Zijn er meer mama’s die hun buik blijven missen… 
Het getrappel, het samen zijn, uren voor de spiegel staan en je buik bewonderen…lekker op de bank hangen en over je buik aaien…
trots zijn op je lichaam en je nooit eenzaam voelen…
In het kamertjes staan, en fantaseren hoe het zal zijn als het bedje
gevuld is met zo kleintje…
wachten tot de eerste pijntjes, bij elk pijntje denken is nu de
bevalling begonnen en dan heerlijk kunnen zenuwen…
en dan de kraamdagen…die wil ik ook zo graag over doen…
lekker verwend worden, uren naar je kindje kunnen kijken,
en wat hebben ze een heerlijk geurtje bij zich :inlove:
waarom kan ik geen afscheid nemen van deze tijd
heb ik op een te roze wolk gezeten…dacht na 1jaar zal het minder worden, maar niks is minder waar…
ik mis het ook soms nog wel, word weemoedig als ik er aan denk. oplossing: wij gaan voor een tweede!
Heel herkenbaar!! Ik heb mijn dikke buik ook nog heel lang gemist. En vooral ook het bewegen van je eigen kleine mensje. Waar je toch een beetje het alleen recht op had. Heerlijk "stiekem"met zijn tweeën op de bank en idd uren onder de douche met je handen op je buik.
zucht Het wordt hier ook echt tijd voor een tweede 
ehhh, nee. :shifty: Mis het totaal niet! Ik heb de hele zwangerschap uitgekeken naar ‘het echie’, die dikke buik kon me gestolen worden. Kon me ook niet voorstellen dat daar een kindje in zat, heel gek.
Niet dat dat me er van weerhoudt nog een keer zwanger te worden. (nog niet hoor, hahaha)
ja je weet het al van me he marieke! ik wil ook weeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer!!! :mrgreen:
herkenbaar herkenbaar!
Ondanks dat mijn hoofd zegt dat ik geen 2e wil…
Zegt mijn hartje af en toe wat anders…
Alles wat je zegt klopt…
Ik voelde me zo bijzonder… zo echt vrouw… vond het zo verschrikkelijk mooi om mee te mogen maken!!!
Ben daar heel dankbaar voor…
fietje goede oplossing :lol: dat je gauw een mooie test in je handen mag hebben!
Ik ben er ook zo dankbaar voor dat ik het heb mogen mee maken,
maar onder tussen is het verlangen niet minder geworden…
Ik mis het ook hoor.
Zo trots op je lichaam, zo supervrouwelijk.
Lekker knus op de bank liggen en met je handen de bewegingen van je kleintje volgen.
Al die mensen op straat die naar je buik keken…ik was zo trots als een pauw! :mrgreen:
Maar ik vond het ook wel weer lekker dat ik weer op mijn buik kon slapen.
Ja, zou het zo weer overdoen!
Ik vond het super om mee te maken, idd dat intieme, je kindje nog lekker even voor jezelf hebben, ooit heeft eens iemand gezegd, als mama zijnde laat je je kind bij de geboorte al voor het eerst “los” en dat is echt zo…nog steeds begeleiden we onze kleintjes aan de hand, maar steeds komt er weer een periode dat ze weer een stukje “losser” van je zijn.
Zo hoort het ook naturlijk, maar het gaat zo snel…
Verder heb ik het niet zo gemist als jij, maar moet wel zeggen dat het hier ook weer begint te kriebelen, we houden het bij 2 (als de tweede voor ons weggelegd is) en dan ga ik optimaal genieten van het speciale gevoel, om voor de laatste keer zwanger te mogen zijn… :inlove:
Ik mis het ook wel eens voornamelijk het zwanger zijn, ik vond het zo’n wonder. De kraamweek mis ik iets minder maar dat is ook omdat ik niet stil kan zitten en dan is iedereen vanaales voor je aan het doen en steeds maar zeggen “ga jij maar lekker zitten” pfff ik was op de avond dat ik bevallen was al aan het proberen om koffie te zetten maar ik werdt door mijn ma resoluut de keuken uitgestuurd. 
