oooh heel erg herkenbaar.
dat samen zjn, bij een schopje kunnen beslissen of je het tussen jou en je kindje houdt, of dat je het deelt.
de eerste beweginkjes alsof er een vlindertje door je buik vliegt.
de eerste 18 weken mis ik totaal niet, toen heb ik alleen maar gek****
ooh en de bevalling en dan vooral die uren erna, zo’n glibberend kindje wat op je buik ligt
ik mis het ook
het gaat ook zo snel allemaal 
trouwens heerlijk hoe de meesten alle ongemakken vergeten en zelfs de pijn van de bevalling
heerlijk he moeder natuur 8)
Hier ook!
Mis mijn buik ook! Vond het heeerlijk om zwanger te zijn!! Was zoo trots op mijn buik! (en nu op wat er in zat :inlove:) maar zou wat dat betreft echt wel weer zwanger willen zijn! Met zo’n mooie grote buik!! :inlove:
Oh Marieke lieverd, ik herken het zo (maar dat weet je al hihi)
Uren zat ik onder de douche, heerlijk die warme straal op mn buik. Of met de stethscoop van mn werk 's avonds op de bank met mn vriend, op zoek naar het hartje. Ze zeiden allemaal dat we het zo niet konden horen, maar dat konden we mooi wel! :inlove:
Het fantaseren over het geslacht, en of hij haar zou hebben, hoe groot ons kindje zou zijn, hoe de bevalling zou gaan. Truttebellen met die kleine kleine kleertjes. Uitzoeken wat het kindje na de bevalling als eerste mocht dragen, het bedje opmaken. Alle voorbereidingen die eraan vooraf gaan.
De aandacht op straat, de blik van andere vrouwen in hun ogen, de jaloezie, de vertering, wat een hoog aaibaarheidsgehalte heeft die buik.
En inderdaad, dan dat moment dat de bevalling aandient. In mijn geval begon de bevalling van mn schoonzus 4 dagen voor de mijne begon. We waren allebei op 6 februari uitgerekend. (of was het nou 5 februari? :oops: ) Eerst de spanning om haar bevalling beleven, (sowieso; wie zou er het eerste haar kindje mogen vasthouden!) Het moment dat ik gebeld werd. Het moment dat ik haar kamer in het ziekenhuis binnenstapte, en zij lag daar, met haar prachtige dochter. En ik stond daar, zo hard het kleintje in mijn buik nog even te koesteren. Die herinneringen zijn onbetaalbaar :inlove: En dan de nacht dat mijn bevalling begon, ik zou het zo over willen doen, hoe zwaar het ook was.
En al ben ik een paar weken hondsberoerd geweest, heb ik een bloeding gehad en lag ik tijdens de zwangerschap in het ziekenhuis, heb ik na de bevalling 6 weken met achtergebleven placenta rongestapt, om nog maar te zwijgen van de periode na die 6 weken die bijna fataal waren… Ik zou zo de hele zwangeschap opnieuw doen.
me stethosscoop hartje luisterne is mij nooit gelukt zelfs niet in de laatste week
Ah Jacqueline wat jammer! Ik was soms echt een half uur op zoek, had dan steeds mijn eigen hartritme te pakken. Maar uiteindelijk lukte het ons elke keer :inlove: Maar ook pas vanaf een week of 30 hoor. Ik kan me herinneren dat ik dat ding mee had genomen van mn werk en een week later de ziektewet in ging, dus dat is met 30 weken voor het eerst geweest. En danté lag altijd met zijn rug links, dat hielp natuurlijk ook!!
meiden zit hier met een brok naar alle verhalen te lezen…
het gevoel is zo herkenbaar!!!
@m@lieke wrote:
dacht na 1jaar zal het minder worden, maar niks is minder waar…Eerlijk gezegd miste ik vooral de intimiteit van het voelen van je kindje in je buik… daar kan geen gevoel tegenop. Maar was ik na de bevalling gewoon retetrots op mezelf en alle andere moeders van deze wereld: dat we de kracht hebben om een kind op de wereld te zetten, op wat voor manier dan ook. En dat we de kracht hebben om dat kind zo lief te hebben zoals we doen. En dat “verzachtte” het gevoel van gemis van het zwanger zijn. En uiteindelijk pastte mijn oude broeken weer, kon ik me vrij bewegen, ben ik na een poos gestopt met bv en kreeg ik “mijn” lijf weer terug. Pas een jaar later, maar het gevoel zakte weg. Tot de 2e zwangerschap zich in vol ornaat liet zien. En nu geniet ik - ondanks vele fysieke hobbels op de weg - dubbel zo veel van dat getrappel in m’n buik, de mensen die vertederd naar je kijken, etcetera. Maar weet ook zeker dat ik over een hele poos dit gevoel opzij kan zetten en weer kan genieten van mijn lijf en de prestaties die het geleverd heeft
!
ik mis mijn buik ook af en toe hoor. Zou zo weer zwanger willen zijn,maar dat doen we nog maar even niet hihi.
Wat een mooie verhalen allemaal! 
Wat ik in 't begin na de bevalling wel erg gemist heb was (heel raar misschien hoor… :oops: ) de controlebezoekjes aan de poli! Ik vond het altijd wel gezellig, even kletsen met de vk of gyn en naar 't hartje luisteren! :inlove:
Mijn buik heb ik eigenlijk geen dag gemist eerlijk gezegd, niet dat ik 't vreselijk vond hoor, en ik vond m’n buik ook heel mooi, maar op 't eind kon ik nauwelijks lopen (had een enorm grote buik, was 35 kg aangekomen en hield heel veel vocht vast). Ik was juist blij dat ik me op een gegeven moment weer lekker om kon draaien in bed en op m’n buik kon liggen en weer lekker stevig door kon stappen, kortom: dat stukje bij beetje m’n eigen lijf weer terugkwam!
Maar dat speciale gevoel als je zwanger bent en de bewegingen in m’n buik (iedere avond voelde ik de voetjes aan dezelfde kant :inlove: ) dat heb ik wel een tijdje gemist hoor! En die geluidjes van Ilja de eerste dagen/weken! (dat kirren…heeeeeeerlijk!!! :inlove: :inlove: )
oh jeetje wat herkenbaar :shock:
ik mis die dikke buik ook zo, al was ik hem op het laast wel helemaal zat hihihihihi
dat geknuffel, samen met lucas de baby voelen, savond helemaal in je zelf zijn gekeerd omdat ie lekker ligt te woelen in je buik en die grote papa hand op je buik maakt grote mannen toch eigenlijk hele kleine ventjes
al die aandacht :mrgreen: en idd die bezoekjes aan de vk
ja hoor ik mis em echt :?
hier nog 1 buikfoto om het af te leren :mrgreen:
ow en het gemis wordt alleen maar erger bij het lezen van dit topic…
Wat is het toch ontzettend speciaal he. Ik ben ook nooit zo blij geweest met mijn lichaam als toen. En ik voelde me de hele tijd zo super ‘natuurlijk’: er gebeurde vanalles in me, zonder dat ik er iets voor hoefde te doen. Het klopte allemaal zo…
Gisteren herinnerde ik me opeens hoe het voelde als nano bewoog, dat je hele buik dan volledig beweegt buiten jouw controle om, heerlijk :inlove:
Ja, en gewoon al idee dat zoiets bijzonders ontstaat uit een ieniemienie eicel en spermacel…ongelofelijk hoor…
Kim :o :shock: :inlove:
Ik heb het ook nog steeds… zou liever nog vandaag dan morgen weer zwanger proberen te worden, maar ja, dat is een beslissing die je nog altijd samen neemt en hubbie ziet het nog even niet zitten helaas… Ik was ook nog helemaal niet “klaar” met zwanger zijn toen Jim geboren werd (en hij was maar een week voor de uitgerekende datum…)!
Ik was ook nog helemaal niet "klaar" met zwanger zijn
Ik ook niet. Ben vijf dagen voor de uitgerekende datum bevallen. Moest bijna ervan huilen toen ik merkte dat het door ging zetten :oops: Ik was heus nieuwsgierig naar dat kleine hummeltje in mijn buik. Maar ik heb me idd nog nooit zo mooi gevoelt toen ik zwanger was en dat was ook te zien.
Heb na mijn bevalling een heel mooi beeldje van een collega van mij gekregen. Een beeldje van een zwangere vrouw die haar buik vasthoudt.
Van de vijf collega's die zwanger waren geweest was ik de enige die dat beeldje kreeg. Omdat ik negen maanden lang zo stralend zwanger was :inlove: (heb dat op de afdeling maar niet verteld :shifty: :wink: )
hoe idioot ook, en al weet ik dat ik voorlopig lekker alleen blijf… ik kan mezelf niet verzoenen met het feit dat ik nooit meer zwanger zal zijn… Zo ver in de toekomst kan ik niet kijken, en doe ik dan ook niet… wie weet… ooit…
ga na als die mooie verhalen en foto’s het nog meer missen :inlove:
Ik weet nog dat de verloskudige binnen kwam en keek naar de ontsluiting…ze zei: Had je niet wat eerder kunnen bellen, je zit al op 10cm…ik gelijk in tranen, ik wou nog niet dat ik zover was…
Ik wou zo graag dat me bevalling ook wat langer duurde, zelfs dat vond ik zo speciaal om te doen…
neeee, mis mijn dikke buik totaal niet. Vond heel de zwangerschap zwaar en niets aan. Ik ben blij dat Boaz eruit is, is veel leuker
kuzzz
Ohhh, ik miste hem zoooo erg…
Toen ik vruchtwater verloor was mijn eerste gedachte: "Morgen ben ik niet meer zwanger "
Ik was natuurlijk vreselijk blij met mijn prachtige dochter, maar miste zo het gevoel van in je eentje samen zijn…
Lichamelijk miste ik mijn buik ook, want de eerste keer dat ik ging douchen en mijn haren wilde wassen, raakte ik zo uit balans dat ik onderuit ging in de badkuip 
Ik wist ook meteen dat ik nog een keer zwanger wilde zijn…
Helaas heeft het bijna 6 jaar geduurd, waarvan we de laatste 18 maanden écht serieus bezig waren…
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik nog een keer ZWANGER wilde zijn, of ik een tweede kindje wilde wist ik eigenlijk niet… Maar ja, het één kan niet zonder het ander…
En het is geweldig om kids te hebben, dus ja, ik wilde een tweede kindje en had dan het geluk om nog een keer zwanger te mogen zijn…
Inmiddels ben ik 15 weken zwanger en het is weer geweldig…
Mijn man zegt ook altijd dat een moeder 9 maanden langer ouder is dan de vader, die heeft die voorsprong niet…
Ik weet dat dit mijn laatste zwangerschap is, dus ik geniet er dubbel van…
Ik kan niet wachten tot ik het ga voelen, dan krijg je weer die heerlijke onder onsjes :inlove:
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik nog een keer ZWANGER wilde zijn, of ik een tweede kindje wilde wist ik eigenlijk niet.. Maar ja, het één kan niet zonder het ander...
:mrgreen: :lol: :mrgreen:
@m@lieke wrote:
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik nog een keer ZWANGER wilde zijn, of ik een tweede kindje wilde wist ik eigenlijk niet… Maar ja, het één kan niet zonder het ander…
:mrgreen: :lol: :mrgreen:
oh ja heeeeeeel herkenbaar dit. Zeg wel eens voor de grap dat ik wel altijd zo’n 34 weken zwanger zou willen zijn… :oops: :mrgreen: