wist in elk geval nog van niks. En zie nu mijn banner :shock:
Dit vind ik ook ergggg byzonder!
Bijzonder dat Junia zo aan het lachen raakte!
Ik geloof er ook wel in.
imv privacy mn verhaal weer verwijderd.
@Es2407 wrote:
Wat ik ik ook bijzonder vond (niet helemaal hetzelfde): ongeveer 12 weken geleden zei hij dat ik een baby in mijn buik had. Hij was echt heel overtuigd. En ik best verbaasd; we waren er nog niet zo mee bezig, maar het kon wel (al was de kans heel klein). Ik wist in elk geval nog van niks. En zie nu mijn banner :shock:
Knap toch hè hoe ze dat weten!
Ik herken dit ook. Bij mn tweede zwangerschap wees mn zoontje naar een foto van mij die op het dressoir stond en brabbelde zijn woordje voor baby. Ik was toen net zwanger, maar dat wist hij nog niet.
Bij mijn huidige zwangerschap kwam mn zoon 2 dgn voor ik wilde testen thuis uit school. Hij had een tekening gemaakt. Een boon, en zei dat dit een heel kleine baby was. In mijn buik :inlove: 2 dgn later had ik een positieve test. We hebben hem dat niet gelijk vertelt. Een paar weken later tekende hij bij een vriendin van mij een paashaasje, met daarin 2 kuikentjes. Hij kwam trots thuis en zei “Kijk mama, 2 kuiks in jouw buik.”. Hij wist toen nog altijd niet dat hij een broertje of zusje zou krijgen. :inlove:
Dat herken ik ook, E.va wist ook dat er een baby in de buik zat van mijn vriendin en ze wist ook dat het een jongen was. Ze was toen 2,5. De jongen heet Sem :inlove:
@Es2407 wrote:
Wat ik ik ook bijzonder vond (niet helemaal hetzelfde): ongeveer 12 weken geleden zei hij dat ik een baby in mijn buik had. Hij was echt heel overtuigd. En ik best verbaasd; we waren er nog niet zo mee bezig, maar het kon wel (al was de kans heel klein). Ik wist in elk geval nog van niks. En zie nu mijn banner :shock:
Dit heb ik dus al 3x meegemaakt…
alledrie mijn nichtjes (toendertijd 2 jaar, 5.5 en 1.5 jaar) hebben alle 3 de keren het goed “voorspeld” hun zeiden ook van
baby in de buik… ik vond dit wel raar, vooral omdat wij allang bezig waren, maar hun hier niks vanaf wisten. en ze bleven het ook gewoon volhouden he… heb ze het toen met 12 wkn wel al verteld… wel heel globaal hoor… maar stond ook steeds perplex…
Ik heb zelf vroeger heel veel “ervaringen” gehad.
Moet zeggen dat ik er de afgelopen jaren helemaal niet meer mee bezig ben en misschien daarom ook geen ervaringen meer mee heb.
Soms denk ik wel eens dat mijn zoon wat gevoeliger is, maar zich schaamt, terwijl hij dat bij ons echt niet hoeft.
Wie weet… komt er nog wat uit.
Mijn broertje zegt vaak ‘contact’ te hebben met mijn opa, hij heeft opa nooit gekend, want mijn moeder was zwanger van hem toen mijn opa overleed.
Toch weet hij bepaalde trekjes goed te omschrijven. Hij is wel 17 jaar hoor
Ik blijf het hiernamaals erg interessant vinden.
Joost keek toen hij klein was, regelmatig langs mij heen en begon dan te lachen. Op een gegeven moment heeft hij zelfs wel eens gezwaaid.
Toen ik vroeg of hij naar iemand zwaaide, zei hij: “ja, die meneer”.
Nu heeft hij dat nooit meer.
Ik vond het wel heel bijzonder.
Ons ventje heeft dat ook al wel een aantal keren gehad! Best fascinerend…
Ook soms dat hij " iets" echt met zijn ogen volgde…
Toen ik zwanger was ben ik nog wel bij een voetreflex-mevrouw (ben ff het woord kwijt, sorry, ;t is ook al veel te laat…) geweest en zij zei me wel dat dit een nieuwetijds-kind was… en deze kinderen schijnen ook gevoelig te zijn voor dit soort dingen.
Groetjes, Marieke
Hoi,
Bastiaan heeft het ook eens gehad toen hij 5 weken was. Precies hetzelfde als jij omschrijft.
Ook ik geloof dat kinderen vaak meer zien dan wij. Ik dacht toen wel meteen, als hij lacht dan zal het goed zijn.
Als je het toch eng vindt of bang bent dat er ook negatieve dingen op haar af komen kun je in ten minste 2 tegenovergestelde hoeken van haar kamertje (zodat de ‘lijn’ dwars door de kamer loopt) bakjes met grof zeezout (gewoon bij de AH) en water zetten.
Mijn zusje van 22 heeft me deze tip gegeven omdat ze er zelf last van had en volgens haar werkt het echt.