:oops:
Groetjes Yvette
oh ja hoor… wat een bijzondere tijd… de groei… je buik… het idee van een kindje “maken”…
en ook… Het gevoel altijd samen te zijn…
ik vond het zo’n lekker gevoel… weet niet hoe ik dat moet uitleggen… als ik alleen in de stad liep, of een eind in de auto zat… ik was nooit alleen… had altijd wat te kletsen, of zong voor Wessel…
Kortom… JA ik kan mijn buik nog steeds missen hoor… (en d’r past er zo weer 1 in volgens mij… hij 's nog slap genoeg :oops: ).
wat een mooie verhalen allemaal… :inlove:
Ik herken het ook heel erg en heb het nog steeds, alleen de tijd in het ziekenhuis en de kraamtijd wil ik niet overdoen, want daar is allemaal veel misgegaan, maar het zwangerzijn zelf vond ik heerlijk. Ik zou wel een 2e willen, maar mn partner niet. IVM gezondheidsproblemen misschien ook maar beter, maar mijn gevoel gaat voorlopig nog niet weg.
Ik heb het ook ontzettend gemist moet ik zeggen… Af en toe maanden dat ik het niet mistte, maar op een gegeven moment kwam het dan in alle hevigheid terug.
Nu ben ik weer opnieuw zwanger en ik moet zeggen, een 2e zwangerschap is veel zwaarder dan een 1e. Af en toe vind ik het gewoon niet leuk. Ik ben 100 keer moeier, voel me vaker misselijk.
Ik heb de zwangerschap van Merijn ook wel beetje verromantiseerd heb ik het idee… volgens mij ben ik gewoon vergeten hoe moe ik was in die eerste weken… ik heb wel al een aantal keren gezegd tegen mijn man, dat hierna misschien dat constante verlangen naar zwangerschap weg zal zijn, omdat deze zwangerschap minder relaxed gaat dan de 1e.
Maar ja, het is nu natuurlijk ook wel anders, want Merijn is nu op een leeftijd dat hij super veel aandacht vraagt en heel druk en ondeugend is.
Maar heb vanmiddag mijn 1e echo, hopelijk voel ik snel weer dat getrappel in mijn buik en dan zal het wel allemaal weer echter worden… en dan kan het echte genieten beginnen.
Ik mis het ook verschrikkelijk en zou het liefst trg zwanger willen zijn.
Mijn vriend wil niet de komende 4 jaar.
Daarna gaan we pas voor een 2de.
Maar ik mis die 9 maanden heel hard soms.
ik heb mijn buik nooit echt gemist. Niet dat niet genoten heb van de zwangerschap want dat heb ik ontzettend. Lynn had van mij nog wel eventjes mogen blijven zitten :inlove:
Nu ben ik weer zwanger en ik ben veel minder bewust met deze zwangerschap bezig dan de eerste keer. Komt natuurlijk ook door de bijna-dreumes die hier rondkruipt en de boel op stelten zet.
Ik vind het wel jammer, want de kans is groot dat dit de laatste keer is. 
@m@lieke wrote:
Zijn er meer mama’s die hun buik blijven missen…
Het getrappel, het samen zijn, uren voor de spiegel staan en je buik bewonderen…lekker op de bank hangen en over je buik aaien…
trots zijn op je lichaam en je nooit eenzaam voelen…
In het kamertjes staan, en fantaseren hoe het zal zijn als het bedje
gevuld is met zo kleintje…
wachten tot de eerste pijntjes, bij elk pijntje denken is nu de
bevalling begonnen en dan heerlijk kunnen zenuwen…
en dan de kraamdagen…die wil ik ook zo graag over doen…
lekker verwend worden, uren naar je kindje kunnen kijken,
en wat hebben ze een heerlijk geurtje bij zich :inlove:
waarom kan ik geen afscheid nemen van deze tijd
heb ik op een te roze wolk gezeten…dacht na 1jaar zal het minder worden, maar niks is minder waar…
Precies mijn woorden meid… :hug: :-*
Crystal, ik heb juist bij Max veel meer genoten als bij mijn zwangerschap van Thom omdat ik wist hoe snel het zou gaan en hoe erg ik het zwanger zijn zou missen, dat had ik na Thom namelijk ook zo erg. Maar niet zo erg als nu :think: .
Zou dat gevoel eigenlijk ooit overgaan vraag ik me af?
Ik herken het wel. Ben nu ineens erg bezig met: vorig jaar rond deze tijd…
Erg herkenbaar allemaal…
Ik ben nu nog niet toe aan een 2e kleine, maar wel toe aan een grote buik!
Al ben ik de halve zwangerschap kotsmisselijk geweest…ik kan niet wachten tot ik weer mag… :think: