wie o wie heeft hier ervaring mee?
Op de kamer waar mijn twee zoontjes slapen is een boos oud dametje gesignaleerd en zijn verstootrt nog al de slaapjes van mijn jongste zoontje.
Eigenlijk wil hij daar helemaal niet zijn laat staan slapen.
Iedere avondhebben we weer hetzelfde ritueel en proberen we hem daar te slapen te leggen maar dat eindigt altijd in brullen en ongelooflijk overstuur zijn.
Hij heeft duidelijk last van haar aanwezigheid.
Ik ben er echt niet optegen dat een “geest” in ons huis is maar waarom gaat ze niet op zolder zitten, daar heeft niemand last van haar gespook.
Kortom wie heeft hier ervaring mee en weet wat ik er aan kan doen.
Groetjes,
Nathalie
Zeggen dat ze welkom zijn maar dat je ze wel wil vragen de kinderen niet te laten schrikken of bang te maken.
Dat is tenminste iets wat ik ooit ergens opgepikt heb en gebruikt heb toen Chris regelmatig in paniek wakker werd van “iets”, heeft toen prima geholpen :mrgreen:
ahhh ik moet het gewoon lief vragen?
Dat gaan we straks maar eens doen dan,want Stijn wil gewoon niet meer in die kamer zijn.
Snachts ligt hij het liefst veilig tussen papa en mama in.
Zo deed ik het wel bij mijn dochter op haar kamer en dat heeft goed geholpen.
Ik heb het ook gewoon gevraagd, nooit meer ‘last’ van gehad. Nou weet ik niet of het echt een geest was of mijn verbeelding (dan ook die van mijn man) of wat dan ook, maar sindsdien is het rustig.
Groetjes,
LaBruja
Het is al 1 april geweest toch… :shifty:
Mijn moeder “zag” vroeger ook verschijningen. Zij deed het raam of de buitendeur open en verzocht ze vriendelijk om weg te gaan. Bij haar hielp het altijd…
ik weet niet hoe of wat, maar heb er ook wel van gehoord dat je ze gewoon vriendelijk meot verzoeken om te gaan… succes!
Even een vraagje; Zijn geesten zomaar aanwezig bij mensen?
Samen met Levi hebben we toen ook een gesprekje gevoerd, hij was ook bang.
Samen gevraagt of ze Levi rustig wilden laten slapen, en Levi duidelijk gemaakt dat ze hem geen pijn doen.
Sindsdien gaat het goed hier, met heel heel soms een bange Levi nog.
Onze zoon werd ook elke avond door iets gewekt nou kwam er iemand bij ons en die zei dat Me vriend zijn overleden opa daar zat. (hij is 6 week voor J geboren werd overleden) Ze heeft toen de kamer gereinigd en hem verzocht J niet meer wakker temaken. Sindsdien is J rustiger en is zijn kamer niet meer koud. Het was altijd heel koud in zijn kamer namelijk.
Wij hebben een tijd lang voor elk slaapje tegen Annemieke gezegd dat ze moest vragen of ze weggingen, want zij moest slapen. Dat kon ze gewoon in gedachten zeggen. Binnen een paar dagen was het over! Ze was toen bijna 1 1/2 jaar. We zijn het voor de zekerheid wel een poos blijven zeggen. Maar jeetje, wat een rust weer in huis!
We weten trouwens pas sinds kort dat het de opa van mijn man is. Er hangen bij ons in huis schilderijen van hem en zij vertelde dat ze hem zag schilderen :inlove: .
Bas heeft dit ook. Bij ons bleek het,na een reading bij Derek, ons zoontje te zijn die we door een miskraam verloren zijn. Daarnaast komen er ook andere mensen. Eerst zeiden wij dat ze Bas moesten laten slapen, nu hebben we hem geleerd het zelf met daadkracht te zeggen. Hij wil ook zelf de controle hebben, want hij vindt het bijvoorbeeld wel leuk als zijn broertje langskomt. Soms heeft hij het nog wel eens moeilijk, maar steeds minder vaak. Veerle heeft het ook, maar die vind het gewoon gezellig en heeft er zelden problemen mee.
Kinderen kunnen er meer voor open staan. Of er nu iemand is of niet,dat doet er misschien niet eens zo toe. Inderdaad je kind aanleren er zelf de controle over te hebben.
Schijnt met zgn spoken en draken ook te werken.
Lijkt me wel vreemd…
Heb ooit Jo 1 x strak naar boven zien kijken en opa zeggen. Hij was nog te jong om er verder op door te gaan,maar alles kan.
Succes!
Wij hebben niks vriendelijk gevraagd, maar het gewoon gezegd dat het weg moet gaan omdat Eppo jr moet slapen.
We weten niet wie,wat,waar , want dat kon hij niet zeggen. Maar wel wijzen en angstig kijken.
Inmiddels is het over.
Ik heb het met Jayden gehad, toen hij nog geen jaar was. Er hing ineens een hele rare sfeer in zijn kamer, ik voelde het zelfs, en hij keek telkens naar 1 hoek (boven). Ik heb hem opgetild, gevraagd of ‘ze’ weg willen gaan, en ben zelf met Jayden de kamer uit gelopen. Ineens voelde het weer rustig, en kon ik hem zo weer wegleggen.
En dan ben ik eigelijk helemaal niet spiritueel oid, maar het voelde gewoon dat ik dit zo moest doen. Naderhand hoorde ik van de buurvrouw dat de oude man die daar heeft gewoond, weleens op bezoek kwam in die kamer wat toen zijn werk kamer was, en hij zocht wat… Of dit zo is weet ik natuurlijk niet, maar het was dus wel weer rustig nadat ik gezegd had te gaan…
Nu ik erover nadenk weer, besef ik me dat we dit wel vaker hadden, toen Jayden net geboren was. Altijd met de nachtvoedingen, voelde ik een aanwezigheid. Ik werd er niet bang van, eerder rustgevend.(vermoed dat dit mijn vader was) Maar heb ook nachten gehad dat ik me niet prettig voelde, en vroeg of ‘ze’ weg wilden gaan. Wat dit dan was weet ik niet, maar ik voelde de aanwezigheid te sterk (of ik maakte mezelf gewoon bang…)
he meis!
heb geen advies of tips voor je maar ben wel nieuwsgierig hoe het nu is?? heeft hij er nog steeds last van of is het nu rustiger?
:-*
Nou ben blij om te lezen dat er meerdere deze situatie hebben meegemaakt.
Ik heb vrijdag de vrouw verzocht te gaan maar er is nog niks veranderd.
Misschien was ik te lief maar we hebben er voor gekozen om ons huis te laten reinigen.
Bedankt voor jullie reacties!
Hoe is jullie ervaring verder met jullie kindjes, hebben ze na deze confrontatie met de geesten wereld nog meer van dit soort dingen gehad, zijn ze nog steeds paranormaal, kortom hoe is het nu?
Je moet er ook even rekening mee houden dat er nog iets mee speelt.
Je hebt nu elke keer als er paniek was, je zoontje bij je in bed genomen, hij is nu gewend om lekker warm tussen papa en mama in te liggen en hij weet nu ook dat huilen dat effect heeft.
Dus buiten dat het vrouwtje last veroorzaakt, heb je ook een bepaald gedrag bij je zoontje gekweekt door hem elke keer bij je in bed te nemen.
Om hem weer zelfstandig te laten slapen kun je misschien het cb bellen voor tips.
Klopt Rivella, ik ben het helemaal met je eens.
We hebben het natuurlijk ook deels zelf gedaan dat hij graag bij ons wilt slapen.
Binnekort moeten we ons toch weer melden bij het cb en dan gaan we eens advies vragen!
Bedankt.